โทชิโอะ คามิยะกำลังไม่สบอารมณ์เพราะไม่สามารถจัดการหลี่ฝางได้ เมื่อเห็นปันปูเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าจริงจัง ก็รีบเปลี่ยนเป้าหมาย ก่อนจะปรี่เข้าไปหาปันปู
ตอนที่เขากำลังจะจับปันปูได้ กู่ยี่เทียนกับอาคาอูนั้นลงมาจากฟ้า โทชิโอะ คามิยะคิดว่าพวกเขาทั้งสองนั้นจะพยายามแอบแฝงตัวเข้าไป ก่อนจะเหยียบเบรกกลับไปด้านหลัง
“เด็กน้อยไม่รู้ความ กล้าจะเข้ามางั้นเหรอ……” ฉัน……
โทชิโอะ คามิยะยังไม่ทันพูดจบ กลับถูกกู่ยี่เทียนสาดของเหลวสีเขียวใส่หน้า มันเหม็นเป็นอย่างมาก ถึงแม้เขาจะเป็นแดนเทพกึ่ง แต่ก็เกือบจะอ้วกเพราะของเหลวสีเขียวนี้แล้ว
“ไอ้บ้า！คุณกล้ามาสาดใส่ฉัน ถ้าเก่งคุณก็สาดอีกครั้งสิ！” โทชิโอะ คามิยะนั้นเช็ดของเหลวสีเขียวบนใบหน้าด้วยความโกรธเคือง ก่อนจะชี้พลางด่ากู่ยี่เทียนออกไป
กู่ยี่เทียนหัวเราะเสียงเย็นชา ก่อนจะรีบสาดเลือดของหยู่เหรินออกไป โทชิโอะ คามิยะนั้นคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าสาดอีกครั้ง ถึงแม้จะรีบกระโดดหนีด้วยความรวดเร็ว แต่ก็สาดโดนบริเวณครึ่งตัวซ้าย
“คุณอยากตายเหรอ！” โทชิโอะ คามิยะเบิกตาโพลงออกมา ก่อนจะมองกู่ยี่เทียนพลางกัดฟันกรอด พลางตะโกนว่าจะเอาชีวิตของพวกเขา
แต่กู่ยี่เทียนกลับไม่ได้กลัวอะไรเลยแม้แต่น้อย แถมรอโทชิโอะ คามิยะเข้ามาพร้อมกับอาคาอูกับปันปูอยู่ที่เดิมด้วยซ้ำ ท่าทีแบบนี้มันไม่ปกติเลย ทำให้โทชิโอะ คามิยะอดไม่ได้ที่จะลังเลเล็กน้อย
แต่มันก็เป็นเพียงความลังเลชั่วขณะ ทำให้เลือดของหยู่เหรินที่ในตอนแรกมันซึมเข้าไปในเสื้อผ้าเท่านั้นติดบนผิวของโทชิโอะ คามิยะไปด้วย มันเจ็บปวดไปทั้งครึ่งตัวด้านซ้ายของเขา ถึงแม้เขาจะไม่ได้ร้องออกมาเสียงแหลมเหมือนกู่ยี่เทียน แต่กลับยืนเจ็บอยู่ที่เดิม หมอกดำนั้นมันออกมาจากตัวของโทชิโอะ คามิยะ ภาพนั้นมันไม่น่าดูเลยแม้แต่น้อยเลยจริงๆ
ตอนแรกหลี่ฝางนั้นไม่เข้าใจว่าพวกกู่ยี่เทียนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เมื่อเขาเห็นความเจ็บปวดของโทชิโอะ คามิยะที่มากขนาดนั้น ร่างกายแสดงออกมาก่อนที่สมองจะรับรู้เสียอีก เลยต่อยเข้าไปที่หัวของโทชิโอะ คามิยะ
โทชิโอะ คามิยะที่หยุดอยู่กลางอากาศนั้นแทบจะไม่มีที่เหลือให้ออกอาวุธเลย ก็ถูกหลี่ฝางทำให้ร่วงไปอยู่ที่พื้นแล้ว ก่อนจะต่อยเสียจนสนามบาสนั้นกลางเป็นหลุมลึก
“แก แกปองร้ายงั้นเหรอ คิดไม่ถึงเลยว่านักรบของจีนจะออกหมัดได้ร้ายกาจขนาดนี้！” เมื่อโดนหมัดหนักของหลี่ฝาง โทชิโอะ คามิยะกลับไม่ตาย เพียงแค่มีเลือดไหลออกมาอย่างเจ็บปวดบริเวณที่ถูกต่อย พลางรอกู่ยี่เทียนด้วยใบหน้าชิงชัง
“เห้อ อย่าเข้าใจผิดไปเลย ฉันไม่ได้เล่นแง่กับแกนะ ฉันเพียงแค่ยืมฮอว์กินส์กับเลือดของหยู่เหรินมาใช้เท่านั้นเอง มันเรียกว่าการใช้วิธีของเขาในการตอบกลับต่างหากล่ะ เราคนจีนบริสุทธิ์ชัดเจนมาตลอด ไม่เหมือนพวกคุณ เพื่อเพิ่มความสามารถ ถึงกับกล้ากินเนื้อของปีศาจประหลาดเลยด้วยซ้ำ”
กู่ยี่เทียนฟุบอยู่ที่หลังของอาคาอู พลางมองโทชิโอะ คามิยะโซเซแล้วตอบกลับ
“เนื้อของปีศาจประหลาดคืออะไรเหรอ？นั่นมันเป็นเนื้อของเนื้อเทพที่ฝ่าบาทให้เราเลยนะ มันจะเป็นเนื้อของปีศาจประหลาดได้อย่างไร！” โทชิโอะ คามิยะไม่มีทางเชื่อคำพูดของกู่ยี่เทียน สำหรับเขาในตอนนี้อาซาโทสเป็นคนที่น่าเคารพและเชื่อถือเป็นอย่างมาก ในใจของเขานั้นอาซาโทสเป็นเหมือนเทพแล้ว จะเอาเนื้อของปีศาจประหลาดมาหลอกพวกเขาได้อย่างไร？
“อาซาโทสบอกพวกคุณว่านั้นคือเนื้อเทพเหรอ？บ้าไปแล้ว พวกคุณเชื่อคำหลอกลวงนี้ด้วยเหรอ ไม่ใช่สมองคิดหน่อยเหรอ ว่าถ้าเป็นเนื้อเทพจริงๆ ทำไมอาซาโทสไม่กินเอง แถมยังต้องลำบากลำบนมาที่ซากปรักหักพังลึกลับเพื่อหาหินคริสทัลด้วย？”
กู่ยี่เทียนมองโทชิโอะ คามิยะด้วยแววตาเหมือนมองคนโง่ พลางคิดว่าอายุขนาดนี้แล้ว ทำไมยังถูกหลอกด้วยมุกโง่ๆ แบบนี้
“ไม่！คุณโกหก！ฝ่าบาทจะมาทำร้ายเราได้อย่างไร เราเป็นศิษย์ที่ซื่อตรงที่สุดแล้ว！เขาเลยไม่กินเอง เพราะฝ่าบาทเขาเมตตา คิดแทนเรา คุณอย่าคิดจะมาทำให้ฉันกับฝ่าบาทบาดหมางกันนะ！”
เทพสว่างในใจของตัวเองถูกกู่ยี่เทียนเหยียดหยามแบบนี้ โทชิโอะ คามิยะก็โกรธขึ้นมา เมื่อตะโกนออกไปแล้วก็ทนความเจ็บปวดก่อนจะกระโดดขึ้นมาบนพื้นแล้วบินไปหากู่ยี่เทียนกับอาคาอู
หลี่ฝางที่ระแวงอยู่ด้านข้างตลอดนั้นไม่มีทางให้โอกาสในการให้มือเขาเด็ดขาด เลยมาขวางต่อหน้าพวกกู่ยี่เทียนก่อนจะตวาดออกไป ภายในเวลาสั้นๆ นั้น ได้ออกหมัดกับโทชิโอะ คามิยะไปหลายสิบกระบวนท่าแล้ว
ความเจ็บปวดทั้งตัวนั้นแม้จะค่อยๆ หายไป แต่โทชิโอะ คามิยะกลับไม่มีทางได้แสดงกระบวนท่าของตัวเองออกไปอย่างเต็มที่ แถมความสามารถของเขาในตอนนี้ยังต่ำก่อนหลี่ฝางที่บาดเจ็บภายในอีก
โทชิโอะ คามิยะค่อยๆ รับกระบวนท่าไม่ไหวแล้ว อาการบาดเจ็บตามร่างกายก็มากขึ้นเรื่อยๆ หลี่ฝางเห็นสถานการณ์ดังนั้น แถมยิ่งสู้ก็ยิ่งกล้ามากขึ้น หลายครั้งที่เกือบจะเอาชีวิตของโทชิโอะ คามิยะไปแล้วด้วยซ้ำ
“แย่แล้ว！หลี่ฝาง！เจ้านี่อยากจะแผดเผาชีวิตเพื่อเพิ่มความสามารถของตัวเอง！จะให้เขาสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด！” แม้กู่ยี่เทียนจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ก็จ้องโทชิโอะ คามิยะอยู่ตลอด เมื่อเห็นว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เลยรีบเตือนหลี่ฝาง
หลี่ฝางเองก็สังเกตความคิดของโทชิโอะ คามิยะออก ลงมือหนักขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าก่อนหน้านี้ที่ตัวเองใช้อาวุธลับที่ทำมาจากงูแดงจิ๋ว หลี่ฝางก็ควักผงยาพิษที่เก็บเอาไว้ออกมาอย่างไม่คิด ก่อนจะโปรยใส่โทชิโอะ คามิยะอย่างไม่เกรงใจ
โทชิโอะ คามิยะกลั้นหายใจในตอนที่หลี่ฝางลงมือพอดี แต่เขาไม่รู้ว่าผงยาพิษสามารถซึมผ่านผิวได้ เพียงไม่นานโทชิโอะ คามิยะก็รู้สึกชาไปทั้งตัว พลางไม่มีแรงจะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ
โทชิโอะ คามิยะที่สูญเสียความสามารถในการขยับร่างกายแล้วก็ล้มลงที่พื้นอีกครั้ง จนหลุมนั้นมันลึกขึ้นกว่าเดิมมาก
“ไอ้กระจอกสารเลว！” โทชิโอะ คามิยะนั้นนอนอยู่ที่ก้นหลุม พลางมองหลี่ฝางที่ลอยอยู่เหนือตัวเองแล้วก็พูดออกมาด้วยความยากลำบากนี้
เขาไม่ยอมจริงๆ ！ความสามารถของหลี่ฝางนั้นอยู่ต่ำกว่าตัวเองด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกทำให้แพ้ด้วยวิธีแบบนี้！
“ต่อกรกับคนอย่างพวกคุณ ก็ใช้วิธีอะไรก็ได้ทั้งหมด โทชิโอะ คามิยะ คุณแพ้แล้ว” หลี่ฝางมองโทชิโอะ คามิยะจากด้านบน เหมือนเป็นเทพที่ลอยลงมา เมื่อพูดด้วยความเย็นชาจบ เขาก็เอาเข็มพิษแทงเข้าไปในหัวใจของโทชิโอะ คามิยะ
พิษของงูแดงจิ๋วนั้นมันแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างของโทชิโอะ คามิยะอย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงสิบวินาที โทชิโอะ คามิยะก็สิ้นลมหายใจแล้ว
“ให้ตายเถอะ คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อครู่เป็นสงครามรุนแรง ไอ้นี่มันตายยากจริงๆ” เมื่อเห็นว่าในที่สุดโทชิโอะ คามิยะก็ตายแล้ว กู่ยี่เทียนเลยกล้าวางใจเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงที่พื้นพลางพูดออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง
“ไอ้กู่ คุณเป็นอะไรไปเหรอ？ฮอว์กินส์ทำให้คุณกลายเป็นไม่สบายใจแบบนี้ได้” หลี่ฝางขมวดคิ้วพลางถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ให้ตายเถอะ คนคนนี้ไม่ใช่คน ฉันบอกคุณให้นะ ฮอว์กินส์กับโทชิโอะ คามิยะนั้นกินเนื้อของปีศาจประหลาดโบราณอย่างงูยักษ์กลืนฟ้าไปแล้ว ถึงแม้เนื้อของปีศาจประหลาดนี้จะทำให้คนเปลี่ยนเนื้อหนังมังสา แล้วเพิ่มความสามารถของตัวเองได้ แต่กลับทำให้ค่อยๆ กลายร่างเป็นปีศาจประหลาดได้ด้วย ทั้งสองนี้บังคับให้ตอนนี้พวกเขาได้กลายร่างเป็นครึ่งปีศาจประหลาดไปแล้ว คุณดูเลือดที่ไหลออกมาจากโทชิโอะ คามิยะสิ มันเป็นสีเขียวหมดเลยนะนั่น”
![หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/38723.jpg?resize=151,215 "หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]")
