NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่ 1245 แม่มดเข้าร่าง

บทที่ 1245 แม่มดเข้าร่าง

แต่ตอนที่เขาหันหน้ามามองฉินวี่เฟยอีกครั้ง ก็พบว่าผมเปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว ใบหน้าก็เป็นยายแก้หน้าเหี่ยว

เมื่อรู้ว่าเล่ห์ลวงของตัวเองใช้ไม่ได้แล้ว สีหน้าของยายแก่ก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก แววตาก็เต็มไปด้วยความอาฆาต ก่อนจะโอบคอของหลี่ฝาง แล้วก็มองหลี่ต๋าคางพลางขู่

“ถ้าแกกล้าเข้ามาอีกก้าว ฉันจะเอาชีวิตเขาเลยนะ!”

หลี่ฝางที่ถูกเธอกอดคอเอาไว้ก็ไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิด เพราะเขารู้สึกได้ว่าความสามารถของยายแก่นั้นไม่ธรรมดา เขาอยากจะหลุดออกนั้น ตัวเองคงจะเจ็บไม่เบาเลย

ขณะที่หลี่ฝางกำลังคิดว่าจะช่วยตัวเองอย่างไร หลี่ต๋าคางมองยายแก่พลางหัวเราะเสียงเย็นชา “เหอะ ไม่ดูกำลังตัวเองเลย!”

ยังไม่รู้ว่าเขาออกกระบวนท่าอะไรเท่าไหร่ คิ้วของยายแก่ก็มีรอยเลือดออกมา

ยายแก่ที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นในตอนนี้กลับหัวใจหยุดเต้นไป จากนั้นก็มีลูกตาหลุดออกมาจากดวงตา ร่างกายที่ยืนอยู่กับที่เพียงไม่กี่วินาทีก็ล้มลงทันที

ถึงแม้หลี่ฝางจะรู้ว่าพ่อของตัวเองนั้นแข็งแกร่งมาก แต่กระบวนท่านี้เขาก็ยังตกใจไม่น้อย นักรบครึ่งเทพอย่างหลี่ต๋าคางใช้กระบวนท่าเดียวก็จัดการได้ พลังนี้มันน่ากลัวขนาดไหนกันนะ?

หลี่ฝางยังไม่ทันจะมีสติกลับมาจากความตกใจนั้น หลี่ต๋าคางที่เย่อหยิ่งกลับกระอักเลือดออกมา

“พ่อ!คุณเป็นอะไรเหรอ!” หลี่ฝางปรี่เข้าไปหาด้วยความร้อนใจก่อนจะเขย่าตัวของหลี่ต๋าคาง พลางรีบถาม

“แค่กๆ ……คุณอย่าเพิ่งสนใจฉันเลย ไปปลุกคนอื่นก่อนเถอะ” หลี่ต๋าคางผลักมือของหลี่ฝางที่พยุงเขาออก จากนั้นก็ชี้ไปที่เสือขาวที่นอนกระจัดกระจายพลางพูด

หลี่ฝางขมวดคิ้วพลางมองหน้าซีดของหลี่ต๋าคาง ตอนที่อ้าปากกำลังจะพูดอะไร กลับถูกแววตาจริงจังของเขาหยุดไว้ ระหว่างที่ไร้ทางเลือกนั้นเขาได้ยินเพียงคำสั่งของหลี่ต๋าคาง เลยไปปลุกพวกเสือขาว

“เอ๋?ฉันเพิ่งจะกลับมาที่หน่วยการต่อสู้เหรอ?ทำไมตอนนี้ถึงยังอยู่ที่ห้องลับล่ะ?หรือว่าฉันกำลังฝันเหรอ?”

เสือขาวลืมตาอย่างมึนงง จากนั้นก็มองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย แคทเธอรินกับหงส์แดงเองก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา พลางมีอารมณ์งุนงงเหมือนกัน

“หลี่ฝาง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?พี่ใหญ่ของเราล่ะ?เขาไปไหนแล้ว?ทำไมฉันกลับมาที่บ้าๆ ที่นี่อีก?”

หงส์แดงมองหลี่ฝางด้วยความตกใจกลับ เหมือนกับรับความจริงที่ตัวเองยังอยู่ในห้องลับนี้ไม่ได้

ต้องรู้ก่อนว่าเธอเพิ่งจะจัดงานแต่งกับกู่ยี่เทียนอยู่ ตอนที่พวกเขาทั้งสองกำลังจะสาบานกับบาทหลวงนั้น จู่ๆ ภาพรอบๆ ก็แตกสลายไป

“ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่ชัด แต่เมื่อครู่นั้นเป็นภาพลวงตา ส่วนคนที่ใช้เล่ห์นั้นถูกพ่อของฉันฆ่าแล้ว”

หลี่ฝางเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับพวกเขาอย่างไร ถึงอย่างไรเขาก็ยังไม่ได้เข้าใจในตัวของยายแก่คนนั้นเท่าไหร่

“โอ๊ย!” เรื่องหนึ่งเพิ่งนิ่งลง ก็กลับมีอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมา สีหน้าที่ยังปกติอย่างแคทเธอรินจู่ๆ ก็ร้องเสียงดังขึ้นมา พลางล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

“แคทเธอริน คุณเป็นอะไรเหรอ?” เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันก็ทำให้พวกหลี่ฝางนั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี หงส์แดงเดินเข้ามาเพื่ออยากจะหยุดแคทเธอรินที่ดิ้นบนพื้น แต่เมื่อเอามือเข้าไปแตะ ทั้งตัวกลับถูกกระสุนยิงมา

หัวของหงส์แดงนั้นชนเข้ากับกำแพงหินแข็ง เธอที่ได้รับแรงอย่างแข็งแกร่งบริเวณร่างกายนั้นก็ถูกแรงที่แข็งแกร่งขนาดนี้ทำร้ายเข้ามา เลือดสดก็ไหลออกมาจากปากของหงส์แดงไม่หยุด เขาไม่มีแม้แต่แรงจะลุกขึ้นมา

“หงส์แดง!อย่าขยับ!คุณกินมันเข้าไปก่อน!” ในฐานะที่เป็นคู่หูมานานหลายปี เสือขาวไม่เคยเห็นหงส์แดงบาดเจ็บเท่านี้มาก่อน เลยรีบเอายารักษาชีวิตใส่ปากไป

แคทเธอรินที่นานเจ็บปวดทรมานอยู่ที่พื้นในตอนนี้กลับยืนขึ้นเหมือนไม่ได้เป็นอะไรเลย จากนั้นก็จ้องพวกหลี่ฝางด้วยความเย็นชา

“แม่มด!ไสหัวออกไปจากตัวของแคทเธอรินนะ!” หลี่ฝางที่เคยลองมือกับแม่มดนั้นจำเธอได้ในทันที

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าแม่มดจะมาแย่งร่างกายของแคทเธอรินอีก แถมพลังยังมากกว่าเดิมไม่ใช่เพียงแค่ระดับเดียวเลย

“อิชิเบนะ ดูเหมือนฉันจะชนะแล้วนะ ก่อนหน้านี้พันปีแกไม่มีทางเอาความรักจากเทพอ้านได้ ผ่านมาพันปีคุณก็ยังไม่มีทางแย่งเขาไปจากข้างกายฉันอีก แต่ฉันก็ต้องขอบคุณมากนะ ที่กลลวงที่แกใช้มันทำให้ฉันกลับมาเกิดได้อีกครั้ง”

แม่มดทำเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของหลี่ฝางเลย ก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่ด้านข้างของศพของยายแก่ พลางหัวเราะเสียงเย็นชา

“หมายความว่าอย่างไร?การเวียนไหว้ตายเกิดคืออะไร?แคทเธอรินล่ะ เธอไปไหนแล้ว!คุณทำอะไรกับเธอ!”

หลี่ฝางนั้นไม่เข้าใจสิ่งที่แม่มดพูดว่าการเวียนไหว้ตายเกิดหมายความว่าอย่างไร เขาโกรธจนตะโกนใส่แม่มด

“ฮ่าๆ การเวียนไหว้ตายเกิดก็คือจากนี้เรือนร่างนี้จะถูกฉันยึดเอาไว้ ส่วนจิตวิญญาณนั้น เธอกำลังหลับใหล และไม่มีทางฟื้นขึ้นมาอีกเลย!”

แม่มดนั้นเหมือนจะยินดีกับท่าทีโกรธเคืองของหลี่ฝาง ก่อนจะเงยหน้าหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา

ความสัมพันธ์ของแม่มดกับอิชิเบนะนั้น พวกเธอทั้งสองเหมือนจะรักเคารพเทพอ้านมาก การต่อสู้กันมาหลายปี สุดท้ายแม่มดเลยยินดีที่จะแต่งงานกับเทพอ้าน แม้จะเป็นแบบนี้ อิชิเบนะเองก็ยังไม่ยอมแพ้ต่อการจีบเทพอ้าน หลังจากที่ต่อสู้กันมาเป็นพันปี ก็ยินดีจะปกป้องสุสานเทพอ้าน ก่อนจะรอเทพอ้านเกิดใหม่อีกครั้ง

ข้างกายอิชิเบนะนั้นมีญาณ เมื่อคนอื่นเข้ามาในญาณ ก่อนจะติดกับโดยไร้รูปร่าง อันที่จริงญาณของเธอนั้นไม่ได้น่ากลัว แต่ไม่สามารถตกลงได้ในแดนของญาณ

เมื่อตอบตกลงกับอิชิเบนะในการใช้เล่ห์ลวง แล้วจิตวิญญาณก็จะหลับใหลไปตลอดกาล ส่วนแคทเธอรินนั้นหลับสนิทไปแล้วจริงๆ

“แม่มดเฒ่า!ฉันจะฆ่าแก!” ถึงแม้จะไม่ได้รู้จักกับแคทเธอรินมานาน แต่หลี่ฝางนั้นชื่นชมความใจดี และแม่มดที่รักประชาชนแบบนี้มาก

ตอนนี้ร่างของแคทเธอรินถูกแม่มดยึดเอาไว้แล้ว ในฐานะที่หลี่ฝางเป็นเพื่อนนั้นไม่สามารถทนได้

“เหอะๆ ใบหน้าของคุณแบบนี้จะลงมือได้เหรอ?ฆ่าฉันสิ นังแพศยานี่มีชีวิตอยู่ไม่ได้แล้วล่ะ”

เพราะตัวเองนั้นใช้ร่างกายของแคทเธอริน ดังนั้นแม่มดเลยไม่กลัวการข่มขู่ของหลี่ฝาง แถมยังใช้มันในการขู่หลี่ฝางอีกด้วย

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน