“ท่านนายพล ท่านอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ คุณรอให้ฉันพูดจบก่อน” พ่อของเจียเหอปรายตามองหลี่ฝาง จากนั้นถึงได้พูดอย่างช้าๆ
“ท่านเองก็รู้ว่าทุกๆ สามปี จวนของท่านนายพลจะมีสนมชายเข้ามาใหม่ แล้วสนมชายทุกคนไม่ว่าจะหุ่นดีหน้าตาดี พื้นเพครอบครัว และความสามารถก็ไม่น้อยเลย ฉันรู้ดีว่าการที่เจียเหอมีตำแหน่งนี้ในจวนของท่านนายพลได้ มันจะต้องเกี่ยวกับครอบครัวแน่ๆ แต่หน้าตาและความสามารถของเขาเองก็ไม่ขาดเลย”
“ถึงแม้ฉันจะให้ผู้เชี่ยวชาญด้านหน้าตาที่มีชื่อเสียงของโลกมารักษาเขา การจะกลับไปมีหน้าตาแบบเดิมมันก็เป็นไปได้เพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ใบหน้าของเจียเหอถือว่าถูกทำลายไปแล้ว เมื่อไม่มีใบหน้าที่ดูดีหล่อเหลาแล้ว การที่เขาอยากได้รับความรักจากท่านนายพลท่าน มันคงจะยากจนแทบเป็นไปไม่ได้เลยล่ะ”
“ในจวนของท่านนายพลนี้ ถ้าไม่มีความรักที่ท่านนายพลมอบให้แล้ว มันก็หมายความว่าวันดีๆ มันถึงจุดจบแล้ว ฉันในฐานะที่เป็นพ่อของเจียเหอ ฉันก็หวังว่าหลังจากนี้เขาจะได้มีชีวิตที่ดี วิธีเดียวที่จะไม่ให้คนอื่นๆ ในจวนมาดูถูกเขาได้ คือการให้ลูกชายฉันกลายเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมด้วย”
“มีเพียงวิธีเดียว ที่จะทำให้ลูกชายฉันอยู่ในจวนต่อไปได้ ท่านนายพล ท่านคิดว่าตามตระกูลพื้นเพของลูกชายฉัน กำลัง มันไม่เหมาะที่จะได้เป็นท่านคู่ครองฐานะเท่าเทียมเหรอ？”
คำพูดนี้มันทำให้ท่านนายพลไร้หนทางในการถอยแล้วจริงๆ เขาในตอนนี้นอกจากการตอบตกลงคำขอของพ่อของเจียเหอก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ท่านนายพลหญิงหันหัวไปมองหลี่ฝาง ในใจก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก “ท่านหลี่ คุณเป็นถึงคู่ครองในอนาคตในจวนของท่านนายพล เรื่องที่ฉันจะยกเจียเหอให้เป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมกันนี้ ก็ต้องถามความเห็นของคุณด้วย ไม่รู้ว่าคุณ……”
“ฉันไม่ว่าอะไรหรอก คุณอยากจะให้เป็นก็ให้เป็นไปสิ” ยังไม่ทันรอให้ท่านนายพลพูดจบ หลี่ฝางก็ยักไหล่ขึ้นอย่างไม่ได้สนใจ ก่อนจะบอกว่าเห็นด้วยทันที
ท่าทีสบายอารมณ์ของเขาทำให้ท่านนายพลหญิงกับพวกเจียเหออึ้งไป ท่านนายพลหญิงถึงขนาดที่คิดว่าตัวเองฟังผิดแล้ว เลยถามอย่างไม่มั่นใจอีกครั้ง
“คุณไม่ว่าอะไรเลยเหรอ？คู่ครองฐานะเท่าเทียมเขานั้นมีตำแหน่งและสิทธิ์เท่ากับคู่ครองของท่านนายพลเลยนะ คุณมั่นใจเหรอว่าจะไม่คิดสักหน่อย？”
หลี่ฝางมองท่านนายพลหญิงพลางพยักหน้าด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก
เขาเอาอย่างไรก็ได้ เขาก็ไม่ได้อยากจะเป็นคู่ครองในจวนของท่านนายพลนานสักเท่าไหร่ ผ่านไปไม่นานเดี๋ยวเขาก็ไปแล้ว เจียเหอจะเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมกับเขาไหมนั้นมันเกี่ยวอะไรกับเขากัน
เมื่อเห็นท่าทีของหลี่ฝางที่ไม่ลังเลเลย ท่านนายพลหญิงก็มีความเสียใจอยู่ในแววตา
หลี่ฝางเหมือนกับว่าจะไม่เหมือนคนอื่นๆ ในจวน สนมชายคนอื่นๆ นั้นถ้าเกิดรู้ว่าตัวเองจะยกให้เจียเหอเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียม คงจะอิจฉาเป็นอย่างมาก แต่หลี่ฝางกลับไม่มีความริษยาแสดงออกมาให้เห็นเลย เหมือนกับว่ามันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย
“ในเมื่อท่านหลี่เห็นด้วยแล้ว ถ้างั้นท่านนายพลก็คงจะไม่มีความเห็นต่างอะไรใช่ไหม？”
แม้พ่อของเจียเหอจะไม่เข้าใจการตอบสนองของหลี่ฝาง แต่กลับไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เพียงแค่เขาเห็นด้วยที่จะให้เจียเหอเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียม เรื่องอื่นๆ ก็ถือเป็นเรื่องเล็ก
ต้องรู้ว่าเมื่อเจียเหอกลายเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมของท่านนายพล มันจะเป็นผลดีกับเขาเองและครอบครัวเป็นอย่างมาก
ครอบครัวของเขาจะสามารถไต่เต้าสานสัมพันธ์กับราชวงศ์ได้ เดี๋ยวฐานะทางสังคมก็จะสูงขึ้นเป็นอย่างมาก
เพียงการตอบรับง่ายๆ แบบนี้ ก็จะมีคนต้องทำตามเขาหลังจากที่เขาได้รับยศสูงศักดิ์นี้
“โอเค ฉันตกลงแล้ว หลี่ฝาง คุณอย่าเสียใจทีหลังล่ะ！” ท่านนายพลหญิงมองหลี่ฝาง พลางพูดอย่างไม่สบอารมณ์
ถึงแม้ท่านนายพลหญิงจะตกลงที่จะยกเจียเหอเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียมแล้ว แต่เจียเหอดูเหมือนจะไม่พอใจเท่าไหร่ ถึงแม้ฐานะของคู่ครองฐานะเท่าเทียมและคู่ครองของท่านนายพลมันจะเหมือนกับ และก็มีสิทธิ์เท่าเทียมกัน แต่มันก็ยังมีความต่างอยู่ดี
อีกอย่างเจียเหออยากมีสิทธิ์และตำแหน่งนี้เพียงคนเดียว เขาไม่ยอมให้คนอื่นมานั่งเทียมเขาหรอก
เจียเหอมีแววตาเป็นประกาย ก่อนจะกัดฟัน เพื่อเตรียมปฏิเสธท่านนายพลหญิงที่ตัดสินใจให้ตัวเองเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียม
“ท่านนายพล，ฉัน……”
เขาเพิ่งจะเปิดปากออก พ่อเขาก็เดาออกว่าเจียเหออยากจะทำอะไร เลยดึงแขนของเจียเหอเอาไว้ ในแววตาก็เต็มไปด้วยการตักเตือนออกมา
“เจียเหอ คุณยังไม่รีบขอบคุณท่านนายพลอีกเหรอ？！”
เจียเหอมองพ่อของตัวเองสักพัก สุดท้ายก็ยอมอ่อนข้อ เลยคำนับขอบคุณท่านนายพลหญิงภายใต้การมองอย่างเข้มงวดของเขา
“เจียเหอขอบคุณความรักที่ท่านนายพล หลังจากนี้ฉันจะเป็นผู้ช่วยที่ดีต่อท่านหลี่ แล้วจัดการเรื่องภายในจวนต่างๆ ให้ดี”
เมื่อเห็นเจียเหอตกลง ชายวัยกลางคนก็เบาใจขึ้นมา แบบตาก็มีความเมตตาขึ้นไม่น้อยเลย
“ในเมื่อท่านนายพลตอบรับแล้ว งั้นเราก็เลือกวันมงคล แล้วจัดงานงานแต่งงานเถอะ”
เมื่อแย่งตำแหน่งคู่ครองฐานะเท่าเทียมแทนเจียเหอได้ สีหน้าของพ่อเขาก็ดีขึ้นไม่น้อยเลย แล้วก็ไม่ได้มีท่าทีบังคับเหมือนในตอนแรกแล้ว พลางคุยกับท่านนายพลหญิงเรื่องงานแต่งอย่างชื่นบาน
ในทางกลับกัน สีหน้าของท่านนายพลหญิงก็ไม่ได้ดูดีขนาดนั้น เมื่อได้เห็นเขาบอกว่าจะจัดงานแต่งงาน ความคิดแรกคือการปฏิเสธ แต่หลังจากที่ปรายตามองหลี่ฝางที่อยู่ข้างๆ ก็เปลี่ยนความคิด
เมื่อเม้มปากคิดแล้ว ก็ตั้งใจพูดออกมา “งานแต่งงานต้องจัดอยู่แล้ว แต่ฉันยังไม่ได้จัดงานแต่งกับท่านหลี่เลย ถ้าจะจัดงานกับเจียเหอก่อน มันจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ？”
เมื่อได้ยินแบบนี้ พ่อของเจียเหอเองก็หันหัวไปมองหลี่ฝาง “ถ้างั้น ไม่รู้ว่าท่านนายพลจะเตรียมจัดงานแต่งกับท่านหลี่เมื่อไหร่？”
ถึงแม้จากนี้เจียเหอกับหลี่ฝางจะมีตำแหน่งในจวนของท่านนายพลเท่ากัน แต่ถ้าจะเปรียบกันขึ้นมาจริงๆ คู่ครองของท่านนายพลถึงจะเป็นทางการมากกว่า เวลาออกงานที่สำคัญอะไร คู่ครองของท่านนายพลก็ต้องมาก่อนคู่ครองฐานะเท่าเทียม
งานแต่งงานเองก็เหมือนกัน ถ้าหลี่ฝางยังไม่แต่งงานกับท่านนายพลหญิง ตามกฎ เจียเหอกับท่านนายพลหญิงจะจัดงานแต่งงานก่อนไม่ได้
“ก่อนที่ท่านนายพลจะขอฉันแต่งงานและให้สินสอด เราจะไม่จัดงานแต่งงาน” หลี่ฝางไม่สนใจว่าพวกเจียเหอจะเอาอย่างไร ไม่ว่าอย่างไรงานแต่งงานนี้ก็จะไม่มีทางจัดกับท่านนายพลหญิง
ถ้าเกิดพวกฉินวี่เฟยรู้เข้า คงจะบินมาจากประเทศจีนเพื่อฆ่าตัวเองทิ้งเลยล่ะ
“เอ่อ……ท่านหลี่ สินสอดให้หลังจากการแต่งงานก็ได้ ถ้าคุณไม่จัดงานแต่งกับท่านนายพล งานแต่งของเจียเหอกับท่านนายพลก็จัดไม่ได้นะ”
พ่อของเจียเหอคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่ฝางจะไม่อยากจัดงานแต่งงาน มันทำให้เรื่องยากขึ้นมาทันที คำโบราณกล่าวไว้ว่าเมื่อเวลายืดเยื้อสถานการณ์มันจะเปลี่ยนไป เขามองออกว่าอันที่จริงท่านนายพลหญิงไม่ได้อยากให้เจียเหอเป็นคู่ครองฐานะเท่าเทียม ถ้าเกิดไม่รีบจัดงานแต่งงาน ใครจะไปรู้ว่าจากนี้ท่านนายพลหญิงจะเปลี่ยนใจหรือเปล่า
“คุณอยากจะจัดงานกับพวกเขาก็จัดไปสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ฉันก็บอกแล้ว ว่าถ้าไม่มีการชอแต่งงานและสินสอด ฉันจะไม่จัดงานแต่งงาน”
หลี่ฝางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่คิดอะไร เขาร้อนใจอยากให้เจียเหอแต่งงานกับท่านนายพลหญิงขนาดนี้ เขายังไม่พอใจอีก
“จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร！ถึงแม้จากนี้เจียเหอจะเป็นเจ้าเหมือนกับท่านในจวน แต่มันก็ยังมีความต่างกัน ถ้าคุณไม่แต่งกับท่านนายพล เราก็ไม่กล้าหรอก”
เมื่อได้ยินคำของพ่อของเจียเหอ หลี่ฝางก็กลอกตาใส่ “งั้นพวกคุณก็รอเถอะ”
เมื่อพูดจบ หลี่ฝางก็หันตัวเดินไปด้านนอก แต่เพิ่งจะหันตัวไป ก็เห็นจื่อยีที่หลบอยู่ด้านนอกและแอบมอง เขาถึงจะจำได้ว่าเขามาที่โถงด้านหน้าเพื่ออะไร
เขากลอกตาเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองเจียเหอพูดกับพ่อเขา
“จริงสิ ฉันได้ยินว่าช่วงนี้คุณกดดันครอบครัวของจื่อยีกับคิริน ยาโกะเหรอ？มันใช้เรื่องจริงหรือเปล่า？”
