เวลาเดียวกันนั้น ณ สมาคมสกุลป๋อชั้นแปดสิบแปด
ในห้องทำงานของผู้บริหารสูงสุด
อวี๋ซงนำขั้นตอนการดำเนินงานของไม่กี่วันมานี้ส่งให้ป๋อจิ่งชวนที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้านหน้า
เขายืนนิ่งพลางคิดทบทวนอยู่ครู่ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“คุณผู้ชาย วันนี้คุณหนูเฉินไปลาออกกับสกุลซูต้องการให้ผมส่งคนไปค่อยจับตาสักหน่อยไหมครับ”
ป๋อจิ่งชวนที่กำลังอ่านเอกสารอยู่หยุดการกระทำลง เขาเงยหน้าขึ้น ประกายวาววับที่ออกมาจากนัยน์ตาลึกล้ำเต็มไปด้วยความสูงส่งและสง่างาม
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ พูดว่า
“…ไม่ต้อง เรื่องแค่นี้เธอจัดการเองได้”
นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบเอกสารที่อวี๋ซงเพิ่งส่งให้เมื่อครู่ขึ้นมา แล้วพูดต่ออีกประโยคว่า
“ไม่ต้องเป็นห่วง”
อวี๋ซงได้ยินดังนั้นก็นิ่งงัน
คุณผู้ชายเอาที่ไหนมาคิดว่าเขากำลังเป็นห่วง
เขาก็แค่…ไม่ใช่ว่าคุณชอบเธอหรอกเหรอ
ผู้ช่วยพิเศษอย่างเขาต้องเข้าใจจุดนี้!
เจ้านายสบายใจ ชีวิตของเขาก็แฮปปี้ไม่ใช่เหรอ!
อีกอย่าง น้ำเสียงสับสนที่ใช้ปลอบเขาแบบนั้น…หายาก
แต่ในเมื่อคุณผู้ชายพูดแบบนี้แล้ว งั้นเขาก็คงไม่ต้องไปวุ่นวายกับคุณหนูเฉินทางนั้นสักพัก
“คุณผู้ชายครับ สิบโมงมีประชุม”
“อืม”
–
เสียงระงมในห้องประชุมค่อยๆ เงียบลง
เฉินเชียนโหรวคือ Rosanna?
ใช่แล้ว Rosanna ชื่อนี้พวกเขาก็รู้จักเช่นกัน!
งานแข่งขันปรุงน้ำหอมที่ฝรั่งเศสที่จัดขึ้นสองปีครั้ง เป็นหัวข้อสนทนาที่คนทั่วโลกต่างให้ความสนใจอย่างมากเวลานี้
อีกทั้งเมื่อปีก่อน Rosanna ได้เข้าร่วมการแข่งขันปรุงน้ำหอมนานาชาติเป็นครั้งแรก แถมยังคว้ารางวัลที่สี่มาได้
แม้จะไม่สามารถเอาชนะอีกสามคนที่เหลือได้และไม่มีโอกาสได้ยืนเฉิดฉายบนแท่นรางวัลชนะเลิศระดับนานาชาติ ทว่าเป็นเพียงการแข่งขันระดับนานาชาติเดียวที่ไม่นานมานี้ที่คนจีนคนหนึ่งได้ประสบความสำเร็จ
ทุกวันนี้คนในประเทศยังไม่มีใครมองข้ามชื่อเสียงของเธอไปได้
ถึงแม้จะมีข่าวลือมาบ้างว่า ผู้ที่ได้คว้าตำแหน่งแชมป์สองสมัยอย่าง Star เองก็เป็นคนจีนเช่นเดียวกัน
แต่อีกฝ่ายนั้นช่างลึกลับและไร้วี่แววจึงไม่มีใครรู้ว่าข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริงหรือปลอม
แต่พวกเขาไม่เพ้อฝันว่าจะได้เจอบุคคลผู้แสนลึกลับอย่าง Star หรอก วันนี้ได้พบRosanna ก็ทำให้พวกเขาพอใจแล้ว Star อะไรนั่น พวกเขายังห่างไกลมากเกินไป
นอกเหนือความประหลาดใจในแววตาของเฉินฝานซิง ก็ยังมีความกระจ่างในดวงตาสุกใส
อย่างนี้นี่เอง!
ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าเฉินเชียนโหรวจะเข้าร่วมการแข่งขันนักปรุงน้ำหอมนานาชาติครั้งใหญ่เมื่อปีที่แล้ว แถมยังได้ที่สี่อีกต่างหาก
ดูเหมือนว่าเธอจะวางแผนยึดตำแหน่งในสกุลซูของตัวเองตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว
เธออดไม่ได้ที่จะผุดยิ้มเย็นขึ้นมาในใจ ยิ้มให้กับตัวเองผู้เป็นคนโง่งมที่สุดในโลก
สองปีก่อน…
ไม่แน่ว่าถ้าเร็วกว่านี้ ซูเหิงอาจจะทิ้งเธอไปตั้งนานแล้ว
อีกทั้งเธอยังดูเหมือนคนโง่ ที่ดักดานอยู่ในกะลา
เมื่อเห็นเหล่าผู้ประชุมที่เพิ่งคัดค้านเธอเมื่อครู่เงียบลงแล้วเฉินเชียนโหรวก็แอบยิ้มกระหยิ่มขึ้นมาในใจ
ทอดสายตามาองไปยังเฉินฝานซิงก็นึกสุขใจ
ก็เธอเคยบอกแล้วไงว่า ต่อหน้าเธอเฉินฝานซิงก็เป็นได้แค่ยัยขี้แพ้ตลอดกาล
เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว การที่เฉินเชียนโหรวจะแทรกตัวเข้ามาในสกุลซูก็คงจะไม่ยาก
เฉินฝานซิงทำได้แค่ยิ้มจางๆ ด้วยสายตาถากถาง
ดูเหมือนอันน่าลี่จะมีเรื่องไม่พอใจเฉินฝานซิงไม่น้อย หลายปีผ่านมาที่ถูกเธอกดหัว วันนี้ในเมื่อโอกาสมันมาถึงแล้ว ทำไมเธอจึงจะไม่คว้าไว้
ถึงแม้จู่ๆ เฉินฝานซิงจะถูกปลดจากตำแหน่งอย่างสายฟ้าแลบ แต่เท่านี้ยังไม่สาแก่ใจเธอ เมื่อเห็นสีหน้าที่ยังคงเรียบเฉยอย่างเก่าของเฉินฝานซิง แววตาเธอก็ฉาบไปด้วยความชั่วร้าย แล้วเอ่ยขึ้น
“จะว่าไป การแข่งขันออกแบบแฟชั่นในประเทศเมื่อหกปีก่อน ดูเหมือนว่าหัวหน้าเฉินของพวกเราจะถูกถอนสิทธิ์การแข่งขันเพราะข้อหาการขโมยไอเดียจนถึงขั้นถูกสถานศึกษาคัดชื่อออกไม่ใช่เหรอ?”
