ตอนที่ 351 ล้างมลทิน
สีหน้าของซูเหิงยิ่งดูเคร่งขรึมหนักกว่าเก่า เขายืนอึ้งอยู่กับที่ ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งกำลังโหมกระหน่ำอยู่ภายในดวงตาสีนิลคู่นั้น
“เกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ ก็คืนนี้เจ้าเฉินหยินเซินอะไรนั่นไม่ได้อยู่กับเฉินฝานซิงตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิ! แถมเขายังถูกจับได้อีกว่าเข้าไปเล่นชู้กันอยู่บนเตียงของหลินเฟยเฟย คุณเข้ามาไม่ถามที่มาที่ไปสักคำก็ตบเธอแล้ว ยังจะมีหน้ามาถามคนอื่นอีกว่าเกิดอะไรขึ้น ทีแรกฉันก็สงสัยอยู่นะว่าสรุปแล้วเรื่องนี้เธอจะรู้เห็นด้วยหรือไม่กันแน่ แต่พอเห็นพวกคุณเอะอะโวยวายกันซะขนาดนี้แล้ว หึ ฉันว่าเรื่องคืนนี้เป็นเธอนั่นแหละที่ใส่ร้ายเฉินฝานซิง!”
“วันนี้เปิดหูเปิดตาผมมากจริงๆ แม้แต่จะให้โอกาสเธออธิบายสักคำก็ยังไม่มี แต่คุณก็ปักใจเชื่อซะแล้วว่าหลานสาวในไส้ของคุณคบชู้สู่ชาย! คนอะไร๊! มีญาติแบบพวกคุณนี่ช่างน่าเห็นใจจริงๆ!”
“จริงสิ จื่อหาวบ้านนายร่วมหุ้นกับหลานอวิ้นไม่ใช่เหรอ ไปถอนหุ้นกลับมาเถอะ ดูจากสภาพของพวกเขาแล้ว หลานอวิ้นก็ดูไม่น่าจะไปได้สวย!”
“อื้ม เดี๋ยวฉันจะกลับไปปรึกษาคุณพ่อดู อันที่จริงมันก็ถึงเวลาที่ต้องคิดให้รอบคอบแล้ว!”
สีหน้าของเจียงหรงหรงและพวกของเธอเปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด ในตอนนั้น สายตาแหลมคมดุจใบมีดตวัดมองไปยังเฉินเชียนโหรว “โหรวเอ๋อร์! นี่มันเรื่องอะไร ตอนเธอโทรมาไม่ได้…”
ซ่า เจียงหรงหรงไม่ทันพูดจบเสียงหวีดแหลมจากเครื่องกระจายเสียงของโรงแรมก็ได้ดังขึ้นตามมาด้วย…
“ฉันคือเฉินหยินเซิน การแข่งขัน ‘โอเชี่ยนซาวด์คัพ’ ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อหกปีก่อน ที่จริงแล้วผู้เข้าแข่งขันชื่อเฉินฝานซิง เธอไม่ได้อ่อยฉัน แต่เป็นฉันเองที่ขืนใจเธอ!
ตอนนั้นมีคนโอนเงินให้ฉันสามแสน โดยไม่ปรากฏชื่อคนโอน เขาให้ฉันไปดักรอเฉินฝานซิงที่ห้องพักก่อนการแข่งขัน!
เขายังบอกอีกว่าถ้าหากฉัน…ย่ำยีเธอได้สำเร็จละก็ จะให้ฉันเพิ่มอีกห้าแสน!
แม้ว่าสุดท้ายจะทำไม่สำเร็จ แต่อีกฝ่ายก็ดูจะพอใจกับผลลัพธ์มาก เลยตบเงินมาให้ฉันอีกสามแสน! ฉันไม่รู้ว่าเงินนั่นใครเป็นคนโอนมา จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าใคร! มาคิดๆ ดูแล้ว อาจเป็นเพราะอีกฝ่ายไม่อยากให้ฉันเข้าไปวุ่นวาย…”
อวี๋ซงนั่งอยู่ในห้องควบคุมเสียง เขาเปิดอุปกรณ์กระจายเสียงทุกตัวในวิทยาลัยนี้ขึ้น ไม่ใช่แค่ในโรงแรม แต่ยังรวมไปถึงทุกพื้นที่ในวิทยาลัยอันกว้างใหญ่แห่งนี้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นโรงอาหาร หอพัก สนามกีฬา ห้องสมุด และห้องจัดกิจกรรมต่างๆ คลิปเสียงดังกระจายไปยังทุกซอกทุกมุมของวิทยาลัยแห่งนี้!
ภายหลังจากความเงียบที่ผ่านไป ทันใดนั้นเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นประหนึ่งเสียงจากเกลียวคลื่นโหมกระหน่ำ!
“คุณพระ จู่ๆ เฉินหยินเซินก็ยอมรับออกจากปากตัวเอง ที่แท้หกปีก่อน เรื่องที่เฉินฝานซิงยั่วกรรมการก็ไม่เคยเกิดขึ้นจริงๆ ด้วย!”
“แม้ว่าจะเดาออกตั้งแต่หกปีก่อนแล้ว แต่พอได้ยินคำสารภาพจากปากของตัวการด้วยหูตัวเอง ยิ่งรู้สึก…เหลือเชื่อจริงๆ!”
“สรุปว่าใครกันแน่ที่สารเลว ให้ตายเถอะ ถึงขั้นต้องจ้างคนไปข่มขืน…ที่แท้เฉินฝานซิงต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ไหนจะข่าวที่ออกในปีนั้น…”
เจียงหรงหรงเองก็ประหลาดใจไม่น้อย ถึงขนาดที่ดวงตานั้นเผยความเห็นใจออกมาให้เห็นอยู่ลางๆ!
เธอยังจำได้ดี ภาพของเฉินฝานซิงที่นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเพื่อร้องขอความเชื่อใจจากเธอในตอนนั้น…
เธอหลับตาลง ก่อนเสียงเข้มจะถูกเปล่งขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทีทะนง
“ฉันก็บอกแกไปตั้งแต่แรกแล้วว่าให้ถอนตัวจากการแข่งขันนั่นซะ แกก็ไม่ฟัง ถ้าวันนั้นแกไม่ไป มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไหม!”
จนถึงตอนนี้ความผิดทั้งหมดก็ยังคงถูกโยนมาไว้ที่เธอ เฉินฝานซิงตวัดตามองกลับไปอย่างเยือกเย็น “ทำไมฉันต้องถอนตัวจากการแข่งขันด้วย”
“แก…” เจียงหรงหรงสำลัก ก่อนจะตอบกลับไปอย่างเดือดดาล “ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับแก แกก็ไม่มีสิทธิ์มาโทษคนอื่น!”
นี่กำลังจะบอกว่าสมน้ำหน้าที่เธอเกือบโดนข่มขืนงั้นหรือ
เหอะ…
ทุกคนยังไม่ทันได้ปรับอารมณ์กับระเบิดลูกใหญ่นี้ เครื่องกระจายเสียงก็ดังขึ้นมาอีกเป็นชุด…
“ฉันคือกรรมการใน ‘โอเชี่ยนคัพ’ จ้าวเฟยจี๋ หกปีก่อนคุณนายเฉินให้เงินฉันหนึ่งแสน เพื่อให้ฉันเปิดไฟเขียวให้กับเฉินเชียนโหรว…”
ตอนที่ 352 ที่คุณตบฉันในคืนนี้ ฉันต้องให้คุณได้ชดใช้แน่!
“ฉันคือกรรมการใน ‘โอเชี่ยนคัพ’ จ้าวเฟยจี๋ หกปีก่อน คุณนายเฉินให้เงินฉันหนึ่งแสน เพื่อให้ฉันเปิดไฟเขียวให้กับเฉินเชียนโหรว…”
“ฉันคือกรรมการใน ‘โอเชี่ยนคัพ’ ซ่งชิงซาน การแข่งขันเมื่อหกปีก่อน คุณนายเฉินให้เงินฉันหนึ่งแสนหยวน เพื่อเป็นการรับประกันว่าฉันจะให้หลานสาวคนเล็กของท่านผ่าน…”
ท่าทีของเจียงหรงหรงเริ่มจะดูเป็นกังวล ใบหน้าเองก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีซีดขาว!
“พระเจ้าๆ พระเจ้าช่วย นี่ฉันชักโมโหจนอกจะแตกตายอยู่แล้วนะ! คนพวกนี้นี่มันอะไรกัน!”
“บอกให้หลานสาวคนโตถอนตัวจากการแข่งขัน แต่แอบติดสินบนให้หลานสาวคนเล็ก! คุณหนูใหญ่ ผมว่าคุณควรไปตรวจดีเอ็นเอนะ!”
เฉินฝานซิงยกยิ้มขึ้นอย่างขมขื่น เคยทำมาแล้วน่ะสิ แต่เธอนี่แหละสายเลือดสกุลเฉินแท้ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยละ
ที่แท้ปีนั้นเจียงหรงหรงก็แอบยัดเงินใต้โต๊ะให้เฉินเชียนโหรวนี่เองสินะ
จะว่าไป ปีนั้นต่อให้เธอได้ลงแข่ง สุดท้ายเธอก็ไม่ชนะอยู่ดี…
เหอะ เย้ยหยันกันดีแท้…
เหยียดหยามกันสุดๆ!
–
เธอมองดูทุกอย่างตรงหน้าอย่างเงียบๆ ทว่าในใจแม้จะเค้นเสียงหัวเราะเย็นๆ ออกมาก็ยังไม่มีแรงพอ
เจียงหรงหรงยืนมอง ใบหน้าชราซีดขาวลงด้วยความอับอาย
“เหอะ ฉันว่านะ ตอนนั้นคนที่จ้างให้เฉินหยินเซินไปข่มขืนคุณหนูใหญ่ก็อาจจะเป็นหญิงชราคนนี้อีกก็ได้”
หลังจบคำนั้น สายตาเย็นเยือกของเฉินฝานซิงก็ตวัดมองไปยังหญิงชราทันที ใบหน้างดงามของเธอถอดสีไปในชั่วพริบตา!
เธอจะรู้สึกผิดหวังกับคนร่วมสายเลือดอีกสักแค่ไหน หากคนๆ นั้นคือเจียงหรงหรงจริงๆ…
เจียงหรงหรงได้ยินเช่นนั้นก็ชักสีหน้าทันที “เธอพล่ามบ้าอะไรของเธอ! เฉินฝานซิงเป็นหลานสาวของฉันนะ ฉันจะไปทำเรื่องพรรค์นั้นได้ยังไง!”
“แต่ก็อาจจะเป็นไปได้! นี่คุณยังมีหน้าพูดว่าเป็นย่าของเธออีกเหรอ”
“แก…”
เจียงหรงหรงจุกจนหน้าเขียวปั๊ด เธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอับอาย!
เป็นความคับแค้นที่สุดจะหาคำไหนมาพรรณนา เธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งแล้วมองไปยังเฉินฝานซิงด้วยดวงตาวาวโรจน์
“เรื่องทั้งหมดในคืนนี้แกวางแผนมาดีแล้วใช่ไหม!”
เฉินฝานซิงสูดหายใจเข้าเต็มปอด มองเจียงหรงหรงกลับไปด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนจะตอบกลับไปอย่างไร้อารมณ์
“แบบนี้มันไม่เรียกว่ากรรมตามสนองรึไง”
เจียงหรงหรงหน้าชาวาบ เฉินฝานซิงพูดต่อไปว่า
“ที่คุณตบฉันในคืนนี้ ฉันต้องให้คุณได้ชดใช้แน่!”
จากนั้นเธอก็ตวัดสายตาเย็บเยียบจ้องมองเฉินเชียนโหรวที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“ส่วนเรื่องที่ว่าใครเป็นคนจ่ายเงินจ้างให้เฉินหยินเซินมาข่มขืนฉันเมื่อหกปีก่อน ฉันก็จะสืบให้ถึงที่สุด!”
หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง สายตานั้นก็กวาดมองไปยังเจียงหรงหรง เฉินเต๋อฝาน และหยางลี่เวยอีกครั้ง
“ฉันขอบอกพวกคุณเอาไว้ตรงนี้ ทุกความเจ็บปวดที่พวกคุณมอบให้กับฉัน ฉันจะสนองกลับให้พวกคุณเป็นสองเท่า…ไม่สิ ร้อยเท่าพันเท่า!”
แม้สีหน้าของเธอจะดูอ่อนล้าอยู่เล็กน้อย แต่ทว่าแววตาของเธอกลับเยือกเย็นจับขั้วหัวใจ ราวกับจะตอกตรึงร่างของพวกเขาให้สิ้นลมลงไปตรงนั้น ท่าทางขึงขังเช่นนั้น ทำเอาทุกคนไม่อาจต้านทานความหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้นในใจของพวกเขาได้
เฉินฝานซิงว่าจบก็หันกลับเข้าห้องตัวเองไป
หลายคนอยากจะรั้งเธอไว้ แต่เมื่อคิดๆ ดูอีกที เรื่องทั้งหมดในคืนนี้ก็ไม่เห็นจะมีเรื่องของเฉินฝานซิงอยู่เลย
เธอเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำมาโดยตลอด ทั้งยังถูกลากเข้ามาอยู่ในวงจรสกปรกและโสมมนี้อีก
เธอมีเรื่องอะไร
ก็ใช่น่ะสิ เธอไม่มีเรื่องอะไรเลย!
ไหนวันนี้เธอยังจะถูกใส่ร้ายอีก เธอไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วยตั้งแต่ต้น
หกปีก่อนเองก็เธอถูกใส่ร้าย และเธอได้ชำระล้างมลทินไปแล้วในคืนนี้ เธอยังจะต้องพูดอะไรอีก
และพวกเขาก็เข้าใจดีว่า หกปีมานี้เธอต้องแบกรับอะไรบ้าง มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้
และก็มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่รับรู้รสชาติของการมีครอบครัวที่เลือดเย็นเช่นนี้
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปอย่างเงียบๆ แม้พวกเขาจะรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความรู้สึกสะเทือนใจไปได้
