นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ – ตอนที่ 208

ตอนที่ 208 ความตั้งใจของนายคืออะไร

หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกควิดดิช ทั้งสามคนไปที่ห้องต้องประสงค์เพื่อทําการทดลอง ซึ่งทําให้พวกเขาพลาดอาหารเย็นและต้องไปกินในครัว!

แน่นอนว่าทั้งหมดข้างต้นเป็นข้อแก้ตัวสําหรับตัวเอง

เมื่อพวกเขาไปทานอาหารเย็นที่ห้องโถง อาหารเหลือไม่มากแล้วจริงๆ อัลเบิร์ตคุยกับเฟร็ดและตัดสินใจแอบเข้าไปในครัวเพื่อทานอาหารเย็น

ท้ายที่สุดแล้ว อาหารในครัวก็ยังร้อนอยู่ และจะมีเอลฟ์ที่อบอุ่นคอยให้ความสะดวกแก่พวกเขา

 คิดอะไรอยู่?  ปากของเฟร็ดเต็มไปด้วยมันฝรั่ง และเขาก็งุนงงกับอัลเบิร์ต ซึ่งหยุดถือส้อมกับมีดค้างไว้กลางอากาศขณะคิด

 ไม่มีอะไร ฉันกําลังคิดว่าจะให้เอลฟ์ประจําบ้านทําแพนเค้กมันฝรั่งดีไหม  อัลเบิร์ตกินมันฝรั่งทอดและอดหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้

 นั่นมันอาหารอะไรคะ คุณแอนเดอร์สัน  เอลฟ์ประจําบ้านอดไม่ได้ที่จะถาม

 แพนเค้กมันฝรั่ง อาหารง่ายๆ คาร์ล่า  อัลเบิร์ตยิ้มและบอกสูตรเอลฟ์ที่บ้าน  คุณสามารถลองนั่นมันฝรั่งแล้วต้มให้เป็นน้ําซุปขัน จากนั้นใส่ไข่ แป้ง และผสมเครื่องปรุงอื่นๆให้เข้ากันจากนั้นใส่น้ํามันเล็กน้อยลงในกระทะใส่แป้งลงในกระทะ แล้วทอดจนเหลืองทั้งสองข้าง ข้าง 

 ถ้าคุณแอนเดอร์สันชอบกิน คาร์ล่าก็จะลองดู! เอลฟ์ประจําบ้านโค้งคํานับให้อัลเบิร์ตอย่างตื่นเต้น

 ขอบคุณนะคาร์ล่า  อัลเบิร์ตให้กําลังใจอีกครั้ง:  ฉันเชื่อว่าเธอทําได้ 

 แพนเค้กมันฝรั่งของนายมันอร่อยไหม  ลี จอร์แดนอดไม่ได้ที่จะถาม หลังจากที่เขากินพายฟักทองเสร็จแล้วเขาก็ไม่ได้แตะต้องอาหารอื่นเลย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการลิ้มลองรสชาติของแพนเค้กมันฝรั่งที่อัลเบิร์ตกล่าว

พวกเขาทั้งหมดยังจําได้ว่าครั้งสุดท้ายที่อัลเบิร์ตทําไข่เจียวกระเทียมกับเอลฟ์ประจําบ้านมันอร่อยมากจริงๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เอลฟ์ประจําบ้านก็เสิร์ฟแพนเค้กมันฝรั่ง

 จะใส่ซอสบลูเบอร์รี่ลงไป หรือซอสที่ชอบก็ได้  อัลเบิร์ตเริ่มใส่ซอสลงบนแพนเค้ก กัดรสชาติที่คุ้นเคยของแพนเค้กมันฝรั่ง

 อร่อยนะ เขาพูดเบาๆ

ไม่ว่าจะเป็นคาร์ล่าหรือเอลฟ์ประจําบ้านคนอื่น พวกเขาก็มีรอยยิ้ม

อัลเบิร์ตนั่นมันฝรั่งและแพนเค้กของตัวเองครึ่งหนึ่ง วางบนจานอีกใบ แล้วยื่นให้คาร์ล่า  นี่พวกเธอลองชิมอาหารที่ทําดูสิ 

 ส่วนแบ่งของฉันมีไว้สําหรับคณ  ลี จอร์แดนก็แบ่งส่วนของเขาออกเป็นสองส่วน วางมันลงบนจานแล้วพูดกับเอลฟ์ประจําบ้านด้วยรอยยิ้ม

 เหอะ นายกินไม่ไหวแล้วมากกว่า!  เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปที่ล จอร์แดน ปากของเขาเต็มไปด้วย แพนเค้กมันฝรั่ง รสชาติดีมากจริงๆ

 ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ… คุณแอนเดอร์สันและสุภาพบุรุษคนนี้  มือของคาร์ล่าที่ถือจานสั่นเล็กน้อยในขณะนี้ ไม่เพียงแต่คาร่าเท่านั้น แต่เอลฟ์ประจําบ้านสองสามคนที่อยู่ข้างๆเธอรู้สึกตื่นเต้นจนพูดไม่ออก

 สุภาพบุรุษคนนี้? เฟร็ดอยากจะหัวเราะเล็กน้อย

 ถ้าเป็นนาย ก็คงเป็นสุภาพบุรุษคนนั้น ลี จอร์แดนเหลือบมองเฟร็ดและจอร์จ แล้วพูดอย่างโกรธเคือง

 อะแฮ่ม ฉันไม่ได้คิดว่าอัลเบิร์ตจะรู้เกี่ยวกับอาหาร  จอร์จไอเล็กน้อยและเปลี่ยนเรื่อง ทั้งที่รู้อยู่แล้วอย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยตาของพวกเขาเองก็ยังทําให้พวกเขาประหลาดใจ

หลังอาหารค่ําและถูกส่งออกจากครัวโดยเอลฟ์ประจําบ้านด้วยความเคารพ จู่ๆ อัลเบิร์ตก็พูดกับคนข้างๆ เขาว่า นาย ถ้าฉันให้ขนแกะเป็นของขวัญคริสต์มาสแก่คาร์ล่ามันจะเหมาะไหม   ทําไมจู่ๆถึงคิดแบบนี้ล่ะ เฟร็ดขมวดคิ้วเล็กน้อยแทบไม่มีแบบอย่างในโลกเวทมนตร์เลย

 พวกเขาถักของบางอย่างได้ด้วยตัวเอง พวกเอลฟ์ประจําบ้านทํางานบ้านเก่งมากใช่ไหม อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อ: แน่นอน ฉันรู้ว่าเจ้าของบ้านไม่สามารถให้เสื้อผ้าเอลฟ์ประจําบ้านได้ ไม่เช่นนั้นนั่นจะหมายถึงอิสรภาพแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เอลฟ์ประจําบ้านไม่สามารถหาอะไรอย่างอื่นได้อีก ไม่ใช่เสื้อผ้าที่เจ้าของให้มา   ถึงนายจะพูดถูกแต่ฉันต้องเตือนนายจอร์จเตือน อย่ารบกวนความคิดของเอลฟ์ประจําบ้านซึ่งจะทําให้พวกเขาไม่อยากทําอาหาร และจากนั้นเราทุกคนจะอดตาย!   ดูเหมือนนายจะพยายามเลี้ยงเอลฟ์ประจําบ้าน? ลี จอร์แดนพูดขึ้นทันที

 ทําไมนายพูดแบบนั้น?  อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์

 ฉันฉลาด  ลจอร์แดนพูดโดยไม่ลังเล

 อืม ฉันมีความคิดแบบนั้นจริงๆ  อัลเบิร์ตยอมรับว่าเขามีความพยายาม  หลังจากที่ฉันเรียนจบฉันวางแผนที่จะดูว่าฉันสามารถลักพาตัวเอลฟ์ประจําบ้านจากฮอกวอตส์และปล่อยให้เขารับใช้ฉันได้หรือไม่

ทั้งสามคนมองไปที่อัลเบิร์ตอย่างตกตะลึง

 ฉันสามารถใช้เกลเลียนได้นิดหน่อย และด้วยความยินยอมของเอลฟ์ประจําบ้าน ฉันไม่คิดว่าดัมเบิลดอร์จะปฏิเสธ อัลเบิร์ตพูดอีกครั้ง:  นายก็รู้ด้วยว่าครอบครัวพ่อมดธรรมดาไม่สามารถมีได้เอลฟ์ประจําบ้านเป็นผู้ช่วยที่ดีและภักดีการมีพวกเขาเป็นผู้ช่วยสามารถช่วยประหยัดเวลาได้มาก 

 ความคิดของนายน่าตกใจจริงๆ  เฟร็ดพูดพลางเอามือปิดหน้า อย่างไรก็ตาม ฉันต้องเตือนนายว่าเอลฟ์ประจําบ้านส่วนใหญ่รับใช้ครอบครัวเดียวเท่านั้นในชีวิตของพวกเขา  แน่นอน อาจมีข้อยกเว้นใช่ไหม อัลเบิร์ตไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มากนักพอคิดได้ก็เปลี่ยนเรื่อง

 พรุ่งนี้เป็นวันฮัลโลวีน สัปดาห์หน้าเราจะไปฮอกก์มดด้วยกัน มาดูกันว่าเราจะหาพ่อค้าในตลาดมืดได้ไหมฉันได้ยินแฮกริดบอกว่าฮอกส์ม็ดมีร้านหนึ่งชื่อร้านหัวหมู และเรายังต้องใช้เวลาในการเข้าไปในป่าเพื่อหามูลคางคกกระโดดเอาล่ะเราต้องไปหาหนังสือ สําหรับการหาวิธีจัดการกับมูลคางคกกระโดด

 นายไม่อยากโจมตีห้องเก็บยาส่วนตัวของค้างคาวเฒ่า(สเนป)เหรอ? จอร์จถามด้วยความสงสัย

 วัตถุดิบจากค้างคาวเฒ่า? นายกล้าทําเป็นยาแล้วขายไหม? อัลเบิร์ตมองจอร์จด้วยท่าทางงุ่มง่าม:  ถ้าเราปรุงสําเร็จแล้วขายออกไป ค้างคาวตัวเฒ่าก็จะรู้ว่าเราทํา แค่เราปล่อยให้ค้างคาวตัวเฒ่าจับตามองเราเขาก็จะรู้ ว่าเราเป็นคนขโมย แล้วจะเป็นยังไงถ้าเข้าไปแล้วไม่เจออะไรล่ะ? เราไม่ได้ขาดทุนแย่หรอพวกนายอยากโดนเขาจับตามองหรอ? 

 ไม่  ทั้งสามส่ายหัวพร้อมกัน การถูกสเนปจับตามองไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

 แล้วเราไม่ต้องไปหรอ? เฟร็ดถาม

 แน่นอน ต้องไป แต่ฉันจะทําเอง! อัลเบิร์ตอธิบายอย่างเป็นกันเองว่า ฉันเชียวชาญเรื่องการสกัดใจแม้แต่ค้างคาวตัวเฒ่าก็ไม่สามารถมองผ่านความคิดของฉันได้ง่ายๆ แต่พวกนายทําไม่ได้พวกนายไม่ได้เรียนเรื่องการสกัดใจพวกนนายไม่สามารถซ่อนมันเมื่ออยู่ต่อหน้าค้างคาวตัวเฒ่าได้ ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือพวกนายไม่ต้องทํา

ทั้งสามมองหน้ากันไม่เข้าใจความคิดของอัลเบิร์ต

ค้างคาวเฒ่าจะไม่ละอายอย่างแน่นอนเมื่อเขาใช้การพินิจใจกับนักเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในลักษณะที่ตรงไปตรงมาเขาเคยใช้การพินิจใจทําสิ่งที่น่าเบื่อเช่นตัดสินว่านักเรียนคนหนึ่งโกหกหรือไม่

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ทํามัน คําตอบที่เขาได้รับจากพวกเขาคือไม่โดยธรรมชาติและพวกเขาไม่ได้ทํามันจริงๆ เพราะพวกเขาเป็นเพียงผู้สมรู้ร่วมคิด