นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์

ตอนที่ 225 มูลค่า10เกลเลียน

“ฉันรู้สึกมีปัญหากับคําตอบของนาย” แคทรีน่าซึ่งอยู่ข้างๆ ฉัน จู่ๆ ก็ขัดขึ้น “คุณตายแล้วเหรอ ฉันคิดว่าถ้านายพูดแบบนี้กับผี พวกเขาจะตอบว่า “ใช่ ฉันตายแล้ว”

อัลเบิร์ตตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดไม่ออก

แคทรีน่าพูดถูก การเป็นผีหมายถึงเขาตายแล้ว

เขาแค่ถูกจํากัดด้วยความคิดเก่าๆ นี่คือโลกแห่งเวทย์มนตร์ และมีบางสิ่งที่เหมือนกับผี ดังนั้นตอนนี้จึงสามารถตอบคําเหล่านี้ได้จริงๆ

“เธอพูดถูก ฉันเกือบลืมไปว่ามีสิ่งมีชีวิตพิเศษเหมือนกับผีอยู่” อัลเบิร์ตยอมรับความผิดพลาดของเขาอย่างง่ายๆ

เดิมทีแคทรีน่าคิดว่าอัลเบิร์ตจะแก้ตัว แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะยอมรับความผิดพลาดของเขาง่ายๆ

“เรารีบไปดีกว่า” อิซาเบลพูดกับทั้งสองคน “เราอาจจะไปทันเกมควิดดิชได้ในภายหลัง”

การแข่งขันควิดดิชวันนี้เป็นการดวลระหว่างเรเวนคลอกับกริฟฟินดอร์ สามคนที่ควรเชียร์ทีมของตัวเองได้แอบมาเดิมพันกันที่นี่

“ฉันเกลียดการออกไปดูเกมในวันที่ฝนตก” อัลเบิร์ตมองไปที่อิซาเบลและถามว่า “เธอชอบควิดดิชมากหรอ”

“เฮ้ คําพูดแบบนี้จากปากนายมันเหมาะหรอ?” แคทรีน่าไม่ลืมว่าอัลเบิร์ตเคยเอาชนะสลิธีรินในสนามและทําให้กริฟฟินดอร์คว้า

“ไม่เหมาะยังไง” อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์

“งั้นนายไม่ได้เป็นผู้เล่นสํารองเหรอ?” แคทรีน่ารู้สึกว่าการที่อัลเบิร์ตไม่ได้เป็นซีกเกอร์ 8ใน10เพราะเขาไม่ชอบความยากลําบาก

มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาได้ยินมาว่าการฝึกของควิดดิชจะฝึกต่อไป ไม่ว่าจะฝนตกหรือแดดออก และมันก็ยากมาก

“เริ่มเถอะ!” อิซาเบลขัดจังหวะ แล้วเธอก็ยกมือขึ้นเคาะประตูไม้

มันเปิดปากเพื่อพูดปริศนา: สัตว์อะไรเริ่มเดินด้วยสี่ขาจากนั้นจึงใช้สองขาและในที่สุดก็มีสามขา?

“ฉันจําได้ว่านี่ดูเหมือนจะเป็นปริศนาของสฟิงซ์ แต่ห่วงอินทรีของเรเวนคลอมีความรู้มากจริงๆ” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะบ่น

“คําตอบคือผู้คน” แคทรีน่าตอบทันทีโดยไม่สนใจคําบ่นของอัลเบิร์ต

“ห่วงนกอินทรีของเรเวนคลอก็มีความคิดของตัวเองเช่นกัน คล้ายกับหมวกคัดสรร ในตอนแรก จํานวนปริศนาที่มันรู้มีไม่มากนัก ตอนนี้ปริศนาบางข้อถูกเสริมด้วยอาจารย์ประจําบ้านเรเวนคลอ” อิซาเบลหยิบลูกอมที่อัลเบิร์ตมอบให้และตอบข้อสงสัยของเขา

“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย

“ฉันได้อ่านบันทึกที่เกี่ยวข้องมาแล้ว” อิซาเบลแกะกระดาษห่อออกมาอย่างชํานาญแล้วยัดลูกอมเข้าปาก

“ห่วงนกอินทรี โปรดถามคําถามต่อไป” แคทรีน่ากล่าวว่า

“อยากกินไหม?” อัลเบิร์ตถามพลางหยิบขนมออกมา

“นายไม่กลัวฟันผุเหรอ”

“ไม่ต้องกลัว ฉันแปรงฟันวันละสองครั้ง” อัลเบิร์ตพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “น้ําตาลสามารถส่งเสริมประสิทธิภาพการคิดของสมองและทําให้ผู้คนคิดได้ดีขึ้น ลืมมันเถอะถ้าเธอไม่เอา”

“ใครบอกว่าฉันไม่ต้องการมัน” แคทรีน่าเลือกรสชาติที่เธอชอบอย่างหนึ่ง และเมื่อเธอกําลังจะปอกกระดาษ ลูกอมห่วงนกอินทรีก็เปิดปากของมันอีกครั้ง

“คนตายอยู่ที่ไหน”

“ในความทรงจํา” อัลเบิร์ตตอบก่อน

“มันสมเหตุสมผล” ห่วงนกอินทรีตอบ หลังจากเงียบไปสักครู่

“คําตอบของเธอคืออะไร” อัลเบิร์ตถามแคทรีน่า

“นายจงใจแทรกแซงฉันโดยเจตนา และยังเอาคําถามของฉันออกไป ถ้าไม่ยอมให้ฉันชนะ ก็แค่พูดออกมา” แคทรีน่าดูโกรธเล็กน้อยจ้องที่อัลเบิร์ตด้วยสีหน้าไม่ดี

“อืม เป็นความผิดของฉันเอง”

“นายไม่ควรยุ่งกับฉัน” แคทรีน่าประท้วงอย่างโกรธจัด

“ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนคําถามเธออีก” อัลเบิร์ตสัญญาไว้

ต่อไป อัลเบิร์ตไม่ได้ขัดขวางการตอบของแคทรีน่า นอกจากนี้เขายังพบว่าปริศนาของห่วงนกอินทรีแบ่ง ออกเป็นหลายประเภทหนึ่งคือคําถามเชิงปรัชญาของฟีนิกซ์และไฟ และอีกคําถามคือประเภทการเดาตัวอักษรในภาษาอังกฤษ ใช่ หมวดหมู่สุดท้ายประกอบด้วยปริศนาของประเทศต่างๆ

แคทรีน่ามีพรสวรรค์มากในการเดาปริศนา แม้ว่าเธอจะเจอปริศนาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอก็ยังสามารถให้คําตอบได้หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว

บางทีนี่อาจเป็นผลจากการฝึกเดาเป็นประจํา!

แน่นอน อัลเบิร์ตที่ฟังเงียบๆก็ได้กําไรมากมายเช่นกัน ปริศนาและคําตอบส่วนใหญ่อยู่ในใจของเขาแล้ว ห่วงนกนกอินทรีในห้องต้องประสงค์ไม่สามารถหยุดเขาได้อีกต่อไป

เรื่องน่าแปลกใจของอัลเบิร์ตคือ ปริศนาสุดท้ายคือฟีนิกซ์และไฟ

“วัฏจักรไม่มีจุดเริ่มต้น” หลังจากตอบคําถามสุดท้าย แคทรีน่าอดไม่ได้ที่จะหายใจออกลึกๆ และพูดกับอัลเบิร์ตว่า “ฉันตอบคําถามที่ร้อยถูกต้องแล้ว”

หลังจากพูด เด็กสาวกําหมัดแน่นอย่างตื่นเต้นและประกาศกับอัลเบิร์ตว่า “ฉันชนะเดิมพัน”

“ยินดีด้วย” อัลเบิร์ตยิ้มและปรบมือ

อันที่จริง แคทรีน่าตอบคําถามมากกว่าหนึ่งร้อยข้อ ในกระบวนการของห่วงนกอินทรี ปริศนาบางอย่างปรากฏขึ้นซ้ําแล้วซ้ําอีก

“ตามที่ตกลง แล้วไงต่อ” แคทรีน่าเอื้อมมือออกไปหาอัลเบิร์ต

“ตามที่ตกลง นายต้องให้แคทรีน่า 10 เกลเลียน” อิซาเบลพูดเบาๆ

“อ้อ ฉันเกือบลืมไปเลย นี่ชิปสําหรับการเดิมพัน” อย่างที่เขาพูด อัลเบิร์ตหยิบ10เกลเลียนจากกระเป๋าของเขาและวางไว้ในมือของแคทรีนา

“ยินดีด้วยอีกครั้ง ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันวันหลัง” อัลเบิร์ตหันกลับมาเตรียมจะจากไป

“ไม่ไปชมการแข่งขันควิดดิชที่สนามเหรอ?” แคทรีน่าถามโดยมองที่เกลเลียนในมือ แล้วมองที่แผ่นหลังของอัลเบิร์ต

“ไม่ ฉันมีอย่างอื่นต้องทํา”

“เธอว่า อัลเบิร์ตเดิมพันกับฉันเพื่ออะไร” แคทรีน่าคว้าเกลเลียนไว้ในมือของเธอ และถามอิซาเบลอย่างสับสน

“บางที่อาจเป็นปริศนา100ข้อ!” อิซาเบลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ในสายตาของเขา ปริศนาร้อยข้อมีค่าเท่ากับ10เกลเลียนแน่นอน ถ้าเธอตอบไม่ได้ครบ เขาก็จะได้ประโยชน์ไปฟรีๆอยู่ดี”

“ช่างแปลกประหลาดอะไรแบบนี้!” แคทรีน่าอดไม่ได้ที่จะพึมพํา “ลืมมันไปเถอะ ยังไงมันก็คุ้ม… ไปดูเกมกันเถอะ!”

“เธอเคยคิดบ้างไหมว่าอัลเบิร์ตจะเข้ามาในห้องนั่งเล่นเรเวนคลอ” อิซาเบลพูดขึ้นทันทีว่า “ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้กีดกันนักเรียนจากบ้านอื่น แต่จริงๆ แล้วมีน้อยมาก มีเพียงนักเรียนที่ไม่ใช่เรเวนคลอบางคนเท่านั้นที่สามารถเข้าห้องส่วนกลางของเราได้”

“เขาไม่มีจุดประสงค์นั้น” แคทรีน่าใส่เกลเลียนไว้ในกระเป๋าของเธอแล้วเดินตามอิซาเบลไปที่สนามควิดดิช

แม้ว่าเธอคิดว่าอัลเบิร์ตมีจุดประสงค์อื่น แต่เธอก็คิดไม่ออก บางทีอิซาเบลอาจจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นต้องการอะ

แคทรีน่าจําได้ว่าเคยได้ยินข่าวลือที่ว่าอัลเบิร์ตกําลังออกเดทกับอิซาเบลเมื่อไม่นานมานี้

“จะถามอะไร พูดมาเถอะ!” อิซาเบลถามอย่างเฉยเมยราวกับว่าเธออ่านใจได้

“ไม่มีอะไร..” แคทรีน่ากล่าวว่า

“ระดับฉันยังไม่รู้จักเธออีกหรอ?” อิซาเบลกล่าว

“ใครๆ ก็บอกว่าพวกเธอกําลังคบหากันอยู่?” แคทรีน่าเหลือบมองอิซาเบลและถามอย่างระมัดระวัง

“99%ของข่าวลือเป็นเรื่องโกหก” อิซาเบลไม่ได้ตอบคําถามโดยตรง

“โอ้” แคทรีน่าได้ตอบกลับ “เรื่องโกหก?”

“ข่าวลือ เราเป็นแค่…เพื่อนกัน” อิซาเบลเหลือบมองที่แคทรีน่าและพูดเบา ๆ “เพื่อนของอัจฉริยะ มักจะเป็นอัจฉริยะ นี่เป็นเรื่องปกติ”