นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์

ตอนที่ 229 กลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง

ความล้มเหลวของการแข่งขันควิดดิชทําให้ทั้งบ้านกริฟฟินดอร์ตกต่ำ ความตั้งใจที่จะแข่งขันเพื่อถ้วยควิดดิชและรางวัลบ้านดีเด่นต่อไปก็หายไปในทันที ต้องขอบคุณการแข่งขันควิดดิชที่ยาวพอและแทบจะเสมอกับเรเวนคลอทําให้บางคนที่ตั้งคําถามและไม่พอใจผู้เล่นใหม่หุบปากไป

ฝาแฝดไม่ได้มีความคาดหวังสูงนัก แต่พวกเขายังคงไปที่สนามกีฬาทุกสัปดาห์เพื่อฝึกซ้อมโดยตลอด

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีผลเพียงเล็กน้อยต่ออัลเบิร์ต และชีวิตของเขาที่ฮอกวอตส์โดยพื้นฐานแล้วไม่เปลี่ยนแปลง

ภายในไม่กี่วันหลังเกม มีสิ่งใหม่ๆ เกิดขึ้นในโรงเรียน ในที่สุด ศาสตราจารย์โพโมนา สเปราต์ ก็พบว่าแมนเดรกหายไปจากเรือนกระจกหมายเลข 3

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนเอาแมนเดรกไป บางคนคิดว่าปพีฟส์ทําแล้วตั้งใจจะโยนมันเข้าไปในห้องโถงเพื่อทําให้ทุกคนตกใจ

ฟิลช์กําลังสืบสวนเรื่องนี้ โดยพยายามสืบหาหลักฐานของพีฟส์และขับไล่มันออกจากปราสาท

ไม่มีใครเชื่อมโยงเหตุการณ์นี้กับเสียงร้องที่ดังขึ้นปราสาทเมื่อครึ่งเดือนที่แล้วยกเว้นสเนปอาจารย์ปรุงยายังคงอารมณ์ไม่ดีเขาใช้เวลานานมากแต่ก็ยังไม่พบผู้กระทําความผิดสเนปพบว่ามีวัสดุล้ําค่าสามอย่างหายไปจากโกดังของเขาขณะจ่ายน้ำยา

“มีใครแอบเตรียมน้ำยาสรรพรสอยู่”

สเนปสามารถบอกได้จากเขาของเขาไบคอนและคราบงูเขียวพิษบูมชะแลงว่าโจรนั่นกําลังพยายามทําอะไร สําหรับไข่สนอลลิเกเตอร์ที่หายไปนั้นเขาไม่ได้นึกถึงน้ำยาสมองควายถ้าใครอยากจะเป็นบ้าเขาจะไม่หยุดยั้งมัน

*เปลี่ยนเขาสองเขาเป็น เขาไบคอน และเศษหนังของงูต้นไม้แอฟริกาเป็นคราบงูเขียวพิษบูมชะแลงนะครับ

อัลเบิร์ตต้องการปรุงน้ำยาสรรพรสด้วยสิ่งเหล่านี้ มันจะสะดวกมากขึ้นสําหรับเขาที่จะปลอมตัวเป็นคนอื่นในอนาคตอย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกค้นพบเมื่อเข้าสู่ตลาดมืด

อย่างไรก็ตาม การทําน้ำยาสรรพรสเป็นการเสียเวลาเปล่า และเขาคิดว่าสเนปอาจจะจับตาดูอยู่ด้วยเขาไม่มีความคิดที่จะดึงดูดความสนใจของสเนปตอนนี้

เวลามาถึงปลายเดือนพฤศจิกายน และเกมควิดดิชอีกเกมถูกจัดขึ้นในปลายเดือน

สถานการณ์ไม่เป็นไปในแง่ดี ทีมสลิธีรินเอาชนะฮัฟเฟิลพัฟด้วยความได้เปรียบอย่างยิ่ง แม้ว่าดิกกอรี่ซิกเกอร์ฮัฟเฟิลพัฟคนใหม่จะต่อสู้อย่างหนัก แต่เขากําลังเผชิญหน้ากับทีมสลิธีรินในระหว่างการล้อมเขายังทําอะไรไม่ถูกเหมือนลูกแมวในฝูงเสือ

ชัยชนะของทีมสลิธีรินไม่ใช่ข่าวดีสําหรับกริฟฟินดอร์อย่างไม่ต้องสงสัย อย่างน้อยนักเรียนส่วนใหญ่ก็เต็มใจที่จะเห็นฮัฟเฟิลพัฟชนะมากกว่า

น่าเสียดายที่การเชียร์ไม่สามารถช่วยให้ทีมฮัฟเฟิลพัฟ ชนะในนัดสุดท้ายได้

คะแนนของรางวัลบ้านดีเด่นและการเป็นผู้นําในเกมควิดดิชทําให้บ้านสลิธีรินฟื้นความมั่นใจที่สูญเสียไปเมื่อปีที่แล้วและมักจะเยาะเย้ยกริฟฟินดอร์

“มันน่ารําคาญมาก”ปากกาขนนกของเฟร็ดถูกเขาบีบจนคดเคี้ยว

“หรือเรา…” จอร์จทําท่าเคาะจังหวะ และตอนนี้เขาแทบรอไม่ไหวที่จะสอนผู้เล่นสลิธีรินที่ยังคงเยาะเย้ยตรงหน้าเขาถึงบทเรียนที่ยากจะลืมเลือน

“นั่นเป็นความคิดที่ดี” ลี จอร์แดนเหล่ตาอย่างมีความสุข พร้อมที่จะสร้างปัญหา

“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”อัลเบิร์ตพูดเรียบๆ

“ทําไมล่ะ” เฟร็ดกล่าว

“ค้างคาวเฒ่า(สเนป)ยังคงจับตามองอยู่” อัลเบิร์ตเตือน “มันล่าบากถ้าถูกจับได้ และหิมะก็ตกแล้ว”

“เห็ดซีดาร์(เห็ดมัตซึทาเกะ)” เขาเดือน

“โอ้ ตกลงๆ”

เมื่อเห็นว่าอัลเบิร์ตไม่เต็มใจจะช่วย เฟร็ดทั้งสามก็ช่วยอะไรไม่ได้เล็กน้อย หากไม่มีสมองของอัลเบิร์ตการลงโทษกลุ่มคนอย่างเงียบๆ คงไม่ใช่เรื่องง่าย

แม้ว่าพวกเขาจะชอบสร้างปัญหาและต้องการแก้แค้นคนเหล่านั้น แต่พวกเขาก็ไม่ต้องการตกเป็นเป้าหมายของสเนปอย่างแน่นอน

“ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาดูเหมือนจะคุยอะไรกันบางอย่าง” หลังจากที่เฟร็ดและคนอื่นๆ ออกไปแล้ว แชนน่าก็นั่งลงตรงข้ามกับอัลเบิร์ตและวางนิตยสารชื่อ “ปรมาจารย์ปรุงยา” ไว้ต่อหน้าอัลเบิร์ตยิ้มและพูดว่า“ยินดีด้วย”

“ยินดีด้วย?” อัลเบิร์ตตกตะลึงและมองดูแชนน่าอย่างสงสัย

“บทความ” แชนน่าเตือน “มันอยู่ในนิตยสาร “ปรมาจารย์ปรุงยา”

“เอ่อ ดูเหมือนฉันยังไม่ได้ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยนะ” อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นเขาเขียนบทความแล้วแต่เขายังไม่ได้ส่งมันออกไป

“มันเป็นชื่อของนายจริงๆดูสิ อัลเบิร์ต แอนเดอร์สัน” แชนน่ามองอัลเบิร์ตอย่างสงสัย เปิดนิตยสารแล้วหันไปที่กระดาษของอัลเบิร์ตยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่มัน

“เอ่อ ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” อัลเบิร์ตพลิกดู “ปรมาจารย์ปรุงยา” และเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเห็นได้ชัดว่ามีคนเอาเขาใส่เข้าไปหลังได้รับแนวคิดการแก้ไขในจดหมายของเขา

ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะถูกกล่าวถึงจริงๆ

อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตไม่สนใจสิ่งเหล่านี้มากนัก เขาไม่ได้ขาดชื่อเสียง

ถ้า “ปรมาจารย์ปรุงยา” จ่ายค่าต้นฉบับ บางทีเขาอาจจะมีความกระตือรือร้นมากกว่านี้

น่าเสียดายที่พวกเขาไม่จ่ายเงินสมทบ

นิตยสารฉบับนี้เป็นวารสารวิชาการที่จัดร่วมกันโดยกลุ่มปรมาจารย์ด้านยาซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อขยายอิทธิพลของตนพูดตรงๆก็คือวงเล็กๆที่กําลังเล่นอยู่และใช้เพื่อสร้างชื่อเสียง

แน่นอน มันยังคงเป็นผู้มีอํานาจในด้านการปรุงยา

ท้ายที่สุด ยาใน “ปรมาจารย์ปรุงยา” ” นั้นใช้ได้จริงมาก ดังนั้นชื่อเสียงของผู้เผยแพร่ในนั้นจึงดีมากจริงๆ

อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะเจาะเข้าไปในสนามนี้ ดังนั้นเขาจึงมองอย่างไม่ใส่ใจในเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ทัศนคตินี้ไม่ปกติในสายตาของแชนน่า เธอรู้สึกว่าน้อยคนนักที่จะเผชิญกับมันอย่างสงบ

ในเวลานี้ มีคนมาที่นี่แล้ววางนิตยสารไว้ข้างหน้าพวกเขา

อัลเบิร์ตและแชนน่า ที่กําลังคุยกันอย่างเป็นกันเอง เงยหน้าขึ้นมองคนที่กําลังมา

“บทความของนายได้รับการคัดเลือก” แคทรีน่าชี้ไปที่ “นวัตกรรมคาถา” บนโต๊ะ

“มีเล่มใหม่ออกมาแล้ว?” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย เขาจําได้ว่าเขาสั่งนิตยสารเล่มนี้

“มันออกมาเมื่อวันก่อน” แคทรีน่ากล่าวว่า “ยินดีด้วยด้วยวิธีนี้นายประสบความสําเร็จในการตีพิมพ์บทความของตัวในวารสารวิชาการ “การแปลงร่างวันนี้”และ”นวัตกรรมคาถา”ฉันกล้าพูดว่าฮอกวอตส์แห่งนี้ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อน”

แชนน่าอึ้งอยู่พักหนึ่ง แล้วยิ้มให้แคทรีน่า “อันที่จริงเธอไม่รู้หรอกว่าอัลเบิร์ตได้ตีพิมพ์บทความใน “ปรมาจารย์ปรุงยา” และนิตยสารเล่มนั้นก็อยู่ที่นี่ด้วย”

“บางที นายอาจสามารถก้าวข้ามอาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์และกลายเป็นอีกตํานานหนึ่งได้”แคทรีน่าพึมพํา “อิซาเบลเคยบอกว่าอาจารย์ใหญ่เคยเป็นอัจฉริยะที่มีอํานาจมากมาก่อน”

“ถ้าเธอชมฉันอย่างนั้นฉันจะอายเอานะ”แม้ว่าอัลเบิร์ตจะพูดอย่างนั้น แต่ก็ไม่มีความเขินอายแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเขา

“ยังไงก็ยินดีด้วย”แคทรีน่ามองอัลเบิร์ตเปล่าๆแล้วหันหลังเดินจากไปและพูดอีกครั้ง “ยังไงก็เถอะศาสตราจารย์ฟลิตวิคกําลังตามหานายอยู่อาจเป็นเพราะเรื่องนี้”