“เดี๋ยวนะ พวกคุณเป็นใคร”
แอนเดรียกระพริบตาสองสามครั้ง ขณะที่เธอเห็นคนแปลกหน้าก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่นของพวกเขา ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็เอื้อมมือไปหยิบมีดที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์
“ห้ะ…มีคนอยู่ที่นี่!”
ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะตกใจพอๆกับแอนเดรีย ในขณะที่เขาพูดติดอ่างทันทีที่เห็นเธอ
“อะไรนะ!? เขาบอกว่าจะไม่มีใครอยู่ที่นี่ในเวลานี้นี่!” ชายอีกคนหนึ่งก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่น ดึงผมสีแดงของเขาเล็กน้อย ขณะที่หันหัวไปทางอันเดรีย
“ฉัน…ฉันคิดว่าคุณมาผิดบ้าน! ออกไป!” แอนเดรียตะโกนขณะที่เธอซ่อนมีดไว้ข้างหลังของเธอ
“ชิ” เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของแอนเดรีย ชายผมแดงก็เดาะลิ้นของเขาแล้วพูดว่า
“ไม่มีทางเลือก มัดเธอไว้!”
“ไม่…ไม่!” แอนเดรียโบกมีดที่เธอถืออยู่อย่างรวดเร็ว ขณะที่ชายอีกสองคนก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“…อยู่ห่างๆฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแทงคุณแน่!”
“โอ้ย!” ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแอนเดรียทั้งที่มีดก็ชี้มาที่พวกเขา
“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ ช่วยด้วย…”
แอนเดรียกรีดร้องอีกครั้ง แต่ก่อนที่เธอจะร้องเพื่อขอความช่วยเหลือจบ ผู้ชายที่เดินเข้ามาหาเธอก็หายตัวไปและตีเธอที่ด้านหลังศีรษะ ทำให้เธอล้มลงกับพื้นราวกับหุ่นกระบอกที่ถูกตัดสาย
“…ทำไมนายถึงทำอย่างนั้น!?” ชายผมแดงอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง
“เธอกำลังเรียกให้คนมาช่วย!”
“…เวรเอ้ย! เธอเลือดออกแล้วเจ้าบ้า!”
“อ…อีแวนส์” แอนเดรียคร่ำครวญขณะที่เธอรู้สึกว่าภาพของเธอค่อยๆหายไป
“เธอยังมีชีวิตอยู่! อึ่ก! จะทำอะไร!? เธอเห็นหน้าเราแล้ว!”
“แค่ผูกเธอไว้ที่ใดที่หนึ่งก็พอแล้ว!”
“อีแวนส์…” แอนเดรียคร่ำครวญอีกครั้งขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มกะพริบอย่างรวดเร็ว
“…อย่า…กลับบ้าน”
*******
“นายมันบ้าไปแล้ว วิคตอเรียคุยกับนาย!”
“มันค่อนข้างน่ากลัวใช่มั้ย”
แวนส์ ฮาร์วีย์ และเบียทิซกำลังเดินกลับบ้าน หลังจากได้รับเชิญอย่างเป็นทางการจากวิคตอเรียให้มาเยี่ยมบ้านของเธอ และแม้ว่าในตอนแรกแวนส์จะเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับเชิญ แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะตื่นเต้นมากกว่าเขา
“นายคิดว่าเราจะได้พบกับคุณยายของเธอหรือเปล่า” เบียทริซพึมพำ ดวงตาของเธอเป็นประกาย เมื่อเธอคิดว่าเธอจะได้พบกับผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของผู้ถือระบบประเภทเพิ่มประสิทธิภาพ มันทำให้เธอตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“…เธอเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?” แวนส์เลิกคิ้ว
“หมายความว่ายังไง!?” ฮาร์วีย์กระโดดขึ้นตรงหน้าแวนทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
“เธอคือสายเพิ่มประสิทธิภาพที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!”
“อืมมๆ” เบียทริซพยักหน้าเห็นด้วยขณะจับแว่นตา
“ฉันพนันได้เลยว่าแค่เธอหายใจ ก็สามารถโยนฮาร์วีย์ทิ้งไปราวกับแร็กดอลล์ได้เลย!”
“…ทำไมเธอถึงใช้ฉันเป็นตัวอย่างล่ะ!?”
“เพราะนายมีระบบประเภทเดียวกัน!”
“แวนส์ ทำไมนาย…”
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดจบ เขาสังเกตเห็นท้องฟ้ามืดลงเล็กน้อย
“…ควันเหรอ?” ฮาร์วีย์พูดในขณะที่จมูกของเขาขยับเล็กน้อย
“ฉัน…ฉันคิดว่ามันมาจากบ้านของนายแวนส์!” ฮาร์วีย์ตะโกนเมื่อเขาตระหนักว่าควันดำนั้นออกมาจากบ้านของแวน
“!!!”
ทั้งสามคนรีบวิ่งไปที่บ้านของแวนส์ แต่ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากบ้านไปครึ่งช่วงตึก จู่ๆ ชาย 4 คนก็วิ่งออกมาจากประตูเล็กๆ
“…เร็วเข้า!”
แวนส์ เบียทริซ และฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะหยุดฝีเท้า เมื่อเห็นผู้ชายวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่ง โดยไม่ได้สังเกตเห็นทั้งสามคน
ดวงตาของแวนส์ค่อยๆเบิกกว้าง แอนเดรีย…แอนเดรียน่าจะอยู่ในบ้านแล้วตอนนี้
“แอนเดรีย!” แวนส์กรีดร้อง ขณะที่เขาวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความเร็วสูงสุด โดยไม่สนใจการเปิดทักษะ [การรับรู้เวลา] ของเขา ซึ่งทำให้เขากลิ้งตัวอย่างรุนแรงเมื่อเขาเข้าไปในบ้าน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คิดแม้แต่น้อยในขณะที่เขายังคงกรีดร้องหาแอนเดรีย
“เธออยู่ที่นี่มั้ย!?” เขาตะโกนเสียงดัง
“แอนเดร…”
แวนส์กำลังจะตะโกนอีกครั้ง แต่เขาได้ยินเสียงอู้อี้จากในห้องน้ำ แวนส์เปิดประตูอย่างรวดเร็ว และที่นั่น เขาเห็นแอนเดรียถูกมัด ปากของเธอถูกผ้าปิดปากไว้
คอของเธอเต็มไปด้วยเลือด ผสมกับเหงื่อ และน้ำตาที่ไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ
“แอ…แอนเดรีย” กรามของแวนส์สั่นสะท้าน ขณะที่เขาถอดผ้าปิดปากออกจากปากของแอนเดรีย
“อีแวนส์…ขอโทษนะ…พวกเขาทำลายทุกอย่าง” เธอพูดติดอ่างขณะที่น้ำตายังคงไหลริน
แวนส์ไม่ตอบ เขาเพียงแก้เชือกที่พันรอบแอนเดรียอย่างแน่นหนา จมูกและคิ้วของเธอสั่น ลมหายใจของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ
“คุณแอนเดรีย!”
เบียทริซรีบวิ่งไปหาแอนเดรียทันทีที่เธอเห็นเธอ
“ฮาร์วีย์ ขอความช่วยเหลือ!”
“…ที่ไหน!?”
“ที่ไหนก็ได้!”
ฮาร์วีย์ทำได้เพียงกัดฟัน ขณะวิ่งออกไปนอกบ้าน เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเขายังได้ยินเข้ามาในห้องน้ำ
“คุณแอนเดรีย…” เบียทริซตรวจสอบอาการบาดเจ็บที่ศีรษะของแอนเดรียอย่างนุ่มนวล
“ฉัน…ฉันไม่เป็นไร” แอนเดรียพูดติดอ่างเสียงอ่อน
“ฉัน…แค่เวียนหัวนิดหน่อย”
เบียทริซอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บของแอนเดรีย แม้ว่าบาดแผลจะเล็กและเลือดที่เธอเสียไปนั้นไม่มากนัก แต่เธออาจมีเลือดออกภายในสมองได้
“ฉันสบายดี…ฉันสบายดี” แอนเดรียพูดซ้ำขณะที่เธอจับมือที่สั่นเทาของแวนส์
“คุณไม่สบายเลย คุณแอนเดร…”
“ฉันสบายดี!”
ก่อนที่เบียทริซจะพูดจบ แอนเดรียก็ขึ้นเสียง และมองตาเธอตรงๆแล้วส่ายหัวซ้ำๆ
“ฉันไม่เป็นไรอีแวนส์” จากนั้นเธอก็พูดอีกครั้งขณะที่เธอหันไปหาแวนส์
แวนส์ยังคงไม่ตอบสนอง เขาแค่ยืนขึ้นแอนเดรียต้องการดึงเขากลับลงมา แต่แวนส์ไม่ได้ขยับเขยื้อน เธอกระชับมือที่สั่นเทาของแวนส์แน่น แต่แวนส์ก็ค่อยๆดึงออก ในขณะที่เขาเริ่มเดินออกจากห้องน้ำ
“ได้โปรด…อีแวนส์ อย่าทำอะไรวู่วาม!” แอนเดรียขึ้นเสียงอีกครั้ง
“แวนส์ นายจะไปไหน…!?”
เบียทริซก้าวไปข้างหน้าแวนส์ แต่ทันทีที่เธอเห็นดวงตาของแวนส์ เธออดไม่ได้ที่จะสะดุ้ง และก้าวไปด้านข้างเล็กน้อย
“อี…แวนส์?” เธอพูดติดอ่าง ครั้งแรกที่เธอเห็นการแสดงออกแบบนี้จากแวนส์คือตอนที่เขากำลังจะควักดวงตาของเธอออก ไม่ นี่แตกต่างกัน นัยน์ตาของแวนส์ในตอนนั้นสงบ…แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นเขาแบบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังน่ากลัว เธอกลืนน้ำลายลงไปอึกใหญ่
ราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองสัตว์ที่บ้าคลั่งที่พร้อมที่จะกัดมือของเธอโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
“บ้านหลังนี้…” แวนส์กระซิบ
“จะไม่มีใคร…บุกรุกบ้านของเราได้ แอนเดรีย”
“ฉันจะไม่ยกโทษให้…ผู้ที่ขัดขวางความสงบสุขที่เราสร้างขึ้นเพื่อตัวเราเอง พวกเขาจะต้องชดใช้…ฉันจะทำให้แน่ใจ…ให้พวกมันรู้ถึงราคาในสิ่งที่พวกมันทำ”
