เมื่อรถบรรทุกเคลื่อนย้ายมาถึงอิงกริดและแม่ของเธอ ซึ่งเป็นบ้านใหม่ของพวกเธอ ลูเอนก็ยังคอยช่วยเหลือในการขนย้าย แม้แต่เซบาสเตียนก็เสนอตัวช่วยซึ่งเพิ่มความเร็วในการย้ายของมากขึ้น
เมื่ออแมนดาเห็นลูกสาวของเธอถือตู้ที่หนัก 50 ปอนด์มาด้วยตัวเองราวกับว่ามันไม่มีอะไรเลย เธอตกใจมากจนเกือบล้มลง
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอิงกริดสามารถยกย้ายสิ่งนี้ไปได้ด้วยตัวคนเดียว แต่ลูเอนก็เข้ามาช่วยยกเพื่อไม่ให้แม่ของเธอสงสัยในความแข็งแกร่งของอิงกริดในปัจจุบัน ไม่ใช่ว่าเขากลัวที่อิงกริดจะบอกแม่ของเธอ แต่ก็ยังมีคนอื่นๆอยู่ในบริเวณรอบๆ หากผู้คนจากนิกายและเผ่าที่ซ่อนเร้นลงเอยด้วยการค้นหาเกี่ยวกับเรื่องนี้มันจะกลายเป็นปัญหาได้
เมื่อสิ่งของทั้งหมดถูกขนย้ายมา อแมนดาก็จ่ายเงินและขอบคุณผู้ที่มาช่วยเคลื่อนย้าย “ขอบคุณมากพวกคุณช่วยได้มากเลยค่ะ”
“เรายินดี หากคุณต้องการสิ่งอื่นใดคุณสามารถติดต่อเราได้ตลอดเวลา” คนขับรถบรรทุกขนย้ายกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร หลังจากนั้นเขาและคนอื่น ๆ ก็เข้าไปในรถบรรทุกและขับออกไป
“ ลูเอนและเซบาสเตียน คุณสองคนช่วยได้มากเลย แล้วตอนนี้คุณสามารถทิ้งส่วนที่เหลือไว้ให้ฉันและลูกสาวของฉันได้แล้ว” อแมนดาพูดกับพวกเขาด้วยรอยยิ้มขอบคุณ เธอรู้สึกขอบคุณลูเอน เป็นอย่างยิ่งที่ช่วยได้มาก โดยการซื้อบ้านหลังนี้และหางานให้ลูกสาวของเธอ ซึ่งทำให้เธอยังได้ไปเรียนต่อที่วิทยาลัยได้
ลูเอนตอบอย่างใจเย็น “ผมไม่รีบกลับและผมเต็มใจที่จะอยู่และช่วยถ้ามันไม่เป็นการรบกวน”
อแมนดาไม่จำเป็นต้องไตร่ตรองอีกต่อไป เธอเริ่มแน่ใจมากขึ้นว่า เพื่อนคนนี้ก็ชอบลูกสาวของเธอเช่นกัน แม้ว่าเขาจะสงบนิ่งพอที่จะปกปิดมันก็ตาม “แน่นอนว่ามันจะไม่ได้รบกวนเลย ฉันขอบคุณมาก ถ้าคุณเต็มใจที่จะช่วย”
“ขอบคุณ” อิงกริดตื่นเต้นมาก เธอแทบจะกระโดดด้วยความสุขเมื่อเห็นว่าลูเอนก็เต็มใจที่จะช่วยเธอ
“ตราบใดที่คุณดีมาสยังอยู่ที่นี่ ผมก็สามารถอยู่และช่วยเหลือได้เช่นกัน” เซบาสเตียนกล่าว เขาได้รับการสั่งมาแล้วว่าเขาจะต้องกลับไปพร้อมกับลูเอนอยู่เสมอ ในการทำเช่นนั้นไม่เพียง แต่จะดีต่อชื่อเสียงของเขาต่อโรงแรมดัลลัสเท่านั้น เขายังจะได้รับเงินพิเศษในช่วงสิ้นเดือนน้เช่นกัน
“โอเค เราทั้งสองจะอยู่และช่วยกันฉันสัญญาว่าคุณจะไม่เสียใจ” ลูเอนกล่าว
“ครับท่าน” เซบาสเตียนรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ยินสิ่งนี้ แม้ว่ามันจะเป็นงานของเขาและเขาก็ได้รับสั่งมาแล้วว่าเขาควรจะพร้อมอย่างเต็มที่ หากลูเอนต้องการเขา แต่การได้ยินเรื่องนี้จาก ลูเอน ดีมาส นั้นแตกต่างไปจากเดิม
หลังจากนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง ลูเอน, อิงกริด, อแมนดา และเซบาสเตียน ก็วางเฟอร์นิเจอร์ในตำแหน่งที่เหมาะสม
“ขอบคุณมากลูเอน ฉันไม่มีคำใดที่จะอธิบายได้ว่าฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากแค่ไหน” อิงกริดเริ่มต้นขอบคุณเขาด้วยรอยยิ้ม ซึ่งก่อให้เกิดลักยิ้มสองข้างบนแก้มสีชมพูของเธอ จากนั้นเธอก็มองไปที่เซบาสเตียน “คุณก็เช่นกันเซบาสเตียนขอบคุณค่ะ”
“ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือ.” อแมนดามีรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพูด เธอรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อยเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันเดียวนั้น เธอรู้สึกติดอยู่ในความฝันภายในบ้านหลังนี้ และยิ่งเธอมองไปที่ลูเอนเธอก็ยิ่งชอบเขามากขึ้นและคิดว่าเขาจะเหมาะกับลูกสาวของเธอ
“ยินดีครับ” เซบาสเตียนตอบผู้หญิงคนนั้นด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
“ผมช่วยเพราะผมต้องการ คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก” เสียงของลูเอนสงบลงและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นส่วนโค้งกลายเป็นรอยยิ้ม เพียงแค่รอยยิ้มและท่าทางการพูดที่เรียบง่ายนั้น ทำให้อิงกริดหน้าแดง
แม้อแมนดาจะได้รับผลกระทบ แต่ก็ไม่มากเท่าอิงกริด ไม่นานเธอก็หายต่างจากลูกสาวของเธอ
‘ช่างเป็นเด็กที่น่าดึงดูดที่สุด … ‘ อแมนดาคิด
*
ในห้องสวีท ลูเอนอยู่คนเดียวในวันนี้ เพราะอิงกริดต้องอยู่เพื่อดูแลแม่ของเธอ เนื่องจากเป็นวันแรกในบ้านหลังใหม่ อย่างไรก็ตามเธอสัญญาว่าเธอจะกลับมาในเช้าวันรุ่งขึ้นให้เร็วมากที่สุดเพราะเธอไม่อยากพลาดเวลาฝึกกับหลวน
ลูเอนหันเหความสนใจไปที่โทรทัศน์โดยไม่ได้ตั้งใจดูมากนัก
“- ฆาตกรยังคงลอยนวลอยู่ และไม่ลดละ โดยเหยื่อของฆาตกรส่วนใหญ่เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี”
“และตอนนี้มีการอัปเดตใหม่เมื่อ 2 วันก่อนมีการพบชิ้นส่วนของอุกกาบาตใกล้เมืองแบร์รามา ในเมืองฟลอเรียน่าโพลิส ขณะนี้กำลังทำการทดสอบกับหินของอุกกาบาตลูกนี้และมันประกอบด้วยโลหะที่ไม่ได้ขึ้นทะเบียน แต่ยังต้องมีการทดสอบและการวิจัยเพิ่มเติมอีก”
“ อืมมม?” ลูเอนซึ่งหลับตาอยู่ก็เปิดมันขึ้นมา เขามองไปที่โทรทัศน์ขนาด 52 นิ้ว
‘นี่คือโลหะประเภทที่ 3!’ ลูเอนสามารถรับรู้ถึงโลหะนั้นได้ทันที แม้ว่าตอนนี้จะหายาก แต่ก็ไม่ยากที่จะพบหลังจากการตื่นขึ้นครั้งที่สาม
แม้ว่าในภายหลังจะไม่ได้หายาก แต่ก็ยังหายากมากในตอนนี้ ถ้าฉันทำได้ … ‘ลูเอนก็บังคับตัวเองให้คิดและพยายามจำเกี่ยวกับสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับชิ้นส่วนของดาวตกนี้หรือไม่ แต่เท่าที่เขาคิดแล้วมันไม่มีอะไรอยู่เลยในหัวเขาตอนนี้
‘พบอุกกาบาตใกล้ทะเลในแบร์รามา … ฉันต้องไปดูว่ายังหาอะไรที่หลงเหลืออยู่ที่นั่นได้ไหม ถ้าฉันใช้ประสาทสัมผัสเพียงเล็กน้อย ฉันอาจจะรู้สึกได้ว่ามีหินอยู่ใกล้ ๆ ‘
ถึงแม้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของเขาจะไม่แข็งแกร่งเหมือนในชีวิตก่อนหน้านี้ แต่เขาก็มั่นใจว่าเขาสัมผัสได้ถึงโลหะชนิดที่ 3 ซึ่งอยู่ห่างจากเขาไปหลายกิโลเมตร หากเขาสามารถค้นพบได้จริง มันอาจจะกลายเป็นผลประโยชน์มหาศาลสำหรับเขาในปัจจุบัน
เมื่อตัดสินใจแล้วลูเอน ก็หยิบกางเกงสีดำและรองเท้าผ้าใบรวมทั้งเสื้อยืดแขนสั้นสีเทา หลังจากนั้นเขาก็ออกจากห้องชุดของโรงแรมไป
*
เนื่องจากสถานที่ที่เขาต้องไปนั้นอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขาอยู่ลูเอนอยู่จึงตัดสินใจที่จะเดินไปแทน สภาพอากาศชื้นและมีลมหนาวผู้คนที่เดินบนถนนส่วนใหญ่สวมเสื้อผ้าที่อบอุ่น แต่ลูเอน ไม่ได้รับผลกระทบจากความหนาวเย็น เขายังคงเดินไปที่แบร์รามา
สถานที่ที่พบอุกกาบาต ปรากฏในช่องทีวีสามารถมองเห็นได้จากถนนแบร์รามา ซึ่งผู้คนจำนวนมากมักวิ่งหรือขี่จักรยานบนเลนจักรยาน คนหนุ่มสาวบางคนยังเลือกถนนสายนี้เพื่อเดินเล่นและสนทนา
เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมาลูเอนก็มาถึงถนนแบร์รามา เพราะเขาดูเด็กและหล่อเหลามาก เขาจึงดึงดูดความสนใจจากสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมา บางคนยังคงเป็นวัยรุ่น ซึ่งทำให้พวกเขาหน้าแดง ขณะมองไปที่เขา ผู้หญิงที่โดดเด่นกว่าบางคนตั้งใจที่จะแสดงผิวให้มากขึ้นโดยพยายามดึงดูดความสนใจของเขา
ในทางกลับกัน ลูเอนกำลังจดจ่ออยู่กับการค้นหาดาวตกนั่นมากกว่า เขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระและหมกมุ่นอยู่กับการค้นหาของเขา โดยที่เขาไม่ได้สังเกตว่าเขากลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจไปแล้ว
“พระช่วย” วัยรุ่นคนหนึ่งแสดงความคิดเห็นกับเพื่อน ๆ ของเธอ
“ฉันหวังว่าฉันจะพาเขากลับบ้านกับฉันได้” วัยรุ่นอีกคนก็กล้าพูดออกมา
“จะทำมันเลยหรือเอาแต่ดูแล้วไม่ทำอะไรล่ะ” เด็กผู้หญิงอีกคนเยาะเย้ยและพวกเขาก็เริ่มหัวเราะ
แม้ว่าเธอจะแค่เป่าควัน แต่หญิงสาวก็อายและพูดเพื่อพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ “แน่นอนว่าฉันไม่ได้แค่มอง … ฉันจะรุมโทรมเขาไปทั่วร่างกาย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าทำให้ฉันหัวเราะเธอเป็นแค่สาวบริสุทธิ์” เมื่อได้ยินความคิดเห็นนี้จากวัยรุ่นคนอื่น ๆ กลุ่มวัยรุ่นที่เดินและพูดคุยก็เริ่มหัวเราะ
สำหรับบทสนทนาของสาว ๆ เหล่านี้เมื่อลูเอนได้ฟังแล้วเขาก็ยิ้มเล็กน้อย เขาจำได้ว่าในชีวิตที่ผ่านมา สิ่งนี้เคยเกิดขึ้นหลายครั้งโดยเฉพาะเมื่อเขากลายเป็นฝึกฝนพลัง ซึ่งทำให้เขาดูเป็นผู้ชายและมีเสน่ห์มากขึ้น – แม้ว่าเขาจะกลายเป็นคนไร้สมรรถภาพทางเพศไปแล้ว …
เมื่อเขาจำสิ่งนั้นได้รอยยิ้มของลูเอนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ถอนหายใจและรู้ว่าครั้งนี้เขาจะไม่ทำผิดพลาดแบบเดิม
ทันใดนั้นผู้หญิงที่มีผมสีดำและผิวสีอ่อนที่มีดวงตาสีเขียวก็เดินเข้ามาหาเขา ใบหน้าของเธองดงามมากและเธอก็ค่อนข้างสูงด้วยส่วนสูงประมาณ 170 ซม. ขาของเธอผอมและยาว
“เฮ้ สุดหล่อ คุณต้องการเบอร์ของฉันไหม ฉันสัญญาว่าคุณจะได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่คุณจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต” เสียงของเธอไพเราะ แต่ความคิดเห็นของเธอทำให้ลูเอนขมวดคิ้ว
“ ไม่ขอบคุณ” ลูเอนพูดอย่างเมินเฉยและจากไปทันที
แม้แต่สาว ๆ ที่กำลังพูดถึงลูเอนอยู่ก่อนหน้านี้ก็แปลกใจที่ลูเอนปฏิเสธผู้หญิงที่แสนสวยคนนี้ ท้ายที่สุดแล้วจะมีผู้ชายคนไหนที่จะปฏิเสธคำขอแบบนี้ จากผู้หญิงที่เซ็กซี่และสวยมากได้ลงคอ
ลูเอน ยังคงเดินไปใกล้ทะเลและพยายามตรวจจับพลังงานโลหะประเภทที่ 3 บนถนนแบร์รามา มีค่าเฉลี่ยประมาณ 3,900 เมตรตลอดความยาว ในทางกลับกันลูเอนก็ได้เดินทางไปมากกว่า 1000 เมตรแล้ว จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้สึกถึงพลังงานแปลก ๆ
เหตุผลที่เขาต้องการโลหะประเภทที่ 3 นี้เป็นเรื่องง่ายมาก: ถ้าเขาพบชิ้นส่วนที่สามารถสร้างกริชได้อย่างน้อยหนึ่งชิ้น เขาจะมีอาวุธที่มีพลังโจมตีลำดับที่สาม ซึ่งมันเทียบเท่ากับความแข็งแกร่งของผู้ชาย 150 คน และถ้าเขาโชคดีกว่านี้ เขาสามารถหาชิ้นส่วนที่ใหญ่พอที่จะทำดาบหรืออย่างน้อยก็ดาบสั้น ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับความพ่ายแพ้ใด ๆ ที่เขาอาจพบเจอ
แม้ว่าหลังจากการปลุกครั้งที่สาม วัสดุพวกนี้จะไม่ยากที่จะหามาได้ แต่ในช่วงเวลาที่เขามีชีวิตอยู่มันหายากมาก เขายังจำได้ว่านิกายและเผ่าที่ซ่อนอยู่ไม่กี่แห่งมีอาวุธที่ทำจากวัสดุประเภท 3นี้ นอกจากนี้ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดยังมีเพียงไม่กี่คนที่ครอบครองโลหะลำดับที่สองและสาม เท่าที่ลูเอนยังจำได้ เขารู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นโรงไฟฟ้าที่สูงที่สุดในปัจจุบัน
ในขณะที่เดินผ่านคืนที่หนาวเย็น ลูเอนก็ได้รับการเข้าหาจากผู้หญิงบางคน ซึ่งบางคนก็พูดว่า “สวัสดีสุดหล่อ!” “สุดหล่อมีแฟนหรือยัง” “ ฉันเดินไปกับคุณได้ไหม” ฯลฯ
ลูเอนเพิกเฉยกับผู้หญิงเหล่านั้นที่เข้าหาเขา แต่เขาปฏิบัติต่อพวกเขาทั้งหมดด้วยการไม่สนใจ ท้ายที่สุด เขาก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อออกเดทหรือทำอย่างอื่นกับผู้หญิงพวกนั้น ในตอนนี้เขามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่เต็มใจที่จะหลอกลวงผู้หญิงเหล่านี้ โดยให้ความหวังว่าสักวันจะได้เดทกับเขา
เมื่อลูเอนเดินไปแล้วกว่า 3000 เมตรและกำลังจะยอมแพ้ ประสาทสัมผัสของเขาก็ตรวจพบพลังงานที่แปลกประหลาด ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกตื่นเต้นกับมันและเดินไปยังแหล่งที่มาของพลังงานที่แปลกประหลาดนี้
