ตอนที่ 268: มี 2 ทาง ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด?
ในที่สุด ท่าที่เรียบง่ายของนอร่าก็เริ่มเปลี่ยนไป ร่างกายของนอร่าเริ่มเคลื่อนไหว ทุกการเคลื่อนไหวถ่ายทอดความรู้สึกของความงามทางศิลปะ
“อ๊ะๆๆๆ!” มนุษย์หมาปากรีดร้อง ขณะที่พวกเขาถูกโจมตี มันเป็นการเข่นฆ่าฝ่ายเดียว
นอร่าถูกห่อหุ้มอยู่ในสนามพลัง การมองดูเธอทำให้ศัตรูเห็นภาพหลอนว่าพวกเขาถูกทรมานนี่คือสิ่งที่สามารถทำได้โดยผู้ที่มีร่างกายถึงระดับจักรพรรดิเท่านั้น
ดวงตาของลูเอน เป็นประกายด้วยความประหลาดใจ และมุมปากของเขาขดเป็นรอยยิ้ม “นอร่ามาถึงขั้นของจักรพรรดิพร้อมกับร่าง…”
“ใช่ แม่พยายามมากจริงๆ” เลเนอร์พูด “เธอพยายามหาทางพบคุณอีกครั้ง วิธีหนึ่งคือการไปที่นักรบระดับ 7”
นอร่าโจมตีด้วยหมัดของเธอด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่น สังหารศัตรูด้วยพลัง Qi โดยใช้ทั้งร่างกายและจิตใจของเธอรวมกัน ทุกการเคลื่อนไหวของนอร่ามีความกลมกลืน ราวกับว่าเธอกลายเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งแวดล้อม
“เกลียดที่จะยอมรับมัน แต่เธอน่าทึ่งมาก” ความโกรธและความหึงหวงของอิงกริด กลายเป็นความสับสนและสงสัยในไม่กี่วินาที แม้ว่าเธอจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เธอก็ตระหนักว่าเทคนิคหมัดของนอร่านั้นไม่ธรรมดา
หมัดของเธอน่าประทับใจ เสียงของหมัดของเธอมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเธออย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งหมดเชื่อมโยงกันเป็นอย่างดี เป็นที่ชัดเจนว่าเธอนั้นเปรียบได้กับปรมาจารย์ผู้เฒ่าที่ฝึกฝนมาหลายสิบปี
“แย่แล้ว ไอ้พวกดูดเลือด!” มนุษย์หมาป่าสีเทากรีดร้องเสียงดัง โจมตีด้วยสุดกำลังของเขา
“ให้ตายเถอะ พวกแกมันขยะแขยงที่ไล่ตามฉันมา ตอนนี้แกต้องการแสดงความโกรธเหมือนฉันมีความผิด ตลกสิ้นดี เจ้าหมาป่าเลวทราม!”
ด้วยการชกเพียงครั้งเดียว ก่อนที่ลมอันเกรี้ยวกราดจะกระจายออกไป มนุษย์หมาป่าก็ถูกหมัดของนอร่าแทง ภายใต้แรงมหาศาล อากาศส่งเสียงหอนเมื่อหมัดของเธอพุ่งขึ้นไปในอากาศ ทำให้เกิดเสียงที่แหลมคมและระเบิดได้ซึ่งแผ่ขยายไปถึงแก้วหูของทุกคน
*ยิ้ม!*
หัวของมนุษย์หมาป่าหายไป ระเบิดราวกับแตงโมกับไดนาไมต์ และลมก็แผดเสียงราวกับบ่นว่าถูกทารุณกรรม ปราบฟ้าดินด้วยหมัดเดียวใครจะต้านทานได้? ขณะที่แรงของหมัดกำลังจะกระจายไปที่พื้น มือของนอร่าก็ออกแรงควบคุมร่างกายของมนุษย์หมาป่า นอร่าควบคุมมนุษย์หมาป่าราวกับหุ่นเชิดและควบคุมพลังอันบ้าคลั่งภายใต้การควบคุมของเธอ จัดการได้ตามที่เธอต้องการ
*ยิ้ม!*
ต่อจากนั้น มนุษย์หมาป่าก็ถูกทุบให้เป็นอาหารทารก เป็นเรื่องน่าขันที่คิดว่าก่อนที่ก้อนเนื้อนี้จะมีรูปของสิ่งมีชีวิต เนื่องจากไม่มีกระดูกเหลืออยู่เลย นับประสาเนื้อหรืออวัยวะทั้งหมด
สายลมพัดมาอย่างแผ่วเบาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างเงียบสงบ
“ดีมากแม่” เลเนอร์ทำลายความเงียบ
เลเนอร์ออกจากอาณาเขตของลูเอน แล้วเลเนอร์ก็ลอยอยู่บนปีกของเธอเอง เมื่อเข้าใกล้แม่ของเธอเธอกอดเธอ
“ฝูงมนุษย์หมาป่ากับจักรพรรดิปลอมๆ ไม่ได้คุกคามฉัน” นอร่ากล่าว เสียงของเธอแบน เธอไม่สนใจมนุษย์หมาป่าตัวน้อยเหล่านี้ที่ไม่ได้อยู่ในนักรบระดับ 6 ที่แท้จริง จักรพรรดิปลอมๆ พวกนั้นไม่ได้คุกคามเธอ
“ลูเอน คุณเอาชนะพวกมันได้ไหม” อิงกริดมองมาที่เขา
“ทั้งหมด” ลูเอนพูดอย่างเฉยเมย
“คูฮยู่ จริงสิ ฉันคิดว่าแม้การฝึกฝนของนายจะลดลง แต่ประสบการณ์การต่อสู้ของนายก็ยังคงมีอยู่” นอร่าหัวเราะ “แต่ถ้านายจะสู้กับพวกมันเพียงลำพัง ฉันคิดว่าคงใช้เวลานานกว่าจะเอาชนะเจ้าพวกนั้นได้”
“ใช่ ฉันขอเวลาอย่างน้อย 2 วัน” ลูเอนพยักหน้า
“ว้าว!” เลเนอร์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาของเธอว่า “ฉันคิดว่านั่นดีเกินกว่าจะเป็นจริง 2 วันไม่เพียงพอ ถ้านายจะเอาชนะพวกมันจำนวนมาก เนื่องจากนายยังคงอยู่ในนักรบระดับ 4”
“ฉันต้องทำงานให้หนักและมันจะขาดทุนมากกว่ากำไร ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ประเภทนี้” ลูเอนนำเมฆลงมาที่พื้น “ฉันควบคุมเมฆและธรรมชาติได้แทบทุกชนิดแต่นั่นก็ช่วยฉันได้มาก ถ้าฉันต่อสู้กับใครบางคนด้วยความแข็งแกร่งของจักรพรรดิจอมปลอม”
นอร่าและเลเนอร์ลงไปด้วย พวกเขาเริ่มเดินเคียงข้างลูเอน
“ลูเอน ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี” นอร่าถามด้วยความสงสัย เธอมองดูดวงตาของลูเอน อ ย่างอุ่นเคืองอย่างเคร่งขรึม
“ฉันจะทำยังไงดี สวรรค์ ฉันรักนายมาก และอยากอยู่กับนาย นายรู้ไหม” เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดต่อ “ตะ-แต่…. แต่ตอนนี้นายเจอคนอื่นแล้ว ฉันหลงทาง… ฉันอาจจะดูเฉยเมย แต่นั่นเป็นเพราะฉันไม่อยากแสดงความคิดของฉัน ฉันอยู่ในความโกลาหล
“หาคนรัก….นั่นไม่ใช่ทางเลือกเหรอ?” อิงกริดแนะนำ
“นี่เธอกำลังแนะนำฉันแบบไร้สาระแบบนั้นจริงๆ เหรอ” นอร่ากลอกตาไปมาที่เธอ “เธอรู้ไห มว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะต้องการใครอีก เมื่อเธอได้พบกับลูเอน หรือเธอจะบอกฉันว่าเธอสามารถยอม แพ้เขาได้”
“ไม่เคย!” อิงกริดส่งเสียงขู่
“เห็นไหมล่ะ” นอร่าพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “ฉันรักลูเอนมาหลายสิบปีแล้ว รู้ไหมว่ามันเป็นยังไง ฉันไม่เคยคิดถึงใครนอกจากเขา แค่คิดว่าเห็นตัวเองกับผู้ชายคนอื่นก็ทำให้ฉันไม่สบายเข้าใจไหม”
“มะ-ไม่ “
นอร่าขัดจังหวะเธอ “บอกฉันที… ฉันจะหาคนอื่นได้อย่างไร เธอทำอย่างนั้นได้ไหม”
“นะ-นั่น” อิงกริดเงียบ เธอไม่มีคำตอบทั้งหมด โดยเฉพาะคำตอบนี้
มีชีวิตที่ยืนยาว และรักคนๆ เดิมมาหลาย 10 ปี เธอไม่รู้ว่านอร่าต้องทุ่มเทให้กับลูเอนมากเพียงใด แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน เธอรักลูเอนมากเกินไป และเขาก็รักเธอ ไม่มีทางที่อิงกริดจะก้าวถอยหลังได้ แม้ว่าเธอจะรู้ว่านอร่ามีลูกกับเขาแล้วก็ตาม
“ ถ้า 2 คนจะอยู่กับพ่อ… นั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนไม่ใช่เหรอ” เลเนอร์แนะนำ
“ไม่!” “ไม่อย่างแน่นอน!” ทั้งสองตอบเสียงดังพร้อมกัน
“อืม คุณ 2 คนเห็นแก่ตัวมาก” เลเนอร์ถอนหายใจเมื่อได้ยินคำตอบของพวกเขาและมองไปทางลูเอน แล้วเธอก็กอดแขนของเขา “พ่อคะ คิดยังไงกับเรื่องนี้”
“ฉันรักอิงกริด แบบโรแมนติกเท่านั้น” ลูเอนบอกเธอ “ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันเคยรักแม่ ของเธอแต่ตอนนี้ฉันรัก อิงกริดเท่านั้น ฉันชอบนอร่าเฉยๆ มันแตกต่างกัน”
“แต่มันก็เพราะไอ้ความรักนิรันดร์อะไรนั่นไม่ใช่หรือ?” เลเนอร์ไม่เคยตกหลุมรัก เธอมีข้อสงสัย “พ่อคะ พ่อจะหยุดรักอิงกริดไหม”
สิ่งนี้กระตุ้นความสนใจไม่เพียงแต่จากอิงกริดเท่านั้น แต่จากนอร่าด้วย
“…” ลูเอนบิดริมฝีปาก แต่ลูกสาวของเขาทำให้เขาลังเลไม่ได้ ไม่ ฉันจะไม่หยุดรักอิงกริดและสำหรับแม่ของเธอ… ฉันบังคับตัวเองให้เลิกรักเธอ มิฉะนั้น ฉันก็จะยังคงรักเธอในวันนี้”
บางที่พ่ออาจยังรักเธออยู่ แต่พ่อแค่ลืมหรือไม่อยากจำ” เลเนอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชาของเธอแต่กลับดูนุ่มนวลเล็กน้อยพร้อมความผิดหวัง
