ชีอ้าวชวางมองจินเหยียนที่กำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ไม่เข้าใจว่าตอนนี้นางควรรู้สึกอย่างไร นางทำได้เพียงมองทุกย่างก้าวที่จินเหยียนเดินเข้ามา
เหลิ่งหลิงยวิ๋นเหลือบมองแต่ไม่พูดอะไร
จินเหยียนเดินมาตรงหน้ากลุ่มของชีอ้าวชวางช้าๆ
ชีอ้าวชวางก้มหน้ามองจินเหยียนโดยไม่พูดอะไร
คุณหนู ข้ากลับมาแล้ว… จินเหยียนเอ่ยออกมาราวกับมีความเสน่หาอย่างมาก เขาค่อยๆ คุกเข่ากำมือขวาเป็นกำปั้นลงบนเข่าข้างหนึ่งและอีกข้างอยู่เหนือหน้าอกซ้ายของเขา เป็นท่าแสดงความเคารพของอัศวิน
คำพูดพันคำก็ไม่เท่าประโยคนี้ประโยคเดียว
คุณหนู ข้ากลับมาแล้ว…
ทางนั้นเบนกำลังต่อสู้อยู่อย่างเต็มกำลัง แต่ทางด้านนี้เงียบสงบมาก
ชีอ้าวชวางก้มลงมองจินเหยียนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น จินเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองชีอ้าวชวางอย่างลึกซึ้งเช่นกัน
ทั้งสองคนมองหน้ากันโดยไม่มีใครขยับหรือพูดอะไร
หลังจากนั้นไม่นาน ชีอ้าวชวางก็ค่อยๆ ร่อนลงตรงหน้าจินเหยียน
จินเหยียนมองคนตรงหน้าอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ได้ลุกขึ้น
เจ้ากลับมาแล้ว… ทันใดนั้นใบหน้าของชีอ้าวชวางก็ปรากฎรอยยิ้มสดใส และน้ำเสียงของนางก็นุ่มนวล
จินเหยียนค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วมองคนที่เขาเป็นห่วง จากนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็ยิ้มออกมาแล้วพยักหน้าช้าๆ ครับคุณหนู ข้ากลับมาแล้ว
จิ๊บๆ!
ฮู่ๆ!
ไป๋ตี้และเฮยหยู่ร้องแล้วโผล่หัวออกมาจากเสื้อคลุมของชีอ้าวชวางด้วยความตื่นเต้น จากนั้นแขนของจินเหยียก็เหมือนกับมีลูกปืนใหญ่สองลูกมากระแทก เจ้าสองตัวร้องออกมาอย่างรักใคร่ ไป๋ตี้และเฮยหยู่ชอบจินเหยียนมากที่สุดในบรรดาผู้คนรอบตัวของชีอ้าวชวาง ตอนนี้พวกเขาจึงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อได้เจอจินเหยียน
ในขณะที่ทางนี้ยังทักทายกันไม่เสร็จ การต่อสู้ทางฝั่งของเบนก็สิ้นสุดลงแล้ว ทุกคนที่นั่นจบชีวิตลงด้วยความอยุติธรรม วันนี้ชีอ้าวชวางเข้าใจลึกซึ้งแล้วว่าตายก่อนเริ่มภารกิจเป็นอย่างไร เดิมทีคนเหล่านี้ตั้งใจจะมาล้อมนาง แต่กลับยังไม่ทันได้เห็นแม้แต่รูปลักษณ์ของนางเลย แล้วยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องการโจมตี เพราะพวกเขาถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว
อ้าว จินเหยียน เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร? เบนยิ้มอย่างพอใจพร้อมทั้งบิดไหล่วิ่งมา
ข้าได้ยินเรื่องของคุณหนู จากนั้นข้าก็ตามหาคุณหนูมาตลอด หลังจากนั้นข้าได้ยินมาว่ามีคนจำนวนมากมาประจำการกันอยู่ในวิหารแห่งแสง และเพราะว่าเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าเลยเดาว่าคุณหนูอาจจะมาหาเจ้าที่นี่ จินเหยียนหันไปหาเบนแล้วอธิบาย
ฮ่าๆ…เยี่ยม! นับว่าเจ้ามีไหวพริบดีมาก ข้าจำได้ว่าเจ้าเองเป็นคนของตระกูลฮิลล์ด้วยนี่ เจ้าคงไม่คิดที่จะจับคุณหนูของเจ้ากลับไปรับรางวัลหรอกใช่หรือไม่? เบนหรี่ตามองและประกายที่มองไม่เห็นก็เกิดขึ้นในแววตาของเขา หากคำตอบของจินเหยียนทำให้เขาไม่พอใจแม้แต่น้อย เขาก็จะโจมตีอย่างไม่เกรงใจทันที
ข้าบอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่าคุณหนูคือความเชื่อของข้า ไม่ว่าคุณหนูจะทำอะไร ข้าก็จะยืนเคียงข้างนางเสมอ ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่วิหารแห่งแสงพูดนั้นเป็นเรื่องไร้สาระมาก
หือ? เบนเลิกคิ้วและหรี่ตา เจ้าเชื่อในตัวคุณหนูของตระกูลอย่างนั้นหรือ? ไม่ถูก เพราะตอนนี้นางไม่ใช่คุณหนูแล้ว แต่ชื่อของนางตอนนี้คือชีอ้าวชวาง
ชีอ้าวชวาง? จินเหยียนตกใจเล็กน้อยแล้วพึมพำคำนี้ จากนั้นก็มองชีอ้าวชวางอย่างแน่วแน่แล้วพูดเบาๆ ข้าเชื่อคุณหนู เชื่อมาตลอดโดยไม่ต้องการเหตุผลใดทั้งนั้น
ชีอ้าวชวางมองสายตาที่แน่วแน่ของจินเหยียน หัวใจพลันอบอุ่น จินเหยียนมีพื้นเพมาจากการเป็นคนของดยุกกอร์ตั้นแต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะยืนหยัดอยู่ข้างกายของนางอย่างมั่นคงเช่นนี้…
ขอบคุณนะ… ชีอ้าวชวางขอบคุณเบาๆ
นั่นคือพาหนะของเจ้าหรือ? จู่ๆ เบนก็มองไปทางจูดี้ที่ยังคงตัวสั่นอยู่บนพื้นอย่างดุร้าย
ใช่ จินเหยียนพยักหน้า
เอาน่า อย่าดุนักเลย ชีอ้าวชวางมองไปที่ท่าทางดุร้ายของเบนและนางก็เข้าใจว่าสิ่งที่เบนเกลียดที่สุดก็คือเผ่ามังกรที่ถูกลดระดับให้เป็นสัตว์พาหนะของมนุษย์ แม้ว่าตัวเขาจะเต็มใจให้ชีอ้าวชวางขี่หลัง แต่สองสิ่งนี้มันแตกต่างกัน
มานี่! เบนตะโกนใส่จูดี้ที่หมอบอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา
จูดี้ตัวสั่นเล็กน้อย จากนั้นก็เกิดแสงสีขาวสว่างวาบ แล้วจูดี้ก็กลายเป็นหญิงสาวในชุดสีแดงและเดินเข้ามาช้าๆ อย่างเหนียมอาย
เพิ่งจะโตขึ้นเป็นวัยผู้ใหญ่ไม่นาน? เบนถามพลางเหล่มองจูดี้ที่ยังคงเต็มไปด้วยความกลัว
จูดี้พยักหน้าแต่ไม่กล้าพูด
เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร? เบนถามอย่างเย็นชาพร้อมกับเชิดจมูก
จูดี้ทั้งส่ายหัวและพยักหน้า นางรู้แค่ว่าชายผมดำตรงหน้านางคือมังกรที่แข็งแกร่งกว่านาง แต่นางไม่รู้จักตัวตนของเขา
เอาน่า เบน อย่ารังแกนางสิ ชีอ้าวชวางเอ่ยให้หยุด
ข้าคือราชามังกร ต่อไปนี้เจ้าจะเป็นพาหนะของพวกเรานะ หลังจากเบนได้ยินคำพูดของชีอ้าวชวาง น้ำเสียงของเขาก็อ่อนลง
ห๊ะ! จูดี้มองเบนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว ราชามังกรหรือ! ราชาของเผ่ามังกรอยู่กับหญิงสาวผู้นั้น หางตาของจูดี้จ้องมองไปที่จินเหยียน แต่นางก็ได้เห็นว่าสายตาของจินเหยียนไม่เคยละจากชีอ้าวชวางเลย จากนั้นหัวใจของนางก็เริ่มขุ่นมัว มีเพียงหญิงผู้นั้นเท่านั้นที่อยู่ในหัวใจของเจ้านาย จูดี้กัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลง จากนั้นนางก็พูดกับเบนด้วยความเคารพ เพคะฝ่าบาท
จูดี้ไม่ได้เกิดและเติบโตมาในเส้นเลือดมังกร ตอนที่ข้าได้นางมายังเป็นเพียงแค่ไข่มังกรที่ยังไม่ฟักเลย จินเหยียนพูดเบาๆ
เบนขมวดคิ้วไม่พูดอะไร ชีอ้าวชวางเข้าใจทันทีและพูดเสริม ดังนั้นจูดี้จึงไม่ได้ทรยศต่อศักดิ์ศรีและความทระนงตนของเผ่ามังกรที่กลายมาเป็นพาหนะให้มนุษย์ เข้าใจหรือไม่เบน ต่อไปเจ้าไม่ต้องไปดุจูดี้ขนาดนั้นอีกนะ!
ก็ได้ เบนกระตุกมุมปากและหยุดพูด
จูดี้ก้มหัวลงพร้อมดวงตาที่เป็นประกายความอับอายและไม่พอใจ นางพูดเพื่อตนเอง! ไม่ชอบ! ไม่ชอบเลย! แต่ทั้งหมดนี้ไม่มีใครเห็นเลย
อ้อ จินเหยียน เจ้าเดาสิว่าผู้ชายหน้าตาน่าเกลียดผู้นี้คือใคร? เบนเปลี่ยนเป็นหน้ายิ้มและพูดพร้อมชี้ไปที่เหลิ่งหลิงยวิ๋นที่อยู่ข้างๆ
บุตรแห่งแสง จินเหยียนพูดประโยคนี้ออกมาอย่างแผ่วเบาและน้ำเสียงราบเรียบมาก
เห้ย! เบนไม่พอผู้ชายนิ่งๆ ไร้อารมณ์ขันผู้นี้
ข้าไม่ใช่บุตรแห่งแสงอีกต่อไปแล้ว เหลิ่งหลิงยวิ๋นพูดอย่างเรียบเฉยพร้อมรอยยิ้ม
นี่คือออสต้า เขาเป็นเจ้าชายแห่งเอลฟ์ เบนพูด ออสต้า นี่คือจินเหยียน เขาเป็นอัศวินของอ้าวชวาง
ทั้งสองพยักหน้าให้กันเบาๆ โดยไม่มีคำพูดใดๆ เพิ่มเติม ใบหน้าของออสต้าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ผู้ชายตรงหน้าเขามีมังกรเป็นพาหนะ แต่เขาเป็นอัศวินของหญิงผู้นั้น! ผู้หญิงคนนี้มีความลึกลับมากมายแค่ไหนกันนะ?
คุณหนูจะไปไหนต่อครับ? ที่นี่ไม่เหมาะที่จะอยู่นานๆ เลย จินเหยียนหันไปมองตามเสียงดุร้ายข้างหลัง
เดิมทีเราวางแผนว่าจะไปหาโนมก่อน ชีอ้าวชวางมองไปที่ความดุร้ายตรงหน้าและขมวดคิ้วเล็กน้อย เราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ
คุณหนูจะไปหาโนมทำไมครับ? จินเหยียนงง
ข้าต้องการสิ่งประดิษฐ์ในมือของพวกเขา มันคือหนึ่งในชิ้นส่วนของขนนกสังหารเทพเจ้า ชีอ้าวชวางพูดเบาๆ ข้ากำลังรวบรวมชุดขนนกสังหารเทพเจ้าเพื่อที่จะสังหารเทพีแห่งแสง
เข้าใจแล้ว จินเหยียนพยักหน้าและมองจูดี้ จูดี้ไปกันเถอะ
หลังจากได้ยินที่ชีอ้าวชวางพูด หัวใจของจูดี้ก็บีบแน่น แล้วนางก็จมอยู่ในความคิดตนจนกระทั่งได้ยินคำสั่งของจินเหยียนจึงได้สติกลับมา
เจ้านายจะไปไหนหรือคะ? จูดี้พูดและกลับคืนร่างเดิม เผยให้เห็นร่างกายที่ใหญ่โตของนางต่อหน้าทุกคน
ออกไปจากที่นี่กันก่อน จินเหยียนพูดอย่างเคร่งขรึม ทุกคนขึ้นไปบนหลังของจูดี้ และเมื่อชีอ้าวชวางเดินขึ้นไป ความร้ายกาจที่มองไม่เห็นก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของจูดี้แล้วหายวับไป
หลังจากที่ทุกคนขึ้นหลังเสร็จ จูดี้กส่งเสียงและกางปีกบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
จินเหยียน ในช่วงที่เจ้าหายตัวไปเจ้าไปทำอะไรหรือ? เบนเหล่ตามองจินเหยียนและก็พูด เจ้าแข็งแกร่งกว่าก่อนนะ เรามาลองสู้กันหน่อยไหม เมื่อไหร่ดี?
ดูเหมือนเจ้าจะลืมไปว่าเจ้าเคยพลั้งมือทำร้ายอ้าวชวางไปแทบแย่เมื่อครั้งที่แล้วนะ จินเหยียนแข็งแกร่งขึ้น เจ้าก็ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเหมือนกันนะ จู่ๆ เหลิ่งหลิงยวิ๋นก็พูดออกมา
เบนยิ้มอย่างเก้กัง มันเป็นเรื่องจริง บอกว่าเป็นการลองสู้กัน แต่เขาเผลอใช้กำลังไปอย่างเต็มที่โดยไม่รู้ตัว
ชีอ้าวชวางยิ้ม ไม่พูดอะไร
จริงสิ เจ้าได้ข่าวเกี่ยวกับอาจารย์คลิฟและวัลโดบ้างหรือไม่? เบนลูบคางของเขาและถาม ในเมื่อเจ้าเองสืบรู้ได้ว่าชีอ้าวชวางอาจอยู่ในเส้นเลือดมังกร เช่นนั้นแล้วคนอื่นๆ ล่ะ?
ปรมาจารย์คลิฟ… จินเหยียนลังเลที่จะพูด
มีอะไรหรือ? ชีอ้าวชวางหันหน้าไปถามอย่างประหม่าเมื่อได้ยินความลังเลของจินเหยียน
เราไปหาที่ตั้งแคมป์พักผ่อนแล้วค่อยคุยเรื่องนี้อย่างละเอียดดีกว่า จินเหยียนถอนหายใจเบาๆ นางยื่นมือออกมาแล้วลูบหัวจูดี้ จูดี้ ไปหาป่าที่ห่างไกลหน่อย เราจะตั้งแคมป์กัน
จูดี้กระพือปีกบินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
สีหน้าของชีอ้าวชวางยังคงสับสนอยู่ อาจารย์จะเป็นอย่างไรบ้าง? หรือว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?
คุณหนู โปรดอย่ากังวลเลยครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับปรมาจารย์คลิฟหรอก ดูเหมือนจินเหยียนจะอ่านความคิดของชีอ้าวชวางออกจึงพูดปลอบใจ
เสียงลมดังก้องอยู่ข้างหู แต่การแสดงออกของชีอ้าวชวางเคร่งขรึมมาก
ในที่สุดก็ได้ลงจอด เมื่อนั่งดีแล้ว ชีอ้าวชวางรีบถามทันที
จินเหยียนมองใบหน้าที่ประหม่าของชีอ้าวชวางแล้วก็มองเหลิ่งหลิงยวิ๋น จากนั้นก็ถอนหายใจยาว ไม่กี่วันก่อนการพิจารณาคดี ปรมาจารย์คลิฟออกไปกับใครบางคน ดังนั้นปรมาจารย์คลิฟจึงไม่รู้เรื่องที่คุณหนูกลับมาเลยด้วยซ้ำ และเหตุผลที่เขารีบไปก็เพราะเรื่องอันตรายของคุณหนู เขาอยากจะไปช่วยคุณหนูก่อน
ตอนนั้นข้าแอบกลับไปยังเมืองหลวงแล้ว ชีอ้าวชวางขมวดคิ้วแล้วคลื่นแห่งความวิตกกังวลและความเสียใจก็เกิดขึ้นในใจของนาง หากตนเองได้พบกับอาจารย์ก่อนหน้านั้นก็คงไม่คลาดกัน
ส่วนคนที่บอกข่าวกับปรมาจารย์คลิฟก็คืออาจารย์ราอูล จินเหยียนถอนหายใจเล็กน้อย ขณะที่เขามองใบหน้าสงบของเหลิ่งหลิงยวิ๋นที่ในที่สุดก็เปลี่ยนไป
อาจารย์งั้นหรือ?! ใบหน้าของเหลิ่งหลิงยวิ๋นเปลี่ยนเป็นย่ำแย่มาก อาจารย์หลอกให้ปรมาจารย์คลิฟไปงั้นหรือ?
ใช่ จินเหยียนพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากที่อาจารย์คลิฟทราบเรื่องก็ทำร้ายอาจารย์ราอูลจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและจากไปตามลำพัง เขาสาบานว่าจะตามหาคุณหนูให้พบ ท่านอาจารย์คลิฟฝากคำพูดถึงอาจารย์ราอูลไว้ด้วยว่าชาตินี้ไม่ต้องมาพบเจอกันอีก!
