หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เวล์ฟก็กล่าวอำลาและกลับไปที่บ้านของตัวเอง
เขาต้องการเริ่มต้นค้นคว้าเกี่ยวกับวงจรเวทมนตร์และดูว่าตัวเองจะสามารถใส่เวทป้องกันและสนับสนุนเข้าไปในอุปกรณ์ได้หรือไม่
ตอนนี้เขามีเส้นทางสู่อนาคตที่ชัดเจนและมีท่าทางดีกว่าตอนพบกันครั้งแรกมาก
วาห์นและเวล์ฟชนกำปั้นกันและอวยพรให้ต่างฝ่ายโชคดีในการฝึกฝนและพัฒนาตัวเอง
เพราะมันดึกมากแล้ว สึบากิจึงคว้าลิลลี่ที่กำลังเกาะแกะวาห์นขึ้นไหล่และเดินหายเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องพักทันที
ลิลลี่พยายามดิ้นอย่างสุดชีวิตขณะที่สึบากิหัวเราะและร้องบอกวาห์น
“ห้องอาบน้ำอยู่ตรงสุดห้องโถงไปทางซ้ายนะ มันไม่มีล็อกหรืออะไรแบบนั้นหรอก ดังนั้นถ้าไม่อยากมีเพื่อนไปอาบด้วยก็ติดป้ายไว้ให้ดีล่ะ
พักผ่อนให้เต็มที่ซะ เพราะพรุ่งนี้ความสนุกจริงๆ จะเริ่มขึ้นแล้ว
บางทีเราอาจจะขยับแต้มไปถึงสองร้อยก็ได้นะถ้าพยายามมากพอ!”
คำพูดประโยคนั้นสะท้อนอยู่ในหัวของวาห์นและทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกด้วยความหวาดกลัว
แม้จะรู้ว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อทำให้ตัวเองแกร่งขึ้นแต่วาห์นก็ไม่แน่ใจว่าจิตใจของเขาจะทนได้มากเท่ากับร่างกายหรือเปล่า
เขาอยากหาทางรับมือแต่ก็ไม่แน่ใจว่าต้องทำยังไง
ตอนนี้ควรจะไปอาบน้ำเพื่อล้างเศษดินที่ติดตัวเขามาตั้งแต่เมื่อเช้านี้เสียก่อน
เมื่อเข้าไปในห้องน้ำ วาห์นก็ตกอยู่ในภวังค์ก่อนที่ความตื่นเต้นจะแสดงออกมาทางสีหน้า
ในนี้ไม่มีอ่างอาบน้ำหรือฝักบัวทั่วไป จะมีก็แต่ออนเซ็นแบบเปิด
ตัวห้องถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ด้านหนึ่งเป็นลานไม้สำหรับเปลี่ยนชุดและล้างตัว ในขณะที่อีกด้านประดับไปด้วยหินตกแต่งสวยงามที่ล้อมรอบสระน้ำร้อนทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่
สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยรูปปั้นและเสาที่ได้รับการออกแบบมาอย่างพิถีพิถันให้ดูเหมือนสัตว์ชนิดต่างๆ
ล้อมรอบบริเวณยังมีรั้วไม้ไผ่สูงเพื่อป้องกันการสอดส่องจากสายตาภายนอกแถมยังมีการปลูกต้นไผ่ทั่วบริเวณซึ่งทำให้ตัวรั้วมีความกลมกลืนไปกับทิวทัศน์
ถึงเขาจะเคยอาบน้ำกลางแจ้งในระหว่างที่อาศัยอยู่ในป่า แต่นี่เป็นครั้งแรกที่วาห์นได้สัมผัสกับออนเซ็นจริงๆ
เขาเคยเห็นมันในอนิเมะ/มังงะจากชีวิตก่อนเท่านั้นและนี่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่เขาอยากไปหากมีโอกาส
หลังจากล้างตัวอย่างรวดเร็ว เขาก็ค่อยๆ เคลื่อนกายลงไปในน้ำร้อนที่มีไอปกคลุมเต็มไปหมด
มันไม่ร้อนอย่างที่คาดไว้แต่ก็ทำให้ร่างกายของเขาอบอุ่น
เขาพิงตัวไปกับแผ่นหินอย่างผ่อนคลายและพบว่าพวกมันให้ความรู้สึกที่เย็นสบายเมื่อเทียบกับอุณหภูมิของน้ำ
หลังจากการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดเขาก็พบร่องรอยการดึงพลังงานจากคริสตัลที่อยู่ใกล้เคียง
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำมีอุณหภูมิสูงและขณะเดียวกันก็ทำให้หินเย็นลง
การจัดวางคริสตัลนั้นเป็นอะไรที่น่าสนใจเช่นกัน
เนื่องจากพวกมันถูกฝังอยู่ที่ตาของรูปปั้นสัตว์หลากชนิดทำให้ห้องอาบน้ำดูงดงามยิ่งขึ้นจากแสงที่พวกมันเปล่งออกมาตัดกับตัวบ่อออนเซ็นสีดำ
เพื่อเป็นการการทดลอง วาห์นลองเปลี่ยนก้อนคริสตัลที่ดูลับแสงออกและใส่ก้อนใหม่เข้าไปแทน ทันใดนั้นน้ำในบ่อก็เริ่มร้อนยิ่งขึ้น
ในขณะที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับรูปแบบการจัดวางคริสตัล เขาก็ได้ยินเสียงจากด้านหลัง
เขาชะงักจากสิ่งที่ทำอยู่และหันไปทางประตูที่ถูกเปิดออก
สึบากิและลิลลี่เข้ามาข้างในและมองมาทางเขาตรงๆ
ขณะที่วาห์นกำลังตรวจสอบคริสตัลในออนเซ็นนั้น เขาแทบจะลืมไปว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
ลิลลี่ที่ชะงักไปครู่หนึ่งเริ่มมองลงไปยังท่อนล่างของวาห์นก่อนที่หน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม
แต่แทนที่จะปิดตาหรือหันหน้าหนีแบบตัวละครในมังงะ เธอกลับจ้องมันไม่วางตา
ในอีกด้านหนึ่ง สึบากิยิ้มกว้างให้เขาก่อนจะชูนิ้วโป้งขึ้น
“นี่ฉันกลับคิดว่าเธอยังเป็นเด็กอยู่ ที่แท้ก็โตแล้วนี่นา!”
เธอเริ่มหัวเราะและเดินไปทางบริเวณที่เปลี่ยนเสื้อผ้า
วาห์นมองตามเธอไปด้วยความสับสนก่อนจะรู้ตัวว่าเขาต้องรีบออกไปจากที่นั่นทันที
สึบากิทำเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในออนเซ็นและเริ่มแกะผ้าคาดหน้าอกออกไปวางด้านข้าง
เมื่อเห็นการกระทำของเธอ วาห์นจึงตัดสินใจคว้าเสื้อผ้าก่อนมุ่งหน้าไปยังประตูที่ลิลลี่กำลังยืนอยู่
ลิลลี่ยังอยู่ในอาการงุนงงและไม่ได้ขยับไปไหนขณะที่สายตาของเธอยังคงจ้องตามการเคลื่อนไหวของวาห์น
เมื่อเห็นเขาเข้ามาใกล้ เธอก็ยิ่งสู้สึกร้อนรนก่อนจะถอยออกไปจากประตู
พอออกไปถึงทางเดิน เธอก็หันหลังและเปิดแน่บพร้อมกับกรีดร้องไปตามทาง
“วาห์น คนบ้า ปิดๆ บ้างก็ได้นะ!”
วาห์นรู้สึกสับสนเพราะเขาไม่เคยสนใจเรื่องที่คนอื่นเห็นร่างกายของตัวเองมาก่อน
นับตั้งแต่ชีวิตก่อน มีคนเป็นร้อยคนที่เคยเห็นเขาแบบเปลือยเปล่า
แม้แต่เสื้อผ้าปกติของเขาก็แทบจะไม่ได้ปกปิดอะไรเลยซึ่งมันประกอบไปด้วยเสื้อผู้ป่วยหนึ่งชิ้นและรองเท้าแตะที่ถูกทำพิเศษ
เขาส่ายหัวและหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่ประตู
ก่อนที่จะได้ออกไปจากห้องก็มีแขนมาโอบรอบคอของเขาพร้อมกับสัมผัสอันนุ่มนวลที่มากดลงตรงแก้ม
“มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะออกไปไหนอีก? ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าไม่อยากมีเพื่อนมาอาบด้วยก็ให้เอาป้ายมาติดไว้
มาเถอะ ยังอาบไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันถูหลังให้เอง!”
สึบากิลากวาห์นกลับไปที่ออนเซ็นโดยไม่สนใจท่าทางขัดขืนของเขา
เนื่องจากเธอเองก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเช่นกัน เขาจึงไม่รู้ว่าจะเอามือไปไว้ตรงไหนเพราะดูแล้วไม่มีจุดที่ปลอดภัยเลย
เมื่อมาถึงขอบสระ สึบากิก็บิดสะโพกและเหวี่ยงเขาลงไปในน้ำร้อนๆ ด้วยท่าทางที่สมบูรณ์แบบมาก
เมื่อเห็นว่าเขาลงจอดดีแล้ว เธอก็ทดสอบความร้อนของน้ำด้วยเท้าก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย
“น้ำนี่มันไม่ร้อนไปหน่อยเหรอ? เธอไปยุ่งกับพวกคริสตัลมาใช่ไหม?”
สึบากิมองไปยังที่ที่วาห์นยืนอยู่ตอนที่เธอเข้ามาและสังเกตเห็นว่าเขาคงนำคริสตัลบางส่วนไปสับเปลี่ยนมัน
เธอเองก็เป็นถึงเลเวล 5 และชอบความร้อนเช่นกัน สุดท้ายก็เลยปล่อยมันไว้แบบนั้นและลงไปแช่น้ำ
เมื่อมาถึงตรงนี้ วาห์นก็ฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อยและกำลังเอนกายไปกับหินที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
เพราะยังไงก็คงขัดใจสึบากิไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจเพลิดเพลินไปกับการแช่น้ำร้อนแทน
ยังไงซะมันก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้แช่ออนเซ็น ถ้ามัวเอาแต่คิดมากก็คงน่าเสียดายแย่
“ไม่รู้สึกลนลานสักนิดเลยเหรอ น่าเบื่อจัง ฉันนึกว่าจะได้เห็นเธอเขินอายซะอีก แต่นี่กลับมาผ่อนคลายในขณะที่มีฉันอยู่ใกล้ๆ แถมเรายังโป๊กันทั้งคู่ด้วยเนี่ยนะ นี่ไม่คิดแม้แต่จะแอบมองกันเลย อะไรกัน หุ่นของฉันมันไม่ดีพอหรือยังไง?”
เพราะเธอค่อนข้างมั่นใจในร่างกายของตัวเอง สึบากิจึงไม่ใช้มือมาปิดอะไรทั้งสิ้น
เธอรู้สึกผ่อนคลายขณะที่พิงกำแพงและกางแขนออกไปตามพื้นหินขณะจ้องมองวาห์น
วาห์นถอนหายใจแต่ไม่ใช่เพราะคำถามนั่น เป็นเพราะเขากำลังรู้สึกผ่อนคลายมาก
เขาตอบด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ
“ผมไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะเห็นผมโป๊หรือเปล่า แต่การจ้องไปที่เรือนร่างของผู้หญิงตรงๆ มันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทนี่ครับ
ถึงคุณจะไม่ได้ปิดบังอะไร แต่ผมก็จะไม่มองไปทางนั้นแล้วเอาปัญหามาใส่หัวเพิ่มหรอก”
สึบากิเริ่มหัวเราะเสียงดังหลังจากได้ยินคำตอบของเขา
เธอไม่คิดว่าเขาพูดอะไรที่ดูเป็น ‘สุภาพบุรุษ’ และดูจริงใจขนาดนี้
ขนาดเธอเองยังรู้สึกประหม่านิดหน่อยที่ได้อาบน้ำร่วมกับเด็กหนุ่ม แต่นี่เขากลับไม่สนใจอะไรเลย
สึบากิเริ่มนึกถึงบทสนทนาระหว่างเธอกับเฮเฟสตัส จากการคาดเดาของเธอ
มีแนวโน้มว่าวาห์นได้เติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบถูกคุมขังหลังจากที่ถูกลักพาตัวมาจากแม่ของเขาตั้งแต่ในวัยเด็ก
เขาน่าจะโตขึ้นท่ามกลางผู้คนที่พยายามใช้ประโยชน์จากสายเลือดของเขาและยังเป็นไปได้ที่เขาอาจพบกับเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจมากจนสภาพจิตใจไม่เหมือนคนทั่วไป
เฮเฟสตัสตั้งข้อสังเกตว่าวาห์นมีความรู้สึกเกลียดชังคนส่วนใหญ่และใช้ความพยายามอย่างมากในการเฝ้าดูพวกเขาก่อนจะตัดสินใจอะไรลงไป
พอคิดว่าการคาดเดานี้น่าจะถูก สึบากิก็เริ่มรู้สึกสงสารเด็กหนุ่ม
เนื่องจากความชั่วร้ายและความโลภของผู้อื่น เขาจึงพลาดช่วงวัยเด็กแบบปกติและไม่รู้ว่าการมีสายสัมพันธ์แบบครอบครัวกับคนอื่นมันเป็นยังไง
แม้แต่เรื่องที่เขารู้สึกไม่สนใจและขาดมารยาททางสังคมจากสถานการณ์ในตอนนี้ก็อาจเป็นผลมาจากเรื่องในอดีตที่ยังฝังรากลึกอยู่ในร่างกายของเขา
หนึ่งในเรื่องที่เฮเฟสตัสขอไว้กับสึบากิก่อนที่จะกลับไปก็คือการช่วยให้วาห์นเปิดรับผู้คนมากขึ้น
เฮเฟสตัสเชื่อว่าบุคลิกแบบตรงไปตรงมาของสึบากิจะทำให้เธอใกล้ชิดกับวาห์นได้อย่างรวดเร็วและเมื่อเวลาผ่านไปมันก็จะส่งผลต่อเขาในทางที่ดี
นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่สึบากิหยอกล้อกับวาห์นหรือแม้แต่สาเหตุที่เธอเข้าห้องอาบน้ำมาตั้งแต่แรกก็ด้วย
เธอรู้สึกปวดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าวาห์นไม่สนใจ
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะไม่มีทางมีความสัมพันธ์แบบคนปกติได้แน่
“มานั่งตรงนี้สิ ฉันบอกไงว่าจะถูหลังให้เอง พอเสร็จแล้วก็มาสลับกัน”
สึบากิย้ายไปอยู่ตรงกลางของออนเซ็นก่อนจะถือฟองน้ำขัดตัวขึ้นมา
น้ำในสระนั้นถูกหลอมรวมเข้ากับพลังงานที่ประกอบด้วยแร่ธาตุต่างๆ รวมไปถึงผงคริสตัล
นั่นคือสิ่งที่ทำน้ำมีอุณหภูมิสูงหรือเย็นลงได้อย่างรวดเร็ว แถมยังทำให้มันมีคุณสมบัติทึบแสงอีกด้วย
แม้ว่าเธอจะใช้สบู่หรือเทสิ่งสกปรกลงไป มันก็จะถูกสลายออกไปตามคุณสมบัติพิเศษของน้ำ
วาห์นค่อยๆ ขยับเข้ามาหาเธอแล้วหันหลังให้
น้ำร้อนๆ ทำให้เขารู้สึกไม่อยากจะขยับไปไหนและถึงกับทำให้เกิดความคิดที่จะลองนอนหลับขณะแช่น้ำหากมีโอกาส
สึบากิเริ่มใช้ฟองน้ำทำความสะอาดแผ่นหลังของเขาหลังจากเทของเหลวเย็นๆ ลงไป
มันไม่ได้ก่อฟองแบบสบู่ที่เขารู้จักและดูเหมือนว่าจะเหนียวติดผิวมากกว่าปกติ
สบู่ดีๆ เป็นหนึ่งในสิ่งที่ ‘เรคคอร์ด’ นี้ไม่มี และวาห์นเริ่มคิดที่จะซื้อมันออกมาจากร้านค้าระบบในฐานะของขวัญ ‘ของขวัญ’ ให้กับคนอื่นในอนาคต
เขามั่นใจว่าผู้หญิงจะชอบมันมากแน่ๆ
สึบากิยังคงถูหลังของวาห์นต่อไปและรู้สึกกังวลเมื่อเห็นว่าเขาแทบไม่มีมีปฏิกิริยาอะไรเลยแม้จะอยู่ใกล้ชิดกับเธอมากขนาดนี้
ในแผนสุดท้าย หลังขัดผิวของเขาเสร็จ เธอก็นำแขนไปโอบรอบคอและเอนตัวมาพิงหลังของเขา
เมื่อวาห์นรู้สึกได้ถึงสัมผัสอันนิ่มนวลและแน่นกระชับก็สะดุ้งตัวขึ้น
“เอ่อ… คุณคอลเบรนด์ กำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ?”
แม้เขาจะไม่ได้สนใจเรื่องอยู่ใกล้กัน แต่การเต้นของหัวใจวาห์นก็เริ่มถี่ขึ้นหลังจากได้สัมผัสกับร่างกายของผู้หญิงโดยตรง
สึบากิไม่ตอบคำถามของเขาและใส่แรงไปที่แขนมากขึ้นก่อนจะกอดรัดร่างกายของวาห์นอย่างอ่อนโยน
หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่ง วาห์นก็เริ่มรู้สึกผ่อนคลายและเพลิดเพลินไปกับการโอบกอด
แม้ว่ามันจะแตกต่างจากตอนที่เฮเฟสตัสกอดเขา แต่มันก็ให้ความรู้สึกที่ดีมาก
ความอบอุ่นจากร่างกายของสึบากิและความร้อนของออนเซ็นเริ่มซ้อนทับกัน
วาห์นเริ่มหลับตาอย่างช้าๆ ในขณะที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ
เมื่อเห็นเขาผ่อนคลาย สึบากิก็เข้าใจอะไรบางอย่าง
วาห์นไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อผู้หญิงหรือแม้กระทั่งเรื่องร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเอง
เขาแค่มีความต้านทานทางจิตใจสูงต่อสิ่งที่เขาพบว่ามัน ‘วุ่นวาย’
ยิ่งถูกกดดันมากเท่าไหร่ เขาก็จะปิดกั้นปัจจัยที่เป็นสิ่งเร้าต่างๆ มากขึ้นเท่านั้น
มันคงเป็นกลไกการป้องกันตัวบางอย่างที่ผุดขึ้นมาในช่วงวัยเด็ก
ตอนที่เฮเฟสตัสกำลังพร่ำบอกเรื่องของวาห์น เธอก็พูดถึงการที่เขาหลับไปในอ้อมแขนหลังจากที่เธอสวมกอดเขาอย่างอ่อนโยน
เฮเฟสตัสต้องการให้เขาได้รับความห่วงใยจากคนที่เป็นห่วงเขาและสังเกตเห็นว่าวาห์นรู้สึกเปิดรับอ้อมกอดของเธอมาขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เขาแสดงอาการตื่นตระหนกในตอนแรก
ตอนนี้สึบากิกำลังเผชิญอยู่กับสิ่งเดียวกันและเธอก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมเฮเฟสตัสจึงรู้สึกกังวลเกี่ยวกับวาห์นมากเป็นพิเศษ… เขาขาดความรู้สึกปลอดภัย
วาห์นไม่มีใครในชีวิตที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ
ไม่มีที่ใดที่เขาสามารถหลบหนีเพื่อหาความปลอดภัยและสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ
เขาให้ความสำคัญกับเรื่องที่ต้องแข็งแกร่งขึ้นและพบเจอสิ่งใหม่ๆ จนได้ละเลยปัจจัยสำคัญที่สุดในการพัฒนาความรู้สึกและความรู้ทางสังคมของเขา
เฉกเช่นเดียวกับเฮเฟสตัส ตอนนี้สึบากิตระหนักแล้วว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่วาห์นขาดมาตลอดก็คือ… แม่
ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเธออย่างผ่อนคลายและไร้ซึ่งความคิดทั้งปวง นั่นยิ่งทำให้สึบากิต้องการปกป้องเขามากกว่าเดิม…
“นี่ทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย!!!!?”
(TL: ชื่อตอนสำรอง: ‘ความสงบภายในหุบเขาต้องห้าม’, ‘ไซคลอปส์ที่อุกอาจ’, ‘เศษเสี้ยวของอนาคต’, ‘เร่าร้อน, แผ่วเบา, ออนเซ็น’)
*ตอนที่ 60 ไม่มีนะครับ จะข้ามไป 61 เลย
—————
