บทที่ 362: ข้าวนุ่มของกษัตริย์หญิง
“มันไม่ใช่แค่การต่อสู้เหรอ? พวกเราไม่ได้กลัว เมื่อเดินไปตามถนนสายนี้ ข้าพบว่าทวีปมหาราชแห่งนี้เจริญรุ่งเรือง แต่ก็ยังห่างไกลจาก บรรพบุรุษเมืองมังกร ของพวกเราอยู่บ้าง!” หงหาวกล่าวด้วยท่าทางมั่นใจมาก
“คราวนี้พวกเขาขอให้ข้าเรียกนักเรียนจากปีที่แล้วนั่นคือนักเรียนของเจ้าในชั้นเรียนนี้ โชคดีที่ ข้าอยากให้นักเรียน มิงหลางลงทะเบียนในชั้นเรียนนี้ ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจจะไม่สามารถจัดการกับนักเรียนของ สุพรีเม่ อคาเดมี่ได้” ดวนฉางชิงกล่าว
ผู้ที่สามารถขึ้น ทวีปศาลใหญ่ ได้เป็นผู้เลี้ยงมังกรหนุ่มที่เก่งที่สุดจากทั่วทุกมุมโลก และพวกเขาทั้งหมดกลับถูกมองด้วยการดูถูก
เพื่อความเป็นธรรม นักเรียนที่ทวีปศาลใหญ่ส่งไปในครั้งนี้ควรอยู่ในชั้นเรียนเดียวกันด้วย ซึ่งเป็นกลุ่มนักเรียนที่ลงทะเบียนเมื่อฤดูใบไม้ร่วงที่แล้ว แต่นักเรียนส่วนใหญ่ของวิทยาลัยหลี่ฉวนเพิ่งเข้าเรียน และพวกเขาไม่มีแม้แต่มังกรตัวจริง
สําหรับ วิทยาลัยหม่านเฉิง ถ้าไม่ใช่สําหรับมังกรที่มีศักยภาพสูงมาก สถาบันการศึกษาอาจไม่คัดเลือกมัน
การเริ่มต้นเป็นวันที่เลวร้ายที่ต้องทํา ไม่ต้องพูดถึงทรัพยากรมากมายในศาลใหญ่ที่นี่ การจ่ายเงินรายเดือนให้กับอุปกรณ์
ในมือนักเรียนเทียบเท่าจากสถาบันเสฉวนเพื่อฝึกฝนมังกรของเขา เพื่อตอบแทนนักเรียนดีเด่น…..
เริ่มต้นไม่เหมือนกัน ทรัพยากรต่างกัน และมีสภาพแวดล้อมทั้งหมดของการฝึกมังกรของหนีไห่ราวกับสมบัติ และนักเรียนที่นี่ก็ได้รับอนุญาตให้ซื้อมันได้ แม้ว่าทุกอย่างจะดูยุติธรรม แต่ก็ไม่มีการเปรียบเทียบที่แท้จริง
“ ข้าได้อ่านข้อมูลของเจ้าล่วงหน้าแล้ว วันนี้ ดวนหลาน และข้าจะพาพวกเจ้าไปซื้อทรัพยากรทางจิตวิญญาณเพื่อให้แน่ใจว่าความแข็งแกร่งของมังกรทั้งหมดของเจ้าสามารถปรับปรุงได้อีกครั้งก่อนการ ทดสอบนี้” ดวนฉางชิงกล่าว
“ขอบคุณคณบดี!” นักเรียนเจ็ดคนกล่าวขอบคุณ
“ไปพักเถอะ อนาคตของวิทยาลัยหลี่ฉวน ขึ้นอยู่กับพวกเจ้า ” ดวนฉางชิง พยักหน้า
ดวนหลาน จัดให้ทุกคนอยู่ร่วมกัน
ห้องพักของ ดวนฉางชิง นั้นเรียบง่ายมาก แต่ที่พักนักศึกษาที่เขาจัดนั้นเหมือนกับของนักเรียนในลานบ้านที่สูงขึ้น ในแถวของอาคารไม้เล็กๆ ทุกคนมีลานส่วนตัวของตัวเอง แต่ลานเล็กๆตรงนั้นมีลานเล็กๆเป็นของตัวเอง ประตูสามารถเชื่อมต่อกันได้ และสนามหลังบ้านเป็นแท่นบูชาหินขนาดใหญ่ สําหรับผู้ฝึกหัดฝึกมังกร และสะดวกสําหรับนักเรียนที่อาศัยอยู่
ร่วมกันเพื่อสื่อสารและเรียนรู้จากกันและกัน
“การปฏิบัติต่อ ปวีปศาลใหญ่เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ” เฉินไป๋ถอนหายใจด้วยอารมณ์
“ จู มิงหลาง ตอนนี้ข้ามีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่พร้อมกับแม่ทัพมังกรแล้ว มาดูการแสดงของข้ากันเมื่อถึงเวลา” หงห่าวตอบ
หน้าอกของเขาอย่างภาคภูมิใจเป็นพิเศษ “บังเอิญว่าตอนนี้ข้าเป็นแม่ทัพที่แข็งแกร่ง โลกไม่มีอะไรให้พูดถึง !”
“สุดยอด เยี่ยมมาก ตั้งแต่วันแรกที่เจ้าเข้าโรงเรียน ข้าเห็นว่าเจ้า หงห่าว ไม่ใช่คนเกียจคร้าน” จู มิงหลางกล่าวอย่างประชดประชัน
“เฮ้ เมื่อเจ้าเดินบนแผ่นดินใหญ่ในอนาคต โดยที่มีข้าปกป้องเจ้า เจ้าไม่จําเป็นต้องกินข้าวนุ่ม ๆ ของกษัตริย์หญิงอีกต่อไป
เจ้าควรยืนขึ้นเป็นลูกผู้ชาย!” หงห่าว พูดต่อ
“ อันที่จริง เจ้าช่างอิจฉาข้าวนุ่มของกษัตริย์องค์หญิงไม่ใช่ของที่ใคร ๆ ก็กินได้หากต้องการ” เฉินไปกล่าวด้วยท่าทางแปลก ๆ
“ จู มิงหลาง พี่สาวของข้า น่านหลิงชา ข้าไม่ได้พบนางเลยตั้งแต่เดินทางออกไปกับเจ้า” น่านเย่ถาม
“อยู่ในระหว่างทางกลับ หลี่ฉวน ข้าได้ยินมาว่า ยายเฒ่าปวยหนัก ” จู มิงหลางได้ตอบกลับ
“ พี่สาวของ น่านเย่ ไม่ใช่หลิงชาใช่ไหม” หงห่าว ถาม
“ใช่ “ จู มิงหลาง เจ้ากินอะไรบางอย่างทั้งภายในและภายนอก เห็นได้ชัดว่าเจ้ามีกษัตริย์องค์หญิงแล้ว ทําไมเจ้าถึงอยากยุ่งกับนางฟ้าที่ศักดิ์สิทธิ์และสวยงามที่สุดในวิทยาลัยของพวกเรา? น่านหลิงซา เป็นศรัทธาของวิทยาลัยทางใต้ทั้งหมดในเสฉวน แม้ว่าจะไม่มีใครเห็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง แต่พวกเราเชื่อเสมอมาว่านางมีความ งามที่ไม่มีใครเทียบได้กับสาวสวย!” หงห่าว กล่าวอย่างขุ่นเคือง
“มันยังเปรียบเทียบกันได้ เจ้าไม่รู้หรือว่าราชาผู้ยิ่งใหญ่และน่านหลิงซา เป็นพี่น้องสองดอก พวกเขาดูเหมือนกันทุกประการ” เฉินไป กล่าวด้วยท่าทางดูถูก
“อา? มีใครบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่” หงห่าว มองคนอื่นด้วยความประหลาดใจ
คนอื่นๆ พยักหน้า โดยบอกว่าเหตุการณ์นี้ค่อยๆ แพร่กระจายไปในระหว่างการชําระล้างอุบัติเหตุของหลี่และน่าน แม้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่สามารถตรวจสอบได้ด้วยตาของพวกเขาเอง แต่สิ่งนี้ก็ค่อยๆกลายเป็นความจริงที่คนส่วนใหญ่รู้
ดวงตาของ หงห่าว เต็มไปด้วยความหึงหวง เขาจ้องไปที่ จู มิงหลาง และพูดว่า “ ข้าไม่กลัว ภาวะไตวายและความตาย ทําไมสิ่งที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ถึงไม่ตกบนหัวของ หงห่าวบ้าง? ผู้เลี้ยงแกะมังกรระดับ นายพลที่เคารพ ความแข็งแกร่งของ จู มิงหลาง อยู่ในระดับเดียวกับของข้า แล้วทําไม!”
“จู มิงหลาง ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเจ้าคืออะไร? เมื่อเจ้าออกจากสถานศึกษา เจ้าเป็นนายพล ตอนนี้เจ้าดีขึ้นแล้วหรือยัง? ควรปรับปรุงให้ดีขึ้น ข้าได้ยินมาว่าการไปถึงระดับหลักไม่เพียงแต่ต้องมีสายเลือดมังกรสูงเพียงพอเท่านั้น แต่ยังต้อง
มีทรัพยากรทางจิตวิญญาณที่หายากอีกด้วย แม้ว่าพรสวรรค์จะสูง แต่ก็ต้องใช้เวลาห้าปีกว่า จะถึงระดับหลัก” หลี่เส้ายิงถามอย่างกระตือรือร้น
“ตอนนี้ข้าเป็นราชาแล้ว” จู มิงหลาง ไม่ได้ซ่อนมัน เขาไม่จําเป็นต้องระมัดระวังเกี่ยวกับเพื่ อนร่วมชั้นและเพื่อนร่วมห้องเหล่านี้ อันที่จริงมีความรู้สึกสนิทสนมกับพวกเขา
“ถ้าเจ้าไม่ต้องการจะพูด ก็ไม่จําเป็นต้องพูดถึงระดับราชาแก่พวกเรา”
“ใช่ แค่บอกพวกเราว่าอยู่ในระดับหลักหรือไม่”
“ เจ้าไม่มีไม้ศักดิ์สิทธิ์และมังกรศักดิ์สิทธิ์สีน้ําเงินเหรอ? อยู่ในระดับหลัก ใช่ไหม?”
จู มิงหลาง แตะที่หน้าผากของเขา คําถามนี้ค่อนข้างน่าอาย
เสี่ยวชิงจั่ว ยังไม่ถึงระดับหลักจริงๆ
“เกือบ ข้าควรจะสามารถไปถึงระดับหลักได้ภายในสองสามวัน” จู มิงหลาง กล่าว
“นั่น ยังไม่ได้ถึงที่นั่น การพูดนั้นง่ายเหมือนการดื่มน้ํา การเลื่อนยศหลักนั้นยากพอๆ กับการปีนขึ้นไปบนฟ้า อาจไม่ประสบความสําเร็จเป็นเวลาห้าปีหรือสิบปี เจ้าพูดถึงอีกไม่กี่วันข้างหน้า” กลิ่นมะนาวของเฉินไปยังเปรี้ยวเหมือนเดิม !
“สถานการณ์ของข้าค่อนข้างซับซ้อน ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังอย่างไม่ชัดเจนสักระยะหนึ่ง แต่หนีไห่นี้มีทรัพยากรล้ําค่ามากมาย ซึ่งไม่มีในหลี่ฉวน เจ้าใช้วันนี้และพยายามยกระดับมังกรของเจ้าให้สูงขึ้น ทุกคนในลานบ้านภูมิใจและหยิ่ง
ผยอง นับประสาพวกเราออกจากเสฉวน ข้ารู้สึกว่าไม่มีดินแดนอื่นใดนอกจากหนีไห่ ที่พวก เราสามารถเห็นได้ เมื่อถึงเวลา ให้หายใจเข้าออก” จู มิงหลาง กล่าว
เมื่อนึกถึง เซิงเหลียง บนชายหาด คําพูดที่โหดร้ายที่เขาสร้างขึ้นเมื่อเขาจากไป จู มิงหลาง ยัง สามารถจินตนาการถึงความรู้สึกที่น่ารังเกียจของความเหนือกว่าของนักเรียนเหล่านี้
“ห้อมล้อมข้าด้วย หงห่าว ไม่ใช่คนที่เคยเป็น!” เสียงของหงห่าว หยาบกร้านเช่นเคย
“อาจารย์ไปยี่ซู ไม่ได้บอกเจ้าหรือว่าพวกเจ้าทั้งหกคนกําลังคิดเลขอยู่ ด้วยกลุ่มถังข้าวของเจ้าที่ไม่สามารถเข้าถึงระดับหลัก สถาบันฝึกมังกร หลี่ฉวน ได้หยุดอยู่นานแล้ว!” ในเวลานี้ ชายหนุ่มผมสีน้ําตาลที่ไม่พูดเยาะเย้ย
ในบรรดานักเรียนเจ็ดคน จู มิงหลางรู้จักพวกเขาส่วนใหญ่
เป็นเพียงว่าคนนี้ไม่เคยเห็นมัน
“เขาคือ?” จู มิงหลางถาม
“เฟยซ่ง ชายที่เพิ่งเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลและกําลังฝึกซ้อมอยู่ข้างนอก ในคําพูดของเขา สถานศึกษาใช้ในการเลี้ยงสุกร แต่เขาแข็งแกร่งกว่าพวกเราทุกคนจริงๆ” น่านเย่กล่าว
