บทที่ 10-2 ใครเบื่อโลก ลองอ่านนิยายโรแมนซ์สิ! / บทที่ 11-1 ทำลายศีล ก้าวข้ามความดี
Xiaobei
บทที่ 10-2 ใครเบื่อโลก ลองอ่านนิยายโรแมนซ์สิ!
ตั้งแต่พาจีองมาครั้งแรกก็กลายเป็นลูกค้าประจำไปเลย จีฮวันกับยองอูค่อนข้างสนิทกัน เนื่องจากเป็นชายวัยสามสิบกลางๆ เหมือนกัน และบังเอิญเป็นพี่น้องร่วมมหาวิทยาลัย ความรู้สึกเข้าอกเข้าใจกันจึงมีมาก
ยองอูรินกาแฟใส่แก้วส่งให้จีฮวัน
“ขอบคุณครับ ว่าแต่พวกหมาอะเลิร์ทกันขนาดนี้เลยหรือไง”
จีฮวันถามด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า ยองอูหัวเราะคิกคักพร้อมกับพยักหน้าราวกับเข้าใจ
“เดิมทีคอร์กี้ขึ้นชื่อว่าเป็นสายพันธุ์ที่กระตือรือร้นและเป็นมิตรอยู่แล้ว โดยเฉพาะจากู เป็นลูกหมาที่ไม่กลัวคนหรือสัตว์อื่น แถมยังชอบมากๆ ด้วย เรียกได้ว่าความระวังตัวเท่ากับศูนย์”
“เจ้าของจากูก็คงเหนื่อยน่าดู ถ้าพาออกมาเดินเล่นแล้วเที่ยวยุ่งกับเขาไปหมด พวกหมาไม่ได้เป็นมิตรทุกตัว เฮ้อ แค่คิดก็…”
เห็นจีฮวันส่ายหน้า ยองอูก็หัวเราะคิกคักอีกครั้ง
“หมู่นี้เป็นยังไงบ้างครับ”
“ก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อยครับ”
จีฮวันดื่มกาแฟอึกหนึ่งแล้วสารภาพ
“ความจริงผมไม่ค่อยรู้ว่าตอนอยู่ว่างๆ ต้องทำตัวยังไง อยากชิลๆ ทำตัวให้เหมือนคนตกงานบ้าง แต่ใจมันเหมือนปล่องควัน คนมันลองได้กินเนื้อก็ต้องกิน อยากปล่อยให้มันไหลไปโดยไม่มองเวลาบ้าง แต่มันยากเหลือเกินนะครับ”
“อยากใช้เวลาว่าง ผมแนะนำไอเท็มเลิศๆ ให้เอาไหมครับ”
“ไม่เอาพวกเกม เล่นพนันทางเน็ต หรือหนังโป๊นะครับ สิ่งที่ผมต้องการคือการผ่อนคลายไม่ใช่กระตุ้นประสาท”
“ผมจะแนะนำเว็บนิยายออนไลน์ต่างหากครับ”
“เว็บนิยายออนไลน์เหรอครับ”
คิ้วจีฮวันย่นเข้าหากันเมื่อได้ยินสิ่งที่ยองอูชักชวน
“ตอนแรกผมเองก็ว่าเว็บนิยายอะไรแบบนี้เหมือนกันครับ ไม่ใช่ผลงานวรรณกรรมที่ได้รับการรับรองอะไรสักหน่อย ก็แค่เว็บนิยาย ทั้งเด็กทั้งเสียเวลา ผมมีอคติแบบนั้น แต่ เฮ้อ พอได้ลองก้าวเข้าไปครึ่งตัวแล้ว ยังออกมาไม่ได้เลย”
“ไอ้แบบที่เด็กม.2 วัยสิบกว่าบังเอิญหลุดไปอีกโลก ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดหายาก กระเซ้าเย้าแหย่ผู้หญิงคนนั้นคนนี้หรือเปล่าครับ”
ยองอูระเบิดหัวเราะกับคำพูดของจีฮวัน
“เนื้อเรื่องแบบนั้นก็มี ที่ไม่ใช่แบบนั้นก็มีครับ มีหลากหลายแนวมาก ทั้งโรแมนซ์, แฟนตาซี, แฟนตาซีประวัติศาสตร์, บีแอล, จีแอล”
“บีแอล, จีแอล?”
“ก็พวกบอยเลิฟ, เกิร์ลเลิฟ, รักร่วมเพศ”
“อ๋อ”
“ตลาดนิยายออนไลน์ใหญ่กว่าที่คิด นักเขียนเก่งๆ ก็มีเยอะ ผลงานแปลกใหม่ก็มีมาก ไม่ใช่แค่เด็กวัยสิบกว่าอ่านกัน เดี๋ยวนี้เขาไม่สนอายุกันแล้ว อ้อ เจ้าจากูเมื่อกี้ แม่จากูก็เป็นนักเขียนนิยายออนไลน์ ผลงานของเธอสนุกมาก แล้วก็”
ยองอูหันมองรอบๆ แล้วลดเสียงลงกระซิบ
“วาบหวิวมากด้วยครับ”
บทที่ 11-1 ทำลายศีล ก้าวข้ามความดี
[หลังจากนั้น มือของฮยอนก็สอดลึกเข้าไปในส่วนในสุดของจีฮัน กอบกุมXXX ด้วยฝ่ามือ แทรก XXXอย่างระวัง ค้นหาช่องทางXXX
“ชุ่มฉ่ำไปหมด…”
ฮยอนกระซิบ ด้วยเสียงหวานฉ่ำเสียยิ่งกว่าตรงนั้นของจีฮัน
ค่อยๆ เริ่มแทรกเข้าไปใน XXX ของจีฮันที่ถูกปิดแน่นมานานหลายปี แยก XXX อย่างนุ่มนวล XXXคับแน่นจึงถูกเปิดออก
มือของค่อยๆ ไล่ฮยอนสำรวจXXX ปลายเท้าของจีฮันถึงกับเกร็งขึ้นมาทันที
“อ้า…”
จีฮันจับXXXของฮยอนที่คลั่งเต็มที่ออก XXX ในมือของจีฮันบิดเร้าไปมา
จีฮันลูบไล้ XXXที่อ่อนนุ่มปนเปียกชื้นด้วยนิ้วโป้งเบาๆ และ XXXใสก็ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อ้า..”]
“เฮือก”
จีฮวันสะดุ้งตกใจจนเผลอโยนมือถือทิ้ง
โทรศัพท์มือถือตกลงพื้นห้องรับแขกดังตุบ จีองที่นิ่งเคลิ้มอยู่บนเก้าอี้โยกลืมตาโตด้วยความตกใจ หาวหนึ่งครั้งแล้วซุกหัวกับเก้าอี้นอนต่อ
จีฮันมองซ้ายมองขวา เก็บมือถือขึ้นมา ที่นี่ไม่มีใครนอกจากเขากับจีอง
และสายตาก็กลับไปยังหน้าจออีกครั้ง
[“…อึก!”
“…ฮึก!”
เสียงครางดังขึ้นพร้อมกัน การเคลื่อนไหวของฮยอนเร็วขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจของจีฮันถี่กระชั้น
ค่อยๆ ถอนXXXจาก XXX จนสุด และตอนที่กำลังจะหลุดออกมา ก็XXXอีกครั้ง XXXซ้ำๆ อย่างอ่อนโยน
ยิ่งฮยอน XXX จีฮันก็ยิ่ง XXX เข้าไป ถ้าฮยอนดันตัวขึ้น จีฮันก็จะตอบโต้กลับ ความสุขสมน่าขนลุกวาบขึ้นมาทันที
แต่ XXX เท่าไหร่ ฮยอนก็ยังไม่พอ ยิ่งเข้าลึกเท่าไหร่ ก็ยิ่งไกล ราวกับอุโมงค์ลึก ภายในของจีฮันเรียกร้องไม่รู้จักจบสิ้น
ริมฝีปากของฮยอนระบมไปหมด จีฮันไล่เลียริมฝีปากฮยอน
“…ดีไหม”
“ดี…มาก”
จีฮันที่กัดริมฝีปากด้วยสีหน้าหน้าเปี่ยมสุขน่ารักแทบบ้า ฮยอนดึงจีฮันมากอดแนบแน่น
ผู้หญิงของฉัน ของฉันคนเดียวไม่ใช่คนอื่น ร่างกายและมือของฉันกำลังสัมผัสไปทั่ว สำหรับชายที่ตกหลุมรัก ไม่มีความสุขใดยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว]
“เฮ้อ…”
ถอนหายใจออกมาโดยอัตโนมัติ ใช้พลังลุ้นมาก เหมือนตาจะหลุด ต้นคอแข็ง ไหล่ปวดไปหมด
จีฮวันที่นอนอยู่บนโซฟาวางโทรศัพท์มือถือลงบนอก เหม่อมองเพดานอยู่ครู่หนึ่ง
“โหดมาก นิยายโรแมนซ์อะไรวาบหวิวขนาดนี้ ต้องโป๊ขนาดนี้เลยเหรอ เดี๋ยวนี้อันดับนิยายเป็นแบบนี้กันหมดเลยหรือไง ถึงจะสิบเก้าบวกก็เหอะ แต่นี่ก็มากไปจริงๆ”
จีฮวันคลิกตอนต่อไปพลางจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด แล้วก็ตอนต่อไป และก็ต่อไป…
* * *
“คร่อก คร่อกฟี้…คร่อก คร่อกฟี้”
เสียงแปลกๆ ยังกับเสียงแตรวงและรถเก่าๆ ดังลั่นบ้าน
จีองที่นั่งกินอาหารอย่างเรียบร้อยอยู่ใต้เครื่องกรองน้ำเงี่ยหูฟัง
“คร่อก คร่อก!”
จีองโดดขึ้นไปนั่งบนบนพนักโซฟาเบาๆ แล้วค่อยๆ ก้มมองข้างล่าง เอียงคอพลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ทำจมูกฟุดฟิด และส่งเสียงขู่ไปยังชายที่นอนหลับอยู่
“แฟ่!”
ผู้ชายหน้าตาประหลาดคนนี้เป็นใคร ขนาดตัวดูคล้ายกับทาส แต่ก็ไม่เหมือนทาส ทาสของฉันเป็นผู้ชายที่เรียบร้อยสะอาดสะอ้านเหมือนแมวที่ขึ้นชื่อเรื่องรักความสะอาดที่สุดในโลก
ผิวเรียบลื่นขนาดแมลงวันไปเกาะยังลื่นตกลงมา ผมเป็นมันเงาไม่มีรุงรังให้รำคาญ เสื้อเชิ้ตขาวปิ๊งไร้รอยยับ และมีกลิ่นหอมออกมาจากตัวเสมอ
แต่ผู้ชายข้างหน้านี้ ทั้งผมเผ้ายุ่งเหยิง มีสิวขึ้นแทรกระหว่างหนวดที่เพิ่งขึ้น ขนจมูกแล่บ รังแคเพียบ แถมยังเหม็นเปรี้ยว ไอ้หมอนี่เป็นใครกัน
อ๊ะ จะ จะ จะ จะตกแล้ว…
‘โครม!’
ให้ตาย นึกไว้แล้วต้องเป็นแบบนี้
“อูย”
จีฮวันลุกขึ้นพลางลูบก้น ยังงงๆ กับเหตุการณ์ ลืมตาได้สักครู่ก็หันไปสบตากับจีองที่จ้องมองมาอย่างไว้ตัว
“จีอง พ่อตกโชฟา”
ฮึ! จีองไม่แม้แต่จะมองเขา สะบัดหางกลับเข้าไปในห้องหนังสือ จีฮวันเกาศีรษะอย่างเขินๆ ดูนาฬิกาที่ผนังแล้วก็สะดุ้งตกใจ หยิบมือถือมาเช็คเวลาอีกที
บ่ายสามโมง พีเอ็มไม่ใช่เอเอ็ม แสดงว่าไม่ใช่ตีสาม แต่เขาตื่นบ่ายสามโมงต่างหาก!
“โอ๊ย ตายๆ”
จีฮวันขยี้ผม จริงอย่างที่ยองอูว่า ได้เข้าสู่วงการนิยายออนไลน์แล้วเวลาผ่านไปเร็วมาก เผลอแป๊บๆ ผ่านไปสองวันแล้ว
ว่าจะอ่านแค่อีกสักเรื่องก็ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้ว อีกตอนเดียวน่า คิดอย่างนั้นแต่ดันอ่านต่อไปถึงเที่ยงคืน แต่ต้องใช้สิทธิที่ได้รับของขวัญมา แค่ตอนนี้เท่านั้นก็ลากยากไปจนถึงตีหนึ่ง เหลืออีกไม่กี่ตอนจะต้องจ่ายเงิน อ่านแค่จบพอ ปาไปตีสอง ชื่อตอนน่าอ่านมาก อ่านแค่ตรงส่วนที่ให้อ่านฟรีแล้วกัน แล้วก็ตีสามจนได้…
เมื่อวานซืนหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลสัตว์ กินข้าวเย็นเรียบร้อย ก็นึกถึงคำพูดของผู้อำนวยการ เลยเข้าไปอ่านนิยายหลายเรื่องในเว็บนิยายออนไลน์ที่เขาบอกมาจนตีสี่
หลังจากตื่นมาตอนสิบโมง ก็เริ่มอ่านตั้งแต่ลืมตาตื่น อ่านตลอดเวลาทั้งตอนกินข้าว ทำธุระในห้องน้ำ ตอนเทอาหารให้จีอง
ชาร์จแบตมือถือ อ่านผ่านมือถือ ถ้าเจ็บตาก็เปลี่ยนไปอ่านจากแท็บเลต ถ้าปวดแขนก็กลับมาใช้มือถืออีกครั้ง
ระหว่างนั้นก็กินอะไรไปเรื่อย สั่งอาหารจีนบ้าง สั่งไก่ทอดบ้าง เมื่อวานเย็นซื้อเบียร์กับขนมมาเพียบ กองอยู่ใต้โซฟา ขี้เกียจลุกเลยเอาขวดน้ำมาตั้งไว้ด้วย
อยู่ในสภาพนั้น อ่านจนถึงเจ็ดโมงเช้า แล้วก็นอนมันที่โซฟานั่นแหละ ขนาดเรื่องงานเขายังไม่เคยอยู่โต้รุ่งทั้งคืน นี่เป็นครั้งแรกที่พระอาทิตย์ขึ้นแล้วแต่เขายังตื่นอยู่
จีฮวันกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องรับแขก ซึ่งเกลื่อนไปด้วยสายชาร์จแบตที่ถูกพันสายลากมาจากฝั่งตรงข้าม, แท็บเล็ต, ขวดน้ำ, กระป๋องเบียร์, ถุงขนม, หนวดปลาหมึกที่กินเหลือ, เปลือกส้ม และยังทิชชู่ใช้แล้วหนึ่งกอง
จีฮวันถอนหายใจ มองสภาพห้องที่ไม่เหมือนเดิมแล้วหัวเราะคิก มีความสุขที่ได้ข้ามเส้นที่อายุป่านนี้แล้วยังไม่เคยทำเลยสักครั้ง พออกพอใจ รู้สึกอิสระอย่างประหลาดที่ได้แหกข้อห้ามกฎเกณฑ์ต่างๆ
“ถึงจะอ่านนิยายทั้งคืนก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่นา โลกก็ไม่เห็นแตกซะหน่อย พระอาทิตย์ก็ยังขึ้นเหมือนเดิม”
น่าจะทำความสะอาดเสียหน่อย จีฮวันใช้เท้ากวาดกองขยะไปหลบไว้ด้านหนึ่ง แล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟาต่อ อ้า ช่างมัน ไม่ได้ทำความสะอาดไม่กี่วันมันจะตายหรือไง
ขณะที่เปิดหน้านิยายที่อ่านไว้แล้วเผลอหลับไปขึ้นมา มือถือก็ดังขึ้น ซอกยองโทรมา
“มีอะไร ฉันกำลังยุ่ง”
ตาของจีฮวันไล่อ่านนิยายในขณะที่คุยโทรศัพท์ไปด้วย
[นาย รู้จักน้องเมียคนเล็กของฉันนี่ ยูจินน่ะ]
“ยูจินที่นายกับคุณยูจองพยายามสานสัมพันธ์กับฉันน่ะเหรอ”
[นี่! ยังไม่เลิกพูดเรื่องนี้อีก นายห้ามไปพูดเรื่องนี้ต่อหน้ายูจองหรือน้องเมียฉันเลยนะ ตอนนี้น้องเมียกำลังไปกันได้ดีกับแฟน! ที่ทั้งหล่อแล้วก็เด็กกว่านาย]
“อ้อ งั้นเรอะ ฝากยินดีด้วยแล้วกันนะ”
[คือน้องเมียฉันรับหน้าที่ดูแลนักเขียนนิยายออนไลน์ที่กำลังดังในช่วงนี้ และนักเขียนคนนั้นกำลังจะมีผลงานเรื่องใหม่ พระเอกเป็นที่ปรึกษาทางการเงิน ซึ่งก็คือ พี! บี! ดังนั้นเลยกำลังหาที่ปรึกษาทางการเงินที่จะช่วยมาเป็นที่ปรึกษาให้…]
“ไม่ทำ”
