บทที่ 32 เมื่อสัตว์ร้ายในตัวฉันตื่น
Xiaobei
จีฮวันช้อนใต้สะโพกของอึนคังอุ้มขึ้นมา อึนคังกอดคอเขาเอาไว้แน่น
ร่างที่แทบจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเดินออกจากห้องรับแขกตรงไปยังห้องนอน แค่ระยะทางสั้นๆ แต่กลับรู้สึกว่าช่างยาวไกลนัก เหมือนช่วงเวลานี้ยาวไกลไม่จบสิ้น ร่างกายร้อนผ่าวขึ้น
อึนคังกอดคอจีฮวันไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างลูบไล้ใบหน้า และแลบลิ้นเลียริมฝีปากของเขา กลิ่นเหล้าผสมกับผลไม้หอมหวานทำให้ริมฝีปากหวานยิ่งขึ้น
แม้จะอยากให้เวลานี้เนิ่นนานชั่วนิรันดร์ แต่แค่จูบนั้นไม่พอ อยากทำอย่างอื่นต่อเร็วๆ ทั้งกอด จูบ ลูบไล้ เลีย การกระทำที่เร่าร้อนทั้งหมดที่ทำได้ด้วยมือและปาก
ชีพจรจากข้อมือของอึนคังส่งผ่านมายังต้นคอของจีฮวันหมดสิ้น มันทั้งจั๊กจี้ วาบหวิวและทำให้เลือดในตัวเขาสูบฉีดเร็วยิ่งขึ้น
ทันทีที่เตียงปรากฏสู่สายตา จีฮวันก็รีบสาวเท้าอย่างใจร้อน จบขาพันกันเซล้มลงไปบนเตียงทั้งที่ยังมีอึนคังอยู่ในอ้อมกอด
“กรี๊ด!”
อึนคังที่ถูกจีฮวันล้มทับโดยไม่ได้ตั้งใจหวีดร้องสั้นๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม”
จีฮวันถามด้วยความเป็นห่วง อึนคังพยักหน้า
“แล้วคุณล่ะ”
“ท่าทางผมจะติดเชื้อเบ๊อะบ๊ะมาจากโกอึนคังเสียแล้ว ขาที่ไม่เคยพันกันก็พันกันเสียได้ หมดท่าหมด”
จีฮวันที่เขินเพราะตื่นเต้นมากจนล้มคะมำกลืนคำพูดไร้สาระลงคอ อึนคังพยักหน้ารับเบาๆ
“ขาที่มั่นคงก็พันกันได้ เหมือนฉันที่น่ารักในขณะเดียวกันก็เซ็กซี่ ได้กอดผู้หญิงที่เสน่ห์ล้นเหลือตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้ ขาจะไม่พันกันยังไงไหว แถมใช่แค่เท้าที่พันกัน หัวใจก็ยังเต้นแรงมาก หายใจก็แรงขึ้นด้วย ฉันเข้าใจความตื่นเต้นและอาการแบบนั้นดี”
มองอึนคังที่อวดดีแล้วจีฮวันก็หัวเราะก๊ากออกมา
“ทำเป็นพูดจ้อ กลบเกลื่อนที่ตัวเองกำลังสั่นเพราะกลัวอยู่ล่ะไม่ว่า”
“อะไร ใครบอกว่าฉันสั่น ใครกลัวกัน”
จีฮวันจับแก้มอึนคังโยกไปมา
“ก็เธอไง เธอ เวลาเธอตื่นเต้นก็จะพูดมากขึ้นไงโกอึนคัง!”
ดวงตาของอึนคังเบิกโตขึ้นทันที ว่าเขารู้เรื่องนั้นได้อย่างไรกัน
“รู้ได้ยังไงน่ะเหรอ แค่เห็นหน้าก็รู้หมดแล้ว นี่คนหรือแมงกะพรุน ในหัวใสเห็นทะลุไปถึงรอยหยักในสมองขนาดนี้ ไม่รู้ตัวบ้างเลยหรือไง”
“พูดอะไรน่ะ ฉันนี่โป๊กเกอร์เฟสเชียวนะ ระดับฉันนี่ถ้าคิดจะควบคุมสีหน้า ก็เป็นสายลับต้มตุ๋นพวกซีไอเอได้เลยนะคะ”
“ฮ่าๆๆ!”
คำพูดของอึนคังทำเอาจีฮวันระเบิดหัวเราะ
“ต้มตุ๋นอะไรกัน ซีไอเอเนี่ยนะ โกอึนคังเป็นโป๊กเกอร์เฟส ฟังไปอีกสิบปีก็ยังตลกสุดๆ ที่พูดน่ะรู้หรือเปล่าว่าโป๊กเกอร์เฟสหมายถึงอะไร”
ได้หัวเราะแล้วความตื่นเต้นก็คลายลง อีกทั้งเพราะแรงแขนที่เคยค้ำร่างผ่อนลง จีฮวันจึงล้มลงบนตัวอึนคัง
“หัวเราะอะไร ขำอะไร อารมณ์ขันแปลกๆ นะคะ”
อึนคังบ่นพึมพำ จีฮวันซุกหน้าลงที่ท้องของอึนคังจนทำให้เธอหัวเราะคิก ทุกครั้งที่หน้าของจีฮวันขยับไปมา ท้องของอึนคังก็ค่อยๆ ร้อนวูบวาบขึ้น
ความร้อนที่เริ่มจากที่ท้องแผ่กระจายไปทั่วร่างของอึนคัง รู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ ชอบกล อึนคังเผลอขยุ้มผมจีฮวันเบาๆ โดยไม่รู้ตัว จีฮวันหยุดหัวเราะเงยหน้าขึ้น
“ท้อง…”
“เจ็บเหรอ”
“จั๊กจี้ เสียงหัวเราะคุณทำให้จั๊กจี้ไปทั้งตัว”
จีฮวันยันตัวขึ้นช้าๆ จ้องมองอึนคังที่นอนระทวยอยู่บนเตียง แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง อึนคังยิ่งรู้สึกราวกับความฝัน
แก้มยุ้ยแดงซ่านสีพีช ลูกตาดำสนิทยิ่งเป็นประกายในความมืด ริมฝีปากที่เม้มน้อยๆ ชุ่มชื้น ดวงตาของจีฮวันจับจ้องทุกสิ่งของอึนคังอย่างเร่าร้อน อึนคังลูบไล้ใบหน้าของเขาด้วยสายตาประหลาดใจ
“โตมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงน้า”
“แบบนี้น่ะแบบไหนล่ะ”
“ก็เย็นชา แหลมคม และ…งดงาม”
“นี่ชมใช่ไหม”
หน้าตาดีเอย หล่อเอย สง่าเอย การชื่นชมรูปร่างหน้าตาตรงๆ ของเธอได้ยินจนชินหู แต่เย็นชาแล้วก็งดงามนี่เพิ่งพูดเป็นครั้งแรก
“ไม่ได้ชม พูดความจริง”
อึนคังทำหน้าตาจริงจังจนจีฮวันหัวเราะก๊าก
“โกอึนคังกลมๆ นุ่มนิ่ม เด้งดึ๋ง น่ารัก นี่ก็ไม่ได้ชม พูดความจริง”
“ไม่เห็นแปลก ได้ยินอยู่ทุกวัน ก็ฉันมันน่ารักอยู่แล้ว”
จีฮวันลูบแก้มอึนคัง
“หยุดสั่นแล้วใช่ไหม”
อึนคังพยักหน้า จีฮวันค่อยๆ โน้มตัวลงมา จรดริมฝีปากลงบนหน้าผาก ไล่ลงมาตามจมูก โหนกแก้มและแก้มช้าๆ
การกระทำของจีฮวันทำให้หัวใจของอึนคังสงบลง สัมผัสของริมฝีปากที่ไล่ลงมาจากหน้าผากช้าๆ ปฏิบัติต่อเธอราวกับคนรัก เป็นผู้ชายที่เริ่มต้นค่ำคืนอย่างเอาใจใส่
ครั้งสุดท้ายที่อึนคังนอนกับผู้ชายเมื่อไหร่กันนะ น่าจะสองหรือสามปีก่อนนู่นเลยมั้ง เพราะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องแต่งนิยายโรแมนซ์สิบเก้าบวก ทำให้ไม่มีเวลาได้เจอผู้ชายในชีวิตจริงเลย
ประสบการณ์วันไนต์นี่แค่ครั้งเดียว เป็นเรื่องเมื่อตอนช่วงอายุยี่สิบ สมัยวัยเป็นรุ่นใจร้อน พูดตามตรงก็ไม่ใช่วันไนต์ที่ดีเลิศอะไรด้วย
อีกฝ่ายเป็นนักเรียนภาควิชาอื่น ที่รู้จักแค่ชื่อและคุ้นหน้าค่าตาจากวิชาเรียนพื้นฐาน บังเอิญเจอกันในวงเหล้าตอนงานเลี้ยง แล้วก็ไปนอนด้วยกัน เป็นวันไนต์ที่ลวกๆ สิ้นดี แทบไม่อยู่ในความทรงจำว่าดีหรือไม่
กับการที่กล้าตกลงกับจีฮวัน ก็ทำเป็นแรงเหมือนเป็นเจ้าแม่วันไนต์ที่ดูดพลังผู้ชายทุกคืน ที่พูดอย่างอาจหาญว่าจะได้ลองนอนกับผู้ชายที่ทำหมันแล้วครั้งแรกก็เพื่อสลัดความกลัว
พอเอาเข้าจริง พอถูกจีฮวันอุ้มเข้ามาในห้องนอนมืดๆ ก็แอบกลัวขึ้นมาเหมือนกัน ในฐานะผู้หญิงที่อยู่ในประเทศที่มีคดีเกี่ยวกับเรื่องเพศเกิดขึ้นวันละหลายสิบคดี จะไม่ให้กลัวได้อย่างไร
ถ้าเกิดถูกตบตีขึ้นมาล่ะ แล้วถ้าเกิดเขาโกหกเรื่องทำหมันจะทำอย่างไร มีกล้องแอบถ่ายเอาไว้หรือเปล่า ข่าวต่างๆ ผุดขึ้นมามากมาย ทำเอากลัวไม่น้อย
แต่ความกลัวของอึนคังค่อยๆ มลายหายไปพร้อมกับสัมผัสจากริมฝีปากที่เอาใจใส่และอ่อนโยนของจีฮวัน จูบของเขาค่อยเป็นค่อยไป สัมผัสจากมือยิ่งนุ่มนวล ผู้ชายที่รู้จักเอาใจใส่แบบนี้ในค่ำคืนที่อยู่ด้วยกัน อย่างน้อยคงไม่ใช่คนไม่ดี เลยทำให้อึนคังวางใจและผ่อนคลาย
ขณะที่ริมฝีปากของจีฮวันทาบทับริมฝีปากของอึนคัง มือของเขาก็สอดเข้ามาในเสื้อ
“อืม…”
ตัวของอึนคังถอยหนีมือที่ไม่คุ้นเคย แต่มือของจีฮวันที่คาดว่าจะขยับขึ้นมาที่หน้าอกแน่ๆ กลับหยุดชะงักที่ท้องและวกไปด้านหลัง ทำลายการคาดเดาของอึนคัง
จีฮวันค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของอึนคังอย่างอ่อนโยน มือของเขาอบอุ่น และลิ้นของเขาก็อ่อนโยนด้วย เมื่อมือและลิ้นที่ให้ความรู้สึกทั้งอบอุ่นและอ่อนโยนจู่โจมเข้ามาพร้อมกัน ร่างกายของอึนคังก็ร้อนผ่าวขึ้นทีละนิด
จีฮวันลูบคลำสายเสื้อใน อึนคังตื่นเต้นเล็กน้อย คิดว่าเขาจะปลดตะขอ แต่มือของจีฮวันกลับเลื่อนลงไปที่เอว
เหนือความคาดหมาย ไม่เหมือนกระบวนการวันไนต์กับผู้ชายปกติที่มักจะ ‘จูบโดยไม่มีความรัก – ใจร้อนจับหน้าอก – รีบร้อนถอดบรา – จากนั้นก็ถอดกางเกงใน – บุ่มบ่าม ตื๊ดๆ’
จีฮวันเหมือนจะรู้ว่าควรเป็นผู้ชายแบบไหน แม้จะมีสิ่งที่ต้องการก็ไม่รีบร้อนหาทางลัด ไม่คิดที่จะใช้ความรุนแรงด้วย เป็นคนที่พยายามโดยยึดมั่นและรอคอยเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ จีฮวันเป็นผู้ชายแบบนั้น อึนคังลุกพรวดผลักจีฮวันลงไปนอนและเป็นฝ่ายขึ้นไปนั่งคร่อมในชั่วพริบตา
“เฮ้ย!”
“ไม่ทันใจเอาซะเลย”
อึนคังถอดเสื้อเชิ้ตของจีฮวันทิ้ง จีฮวันนอนเปลือยท่อนบนอยู่ใต้ร่างของอึนคังด้วยสีหน้างุนงง
จริงๆ ก็พอเดาออกตั้งแต่ตอนยังใส่เสื้อแล้ว แต่ร่างที่ไม่ใส่เสื้อผ้าของจีฮวันนั้นดีงามมาก ไหล่กว้างผึ่งผาย ถึงจะผอมแต่ก็แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ข้อมือเรียวแข็งแรง เป็นร่างกายของผู้ชายที่แข็งแรงอย่างแท้จริง
สายตาซื่อๆ ที่เคยมองร่างเปลือยของจีฮวันเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา นัยน์ตาดำลุกโพลงด้วยความเร่าร้อน ริมฝีปากเผยอเปี่ยมด้วยความปรารถนา อึนคังที่จ้องลงมา ส่งมอบบรรยากาศที่แปลกไปทั้งตัว ซึ่งความรู้สึกแปลกๆ นั้นก็คือความเซ็กซี่
แค่อยากนอนด้วย แต่ไม่เคยคิดว่าอึนคังจะมีเสน่ห์ทางเพศเลยสักครั้ง และตอนนี้เธอเซ็กซี่เป็นบ้า
ราวกับแอบอ่านความคิดของจีฮวัน อึนคังจรดริมฝีปากลงบนลำคอของเขา
“ฮึกกก…”
จีฮวันขยุ้มผ้าปูที่นอนโดยไม่รู้ตัว การปลุกเร้าบริเวณลำคอนั้นช่างรุนแรงจะแทบหายใจไม่ออก เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยสักครั้ง ความรู้สึกแปลกใหม่เจาะทะลุร่างกายของเขา
ทุกครั้งที่ริมฝีปากของอึนคังแตะที่ลำคอ ราวกับถูกไฟช็อต ร่างของจีฮวันบิดเร่าโดยอัตโนมัติ
“อร่อย”
อึนคังที่สนุกกับลำคอของจีฮวันเป่าลมหายใจพลางกระซิบ จีฮวันถึงกับช็อก บอกว่าอร่อยงั้นเหรอ คอเรา? เนื้อเราเนี่ยนะ?
“อ้า!”
เสียงครางที่ไม่เหมือนตัวเองดังออกจากปากจีฮวันอีกครั้ง เนื่องจากริมฝีปากของอึนคังแตะที่ไหปลาร้าของเขา เธอจู่โจมมันต่อจากลำคอ
อึนคังที่กำลังสนุกซุกหน้าลงกับกระดูกไหปลาร้า จีฮวันอยู่ในสภาวะที่สติแทบจะเลือนราง
จีฮวันที่มักจะรับหน้าที่อย่างคล่องแคล่วกระตือรือร้น นอนแผ่อยู่ใต้ร่างผู้หญิง โดยกระดิกแทบไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียว ตกอยู่ในสภาพถูกหยอกเย้าเล้าโลมจนสติเลื่อนลอย แต่ไม่ได้ไม่ชอบ ไม่ได้อารมณ์เสีย หรือรู้สึกเสียศักดิ์ศรีแต่อย่างใด
เซลล์ทั้งหมดในร่างกายเต้นด้วยความตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ใจหนึ่งอยากจับอึนคังให้นอนลง อีกใจก็อยากให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
ครึ่งใจอยากให้เธอโดนเหมือนที่เธอทำกับเขา อีกครึ่งใจก็อยากให้เธอรีบชิมส่วนอื่นของตัวเอง
จีฮวันงงงัน ขณะที่ลิ้นของอึนคังแตะที่หน้าอก เขาก็ดึงเธอมากอด
ขนาดอึนคังไม่ได้แตะปลายนิ้วใต้สะดือแม้แต่น้อย ร่างกายของจีฮวันยังเดือดพล่านไปเรียบร้อย จีฮวันลุกพรวด รู้สึกถูกปลุกความดิบในตัว หลังจากพลิกให้อึนคังลงไปนอนและยึดไว้ด้วยแขนขา เขาก็กระซิบ
“ต่อไปตาผม”
