ตอนที่2 เทพแห่งเข็ม
ทันใดนั้นดวงตาของหลินหยางเบิกกว้างขึ้นมาทันที ผู้หญิงในหมู่บ้านนี้มักจะไม่สวมใส่ชุดชั้นในกันเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว หลังจากถอดเสื้อออกนั้น ก็สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในได้อย่างชัดเจน
เนินอกที่ตั้งชัน ร่างกายอันแสนจะอวบอิ่ม ผิวพรรณเรียบเนียนปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
หลินหยางรู้สึกถึงกระแสความร้อนที่ไหลผ่านในช่องท้องของตัวเอง
“เสร็จแล้ว รีบรักษาเถอะ” เซี่ยผิงรีบเอ่ยบอกเขา โดยไม่มีสีหน้าเขินอายใดๆ
“คุณมานอนที่เตียงผมสิ อย่างนั้นคุณจะได้ไม่เมื่อย” หลินหยางรีบเปิดประตูห้องเล็กด้านข้าง เปิดไฟแล้วให้เซี่ยผิงเข้าไปนอน
ขณะนั้นเซี่ยผิงรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก อยากจะลุกขึ้นยืนแต่ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอีก
หลินหยางเห็นความผิดปกตินี้ของเธอ จึงรีบเอ่ยถาม “พี่ผิงจะให้ผมอุ้มคุณเข้าไปไหมครับ?”
“อืม” เธอพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตกลง
หลินหยางอุ้มเธอขึ้นมา
สัมผัสได้ถึงผิวอันแสนจะเรียบเนียนที่ด้านหลังของเธอ กลิ่นหอมบางๆที่ลอยมาเตะจมูกเขา หลินหยางรู้สึกแทบจะทนไม่ไหว สิ่งที่อยู่ด้านล่างกลับยกตัวสูงขึ้น
ก้มลงกวาดตามองไปยังเม็ดหยกทั้งสองข้าง หากไม่ได้เป็นเพราะการนอนลงของเธอทำให้มันราบลงไปเช่นนั้น สิ่งที่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ ความขาวเรียบเนียนนั้น ทำให้เขาต้องจ้องมองอย่างเต็มตา เริ่มรู้สึกหายใจถี่ขึ้น
“ผมจะแทงเข็มลงไปแล้วนะ” เมื่อเห็นสีหน้าอันแสนเจ็บปวดของเซี่ยผิงแล้วนั้น เขาจึงรีบเอ่ยบอกกับเธอ
แล้วหยิบกล่องเข็มของคุณปู่ขึ้นมา หยิบเข็มออกมาจำนวนหนึ่ง แล้วทิ่มเข็มเข้าไปยังจุดลมปราณบริเวณช่วงกระเพาะของเธอ และเนื่องจากไม่ได้มีการประคับประคองใดๆ หลินหยางเองจึงไม่กล้าประมาท
เมื่อปักเข็มเล่มสุดท้ายตรงจุดลมปราณระหว่างเนินอกแล้วนั้น มือของเขากลับสั่น มือขวาเลื่อนไปดึงเอาเข็มทางด้านซ้ายของเธอออกมา
ใจของเขาสั่น แต่ก็เริ่มขยับเข็มเหล่านั้น ในแต่ละรอบที่ขยับนั้น สีหน้าของเซี่ยผิงจะแสดงออกถึงความผ่อนคลายลง
หน้าอกของเธอใหญ่มาก อีกทั้งยังขาวมากอีกด้วย ช่างเหมือนกับกระต่ายสองตัวเสียจริงๆ เพียงแค่เธอขยับร่างของเธอ หน้าอกก็จะสั่นตามแรงไปด้วย
เมื่อหลินหยางเอามือไปวางตรงเข็มด้านบนสุดนั้น ขยับเข็ม ทำให้เขามองร่างของเธอด้วยสายตาอันแสนเร่าร้อน
ความรู้สึกที่เหมือนกับไม่มีกำลังวังชาเช่นนั้น ยิ่งทำให้เขารู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้
“หลินหยาง นี่เธอกำลังเอาเปรียบฉันอยู่หรือเปล่า?” เธอจ้องมองเขากลับ พลางเอ่ยถามด้วยความโมโห
เขามองไปยังเซี่ยผิง ถึงแม้ว่าคำพูดจะดูเหมือนกำลังโมโห แต่แววตาของเธอกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกโมโหแต่อย่างใด นั่นทำให้เขาหัวเราะออกมา
“ที่ไหนกัน ตรงนั้นของคุณใหญ่มากเลยต่างหาก เผลอโดนไปบ้างก็คงไม่แปลกอะไร”
ตอนที่หลินหยางฝังเข็มให้กับเธอนั้น อาการปวดท้องของเธอจากเดิมที่ปวดขั้นรุนแรงก็ค่อยๆดีขึ้น
คิ้วที่ขมวดอยู่นั้นก็ค่อยๆคลายลง จึงสังเกตเห็นเรื่องอื่นๆบ้างแล้ว
“ใหญ่จริงหรือ? แล้วถ้าเทียบกับแฟนของเธอล่ะ?” เธอเอ่ยถามอย่างใจกล้า
“อา…” เมื่อถูกถามเช่นนั้น ก็ทำให้เขารู้สึกอึ้งไป แล้วจึงหัวเราะพร้อมตอบกลับไป “ผมยังไม่มีแฟนครับ”
“จริงหรือ? หล่อขนาดนี้แต่ยังไม่มีแฟน?” เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยผิงกลับรู้สึกตกใจเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้มีออร่าเหมือนกับดารา แต่ หน้าตาคมเข้ม ความสามารถที่มี ก็ถือว่าไม่เลว
“ผมจะโกหกคุณไปทำไมกัน? คุณไม่ได้จะมาแต่งงานกับผมเสียหน่อย” เขาเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ
“ฮ่าๆ ยังคิดจะให้ฉันแต่งงานกับเธออีกหรือ ดูแล้วถ้าหลี่เฉียงกลับมาคงจะไม่ไปตีเธอหรอกนะ” หลังจากหัวเราะแล้วนั้น เธอก็พูดคุยกับเขากลับไปเช่นกัน
“เธอยังไม่เคยมีความรักสินะ?” เซี่ยผิงเอ่ยถาม
“ไม่เคย”
“แล้วเธอเคยเห็นหน้าอกของผู้หญิงไหม?” เธอมองเขาด้วยสายตาล้อเลียน
“เคยเห็นแต่ของคุณนี่แหล่ะ” หลินหยางกัดฟันแล้วตอบกลับไป ทำไมกลายเป็นรู้สึกว่าเซี่ยผิงกำลังพูดจาแทะโลมตัวเขากัน?
“พูดแบบนี้ ฉันก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเธอสิ?” เธอเอ่ยต่อ และนั่นทำให้เขาแทบจะสำลักออกมาเป็นเลือด
“ทำไมเธอไม่หาจีบผู้หญิงไว้ซักคนล่ะ ได้ข่าวว่าผู้หญิงในเมืองทั้งสวยทั้งมีน้ำมีนวลกันทั้งนั้น อีกอย่างเธออยู่คนเดียวแบบนี้ จะอดกลั้นไว้คงทรมานแย่?”
เมื่อได้ยินคำพูดที่เอ่ยออกมาด้วยความใจกล้าของเซี่ยผิง จากที่เขาเป็นคนมุ่งมั่นนั้น ทำให้เขาหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย
“อย่าพูดเลย ถ้ายังพูดอีกผมจะจัดการคุณแล้วนะ” เขากล้าจ้องมองไปยังเซี่ยผิง
“ฮ่าๆ ใจกล้าไม่เบานี่ที่คิดว่าจะจัดการฉัน ไหนลองถอดกางเกงเธอออกมาให้ฉันดูหน่อยซิ ว่าตรงนั้นของเธอมีขนขึ้นครบหมดหรือยัง?”
