ตอนที่ 28ธุรกิจมาอยู่หน้า
มองดูที่แก้มแดงทั้งสองข้างของเซี่ยหลินหลิน หลินหยางยิ้มเล็กน้อยเพิ่มน้ำหนักลงที่มือสองข้าง บีบตามหลักแพทย์แผนจีนที่หน้าอกนุ่มนิ่มคู่นี้
ความรู้สึกโล่งสบายไหลมาเป็นระยะๆ ใบหน้าของเซี่ยหลินหลินยิ่งชุ่มช่ำขึ้นเรื่อยๆลมหายใจหอบกระชั้น
เธอกัดที่ริมฝีปากฝืนไม่ให้ร้องออกมา ใบหน้าดูคล้ายกำลังเป็นทุกข์และทั้งมีความสุขสมในคราวเดียวกัน หลินหยางเห็นแล้วทำให้เกิดใจสั่นหวั่นไหว
“อยากร้องก็ร้องออกมาเถอะ” หลินหยางพูดต่อ “ยังไงมันก็เป็นการปฏิกิริยายาตอบสองทั่วๆไป”
มองหลินหยางด้วยความหลงใหล เซี่ยหลินหลินหอบหายใจรุนแรงพูดไปว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะมันได้ผลจริงๆฉันน่ะคิดว่าคุณกำลังลวนลามฉันจริงๆ”
“ดูแลคนไข้เหมือนพ่อแม่ตัวเอง ผมรักษาให้คุณด้วยความบริสุทธิ์ใจ จะเป็นการฉวยโอกาสลวนลามคุณได้ยังไง” หลินหยางยืนยันในจรรยาบรรณ
“คุณไร้ยางอายได้มากกว่านี้ไหม” ถูกหลินหยางแกล้งหยอกเย้าให้มีความสุข อยู่ๆเซี่ยหลินหลินก็ถามขึ้นมา “อ้อใช่แล้ว เมื่อวานนี้คุณกับน้าฟางทำอะไรกัน”
หลินหยางได้ยินรู้สึกใจเต้นกระหน่ำ ลมปราณเกือบแตกซ่าน ควบคุมอารมณ์ให้นิ่งรีบพูดออกมา “ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ทำไมหรือ”
“ไม่ได้ทำอะไรจริงๆหรือ” เซี่ยหลินหลินถาม
“ไม่ได้ทำ” ปกติแล้วถ้าต้องโกหกผู้หญิง ต่อให้ตายก็จะไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองคิด หลินหยางปากแข็งพูดออกมา
“น้าฟางหน้าอกใหญ่ไหม” เซี่ยหลินหลินถาม
“อืม ก็……เรื่องนี้ผมจะรู้ได้ยังไง” หลินหยางกลับตัวทันรีบปฏิเสธในใจแอบบ่นว่าเซี่ยหลินหลินเป็นคนฉลาด
“คุณยังจะบอกว่าไม่ได้ทำอีก” ตาสวยจ้องไปที่หลินหยาง ด้วยนัยน์ตาเหมือนแสงแห่งฤดูใบไม้ร่วงเผยให้เห็นแสงแห่งปัญญา
ภายใต้การจ้องมองของเซี่ยหลินหลิน หลินหยางก็เหมือนจะยืนหยัดต่อไม่ไหวจึงหน้าด้านพูดออกมา “ผมไม่รู้จริงๆ คุณไม่มีหลักฐานอะไรแบบนี้เรียกว่าใส่ร้ายกันนะ”
“ใส่ร้ายหรือ” เมือคืนน้าฟางกลับมา ใบหน้าแดงกล่ำ อีกทั้งเมื่อวานก็เห็นช่วยตัวเองอยู่ในห้องแสดงว่าต้องถูกกระตุ้นด้วยอะไรสักอย่างมา คุณยังกล้าพูดว่าไม่ได้ทำอีกหรือ” เซี่ยหลินหลินจ้องมองถามหลินหยางอย่างไม่เกรงใจ
ได้ยินประโยคที่ออกจากปากเซี่ยหลินหลินเหงื่อหลินหยางจึงไหลออกมาไม่หยุด ดูแล้วครั้งนี้ตัวเองน่าจะปิดเอาไว้ไม่อยู่แล้ว
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าน้าฟางช่วยตัวเองอยู่ คุณคงไม่ได้ติดกล้องวงจรปิดไว้ดูพี่เลี้ยงตัวเองหรอกใช่ไหม ถ้าแบบนี้มันเรียกว่าการลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคนอื่นนะ” หลินหยางลองพูดหยั่งเชิงออกไป
“เซี่ยหลินหลินหัวเราะเบาๆ เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ฉันก็แค่ลุกขึ้นมาดื่มน้ำตอนกลางคืน บังเอิญได้ยินเสียงแปลกๆดังออกมาจากห้องน้าฟาง ไม่ต้องบอกฉันนะว่าน้าฟางกำลังฝึกเสียงร้อง ฝึกเสียงร้องมันไม่ใช่เสียงแบบนั้นแน่นอน ไหนพูดมาสิ คุณทำอะไรไป” พูดถึงตรงนี้ใบหน้าเซี่ยหลินหลินแดงออกมาเล็กน้อย
หลินหยางไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ ถอนหายใจเพราะปิดไม่อยู่แล้ว พูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ไม่ได้ทำอะไร แค่นวดปรับปรุงหน้าอกที่หย่อนคล้อยที่เกิดจากอายุมากขึ้นแค่นั้นเอง ทำแค่เท่านี้ ไม่ได้ทำเรื่องอื่นเลย” หลินหยางพูดตรงไปตรงมา
“คุณทำให้น้าฟางได้อย่างไร ทำให้แบบเดียวกับฉันน่ะหรือ” เซี่ยหลินหลินหลุบตามองมือใหญ่ของหลินหยางที่ลูบอยู่บนหน้าอกตัวเองวนไปวนมาการนวดคลึงเรื่อยๆไม่หยุดทำให้หน้าอกกลมกลึงของตัวเองมีรูปทรงเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“ไม่ค่อยเหมือนกัน น้าฟางนั้นเป็นการยกระชับกล้ามเนื้อของหน้าอก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หน้าอกเต่งตึงมีความนุ่มมีความยืดหยุ่นขึ้นมาก ส่วนของคุณนั้นมันคือการผ่อนคลายความเครียดที่สะสมอยู่ภายใน ” หลินหยางอธิบายอย่างใจเย็น
“ยังไงก็ตามเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นคุณก็นวดให้ฉันด้วย” ทันใดนั้นเซี่ยหลินหลินพูดออกมา
เขามองค้อนเซี่ยหลินหลิน แต่หลินหยางก็จับหน้าอกอ่อนนุ่มของเซี่ยหลินหลินต่อไปโดยลงน้ำหนักแรงมากกว่าเดิม พูดอย่างจนปัญญา “หน้าอกของคุณนั้นมีความยืดหยุ่นเต่งตึงอยู่แล้ว ถ้ายังจะทำอีกมันก็ไม่เห็นผลอะไรเพิ่มขึ้น อีกทั้งตอนที่ผมนวดให้คุณมันจะส่งผลกระทบต่อคุณอีกด้วย” รอให้คุณอายุสี่สิบปีก่อนแล้วผมจะทำให้
ฟังจากหลินหยางพูดแล้ว ตาของเซี่ยหลินหลินมีประกายวาบขึ้น ถามอย่างดีใจ “คุณหมายถึงว่าหน้าอกของฉันมันเต่งตึงแล้ว ไม่จำเป็นต้องนวดรักษาใช่ไหม”
“ใช่แล้ว ร่ายกายของคุณมันเยี่ยมมาก” หลินหยางรีบตอบออกมา
ได้ยินคำชมจากหลินหยาง เซี่ยหลินหลินจึงดูเบิกบานใจ
จากการที่หลินหยางกดจุดไม่หยุดในที่สุดเซี่ยหลินหลินส่งเสียงออกมาเบาอย่างทนไม่ไหวภายในห้องจึงได้ยินเสียงครางดังไปทั่วห้อง
ประมาณราวๆสิบนาทีหลินหยางจึงหยุดทำ
เห็นเซี่ยหลินหลินที่นอนอยู่บนเตียงสายตาเป็นประกายแวววาว หอบหายใจรุนแรง หน้าอกเต่งตึงสะท้อนขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ หลินหยางรู้สึกคอแห้งขึ้นมาทันที
“อ้อใช่แล้วครีมทาแผลลายนั้น ยังมีอยู่ไหม” มองเห็นหลินหยางจ้องนิ่งมาที่ตัวเองเซี่ยหลินหลินจึงรู้สึกประหม่าแต่ก็ไม่ได้หาเสื้อผ้ามาปิดบังตรงบริเวณล่อตาไว้
“ไม่มีแล้ว แต่ว่าถ้ามีส่วนผสมครบก็สามารถปรุงยาได้”หลินหยางพุดตามความเป็นจริง
“คุณสามารถปรุงได้เท่าไหร่หรือ ต้องการส่วนผสมอะไรบ้าง” เซี่ยหลินหลินไล่ถามต่อ
“ตามทั่วไปแล้วใช้ต้นหญ้ากรดน้ำ ซานชาน เห็ดหลินจือ โกวชี ป่ายฉาว ไข่มุกผง รังนก เหอโส่ววู ”ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ต้องการหลินหยางก็บอกส่วนผสมออกมาหมดทั้งสิบอย่างจนเซี่ยหลินหลินที่ได้ยินชะงักงันไป
“เก็บรวบรวมส่วนผสมพวกนี้ยุ่งยากไหม” เซี่ยหลินหลินถาม
“ไม่ได้ยุ่งยากมาก แค่หาซานชาน เห็ดหลินจือ ผงไข่มุก รังนก เหอโสว่วูกับต้นหญ้ากรดน้ำได้ก็สะดวกขึ้นเยอะ แต่ต้นหญ้ากรดน้ำหาได้ยาก บางทีก็บังเอิญได้มานิดหน่อย”
“ต้นหญ้ากรดน้ำหาซื้อได้ไหม” เซี่ยหลินหลินถาม
“ปกติทั่วไปแล้วหาซื้อไม่ได้ คนส่วนน้อยที่จะรู้ประโยชน์ของต้นหญ้ากรดน้ำ อีกทั้งมันไม่ได้เห็นบ่อยๆ” หลินหยางบอก
“ถ้ามีส่วนผสมทั้งหมดที่คุณบอกมาครบแล้ว ต้นหญ้ากรดน้ำนั่นของคุณสามารถปรุงครีมครีมทาแผลลายได้เท่าไหร่”
“น่าจะยี่สิบขวด ถ้าผมหาต้นหญ้ากรดได้ ก็เป็นไปได้ว่าจะทำได้มากกว่านี้ คุณจะซื้ออีกหรือ” หลินหยางถามอย่างสงสัย ตัวเองขายครีมทาแผลลายให้เซี่ยหลินหลินขวดละหนึ่งแสนถ้าปรุงยาขวดที่สองสามหรือสิบขวดนั่นมันจะมีมูลค่าเงินที่เข้ามาเป็นล้าน
“ใช่แล้ว ถ้าคุณสามารถผสมออกมาแล้วได้ผลเหมือนกับครีมทาแผลลายแบบเดิม ฉันจะซื้อไว้หมด” เซี่ยหลินหลินพยักหน้า
“คุณจะเอาเมื่อไหร่ จะซื้อจำนวนเท่าไหร่” หลินหยางถามเรื่องที่ตัวเองอยากรู้
เซี่ยหลินหลินหัวเราะออกมาเบาๆ “ฉันให้ไม่เยอะมาก ขวดละห้าหมื่น ฉันอยากได้ก่อนยี่สิบขวด เป็นอย่างไรพอได้ไหม” มองไปที่หลินหยางเล็กน้อย เซี่ยหลินหลินยิ้มออกมาแล้วพูด
หลินหยางได้ยินดังนั้นหัวใจเต้นตึกตักขึ้นมาอย่างรุนแรง ยี่สิบขวด หนึ่งขวดห้าหมื่นถ้าอย่างนั้นจะได้เงินทั้งหมดหนึ่งล้านหยวนเลย ต้นทุนแค่หนึ่งหมื่นหยวนได้ดอกเบี้ยอย่างมหาศาล
คิดไปถึงที่จางฟางพูดให้ฟังว่าคุณหนูของตัวเองเป็นนักธุรกิจที่อัจฉริยะ คิดไปคิดมาถ้าเซี่ยหลินหลินไม่ได้เอาไปใช้เองก็น่าจะเอาไปใช้ในเรื่องธุรกิจอย่างแน่นอน บางทีเซี่ยหลินหลินอาจจะเอาไปขายในราคาที่สูงกว่านี้ แต่ว่าถ้าตัวหลินหยางขายเองก็ไม่น่าจะขายได้ง่ายๆและถึงจะได้ขายออกก็ไม่น่าจะขายได้ถึงขวดละสองแสนห้า
ลังเลสองจิตสองใจแค่ชั่วประเดี๋ยวเดียว หลินหยางพยักหน้าตอบรอบ “การซื้อขายครีมกันในครั้งนี้ผมสามารถผลิดให้ได้ จะเอาสินค้าเมื่อไหร่”
“ก่อนหน้านี้นายบอกว่าใบหน้าของฉันจะกลับไปเหมือนเดิมได้ต้องใช้เวลาประมาณสิบวันไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นก็หลังจากรักษาหน้าฉันหายแล้ววันไหนก็ได้หมด ยิ่งเร็วยิ่งดี”
“ตกลง ถ้าผมปรุงยาเสร็จผมจะโทรหาคุณ” หลินหยางยักหน้า
“ได้ ถ้าอย่างนั้นขอให้ความร่วมมือของเราในครั้งนี้สำเร็จไปด้วยดี” เซี่ยหลินหลินจับมือกับหลินหยางทำสัญญากัน
ส่วนเซี่ยหลินหลินได้รับการลงแรงที่มากเกินไปหน้าอกเต่งตึงกระเพื่อมขึ้นลง ยิ่งมองปากของหลินหยางยิ่งแห้งขึ้น บอกได้เลยว่าเซี่ยหลินหลินขึ้นชื่อเลยว่าเป็นคนที่มีรอยยิ้มและร่างกายที่สมบูรณ์แบบและน่าดึงดูดที่สุด
หลินหยางไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าถ้าเซี่ยหลินหลินรักษารอยแผลหายดีแล้วเปิดผ้าที่คลุมหน้าออก เธอจะต้องเป็นคนสวยที่สุดในประเทศอย่างไม่ต้องสงสัย
“น้าฟาง” เซี่ยหลินหลินตกลงเรื่องธุรกิจกับหลินหยางเรียบร้อยแล้วจึงเรียกจางฟางที่อยู่ข้างนอก
“จางฟางเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว มองเห็นเซี่ยหลินหลินนอนอยู่บนเตียงร่างกายส่วนบนยังคงไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า ภูเขาสองลูกที่อยู่บนตัวล่อตาล่อใจเปิดเผยต่อหน้าหลินหยางโดยเซี่ยหลินหลินไม่ได้สนใจเลยว่ามีผู้ชายอยู่ด้วย”
“คุณหนู มีอะไรหรือเปล่าคะ” จางฟางถาม
“น้าขับรถไปส่งคุณหมอที่โรงพยาบาลเถอะ” เซี่ยหลินหลินมองเคลือบแคลงไปที่จางฟางแล้วพูด
“ได้ค่ะ คุณหมอไปกันค่ะ” หลังจากที่จางฟางพาหลินหยางเดินออกมา เซี่ยหลินหลินจึงถอดกางเกงสเตย์ของตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ฉัน เซี่ยหลินหลินหลบซ่อนตัวมาปีกว่าแล้ว ตอนนี้ถ้าปรากฎตัวออกมาคนจะไม่พอใจกันเยอะมากแค่ไหนนะ” เซี่ยหลินหลินที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวถอดผ้าคลุมออก มองไปที่กระจกในห้องอาบน้ำที่ติดใหม่ รอยแผลเป็นบนหน้าที่สะท้อนออกมาจากกระจกจางหายไปเยอะ
“หลินหยาง ครีมทาแผลลายน่ะยังมีไหม ฉันอยากซื้ออีกขวด” จางฟางสตาร์ทรถและขับรถออกจากคฤหาสน์
“ตอนนี้ไม่มีครับ แต่ว่าคุณหนูเซี่ยสั่งจองแล้วยี่สิบขวด ถ้าทำเสร็จแล้วผมจะติดต่อน้าไปนะ” หลินหยางยิ้มแล้วพูด
“คุณหนูซื้อขวดละเท่าไหร่” จางฟางถาม
“ขวดละห้าหมื่น” หลินหยางไม่ได้ปิดบังตอบความจริง
“นายเก่งมากเลย แค่ไม่นานก็จะมีเงินล้านเข้าบัญชีแล้ว ถ้าอย่างนั้นทำเพิ่มอีกขวด ฉันจะซื้อเอง” จางฟางบอก
หลินหยางได้ยินที่จางฟางพูดแล้วพยักหน้า “ผมอาจจะทำเพิ่มอีกหลายขวด”
กับจางฟางนั้นหลินหยางไม่ต้องเกรงใจแล้ว ถึงแม้ว่าจางฟางจะเป็นแค่พี่เลี่ยงของเซี่ยหลินหลิน แต่ว่าต้องดูแลทั้งเรื่องอาหารเรื่องที่อยู่ของคุณหนูทั้งหมดเงินเดือนต้องสูงแน่นอนเงินห้าหมื่นก็แค่นิดหน่อยของเธอ
ขับรถมาถึงป่าเมื่อคืนนี้ จางฟางจอดรถปิดๆไฟในรถทั้งหมด เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโหมดไฟฉาย ภายในรถมืดสลัว
ทั้งสองคนไปนั่งที่เบาะหลัง ตาของจางฟางมองไปที่หลินหยางพูดเสียบแหบ “ทำเหมือนเมื่อวาน ฉันนั่งข้างหน้าขานายใช่ไหม”
“อืม” หลินหยางแยกขาทั้งสองข้างออก จางฟางนั่งข้างหน้าตัวเขา
วันนี้จางฟางใส่เสื้อค่อนข้างทันสมัย เสื้อเชิ้ตคอวี สวมถุงน่องกระโปรงสั้น กลิ่นอายสเสน่ห์อย่างผู้ใหญ่กระจายออกมา
ใบหน้าประณีตงดงามอย่างน่าทึ่งใจ
“น้าฟาง น้าแต่งตัวสวยมาก” พิจารณาใบหน้าฟางสักครู่ หลินหยางจึงถอนหายใจแล้วพูด
ดวงตาประกายแวววาวมองไปที่หลินหยาง ปากขยับเข้าไปใกล้หลินหยางแล้วถาม “สวยแค่ไหน”
ลมร้อนรถลงที่หน้าของหลินหยาง กลิ่นเหมือนกับดอกกุหลาบบานที่โดนแดดเผา
สูดดมกลิ่นหอมในอาหาศ หลินหยางพูด “ใบหน้างดงามเหมือนอายุสิบแปด มีความสง่าลึกล้ำ”
จางฟางหัวเราะเบาๆออกมา “นายนี่ชอบพูดล้อเล่น เริ่มกันเถอะ” หลังจากที่จางฟางถอดเสื้อออก เสื้อชั้นในคอวีจึงเผยออกมาให้เห็น
เห็นหน้าอกใหญ่ที่ถูกซ่อนอยู่ภายในเสื้อชั้นใน หลินหยางกลืนน้ำลาย มือจับไปที่ตะขอเสื้อชั้นใน
ถอดเสื้อชั้นในออกจากคล่องแคล่วเริ่มบทหลงเฟิ่งเจว๋ พลังกระจายไปตามฝ่ามือใหญ่ เขายื่นมือไปที่จางฟางที่อยู่ต่อหน้า
หลังจากถูกมือใหญ่ของหลินหยางจับไว้ จางฟางจึงร้อง “โอ้” ออกมาเบาๆ ตอนแรกเข้าใจว่าตัวเองมีภูมิคุ้มกันจากการโดนหลินหยางลูบคลำแล้ว คิดไม่ถึงว่าเวลานี้กลับเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดไปทั่วร่างกาย
หน้าอกอิ่มเอิบทั้งสองข้างเปลี่ยนรูปทรงอย่างต่อเนื่อง ภายใต้การนวดอย่างชำนาญของหลินหยางการหายใจของจางฟางเริ่มหอบกระชั้นขึ้น
