ตอนที่ 116 ร่วมสนุกกันบนรถก่อนจากไป
“ได้ๆ เดี๋ยวผมไป “หลินหยางวางสายลงเสร็จ หลิวหลิงหลิงก็ชิดเข้ามา
“ใครเหรอ?ไปทำอะไร?”
หลินหยางรู้ว่าหลิวหลิงหลิงได้ยินเป็นเสียงผู้หญิง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหึงหวง ยิ้มแล้วพูด “ไม่มีอะไร เป็นคนป่วยของผม ต้องการให้ผมไปรักษาให้ ผมอยู่ที่เมืองจินหลิงหนึ่งอาทิตย์ ก็เพราะต้องการรักษาให้เธอ”
“อาการหนักไหม?ต้องรักษาเป็นเวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์?ฝีมือการแพทย์ของคุณเก่งขนาดนี้ หนึ่งวันรักษาไม่หายเหรอ?”
“อืม อาการสาหัส เป็นโรคที่สะสมมาสิบกว่าปี จะรักษาหายง่ายๆได้ไงละ”หลินหยางคิดถึงก้อนเนื้อที่ดิ้นไปมาของหยางเฟินแล้วพูด
“งั้นก็ได้ คุณรีบกิน วันนี้คุณไปกี่โมง เดี๋ยวฉันส่งคุณไป”
“เย็นนี้กลับไป ถ้าคุณยุ่ง ก็ไม่ต้องส่งผมกลับไปแล้ว “หลินหยางยิ้มแล้วพูด
“คุณกลับไปแล้วอย่าลืมโทรให้ฉันนะ “หลิวหลิงหลิงคิดดูแล้วพูด
“ได้ๆ “ล่ำลาหลิวหลิงหลิงเสร็จ หลินหยางขับรถมุ่งไปทางบ้านของหยางเฟิน ครั้งนี้ไม่ได้ไปโรงแรม แต่ให้เขาขับรถมารับเลย
เมื่อหลินหยางไปถึงหน้าชุมชน รู้สึกตกใจ หน้าชุมชนไม่เพียงแต่มีหยางเฟินยืนอยู่ ในนั้นยังมีจางเยว่ยืนอยู่ด้วย ไม่รู้จริงๆว่าไอ้สองคนนี้ไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหน
“พวกคุณสองคนมาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่รู้จะไปไหนเหรอ?”หลินหยางถามด้วยความเก้อเขิน
“ขึ้นรถก่อนค่อยว่ากัน “หยางเฟินกวาดมองหลินหยางด้วยสายตาเย้ายวน ดึงจางเยว่แล้วขึ้นรถ
“พี่เยว่ พี่จะไปทำงาน?”หลินหยางถามด้วยความสงสัย
“ทำงานอะไร พี่มาหาคุณต่างหาก”จางเยว่ดุใส่ น้ำเสียงปะปนความเขินอายด้วย
ถึงแม้ในใจหลินหยางรู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่ถามอะไรมาก ขับรถไปทางโรงแรม
“ครั้งนี้ไม่ต้องไปโรงแรมแล้ว ไปตรง…..ไปที่ถนนสะพานเถอะ ที่นั่นคนน้อย “หยางเฟินพูด
“ไปที่นั่นทำไม? พี่ไม่รักษาแล้วเหรอ?”หลินหยางถามด้วยความสงสัย
“รักษาแน่นอน แต่ว่า นี่เป็นความลับ คุณขับรถไปก่อน “หยางเฟินพูดอย่างลึกลับ
หลินหยางได้ยินเช่นนี้รู้สึกปวดหัว ผู้หญิงพวกนี้ วันๆเอาแต่ทำเรื่องลับๆพวกนี้ ไม่รู้ว่าในหัวของพวกหล่อนใส่อะไรไว้
แต่ว่าหลินหยางก็ไม่ได้ปฏิเสธคำขอของหยางเฟิน ขับรถไปทางถนนสะพาน ที่นี่ยังเป็นพื้นที่ที่ยังไม่ได้รับการบุกเบิก พื้นที่ค่อนข้างห่างไกลจากตัวเมือง หลินหยางขับไปยี่สิบนาที ข้างทางก็ไม่มีคนแล้ว
“จอดรถ!” หยางเฟินเรียก
“ทำม?”หลินหยางจอดรถเสร็จแล้วถาม
“คุณมานั่งข้างหลัง ให้เสี่ยวเยว่ไปขับ “น้ำเสียงของหยางเฟินมีความเขินอาย แต่ก็ยังคงพูดด้วยความยึดมั่น
หลินหยางเต็มไปด้วยความสงสัย ผู้หญิงสองคนนี้ตกลงจะทำอะไรของพวกเธอกันนะ
รอให้หลินหยางนั่งมาด้านหลัง จางเยว่ค่อยๆสตาร์ทรถ รถขับไปไม่กี่นาที ไม่รอให้หลินห ยางถามว่าพวกเธอจะทำอะไร มือของหยางเฟินก็ลูบไปที่ตัวของหลินหยาง
มือที่เล็กๆข้ามผ่านหน้าอกของหลินหยาง จากนั้นตรงไปด้านล่าง ลูบไล่ไปตามขาของหลินหยาง
ข้างหน้ายังมีจางเยว่ขับรถอยู่เลย หยางเฟินกลับมาลูบตัวเองแบบนี้ ความรู้สึกสะใจแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน ทันใดนั้นหลินหยางก็ลุกขึ้นมาทันที เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
ส่งสายตาไปที่จางเยว่ ให้หยางเฟินระวังหน่อย อย่าให้จางเยว่รู้ จากนั้นหยางเฟินหัวเราะออกมา
“ทำไม กลัวเธอเห็นเหรอ?คุณทำกับเธอมาเยอะขนาดนั้น พวกเราสองคนมาร่วมมือกันดีๆสักครั้งเป็นไง?”หยางเฟินหัวเราะ
“น้าเฟินคุณร้ายจริงๆ คุณนะแหละทำกับหลินหยางเยอะ ทั้งๆที่คุณก็มีสามีแล้ว ยังอ้างเรื่องป่วย ทุกวันมาทำกับหลินหยางสองสามที คุณดูคุณสินี่จึงจะเรียกว่าคุณสนุกกับหลินหยางไม่ใช่เหรอ?”จางเยว่ได้ยินเช่นนี้ ระเบิดออกมาทันที
หลินหยางได้ยินผู้หญิงสองคนพูดคุยกัน ในใจก็เริ่มเข้าใจแล้ว เห็นได้ชัดว่าตนเองมีเพศสัมพันธ์กับพวกเธอ พวกเขารู้ซึ่งกันและกันแล้ว เขาก็รู้สึกวางใจ กอดหยางเฟินไว้ มือจับไปที่ซาลาเปาของหยางเฟิน
สัมผัสมือที่ใหญ่ของหลินหยาง ยื่นเข้าไปที่เสื้อของตนเองด้วยความเชี่ยวชาญ ความรู้สึกสะใจที่แปลกใหม่ส่งมา หยางเฟินทนไม่ได้ที่จะร้องออกมา
“การทำของพวกคุณสองคนไม่น้อยเลยนะ ดูสิท่าทางเชี่ยวชาญ คนอื่นแค่ยื่นมือเข้าไป นางแรดบางคนก็ทนไม่ไหวแล้ว “จางเยว่ขับรถไว้ ในปากโจมตีหยางเฟินไม่หยุด
“ไปตายไป นางแรด เดี๋ยวถึงคิวคุณ ฉันเกรงว่าคุณจะทนไม่ได้ ไม่ๆ คุณดูพวกเราทำ ก็คงทนไม่ไหวแล้ว”
“ไปตายไป ฉันจะคอยดูว่าคุณจะร่านแค่ไหน”จางเยว่ตอบกลับด้วยความไม่พอใจ
หน้าต่างของรถเป็นกระจกดำที่ป้องการคนแอบมอง มองจากด้านนอกไม่สามารถเห็นด้านในได้ ทั้งสองคนเริ่มทำด้วยความวางใจ
หยางเฟินที่หัวใจรัญจวน ถอดเสื้อผ้าบนตัวของตนเองจนหมดด้วยความรวดเร็ว เผยกายที่สวยงาม
ผ่านกระจกรถ จางเยว่อึ้งและพูดว่า “น้าเฟิน ลูกบอลสองลูกของคุณ ทำไมสวยขึ้นละ?หลินหยางเป็นคนทำให้คุณใช่ไหม?”
“แน่นอน ไม่เช่นนั้นฉันจะเสียตัว ไปหาหลินหยางทุกวันได้ไง?แต่ว่าหลินหยางก็เก่งจริงๆ หลังจากเข้าไปแล้วรู้สึกเต็มเปี่ยม ความรู้สึกนี้ดีจนไม่รู้จะอธิบายยังไง”พูดไปพูดมา หยางเฟินรู้สึกว่าพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของตนเองน้ำไหลหลากแล้ว
“หลินหยาง เร็วหน่อยสิ!”สัมผัสการลูบคลำไปมาของหลินหยาง ทำให้ร่างกายตนเองละลายและอ่อนตั้งนานแล้ว นั่งบนตักของหลินหยาง ก้นดกหมุนไม่หยุด เหมือนกำลังมองหากระบี่ยาวเพื่อปกป้องพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ให้ตนเอง
หลินหยางเล่นลูกบอลสองอันนั้น ลูกบอลที่เดิมทีหยุ่นคล้อย ภายใต้การนวดมาหลายวันของหลินหยาง กลายเป็นลูกบอลที่กระชับแล้ว ไม่เพียงอ่อนนุ่ม อีกอย่างมีความเด้งด้วย
ภายใต้การเร่งของหยางเฟิน หลินหยางยกดาบพุ่งขึ้นไป ดาบที่ใหญ่ พุ่งเข้าไปสู่พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของหยางเฟิน ทำการปะทะไม่หยุดที่ข้างใน
มังกรยาวที่ใหญ่ ทึกครั้งที่พุ่งเข้าไปก็ถึงสุดทาง ไม่นาน หยางเฟินก็หลงใหลอยู่ในความสบายนั้น
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป หยางเฟินตัวแข็ง จากนั้นเริ่มกระตุก ในปากเรียกร้อง”ไม่ไหวแล้ว”
หลินหยางทำการต่อสู้อีกสักพัก หลังจากทิ้งของสำคัญไว้ที่หนองน้ำ ในที่สุดก็ปล่อย หยางเฟิน
ดวงตาทั้งคู่พร่ามัวนอนไว้บนหน้าอกของหลินหยาง ก้มหน้ามองภูเขาที่สูงของตนเอง ตอนนี้ก็ตั้งมากแล้ว ไม่แตกต่างจากตอนวัยรุ่นมากนัก ในใจรู้สึกซาบซึ้ง
“พอแล้วมั้ง ฉันดูซิว่าคุณเป็นยังไง”จางเยว่ที่อยู่ข้างหน้าหันหลังมาดู หันกลับมาก็เห็นสภาพของทั้งสองคน
เมื่อเห็นเหวของหยางเฟินเต็มไปด้วยโคลน มีน้ำไหลหลาก เบาะนั่งด้านล่างเปียกหมด อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “น้าเฟิน เมื่อกี้คุณร้องได้ปลดปล่อยมากเลยนะ”
ถูกจางเยว่เห็นสภาพที่ทรุดโทรมของตนเองแบบนี้ หยางเฟินอดไม่ได้เขินอายขึ้นมา ชี้ไปที่จางเยว่แล้วพูด “คุณหัวเราะอะไร รอฉันพักก่อน เดี๋ยวฉันไปขับรถ”
“น้าเฟิน น้ายังไหวไหม ฉันกลัวว่าน้าคงจะไม่มีแรงแล้วสิ”จางเยว่พูดด้วยความเป็นห่วง หยางเฟิน
“ไสหัวไป พักผ่อนสักพักก็ได้แล้ว”หยางเฟินหัวเราะ หลังจากพักไปห้านาที เช็ดร่างกายให้สะอาด ใส่เสื้อผ้าเสร็จให้จางเยว่ลงจากรถ
ตอนที่จางเยว่นั่งไปข้างๆหลินหยาง ใบหน้าแดงฉ่ำน่ารักมาก หลินหยางยิ้มแล้วหยิกแก้มของเธอ ตามมาด้วยมือที่ใหญ่ค้นเข้าไปที่เสื้อของเธอ
ปลดยกทรงออกด้วยท่าทางที่ชำนาญ มือที่ใหญ่ของหลินหยางกดไว้ที่ภูเขาสองลูกของเธอ บุกเบิกป่าใหม่
แม้แต่หลินหยางเองอาจไม่ทันสังเกต หลังจากที่พลังตนเองพุ่งไปถึงขั้นสุดท้าย ตอนที่ทำสิ่งนี้กับผู้หญิง พลังมังกรและหงส์ในร่างกาย ก็จะเคลื่อนไหวเล็กน้อย ร่างกายแพร่สิ่งที่ดึงดูดผู้หญิงออกมา
ภายใต้การกระตุ้นของหลินหยาง จางเยว่หายใจเริ่มเร็วขึ้น ใบหน้าแดงกว่าเดิม จากนั้นกัดริมฝีปากไว้ไม่ส่งเสียงออกมา แต่ความเสียวนั้นที่มาเป็นระยะเหมือนน้ำขึ้นน้ำลง ขึ้นๆลง ในที่สุดก็ทนไม่ไหว อ้าปาก ส่งเสียงครางออกมา
“โอ๊ย เมื่อกี้นางแรดคนไหนยังว่าฉันอยู่เลย นี่ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอ?”หยางเฟินที่ขับรถอยู่ข้างหน้าก็เริ่มโจมตีจางเยว่
“ยังไงก็ดีกว่าคุณละกัน นางจิ้งจอก เมื่อกี้โยกไปมาอย่างสนุก ขนาดฉันขับรถยังรู้สึกถึงการสั่นสะเทือน ฉันยังกลัวเลยว่ารถจะถูกคุณโยกจนเสีย เมื่อกี้ถูกหลินหยางทำ คนบางคนยังอ้าปากไว้ พูดคำเหล่านั้นออกมา ตอนนี้ฉันลองคิดดูก็ยังน่าอายเลย อะไรเร็วหน่อย ใช้แรงอีกหน่อย จะตายแล้วจะตายแล้ว…….”
จางเยว่เลียนแบบหยางเฟิน หยางเฟินหน้าแดงทันที หัวเราะแล้วด่า”นางจิ้งจอก ตอนนี้แกว่าฉัน ฉันจะคอยดูว่าเดี๋ยวแกจะร่านแค่ไหน”
“ฉันไม่เหมือนคุณหรอก อ๊า!เสี่ยวหยาง อย่าทำที่นั่น เข้ามาเลย!”รู้สึกได้ว่ามือที่ใหญ่ของหลินหยางได้เข้าไปที่โคลนดินของตนเองแล้ว จางเยว่เรียกด้วยความเขิน ก่อนหน้านี้ที่ตนเองดูพวกเขาสองคนต่อสู้กัน น้ำของตนเองก็ได้ไหลหลากแล้ว
หลินหยางลูบไล่สักพักไม่รีรอ ยกดาบขึ้นมาสอดเข้าไปตรงๆ
“ใช่แล้ว พวกคุณสองคนวันนี้มาอยู่ด้วยกันได้ไง?”หลินหยางถามด้วยความสงสัย
“ก็เพราะนางจิ้งจอกแรดนั่นนะสิ บอกว่าพรุ่งนี้คุณจะไป อยากเล่นอะไรสนุกๆ จากนั้นก็เริ่มคุยกับฉัน สิ่งแรกคือเปิดเผยวันแรกที่คุณมาบ้านฉันแล้วทำอะไรกับฉัน ทำลายกรอกป้องกันในใจของฉัน จากนั้นขอร้องฉันให้มาขับรถให้พวกคุณ”จางเยว่นั่งบนตักหลินหยาง พูดด้วยเสียงที่หายใจหนัก
“เสี่ยวเยว่ ตอนนั้นคุณยินดีมากไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้จึงผลักทุกอย่างมาที่ฉันละ ฉันจำได้ว่าใครบางคนเมื่อคืนยังพูดอยู่เลยว่า หลังจากหลินหยางไป โคลนตมของบางคนก็ต้องอยู่อย่างเหงาๆแล้ว!”หยางเฟินขับรถไว้ คิดถึงคำพูดเมื่อคืนแล้วหัวเราะออกมา
“ถุ้ย คุณคิดว่าคุณสะอาดนักเหรอ?เมื่อคืนนางแรดบางคนยังพูดอยู่เลยว่า ในโลกนี้ไม่เคยเห็นของที่สวยขนาดนี้ เคยได้มาจากหลินหยาง ต่อไปทำกับใครก็ไม่มีความรู้สึกแล้ว ต่อไปขอแค่มีโอกาส ก็จะแอบหาหลินหยางทำ จางเยว่ตอบโต้กลับโดยไม่ไว้หน้า
ผู้หญิงสองคนพูดไปพูดมา หน้าแดงหูแดง หลินหยางได้ยินแล้วยิ่งไฟรุกกว่าเดิม ตอนที่ต่อสู้กับจางเยว่ ก็รุนแรงเป็นพิเศษ ไม่นานร่างกายของจางเยว่กระตุก มอบครั้งแรกไปให้
รถทั้งคัน เต็มไปด้วยเสียงครางเสียวของจางเยว่
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดหลินหยางก็หยุด เหลือให้จางเยว่พิงไว้ที่อกของตนเองหายใจอย่างหนัก
หยางเฟินจอดรถไว้ รีบไปดูสภาพที่จางเยว่กับหลินหยางต่อสู้กัน เมื่อเห็นโคลนตมของจางเยว่ เต็มไปด้วยหยดน้ำ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ”ฉันยังคิดว่านางแรดจะดีกว่าหน่อยสักอีก สุดท้ายก็เหมือนเดิม”
ได้ยินเสียงล้อเลียนของหยางเฟิน จางเยว่เอาสองมือปิดหน้าไว้ รู้สึกหน้าร้อนไปหมด
“ที่ไหน ดีกว่าคุณละกัน!”จางเยว่ตอบโต้เบาๆ
“ดีกว่าฉันตั้งเยอะ?ก็ไม่รู้ว่าเมื่อกี้คุณใช้แรงแค่ไหนในการโยก รถนี้จะถูกคุณพลิกกลับไปแล้ว ในปากยังร้องว่าไม่ไหวแล้ว แต่ก้นกลับโยกแรงกว่าใครๆ คุณอยากกินให้อิ่มในครั้งนี้เลยใช่ไหม ต่อไปไม่เอาแล้วใช่ไหม?”หยางเฟินหัวเราะ
“ไปตายไป คุณนะแหละที่อยากกินอิ่มภายในครั้งเดียว”เหมือนคิดอะไรได้ จางเยว่ตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจว่า “ใช่แล้วเสี่ยวหยาง ให้มันผ่านไปอีกสักพัก ฉันจะไปยื่นคำขอดู ว่าสามารถย้ายไปทำงานที่เมืองเจียงหลิงของพวกคุณได้ไหม”
ได้ยินคำพูดของจางเยว่ หลินหยางคิดถึงหลิวหลิงหลิงมากะทันหัน ผู้หญิงสองคนนี้ ล้วนอยากย้ายไปทำงานที่เมืองเจียงหลิง หลินหยางไม่สงสัยเลยว่าเหตุผลหลักที่พวกเธอสองคนไปเจียงหลิงก็เพื่อตัวเขา
“โอ๊ย คุณอยากมีความสุขทั้งชีวิตใช่ไหม ไม่ก็แต่งงานกับหลินหยางเลยสิ”หยางเฟินหัวเราะ แต่แค่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหึงและความอิจฉา
