หวังเถียนเถียนผู้มากประสบการณ์ เวลาร้องครางก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เสียงร้องครางยั่วยวน ทำให้กระดูกหลินหยางเสียวซ่าน
“คนชั่ว! จับอะไร!” หวังเถียนเถียนจ้องหลินหยาง หน้าแดงแปร๊ด
“ที่เคยบอกเธอไง สู้กลับ” หลินหยางตอบอย่างต่อต้าน
“นายสู้กลับแบบนี้เหรอ? ดูสิ่งที่นายกำลังทำ!” หวังเถียนเถียนเปิดผ้าปูที่นอนออกทันที ร่างกายทั้งคู่เผยออกมาภายใต้แสงไฟ
ด้วยแสงไฟ หวังเถียนเถียนเห็นอุปกรณ์ของหลินหยาง หลังจากเห็นเจ้านั่นที่ใหญ่และแข็งแรง ดวงตาก็เบิกกว้างทันที อาวุธแบบนี้ ให้ภาพลักษณ์อันยอดเยี่ยมแก่หวังเถียนเถียนอย่างมาก
“โอ้พระเจ้า ถ้านายใส่เจ้านี่เข้ามา ใครจะทนไหว! ” หวังเถียนเถียนเผยอปากเล็กกว้างขึ้น จ้องมองตาไม่กะพริบ
“ฉันจะไปรู้ได้ไง ในหนังสือบอกว่าผู้หญิงคลอดลูกได้ไม่ใช่เหรอ เจ้านี่มันไม่เกินไปหรอกมั้ง” หลินหยางยิ้มอย่างอ่อนน้อม
“มือสมัครเล่นอย่างนายจะไปรู้ได้ไงว่าสบายหรือเปล่า ฉันทำกับผู้ชายหกคน คนที่ชอบที่สุดก็คือคณบดีกับแฟนคนปัจจุบัน ถึงคณบดีจะอายุมากแล้ว แต่ก็สมบูรณ์แบบ ขนาดก็ไม่เล็ก เติมเต็มและรู้สึกดีมาก สมบัตินายชิ้นนี้ แฟนในอนาคตของนายต้องชอบแน่ๆ ”
นิ่งไปสักพัก หวังเถียนเถียนก็พูดต่อ “ก่อนหน้านี้นายบอกว่าอยากได้คนซิง ถ้าซิงจริงๆ ใครจะกล้าทำเรื่องแบบนั้นกับนาย ถึงตอนนั้นก็เอาผ้าห่มคลุมมันด้วยล่ะ อย่าทำให้เธอเห็นแล้วตกใจกลัว”
“ไม่คิดจะมีแฟนตอนนี้ ไม่รีบ”
“ไม่หาเหรอ? แล้วนายทนได้ไง? คงไม่ใช้มือตลอดหรอกนะ?” หวังเถียนเถียนหัวเราะคิกคัก ปลายหยกอวบอิ่มถูบนร่างกายเขา หลินหยางรู้สึกว่าด้านล่างพองมากขึ้น
“มีผู้ชายคนไหนไม่ใช้มือบ้าง? ใช้แล้วมันทำไม?” หลินหยางพูดพึมพำ
ปากหลินหยางพูดอยู่ แต่มือก็ไม่หยุด ลูบบนปลายอวบอิ่ม ร่างกายหลินหยางมีแรงดึงดูดมากสำหรับผู้หญิงอยู่แล้ว ด้วยการกระทำที่ตั้งใจนี้ หวังเถียนเถียนหายใจหอบตั้งนานแล้ว
“หลินหยาง ครั้งนี้นายช่วยฉันมากเลย ถ้านายไม่ได้ไปรับฉันกลับมาจากจินหลิง คืนนั้นฉันคิดว่าจะขายอีกคืนค่อยกลับมา เพื่อขอบคุณนาย ฉันให้นายเอาสักหน่อยแล้วกัน” ในดวงตาประหลาดใจของหลินหยาง หวังเถียนเถียนก็ถอดเสื้อคลุมตัวเองลงมา เนินภูเขาเปิดเผยทันที
เห็นยอดอกสีแดงม่วงด้านบน หลินหยางแอบถอนหายใจ ร่างกายเธอผ่านศึกมานับร้อยจริงๆ ถึงสีมันจะค่อนข้างคล้ำแล้ว แต่ภายใต้ผิวขาว ยอดอกทั้งสองนี้ก็น่าหลงใหลเป็นพิเศษ
ยอดภูเขาขนาดใหญ่สั่นไหวเหมือนคลื่น หลินหยางไม่ลังเลเลย ริมฝีปากครอบครองมันทันที
มือเคลื่อนลงไปยังหน้าท้องเรียบเนียน ไม่นานก็มาถึงแหล่งน้ำ รู้สึกถึงน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ไหลออกมาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หลินหยางก็ไม่ลังเลที่จะใช้นิ้วสอดเข้าไป
“อ๊ะ ไม่เอา!” หวังเถียนเถียนทำเสียงฮึดฮัดเบาๆ ปากบอกปฏิเสธ แต่แสดงออกอย่างบ้ากาม เผยความคิดที่เธอต้องการ
หลินหยางเอานิ้ววนอยู่ด้านในสองสามที หวังเถียนเถียนไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน พลิกตัวหลินหยางกดไว้ใต้ร่างตนทันที เดิมทีมือที่จับส่วนนั้นของหลินหยางอยู่ก็เปลี่ยนเป้าหมาย ร่างกายกดลงไปบนตัวหลินหยาง
รู้สึกถึงความพึงพอใจที่พองขยาย หวังเถียนเถียนกระซิบ ขมวดคิ้วแล้วหยุด
“เจ็บไหม?” หลินหยางถามด้วยความกังวล
“ทนไม่ได้แป๊บหนึ่ง แต่ไม่เป็นไร” หวังเถียนเถียนเหมือนมีความปรารถนามากแล้ว บิดสะโพกเริ่มโจมตีหลินหยางอีกครั้ง ไม่นานก็กลืนกินไพร่พลของหลินหยางทั้งหมด
หลังจากกลืนกินหมดแล้ว หวังเถียนเถียนก็มองหลินหยางอย่างภาคภูมิใจ พูดขึ้น “นายว่าการโจมตีของฉันนายจะอึดได้กี่นาที?”
“เธอเสร็จแล้วฉันก็ยังไม่เสร็จหรอก” หลินหยางพูดรับประกัน
“ช่างเถอะ สิบนาที ถ้านายอึดได้ถึงสิบนาที ต่อไปฉันจะเป็นของนาย” หวังเถียนเถียนตบหน้าอกเบาๆ แล้วพูดขึ้น
หลินหยางมองคลื่นสั่นไหวนั้น หัวใจก็เต้นแรง “ถ้าฉันอึดไม่ถึงล่ะ?”
“ต่อไปถ้าฉันเรียกนายเมื่อไร นายก็ได้แค่ใช้ปากทำให้ฉันเสร็จ และต้องเลี้ยงข้าวฉันหนึ่งเดือน” หวังเถียนเถียนรีบพูด
“ถ้าฉันชนะเธอไม่ต้องเป็นของฉันหรอก ต่อไปฉันเรียกเธอออกมา เธอก็ออกมากับฉันก็พอ” หลินหยางพูด
“นายรังเกียจที่ฉันมีผู้ชายเยอะเลยไม่ต้องการฉันใช่ปะ? ได้ ถ้านายชนะต่อไปฉันจะเป็นคู่ขาให้นาย แต่นายคิดว่านายจะชนะเหรอ? ถ้าฉันทุ่มสุดตัว แฟนฉันก็ทนได้แค่ห้านาทีเท่านั้น ถึงตอนนั้นอย่ามายกเลิกแล้วกัน? ” หวังเถียนเถียนมองหลินหยางอย่างยั่วยุแล้วพูดขึ้น
“ไร้สาระ ไม่ยกเลิกแน่นอน”
หลินหยางพูดจบ หวังเถียนเถียนก็พลิกขึ้นไปขี่บนตัวหลินหยาง เอาช่องมุ่งตรงไปที่ส่วนอ่อนไหว ค่อยๆ กดมันลงไป
“หลินหยาง อ๊ะ!” เหมือนคิดไม่ถึงว่าของหลินหยางจะใหญ่โตขนาดนี้จริงๆ หลุมที่ผ่านศึกมานับร้อยไม่สามารถรับได้ภายในครั้งเดียวจริงๆ
ถูขาหลินหยางสองสามที หวังเถียนเถียนก็กดบั้นท้ายลงไปในที่สุด น้ำสาดกระเซ็นทันที กลืนเข้าไปในขาข้างหนึ่งของหลินหยาง
หลังจากปรับตัวเสร็จแล้ว หวังเถียนเถียนก็มองหลินหยางด้วยใบหน้าแดงเขินอาย ท่าทางเหมือนอยากพูดอะไร ทำให้หลินหยางใจสั่นไหว เธองดงามมากจริงๆ
“หลินหยาง ฉันจะเริ่มแล้ว! ” กวาดตามองหลินหยางอย่างเขินอายอีกครั้ง หวังเถียนเถียนเขย่าบั้นท้ายนุ่มอวบอิ่มไม่หยุด บิดควงอย่างรวดเร็ว
เสียงน้ำไม่หยุด การต่อสู้ไม่หยุด!
เสียงกระเพื่อมสูงต่ำดังกังวานในห้อง เหมือนถึงจุดสุดยอดทุกครั้ง หวังเถียนเถียนเริ่มเปล่งเสียงร้องออกมา ร่างกายบิดเบี้ยวเหมือนงูน้ำ
น้ำเสียงและร่างกายกระตุ้นอย่างยอดเยี่ยมเป็นสองเท่า หลินหยางรู้สึกตัวเองตื่นเต้นมากเหลือเกิน
ถ้าเป็นผู้ชายธรรมดา ได้บ้าคลั่งกับสาวสวยเหมือนเทพธิดาแบบนี้ ด้วยการเคลื่อนไหวอันโอ้อวดของเธอ จะต้องทนไม่ไหวเพียงไม่กี่ทีแน่ๆ
ยังดีที่หลินหยางไม่ใช่มือสมัครเล่น เป็นผู้ชำนาญที่มากประสบการณ์ ปกติคนที่มีความสัมพันธ์กับเขาไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ เป็นผู้หญิงที่ผ่านศึกมานับร้อยมากมาย หลินหยางภายใต้การกระตุ้นอันรุนแรงของหวังเถียนเถียน ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดมากนัก แต่หัวหน้าห้องสาวสวยที่กำลังชักนำไปทางที่ชั่วร้ายอย่างรวดเร็วนั้น เพลิดเพลินความสุขที่ได้กรีดร้อง
หลินหยางไม่เคยคิดเลยว่าร่างกายของหวังเถียนเถียนจะอ่อนไหวขนาดนี้ ขณะที่เธอบิดควงอย่างรวดเร็วบ้าคลั่งนั้น เพียงแค่หกนาทีกว่า ร่างกายก็แข็งทื่อ จากนั้นคนที่นอนอยู่ในอ้อมแขนหลินหยางก็สั่นระริก
รู้สึกถึงความเร่งรีบที่เกิดขึ้น หลินหยางก็รู้ว่าหวังเถียนเถียนถึงจุดสุดยอดแล้ว
“หัวหน้าห้อง เธอแพ้แล้ว” หลินหยางยิ้มร้ายพูดขึ้น
หายใจเข้าลึกๆ หวังเถียนเถียนมองหลินหยางด้วยแววตาพอใจแล้วพูดขึ้น “ไม่คิดเลยจริงๆ นายสุดยอดมาก แต่ส่วนที่สำคัญกว่าก็คือนายยาวและอึดมาก”
“ฮ่าๆ นั่นแหละ ต่อไปเธอก็เป็นคนของฉันแล้วนะ” หลินหยางหยิกแก้มหวังเถียนเถียน
“ไปตายซะ ใครบอกว่าจะเป็นคนของนาย”
“อะไรอ่ะ เธอจะปลิ้นปล้อนเหรอ? ” ดวงตาหลินหยางจ้องมองแล้วถาม
“หรือนายไม่เคยได้ยินเหรอว่าผู้หญิงและคนถ่อยนั้นเข้าด้วยยาก?” หวังเถียนเถียนมองหลินหยางอย่างภาคภูมิใจ
“เธอไม่ตกลงใช่ไหม งั้นอย่าโทษว่าฉันไม่ใจอ่อนแล้วกัน” หลินหยางพูดจบ ก็พลิกตัวหวังเถียนเถียนแล้วกดไว้ใต้ร่างทันที เริ่มทำการสอดใส่อย่างถี่ยิบ
หวังเถียนเถียนที่เพิ่งถึงจุดสุดยอด จู่ๆ ได้รับการกระตุ้นแบบนี้อีกครั้ง ก็ทำเสียงฮึดฮัดออกมาทันที
“หลินหยาง……นาย……ถ้านายทำให้ฉันถึง……อีกครั้ง ฉันจะเป็นคนของนาย……อ๊ะ!” หวังเถียนเถียนหอบหายใจอย่างอ่อนล้าแล้วพูดขึ้น
“ฮ่าๆ อีกครั้งเหรอ? เธอรอได้เลย!” หลินหยางพูดจบก็เร่งความเร็วอีกครั้ง
หนึ่งชั่วโมงกว่าผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากหลินหยางทิ้งสิ่งสำคัญไว้ในทุ่งหญ้าผืนนั้น หวังเถียนเถียนก็เกือบเป็นลม
“สัตว์ร้ายของนายดุจริงๆ ด้วย ดินแดนของฉันถูกนายไถพรวนหมดแล้ว”
“ต่อไปจะมีอะไรกับฉันอีกไหม? ” หลินหยางยิ้มร้ายถามขึ้น
“คิกๆ ต่อไปนายไม่เรียกฉัน ฉันก็จะออกมากับนาย” หวังเถียนเถียนซบลงบนหน้าอกหลินหยางแล้วพูดขึ้น
เห็นหวังเถียนเถียนที่อ่อนล้า หลินหยางก็หัวเราะเบาๆ ความรู้สึกของการเอาชนะเทพธิดานี่น่าอัศจรรย์จริงๆ
“รีบพักผ่อนเถอะ ดึกแล้ว” หลินหยางยิ้มแล้วพูดขึ้น
“โอเค นายก็รีบพักผ่อน” หวังเถียนเถียนเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว บอกฝันดีกับหลินหยาง แล้วก็กอดหลินหยางค่อยๆ หลับไป
ค่ำคืนไร้เสียงพูด
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลินหยางทำตามกฎเกณฑ์ก่อนหน้านี้ หลังจากทำการฝึกมวยหนึ่งชุดก็เริ่มเตรียมอาหารเช้าให้กับหวังเถียนเถียน
ดีที่เมื่อคืนหลินหยางซื้อของบางอย่างกลับมาจากเมืองเจียงหลิง ไม่อย่างนั้นเช้านี้จะทานอะไรก็ลำบาก
หลินหยางทำอาหารเสร็จก็เก้าโมงแล้ว แต่หวังเถียนเถียนยังคงไม่ตื่น เดินไปด้านหน้าหน้าต่างมองหวังเถียนเถียน แค่เห็นผมเธอแผ่ออกมา แก้มสองข้างแดงเล็กน้อย มุมปากยิ้ม หลินหยางเห็นแล้วใจเต้น และเจ็บปวดใจนิดหน่อย หญิงสาวที่สวยขนาดนี้ ในกระดูกมีปัจจัยความหลงระเริงผสมอยู่ด้วยจริงๆ
“หัวหน้าห้อง ตื่นมากินข้าว” หลินหยางเรียกด้วยน้ำเสียงยืดยาว
นานสักพักกว่าจะปลุกหวังเถียนเถียนตื่น ดูเหมือนเมื่อคืนหลินหยางจะทรมานเธอหนักไปหน่อย หวังเถียนเถียนรู้สึกว่าขาสองข้างปิดไม่ค่อยมิด อยากจะนั่งก็ต้องใช้ความพยายาม
“ไม่สบายเหรอ? ” หลินหยางถามอย่างเป็นห่วง
กลอกตาใส่หลินหยางหนึ่งที หวังเถียนเถียนพูดพ่นออกมา “นายเป็นคนทำไม่ใช่เหรอ! เมื่อคืนบ้าคลั่งขนาดนั้น ฉันเกือบโดนนายแทงทะลุแล้ว”
“งั้นเธอก็ดื่มหน่อย นี่ข้าวเช้า” หลินหยางยกอาหารสองอย่างและซุปหนึ่งชามที่ทำเสร็จแล้ววางไว้โต๊ะข้างเตียง
ได้กลิ่นหอมยั่วยวน หวังเถียนเถียนก็ปล่อยหลินหยางชั่วคราว นั่งบนเตียงทานอาหารกับหลินหยาง
ทานอาหารเช้าอยู่ หวังเถียนเถียนก็เอ่ยชมหลินหยาง ชมฝีมือการทำอาหารของหลินหยางไม่หยุด
อาจจะเป็นเพราะทั้งคู่มีความสัมพันธ์บางอย่างกัน เลยทำให้เกิดอารมณ์พิเศษ ในใจหวังเถียนเถียนค่อยๆ รู้สึกสนใจหลินหยางขึ้นมานิดหน่อยอย่างไม่รู้ตัว
“หลินหยาง เดี๋ยวนายพาฉันออกไปเที่ยวหน่อยได้ไหม? ” หลังทานอาหารเสร็จ หวังเถียนเถียนก็มองหลินหยางตาปริบๆ ถามขึ้น
“ไม่ เดี๋ยวมีธุระนิดหน่อย เธออยู่ที่บ้านเถอะ ตอนบ่ายยังมีเวลา ถึงตอนนั้นถ้าจะออกไปฉันจะพาเธอไป” หลินหยางตอบ
“งั้นก็ได้ ดีที่ตอนนี้ฉันหมดแรง แต่นั่งอยู่ที่นี่มันน่าเบื่อ ไม่งั้น……” หวังเถียนเถียนยื่นมือสวยออกไป ทันใดนั้นแขนสวยก็ยื่นออกไปตรงระหว่างขาของหลินหยาง จับส่วนนั้นเอาไว้
ถึงมันจะนิ่มนิดหน่อย แต่ด้วยการกระตุ้นของหวังเถียนเถียนไม่กี่ครั้ง ส่วนนั้นก็ตั้งตระหง่านจากพื้นชี้ขึ้นฟ้าทันที
“ไม่งั้นนายทำกับฉันครั้งหนึ่งสิ ทำให้เหนื่อยจนหลับไป แล้วตอนบ่ายค่อยออกไปเที่ยวกับนาย?” ดวงตาคู่สวยของหวังเถียนเถียนมองหลินหยาง เธอค่อนข้างเปิดใจ แต่เมื่อคืนกำลังขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดปากก็บอกไม่เอา สุดท้ายเช้านี้ตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความรู้สึกรสชาติเมื่อคืน ขอหลินหยางทันที คำขอนี้พอหลินหยางพูดออกไปแล้วทั้งหน้าก็เขินแดง
“ถ้านายไม่อยาก ไม่ทำก็ได้นะ”
หลินหยางถูกพลังหยวนยินเมื่อคืนของหวังเถียนเถียนซ่อมแซมแล้ว ร่างกายมีความแข็งแกร่งมากขึ้น แน่นอนว่าอยากอยู่แล้ว
เอาผ้าปูที่คลุมตัวหวังเถียนเถียนออก กระต่ายสวยคู่กลมก็กระโจนออกมาทันที
หิมะขาวเหมือนลูกบอลหิมะแกะอวบอิ่ม กำลังสั่นสะท้านกลางอากาศ หลินหยางใจเต้น ยื่นมือออกไปจับสองสิ่งนั้น อดไม่ได้ที่จะบีบเคล้นในมือ
หลังจากถูกหลินหยางหยอกล้อไม่กี่ที ร่างกายอ่อนไหวของหวังเถียนเถียนก็สั่น ไม่นานก็เกิดอารมณ์
หลังจากนั้นไม่กี่นาที หลินยางก็สัมผัสดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เปียกชื้นอยู่แล้ว ไม่ลังเลอีกต่อไป เคลื่อนบั้นท้ายไปด้านหน้า หลังจากเอาสิ่งกีดขวางออกแล้ว ก็เริ่มปะทะอย่างรุนแรง
ด้วยการโจมตีเหมือนพายุฝนของหลินหยาง ไม่นานหวังเถียนเถียนก็ลืมตัวตน ตกอยู่ในความสุข
