บทที่ 176 รถมืดในค่ำคืน
ช่วงบ่าย หลังจากที่ได้รับสายโทรศัพท์จากหลิวหลิงหลิง หลินหยางขับรถวิ่งไปบนถนนทางหลวง
รออยู่ตรงทางแยกแล้วสิบนาที แล้วก็มองเห็นรถตำรวจคันหนึ่งจอดอยู่ด้านข้างรถของหลินหยาง
“ไอ้หมอนั่น ใครให้คุณมาจอดรถที่นี่? ปรับสามร้อย ไปจ่ายค่าปรับด้วยนะ” เสียงของผู้หญิงที่สง่าผ่าเผยดังแว่วมา หลินหยางได้ยินแล้วก็เผยยิ้มบนใบหน้า
คนที่มาไม่ใช่ใครที่ไหน คือจางเยว่กับหลิวหลิงหลิงนั่นเอง หลิวหลิงหลิงขับรถ คนที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับคือจางเยว่ คำพูดเมื่อกี้ก็คือจางเยว่เป็นคนพูด
“ฮ่าๆ ก็แค่สามร้อยเอง เหมาคุณทั้งคืนก็ได้” หลินหยางอมยิ้มพร้อมหยิบเงินออกมาสามร้อย กลับได้ยินจางเยว่พูดขึ้นว่า ไสหัวไป
“ไป พาพวกคุณสองคนไปทานข้าว” หลินหยางไม่รีบร้อนที่จะเจอหน้ากัน พูดทักทายขึ้นแล้วก็จะขับรถไปเลย
“จะรีบร้อนไปไหน ขับรถตำรวจไปทานข้าว คุณเท่านั้นแหละที่คิดได้ รอเราสองคนไปส่งมอบงานที่สถานีตำรวจเมืองเจียงหลิงก่อน หลังจากนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปกับคุณ ค่อยว่ากัน ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาทานข้าวเลย” จางเยว่กลอกตามองบนให้กับหลินหยาง
“งั้นก็ได้ ไปสถานีตำรวจก่อน โตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยเข้าไปสักครั้งเลย” หลินหยางหัวเราะขึ้น
“เชอะ คุณช่างร้ายนัก มีแต่คนอยากที่จะไกลห่างสถานีตำรวจ คุณยังคิดอยากจะเข้าไป หากคุณอยากเข้าไปจริงๆ พี่มีหนทางทำให้คุณเข้าไปได้ หากคุณคิดดีก็แล้วบอกพี่ได้เลย” หลิวหลิงหลิงหัวเราะพูดขึ้น
หลินหยางไม่ใส่ใจ หัวเราะแล้วก็ขับรถตรงไปยังสถานีตำรวจเมืองเจียงหลิง
เมื่อไปถึงสถานีตำรวจ หลังจากที่รถทั้งสองคันจอดเรียบร้อยแล้ว หลินหยางลงรถมากับหญิงสาวสองคน
“พวกคุณมาเมืองเจียงหลิงตอนนี้….” หลินหยางถามขึ้น
“จะยังทำอะไรได้ ก่อนหน้านี้ก็เคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือ พวกเราอยากที่จะทำงานอยู่ที่เมืองเจียงหลิง ก่อนหน้านี้ก็จะได้จัดการคดีใหญ่ไปสองคดี สถานีตำรวจเมืองจินหลิง ไม่มีตำแหน่งที่สูงกว่านี้ให้กับพวกเราแล้ว บวกกับคนที่บ้านของพวกเราสนับสนุนตลอดจนความเห็นของพวกเรา จึงได้ถูกย้ายมาทำงานที่เมืองเจียงหลิง” จางเยว่พูดอธิบายขึ้นสั้นๆ
หลินหยางเข้าใจ พ่อของจางเยว่เป็นคนมีอิทธิพลในเมืองเจียงหลิง เปลี่ยนย้ายตำแหน่งไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายหรอกหรือ?
“พวกคุณสองคนเป็นถึงหัวหน้าหน่วยในเมืองจินหลิงแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงไม่รู้สึกเหมือนเป็นการให้รางวัลพวกคุณ กลับเหมือนเป็นการถูกลดตำแหน่ง” หลินหยางหัวเราะพร้อมพูดขึ้น
“ไปไหนก็ไป ฉันมีผลงานตั้งมากมายขนาดนั้น จะถูกลดตำแหน่งได้อย่างไง พี่เยว่เป็นผู้อำนวยการอยู่ที่นี่ ฉันเป็นรองผู้อำนวยการ ต่อไปคุณระวังตัวไว้ให้ดี อย่ามาตกอยู่ในมือของฉัน ไม่อย่างนั้น ฮ่าๆ กองสันติบาลรอคุณอยู่” หลิวหลิงหลิงกำหมัดขึ้นมา
ครั้งนี้กลายเป็นหลินหยางที่ตกตะลึง สาวสองคนนี้อายุเพิ่งเท่าไหร่เอง ได้เป็นถึงผู้อำนวยการแล้ว?
เห็นท่าทีไม่อยากเชื่อของหลินหยาง หลิวหลิงหลิงล้วงหลักฐานออกมาจากกระเป๋า ยื่นตรงหน้าหลินหยาง พร้อมพูดว่า “เห็นไหม รองผู้อำนวยการ”
หลินหยางมองดูหลักฐานนั้น เขียนไว้จริงๆว่า รองผู้อำนวยการสถานีตำรวจเมืองเจียงหลิง จึงหัวเราะพูดขึ้นว่า “โย่ว มีคุณสองคนคอยคุมกัน ต่อไปหากมีเรื่องปัญหาอะไร งั้นก็ล้วนไม่ใช่ปัญหาแล้วสิ”
“ฝันไปเถอะ เจ้าหน้าที่รับตำแหน่งใหม่ไฟแรง คุณกล้ามีเรื่องในเมืองเจียงหลิง จะจับคุณเป็นคนแรกเลย” หลิวหลิงหลิงพูดขึ้น
หลินหยางได้ยินแล้วก็หัวเราะเสียงดัง ยาจีนมีความสามารถที่แข็งแกร่งในการควบคุมธรรมชาติของมนุษย์ เขารู้สึกได้อยู่แล้ว หลิวหลิงหลิงแค่พูดไปอย่างนั้นแหละ ถึงตอนนั้นหากเกิดอะไรขึ้น ยังไงก็เข้าข้างเขาแน่นอน
แน่นอน ตนเป็นพลเมืองดีและปฏิบัติตามกฎหมาย ไม่สร้างปัญหาให้กับสาวสองคนนี้แน่นอน
“ขนของพวกนี้ไปใส่ท้ายรถของคุณ เดี๋ยวไปหาบ้านพร้อมกับพวกเรา แล้วก็ไปซื้อของใช้ส่วนตัว” หลิวหลิงหลิงเปิดท้ายรถตำรวจ
หลินหยางเห็นทั้งสองคนมีแต่กระเป๋าเดินทางสองใบ จึงถามขึ้นว่า “นี่พวกคุณสองคนมาเที่ยว ไม่ได้มาอยู่ถาวรใช่ไหม? ถึงได้เอาของมาแค่นี้หรือ?”
“เดี๋ยวค่อยไปซื้อเพิ่ม ก็แค่ต้องซื้อเพิ่มเยอะหน่อยเอง” จางเยว่พูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “เอาล่ะ ลำบากคุณแล้ว เราไปห้องทำงานด้วยกันก่อนเถอะ”
“ผมรออยู่ที่นี่แหละ พวกคุณเร็วหน่อยก็แล้วกัน” หลินหยางไม่ใช่คนที่ไม่มีมารยาท ตนเป็นคนนอกเข้าไปในสถานีตำรวจ จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของหญิงสาวทั้งสองคน
หญิงสาวทั้งสองคนก็ไม่มีความเห็นอะไร เดินบิดเอวบางเข้าไปในตึกสถานีตำรวจ
หลังจากครึ่งชั่วโมง หญิงสาวทั้งสองคนเดินออกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ขึ้นมานั่งบนรถหลินหยาง แล้วก็ให้หลินหยางพาพวกเธอไปหาบ้านเช่า
“ทำไมเขาไม่ได้จัดเตรียมที่อยู่ให้กับพวกคุณหรือ?” หลินหยางยิ้มถามขึ้น
“มีหอพักเดี่ยว แต่ไม่อยากอยู่” หลิวหลิงหลิงพูดขึ้นอย่างง่ายๆ
“ก็จริง หากผู้อำนวยการสองคนนอนหอพักเดี่ยว ก็เกินไป ได้ พี่จะพาไปหาเช่าบ้านที่ไม่เลวเลยทีเดียว” หลินหยางหมุนพวงมาลัย แล้วรถก็วิ่งออกไปทันที
หลังจากสิบนาที หลินหยางจอดรถตรงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสถานีตำรวจ การจราจรก็ค่อนข้างสะดวก และหมู่บ้านก็ค่อนข้างหรูหรา สภาพแวดล้อมรอบๆสีเขียวชอุ่ม อุปกรณ์อำนวยความสะดวกในหมู่บ้านล้วนดีที่สุด
หลินหยางเช่าห้องที่มีสามห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก หนึ่งห้องครัว เดิมอยากที่จะซื้อเลย แต่เพราะความสัมพันธ์ของทั้งสามคนยังไม่ชัดเจน หลินหยางจึงเช่าไว้ก่อน โดยช่วยจ่ายค่าเช่าให้ครึ่งปี
และหลังจากที่ช่วยทั้งสองคนซื้อของใช้ส่วนตัวเสร็จ ก็สองทุ่มแล้ว หลังจากพาทั้งสองคนไปทานข้าวข้างนอกเสร็จ หลินหยางก็ให้ทั้งสองคนพักผ่อน แล้วตนเองก็รีบกลับบ้าน
ตอนเวลาสองทุ่ม เมืองเจียงหลิงยังคงคึกคักอย่างยิ่ง ส่งไฟสว่างสดใส ทำให้ทั้งเมืองเต็มไปด้วยสีสัน
ออกจากวงแหวนรอบในเมือง ผู้คนค่อยเริ่มน้อยลง ผ่านไปสักพัก รถบนท้องถนนก็น้อยลงมาก
หลินหยางที่กำลังขับรถอยู่ คุ้นเคยกับถนนเส้นนี้มาก ในขณะที่เขากำลังเตรียมเลี้ยวตรงโค้ง ทันใดนั้น ความรู้สึกที่อันตรายก็บังเกิดขึ้น หัวใจของหลินหยางกระตุกขึ้นมาอย่างรุนแรง
สายตามองไปด้านข้าง แลนด์โรเวอร์รุ่นที่ทหารใช้ขับพุ่งออกมาตรงโค้ง มุ่งหน้าพุ่งมาหาหลินหยางอย่างแรง
ระยะใกล้กันขนาดนี้ ความเร็วขนาดนี้ หลินหยางขนลุกขึ้นมาทันที หักพวงมาลัยไปด้านข้างอย่างแรง แตะเกียร์เข้าเกียร์ถอยหลังอย่างรวดเร็ว คันเร่งไม่ลดจนรถกระตุก ถอยหลังไปโดยเร็ว
ความเฉื่อยที่แข็งแกร่งดังกล่าวก็หยุดชะงักทันที ร่างกายหลินหยางเกือบเสียหลัก มองดูแลนด์โรเวอร์ตรงหน้า เดิมคิดว่าหนีพ้นแล้ว กลับพบว่าแลนด์โรเวอร์คันนั้น เปลี่ยนกลายเป็นแนวเฉียง และตรงเข้ามาชนรถของเขาอีกครั้ง
หลินหยางตกตะลึง คนขับรถตรงหน้าคนนั้นบ้าไปแล้วหรือ? แล้วก็ถอยรถไปข้างหลังอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ยังมีเสียงชนดังขึ้น แลนด์โรเวอร์คันนั้นชนถูกรถออดี้ของตน
กระจกด้านข้างของหลินหยางเสียหายแล้วทั้งหมด โชคดีที่หน้าต่างแข็งแรงมาก ไม่อย่างนั้นกระจกคงแตกแล้วตนก็คงจะเจ็บหนัก แล้วรถของหลินหยางก็ถูกชนอย่างรุนแรง ขนรถเสียหลักไปด้านข้าง
ในใจหลินหยางตกตะลึง กลยุทธ์มังกรและนกฟีนิกซ์ในร่างกายที่บ้าคลั่ง ร่างกายกระโดดเล็กน้อย รถที่กำลังจะล้มคว่ำ ภายใต้การปราบปรามของพลังภายในที่ทรงพลังของหลินหยาง ได้กลับมาอยู่ในสภาพเดิมอีกครั้ง
แลนด์โรเวอร์คันนั้นเห็นว่าไม่ได้ชนถูกรถของหลินหยาง ก็ไม่รอช้า รถถอยหลังอย่างเสียงดัง แล้วก็ขับรถไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
หลินหยางไม่ได้โง่ ตรงโค้งแบบนี้ คนขับรถปกติ จะไม่ขับด้วยความเร็วขนาดนี้แน่นอน ต่อให้เป็นคนขับรถไม่เป็น หรือกำลังเมา หลังจากที่ตนหลบไปแล้ว ก็จะไม่มีทางขับมาชนอีกครั้งอย่างรวดเร็วแบบนี้
ประเดี๋ยวเดียว ในหัวหลินหยางคิดอะไรขึ้นมาได้ว่า มีคนจะฆ่าฉัน
ตนเองเป็นแค่คนธรรมดา ปกติก็ไม่ได้รุกรานใคร ทำไมถึงได้เจอกับเรื่องแบบนี้? หรือว่าเป็นเถียนหย่วน?
คิดๆดูหลินหยางก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้เถียนหย่วนจะเลว แต่คนของตระกูลลึกลับ น่าจะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้
“ไอ้สารเลว ชนแล้วคิดจะหนีหรือ?” เมื่อด่าเสร็จแล้ว ไม่ว่าจุดประสงค์คืออะไร ไล่ตามไปได้แล้วค่อยว่ากัน ไม่ได้จะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าใครโกรธแค้นตน แต่ก็ต้องเอาค่าซ่อมรถมาให้ได้
ในใจหลินหยางโกรธมาก สตาร์ทรถอย่างรวดเร็ว เหยียบคันเร่งขับวิ่งไปอย่างสวยงามสง่า
ฝีมือในการขับรถของหลินหยางไม่เลว นอกจากนี้ยังมีความสามารถถึงขั้นเร็วที่สุด ทั้งร่างกายและความสามารถในด้านไหวพริบนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง แม้ว่ารถจะขับไปอย่างรวดเร็ว แต่ปัจจัยด้านความปลอดภัยก็ยังคงมีสูงมาก
แลนด์โรเวอร์คนข้างหน้าคันนั้น ขับไปอย่างรวดเร็วมาก ไล่ตามไปหนึ่งนาที หลินหยางก็รู้ได้ทันทีเลยว่าอีกฝ่ายไม่ได้เมาแล้ว แต่เป็นการตั้งใจชนรถตน
คนที่สามารถขับได้เร็วขนาดนี้ บางทีอาจจะเมา แต่เมาแล้วขับจะยังสามารถขับได้สมดุลขนาดนี้หรือ หลินหยางไม่เคยได้ยินมาก่อน
ความเร็วขนาดนี้ ความรู้สึกที่สมดุลขนาดนี้ แล่นและเลี้ยวได้อย่างง่ายดาย ทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ความสามารถไม่ได้ด้อยไปกว่านักขับที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อเหยียบคันเร่งรถอีกครั้ง รถก็ถูกเร่งเร็วขึ้นอีก ความเร็วปัจจุบันสูงถึงหนึ่งร้อยห้าสิบไมล์ ถึงแม้จะเร็วถึงขนาดนี้ แต่หลินหยางก็ยังคงสามารถควบคุมได้ แต่ขับรถเร็วขนาดนี้ ในใจหลินหยางก็ยังคงหวาดหวั่น
ถึงแม้ความเร็วรถจะเร็วขนาดนี้ หลินหยางก็ไม่ได้ขับไปใกล้ และคนข้างหน้าคนนั้นดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเส้นทางในเมืองเจียงหลิงอย่างมาก เมื่อถึงทางเลี้ยวโค้ง ทำให้ยากที่จะป้องกัน
“บ้าที่สุด ผมไม่เชื่อว่าคุณจะสู้นักแข็งคนหนึ่งได้” หลินหยางบ่นในใจ แล้วก็เหยียบคันเร่งจนมิด รถพุ่งทะยานไปข้างหน้า ความเร็วถูกเร่งให้เร็วขึ้นอีกครั้ง
มองดูไมล์รถที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจหลินหยางรู้สึกสะใจ และระยะห่างระหว่างรถคันข้างหน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้
แลนด์โรเวอร์คันข้างหน้า เหมือนจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของหลินหยาง ความเร็วของรถก็เร็วเพิ่มขึ้นอีก แต่หลินหยางก็อาศัยไหวพริบ สังเกตเห็นรถคันข้างหน้าสั่นไหวเล็กน้อย
“ขับเร็วขนาดนี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องออกมาให้อับอายขายหน้า” หลินหยางเม้นริมฝีปากอย่างดูถูก มือที่จับพวงมาลัยปรับทิศทางอยู่อย่างต่อเนื่อง
“แมร่ง ความเร็วที่รวดเร็วมาก” ถึงแม้เมืองเจียงหลิงจะเป็นเมืองอันดับสอง แต่ก็มีคุณชายร่ำรวยอยู่ไม่น้อย ในหมู่คนร่ำรวยก็จะมีเพลย์บอยอยู่บ้าง
ค่ำคืนของเมืองเจียงหลิง ไม่ได้เงียบสงบ โดยเฉพาะถนนซงเถาเส้นนี้ เมื่อถึงค่ำคืน ก็จะมีพวกคุณชาย พากันมาแข่งรถที่นี่
พวกเขาต่างก็คิดว่าตนขับรถรวดเร็วที่สุด แต่แลนด์โรเวอร์ที่เพิ่งผ่านไป ได้ทำลายความภาคภูมิใจในใจของพวกเขาแล้ว
“แมร่ง แลนด์โรเวอร์รุ่นที่ทหารใช้คันนั้น สามารถขับได้เร็วขนาดนี้ คนขับเป็นใครกันแน่?” ชายหนุ่มผมแดงร้องถามขึ้น
“เว้ย นี่คืออะไร” ไม่รอให้คนเหล่านี้แสดงความคิดเห็นเสร็จ เสียงหวือก็ดังขึ้นอีก เงาของรถสีดำแล่นผ่านพวกเขาไปอีกครั้ง
“เว้ย ผ่านไปอีกคันแล้ว ออดี้ R8” คนคนหนึ่งร้องขึ้นอย่างตกตะลึง
“ความเร็วนี้รวดเร็วกว่าแลนด์โรเวอร์คนนั้นมาก ไป พวกเราตามไปดูกันว่าเป็นใครกัน” ชายหนุ่มรูปร่างผอมสูงกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น เข้าไปนั่งในรถของตน เหยียบคันเร่งแล้วก็ขับเร่งออกไป
แต่ในไม่ช้านายหนุ่มเหล่านี้ก็ต้องผิดหวัง รถสองคันข้างหน้าเร็วเกินไป หลังจากผ่านไปหลายนาที พวกเขาก็ไม่เห็นเงาของรถทั้งสองคันอีก
