บทที่ 218 ฉี่ไหลออกมาแล้ว
หลินหยางใจเต้นดั่งฟ้าฟาด เพราะไม่ยากจะเชื่อกับสายตาของตนเอง มันโผล่ให้เห็นเพียงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้เขาหลงใหลคลั่งไคล้ทันที
เสี่ยวชัยหง พยายามดึงอยู่นาน แต่ก็มิอาจจะถอดกางเกงในออกได้ หลินหยางอยากจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเกิน ทว่ายามเมื่อยื่นมือออกไปแล้วตนเองก็ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่หิวกระหายเลย!
ในที่สุดเธอก็บิดตัวอยู่นานจนสามารถถอดกางเกงในผ้าไหมออกมาได้ กางเกงน้อยตัวกระจิริดไหลลงมาวางอยู่บริเวณด้านข้างเท้า ส่วนภาพวิจิตรงดงามช่วงล่างนั้นปรากฏอยู่ตรงหน้าหลินหยางอล่างฉ่าง
ทั้งเกลี้ยงเกลา อวบอิ่มชมพูระเรื่อ ช่างเหมือนกับของเด็กเสียจริง ไม่มีรอยตำหนิใดๆ เลย! จมูกของหลินหยางรู้สึกคันเล็กน้อย พลางเอื้อมมือไปสัมผัส ก็เห็นว่ามีแต่เลือดสีแดงสด!
หลินหยางรีบหยิบเอากระดาษทิชชูออกมาอุดเอาไว้ มันช่างน่าขายหน้าเสียจริงๆ!
“คุณเป็นอะไรไป? เลือดกำเดาไหลเหรอ?” เสี่ยวชัยหงถาม
หลินหยางส่งเสียงตอบรับในลำคอไปอยู่สองครั้ง เขาได้แต่เบนหน้าหนี ไม่สามารถทนดูได้อีกแล้ว ถ้ายังดื้อด้านจะดูต่อเกรงว่าเขาคงต้องกลายร่างเป็นสุนัขจิ้งจอกแล้วกระโจนใส่ทันที!
เสี่ยวชัยหงนั่งอยู่บนชักโครก เสียงน้ำไหลออกจากร่างกายดังขึ้นมา เจ้ากระบอกปืนขนาดย่อมที่อยู่ช่วงล่างของหลินหยางราวกับได้ยินเสียงเรียกหาพลันแข็งตัวขึ้นลำตรงดิ่งขึ้นมาทันที
จากนั้นก็เอี้ยวตัวออก เพราะว่าหลินหยางคิดวางแผนจะจัดการซ่อนเรื่องตลกนี้ แต่ว่าจะซ่อนทันได้ยังไงล่ะ!
“คุณทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม? เดี๋ยวฉันจะเสร็จแล้ว!” เสี่ยวชัยหงยิ้มให้อย่างไม่มีเลศนัยใดๆ จนทำให้จิตวิญญาณของหลินหยางถูกกลืนกินไปด้วย!
หลินหยางไม่กล้าจะพูดคำพูดใดออกมา พลันพยักหน้าให้อย่างตกตะลึง เสียงน้ำไหลออกจากร่าง
กายค่อยๆ ผ่อนลงแล้ว เสี่ยวชัยหงพลันยื่นมือออกมา หลินหยางกะพริบตาเพราะไม่เข้าใจความหมายนั้นเลย
“ทิชชู!” ยังคงพูดเป็นคำสั่งเฉกเช่นเดิม
หลินหยางรีบหยิบทิชชูให้ และยื่นให้เธอ เสี่ยวชัยหงรับเอาไว้ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยชายเสื้อของเขาเลย มือข้างเดียวที่ถือกระดาษทิชชูอยู่นั้นเลยเช็ดซับไม่ค่อยถนัดเลย
“คุณช่วยเช็ดให้ฉันสิ!” เสี่ยวชัยหงพูดอย่างโมโห
ก้นงอนสีขาวดั่งหิมะเบียดเข้าหา บริเวณตรงกลางที่เป็นสีชมพูอ่อนและสีแสงสด น้ำหลายหยดเกาะตัวอยู่ที่ปากถ้ำอยู่หลายหยด เนื้อเยื่อบางๆ อีกชั้นที่เป็นสีชมพูอ่อนมากปิดปากถ้ำอยู่ หลินหยางรู้สึกว่าความร้อนผ่าวจะไหลออกมาอีกครั้ง เขารีบหยิบกระดาษทิชชูค่อยๆ เช็ดเบาๆ
อยากจะบ้าตาย ภาพอันงดงามเช่นนี้มันช่างชวนให้คนหลงใหลอย่างน่าทึ่ง จนมิอาจอดทนไหว!
เสี่ยวชัยหงใช้สายตาส่งสัญญาณอีกครั้งว่าเจ้ากางเกงในตัวกระจ้อยร่อยมันวางอยู่บริเวณข้อเท้าของเธอ นี่คือหมายความว่าต้องช่วยเธอใส่ใช่ไหม? หลินหยางตัวสั่นเทาพร้อมทั้งดึงเจ้ากางเกงในตัวกระจ้อยร่อยออกมา พลางนั่งยองๆ ลงเพื่อใส่กางเกงในให้เธอ
สายตาอยู่ห่างจากเนื้อสีชมพูอ่อนส่วนในเนื้อแดง แค่เพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น สมองของหลินหยางเริ่มจินตนาการท่าทางต่างๆ ออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน!
นานพอควรถึงสามารถใส่กางเกงในให้เธอได้ เสี่ยวชัยหงถึงได้พูดต่อ “พอแล้ว ถึงตาคุณแล้ว!”
“คุณหันหลังไป!” หลินหยางกลืนน้ำลายลงคอ
“ทำไม?” เสี่ยวชัยหงถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
หลินหยางหน้าแดงตอนตอบ “ฉันเป็นผู้ใหญ่ ไม่อนุญาตให้คุณดู!”
“ไม่ได้ คุณเห็นของฉันหมดแล้ว! ฉันจะดู ฉันยังไม่เคยเห็นของผู้ใหญ่เลยนะ!” เสี่ยวชัยหงพูดทำหน้าสงสัย
นี่มันหลักการบ้าบออะไรเนี่ย! หลินหยางส่ายหน้าไปมา “นี่มันไม่ได้ เดี๋ยวดูแล้วเป็นตากุ้งยิง คุณดูไม่ได้!”
คำพูดของหลินหยางไม่มีความน่าเชื่อถือสักนิด เสี่ยวชัยหงส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ “ฉันไม่เชื่อ คุณหลอกฉัน! ฉันจะดูสิว่าคุณจะทนได้นานขนาดไหน!”
แม่เด็กสาวคนนี้ยังผิวปากได้ด้วย เสียงผิวปากนั้นมันเป็นการกระตุ้นให้หลินหยางรู้สึกว่ากระเพาะปัสสาวะเต็มแล้ว จนอย่างจะฉี่ออกมามาก!
หมดหนทาง หลินหยางได้แต่ลองวิธีการในการหลบสายตาของเธอ พร้อมทั้งรูดซิปลง พลันดึงกระบอกปืนขนาดย่อมออกมา ทว่าไม่คิดเลยว่าเสี่ยวชัยหงจะโผล่หน้าออกมาจากทางด้านหลังอย่างทันควัน เพื่อจ้องมองเขาเอาไว้
เดิมที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะปล่อยสายน้ำขนาดใหญ่ออกมาพลันหยุดชะงักทันที หลินหยางหน้าแดง โดนผู้หญิงคนนี้มาจ้องเขาอยู่ใครล่ะจะฉี่ออก!
“ว้าว ทั้งยาว ทั้งใหญ่มากเลยอ่ะ! ทำไมตรงที่ผู้ชายฉี่นั้นถึงได้แปลกประหลาดเสียจริง แถมยังมีหัวเห็ดด้วย!” เสี่ยวชัยหงพูดอย่างสงสัยใคร่รู้
หลินหยางเกือบหลุดขำ น้ำที่กลั้นอยู่พลันไหลออกมา เสี่ยวชัยหงตกใจทันที พร้อมทั้งจ้องมองตาไม่กะพริบ
“ฉันเห็นแล้ว ที่แท้มันออกมาจากปากกระบอก ช่างประหลาดใจ!” สาวน้อยเหมือนว่ากำลังค้นพบแผ่นดินผืนใหม่อยู่เช่นนั้น
เมื่อหลินหยางจัดการฉี่เสร็จแล้ว ร่างกายก็สั่นเล็กน้อยอยู่หลายครั้งอย่างไม่รู้ตัว เสี่ยวชัยหงพูดและยิ้มอย่างชอบใจ “อย่าขยับ ฉันขอดูให้ชัดๆ หน่อย!”
กระบอกปืนขนาดย่อมลำใหญ่มาโดนมือเรียวเล็กนุ่มนิ่มคว้าไปจับเอาไว้ หลินหยางถึงกับสูดลมหายใจเข้าพลางพูดว่า “คุณหนูเจ้ายศเจ้าอย่าง เบาหน่อยสิ! ไอ้นี่มันเป็นเส้นเลือดชีวิตของฉันเลยนะ!”
“ทำไมไอ้นี่มันใกล้จะใหญ่เท่าแขนของฉันแล้ว! หืม แถมยังเริ่มใหญ่ขึ้นกว่าเดิมอีก!” เสี่ยวชัยหงเริ่มสนใจใคร่รู้ขึ้นมาทันที
หลินหยางอยากจะร้องไห้อยากจะยิ้มแต่ก็ทำไม่ได้ เลยต้องให้สาวน้อยคนนี้ได้เล่นสมใจอยาก ยามเมื่อเสี่ยวชัยหงได้บีบเคล้น เจ้าหัวเห็ดที่อยู่ตรงกระบอกปืนขนาดย่อมเริ่มเปลี่ยนสีทันที กระบอกปืนขนาดย่อมมันวาวถือว่าเป็นของลิ้นชิ้นดี จนเธอเกิดคำถามอย่างสงสัย “ทำไมตรงนี้มันเดี๋ยวก็เล็กเดี๋ยวก็ใหญ่ล่ะ?”
“เพราะว่าฉันเป็นผู้ชาย ไม่อนุญาตให้ทรมานอีกแล้ว เด็กน้อย!” หลินหยางจ้องตาเธอตอนพูดด้วย
เสี่ยวชัยหงไม่ยอม เพราะว่าตนเองนั้นอยู่อุดอู้ในห้องพักคนป่วยมาทั้งวันแล้ว แถมไม่ง่ายเลยที่จะมีของสนุกให้เล่นอีก เธอก็อยากจะเล่นให้หายอยาก
หลินหยางถูกทรมานจนใจเริ่มร้อนรน เด็กนี่มีจิตวิญญาณในการสำรวจได้เก่งกาจมาก อีกทั้งมือทั้งสองข้างที่นุ่มนิ่มแล้วมันเป็นการเอาชีวิตของหลินหยางก็ว่าได้
จนเริ่มมีน้ำอุ่นๆ ค่อยๆ รวยรินออกมาจากร่างกายเขา หลินหยางพลันดึงอาวุธยุทโธปกรณ์ขนาดใหญ่ของตนเองกลับมา จากนั้นก็เอาเอาไปปล่อยลงในชักโครกทันที
“ทำไมคุณฉี่อีกแล้วล่ะ? แต่ว่าครั้งนี้ทำไมมันเป็นสีขาวไปได้ล่ะ?” เสี่ยวชัยหงเริ่มถามต่อ
อายมากอายไปยันพ่อยันแม่เลย เพราะว่าดันมาโดนเด็กนี่ทรมานจนน้ำแตกซะได้! ต้องเป็นเพราะว่าใบหน้าที่สวยสดงดงามของแน่ๆ ที่ทำให้ตนเองต้องสับสนงงงวย หลังจากกดปุ่มล้างน้ำแล้ว หลินหยางก็ทำหน้าเป็นเสือร้ายดุใส่ตอนพูด “พอแล้ว ถึงเวลาไปนอนแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวคุณจะปวดหัวขึ้นมาอีก!”
ทั้งสองยังคงเกี่ยวพันกัน ทั้งคืนหลินหยางไม่มีกะจิตกะใจจะนอนได้หลับตาสนิทเลย
เพราะว่าในความฝันหลินหยางเดี๋ยวก็ถูกเด็กสาวอายุน้อยให้ท่าบ้าง เดี๋ยวก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับสาวน้อยตัวนิ่มบ้าง หลังจากวุ่นวายอยู่นานถึงได้ตื่นขึ้นมา เพราะปกติแล้วเสี่ยวชัยหงก็นอนไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ จนชุดคนไข้ถูกดึงออก จนเจ้าก้อนเนื้อกลมกลึงสองก้อนนั่นมันแนบชิดกับตนเองอยู่ ความสับสนงงงวยทั้งหมดมันก็จากเหตุตรงนี้แหละ!
หลินหยางรีบดึงเสื้อผ้าของเธอขึ้น พร้อมทั้งติดกระดุมให้ เสี่ยวชัยหงก็ลืมตาทันที เมื่อเห็นว่าหลินหยางกำลังนอนหลับอยู่ด้านข้างพลันผุดรอยยิ้มที่สุขสงบออกมา
“Morning ค่ะ คุณตื่นแล้วนี่!” เสี่ยวชัยหงพลางบิดขี้เกียจ
การบิดขี้เกียจนั้นมันทำให้รูปร่างของร่างกายอันงดงามที่สุดพลันโผล่ออกมาทั้งหมด เจ้าก้อนเนื้อกลมๆ อันอวบอิ่มนั้นแหวกออกมาจากชุดคนป่วย ร่างกายไซต์ S ก็เปิดเผยความเต่งตึงออกมา หลินหยางรู้สึกว่าตนเองนั้นตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานอันตรายจนเกือบจะเลือดกำเดาไหลออกมาอยู่แล้ว สิ่งที่หนักหนาเอาการกว่านั้นก็คือกางเกงในของเธอไม่รู้ว่าตอนไหนกันที่มันดันหลุดอีกแล้ว การที่มีร่างกายที่เกลี้ยงเกลาเนียนละเอียดนุ่มนิ่มเด้งดึ๋งนั้นถือว่าเป็นความฝันใฝ่ของชายหนุ่มทุกคน!
หลินหยางรีบอดใจกับความคิดทุเรศเอาไว้ในใจ พร้อมทั้งหันหลังให้ “สวัสดีตอนเช้า รีบแต่งตัวให้มิดชิด!”
“ไม่! คุณต้องช่วยฉันใส่ คุณต้องรับผิดชอบ!” เด็กน้อยนั่นโอบกอดหลินหยางแล้วพูดออกมา
ช่างเหมาะเจาะเสียจริง กับการที่นางพยาบาลคนหนึ่งผลักประตูเข้ามา ก็เห็นท่าทางของคนสองคนจนตกใจถึงขนาดรีบวิ่งหนีไปทันที
พอสักทีเถอะ เรื่องนี้เอาตัวเองลงไปแช่ในแม่น้ำหวงเหอก็ล้างไม่สะอาดสักที หลินหยางพลางหันตัวกับไปปรนนิบัติคุณหนูเจ้ายศเจ้าอย่างคนนี้ เดิมทีคิดว่าเธอเป็นนางฟ้านางสวรรค์ ไม่คิดเลยว่าดันกลายเป็นมารฝันของเขาเสียนี่ เจ้าปีศาจตัวร้าย!
พร้อมทั้งใช้พลังกำลังเป็นอย่างมากในการใส่เสื้อผ้าให้เธออย่างมิดชิด หลินหยางพูดว่า “พยาบาลมาแล้ว อีกเดี๋ยวหมอก็จะมาตรวจร่างกายให้คุณทั้งหมด!”
เสี่ยวชัยหง เขย่าแขนของเขาแล้วพูดว่า “คุณอย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว ต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน!”
“วางใจได้เลย ไม่ทิ้งคุณแน่!” หลินหยางยิ้มตอบ
เจ้าปีศาจร้ายตัวน้อยนี้เริ่มหลงใหลเขาอยู่บ้าง ราวกับว่ายามตื่นนอนนั้น หลินหยางกลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ
สักประเดี๋ยวหมอก็เข้ามา หลังจากตรวจเสร็จแล้ว สุดท้ายก็เอารายงานการตรวจมาให้หลินหยาง
“ตอนนี้อาการของคนป่วยค่อนข้างทรงตัว แต่แปลกที่ว่าการแสดงออกเขาเธอกลับลดอายุถอยไปอยู่ช่วงอายุ 7 ขวบ อาการแบบนี้ผมไม่เคยพบเจอมาก่อน ผมแนะนำให้คุณเอาตัวกลับไปดูแลที่บ้าน! นอกจากนี้พยายามหาสิ่งของที่เธอคุ้นเคยมา เพื่อจะได้เป็นการฟื้นความทรงจำให้เธอ!” คุณหมอพูดแนะนำ
หลินหยางได้แต่ชื่นชมและเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ ทว่าหญิงสาวคนนี้ตอนนี้ไม่อาจจะไปจากเขาได้ แต่ก็ไม่อาจจะอยู่ข้างกายเธอได้ตลอดเวลาใช่ไหม!
“เสี่ยวชัยหงคุณกลับบ้านได้แล้วนะ แต่ว่าฉันต้องไปทำงาน เดี๋ยวคุณจะไปกับฉันหรือว่าคุณจะกลับไปพักผ่อนที่บ้าน?” หลินหยางถาม
“ไปกับคุณ!” สาวน้อยตอบอย่างหนักแน่น
ได้ พาตัววุ่นวายไปด้วยคนหนึ่ง จะขับไล่ไสส่งยังไงก็ไม่ยอมไป!
รถแลนด์โรเวอร์ของหลินหยางถูกส่งไปซ่อม ตอนนี้เลยได้แต่กลับไปขับBenzคันเก่าก่อนหน้านี้ สาวน้อยนั่งลงบนรถ สติสัมปชัญญะเริ่มดูไม่ค่อยปกติ
“เป็นไรไป? เริ่มปวดหัวอีกแล้วใช่ไหม?” หลินหยางถาม
พลันรีบส่ายหน้า เสี่ยวชัยหงชี้ไปที่สัญลักษณ์บนพวงมาลัยแล้วพูดออกมา “อันนี้ฉันจำมันได้ แต่ไม่รู้ว่าไปเจอที่ไหน!”
หลินหยางยิ้มและตอบกลับ “งั้นก็ถูกต้องแล้ว รถคันแบบนี้บ้านคุณต้องมีแน่นอน! คุณรู้หรือเปล่า? รถบีเอ็มดับเบิลยูเปิดประทุนคันนั้นที่คุณขับมันกลายเป็นเศษเหล็กไปแล้ว และก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณขับอีท่าไหนกันแน่!”
“ฉันขับรถเป็นด้วยเหรอ?” เสี่ยวชัยหงถามอย่างสงสัย
หลินหยางตบหน้าขาพลางตอบกลับ “คุณมาลองขับดูสิ! ไม่แน่สามารถจดจำหลายสิ่งหลายอย่างได้!”
เสี่ยวชัยหง แทะเล็บตนเอง แล้วตัดสินใจลองขับดู พลางปีนจากที่นั่งข้างคนขับไปนั่งทับอยู่บนตัวหลินหยางทันที
“แล้วทำไมคุณต้องมานั่งทับบนตัวผมด้วยล่ะ? คุณขยับตัวไป ฉันจะย้ายไปนั่ง!” หลินหยางพูดอย่างอึดอัด
“ไม่ได้ ฉันนั่งทับบนตัวคุณก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างดี แถมคุณยังสอนฉันได้อีก!” เสี่ยวชัยหงยิ้มตอบ
หลินหยางได้แต่เอาขั้นตอนการขับรถพื้นฐานและบอกสิ่งจำเป็นในการขับรถ ร่างกายของสาวน้อยตัวเบา ทั้งสองนั่งเบียดกันอยู่ตำแหน่งคนขับยังรู้สึกไม่ค่อยเบียดกันสักเท่าไหร่
จากนั้นก็ได้ทำตามที่หลินหยางพูด เสี่ยวชัยหงเริ่มสตาร์ทรถ ไม่รู้ว่าความทรงจำกลับมาหรือว่าเป็นเพราะความรู้ความเข้าใจอันแรงกล้า Benzก็เคลื่อนตัวออกอย่างนุ่มนวล
ทำตามทุกอย่างของคำแนะนำ หลินหยางไม่ค่อยได้สอนอะไรสักเท่าไหร่ สาวน้อยก็สามารถขับรถได้อย่างลื่นไหลและนุ่มนวล
“คุณนี่ไม่เสียทีจริงๆ จำเรื่องอื่นได้บ้างไหม?” หลินหยางถาม
“อย่าคุยกับฉัน สิ่งของที่อยู่ช่วงล่างของคุณมันกำลังแข็งทิ่มฉันอยู่!” เสี่ยวชัยหงบิดสะโพกตอนพูด
หลินหยางรู้สึกสบายใจอยู่ชั่วระยะ เพราะว่ารสชาติของการโดนก้นงอนเบียดกระแทกอยู่นั้นช่างไม่เลวเลย เสี่ยวชัยหงพลันยื่นมือออกไปคว้า จนคว้ากระบอกปืนขนาดย่อมของเขาเอาไว้ได้เต็มมือ
“น่ารังเกียจจัง รีบเก็บเร็วๆ เลย คุณอยากจะฉี่อีกแล้วใช่ไหม?” เสี่ยวชัยหงถามกลับ
“ใคร… ใครเป็นคนพูดกัน! คุณอย่าพูดมั่วๆ ขับรถดีๆ!” หลินหยางเริ่มสอน
ไม่ฟังคำพูดของเขา พลางส่ายก้นขยับไปมา เพราะว่าเธอเพิ่งรู้ตัวว่าการที่สิ่งบางอย่างถูไถตนเองอยู่นั้นมันสบายมาก
“มันร้อนจัง ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันก็ปวดฉี่!” เด็กสาวพูดเสียงสั่นพร่า
หลินหยางตอบในลำคอ” คุณอย่าทรมานต่อเลย ไม่งั้นเดี๋ยวคุณจะต้องฉี่ในรถ!”
เสี่ยวชัยหงหน้าแดงแจ๋ ในใจไม่อาจปฏิเสธรสชาตินี้สักนิด ราวกับแอบรู้สึกไม่ว่าจะมีฉี่ใส่รถก็ดี งั้นก็ถูไถอยู่ตลอดกันแบบนี้ไปเถอะ!
จิตวิญญาณของหลินหยางใกล้จะเสร็จเข้าไปทุกที ทั้งสองคนใช้วิธีนี้ในการรับรสชาติต่างกัน จนพวกเขากลับลืมไปซะสนิทถึงสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวอย่างสิ้นเชิง
เสี่ยวชัยหง ตัวสั่นเมา จนเขย่งตัวขึ้น พลันเหยียบคันเร่งไม่ทันระวัง รถก็ทะยานไปข้างหน้าอย่างแรงจากนั้นก็ชนเข้ากับแท่งปูนเข้าอย่างจัง!
