บทที่ 244 สะท้านฟ้าสะเทือนดิน
หลินหยางกำลังจะก้าวขาเข้าไป นักโทษก็ตะโกนออกมาจากข้างในว่า “หยุด เดี๋ยวก่อน”
หลินหยางยืนนิ่ง สะบัดผ้าในมือแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น？”
“นายถอดเสื้อออกให้หมด” นักโทษพูด
นักโทษคนนี้เล่ห์เหลี่ยมจริงๆ หลินหยางถอดเสื้อออกทั้งหมดอย่างเชื่อฟัง ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีช่องทีวีมามุงดู
หลินหยางที่ใส่แค่กางเกงตัวเดียวเดินเข้าไป ไฟข้างในดับหมดเลย
ห้องโถงในธนาคารมีคนคลานอยู่บนพื้นหลายคน ต่างตัวสั่นและไม่ขยับเลย
ไม่ไกลมากก็มีคนคนหนึ่งที่เลือดไหลตรงแขนไม่หยุด ดูเหมือนจะถูกยิง หลินหยางเดินตรงเข้าไป ช่วยเขาทำแผล ทำแผลไปด้วย มองบรรยากาศรอบๆ ไปด้วย
นักโทษหลบอยู่ตรงมุมด้านในสุด จับผู้หญิงไว้คนหนึ่ง มองการกระทำของหลินหยางอย่างเฝ้าระวัง
หลินหยางห่างจากนักโทษน่าจะมีไม่น้อยกว่า 5 เมตร ถ้าเกิดออกมือตอนนี้จะมีเวลาให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว อันตรายเกินไป
ค่อยๆ ทำแผลให้คนเจ็บ นักโทษรีบพูดขึ้นมาว่า “ทำเร็วๆ เสร็จแล้วก็ออกไป ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวกูยิงกระบาลมึงแมร่งเลย”
“อย่างพึ่ง แขนของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็บาดเจ็บแล้ว” หลินหยางตะโกน
แขนของผู้หญิงก็กำลังมีเลือดไหล แต่ว่าดูๆ แล้วเหมือนจะถูกมีดฟันโดน
“ไสหัวออกไป มันไม่ตายหรอก” นักโทษเอาปืนจ่อไปที่หลินหยางแล้วพูด
หลินหยางรีบยกมือขึ้นแล้วส่ายหัวพร้อมพูดว่า “อย่าง ถ้านายยังจะยื้อต่อไปอีก ผู้หญิงคนนี้จะไปทนไหวได้ยังไง เดี๋ยวก็สลบแล้ว ถ้าเธอสลบไป นายก็จับภาระใส่ตัวไม่ใช่หรอ”
เด็กผู้หญิงเป็นคนฉลาดเข้าใจถึงความหมายที่หลินหยางพูด ก็เลยแกล้งตัวอ่อนเหมือนกำลังจะล้ม นักโทษมองหลินหยางที่ใส่ไว้แค่กางเกงในตัวเดียว ลังเลไปสักพักแล้วพูดว่า “นายห้ามเดินมาโดยตรง เอามือไปจับไว้หลังหัวทั้งสองข้าง แล้วเดินถอยหลังมา”
หลินหยางเอามือทั้งสองจับไว้หลังหัวแล้วค่อยๆ เดินถอยหลัง จนในที่สุดเดินมาถึงตรงหน้าของนักโทษ
นักโทษที่ตัวดำผอมแห้งมองอย่างเฝ้าระวังหลินหยางดูออกว่าเขาตื่นเต้น ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันแค่มาทำแผลให้เธอแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”
หน้าตาที่ไม่มีอันตรายของหลินหยาง บวกกับการทำแผลที่ชำนาญ ทำให้นักโทษดูออกว่าอย่างน้อยเขาก็เป็นหมอจริงๆ
นักโทษเอาปืนจ่อไว้ที่หัวของหลินหยางแล้วพูดว่า “เอาล่ะ มึงทำเร็วๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นกูจะยิงมึงละนะ”
ปากกระบอกปืนที่เย็นๆ จ่อตัวเองไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่หลินหยางรู้สึกว่าอันตรายอยู่ใกล้ตัวเขาขนาดนี้ เขาตั้งสมาธิในการทำแผลให้เด็กผู้หญิง หลังจากทำเสร็จเขาก็แกล้งทำเป็นตรวจสภาพของผู้หญิง ถาม “มีตรงไหนไม่สบายไหม？”
หลินหยางส่งสายตาให้เธอ เด็กผู้หญิงรู้ทันทีแล้วพูดว่า “หูค่ะ หูไม่ค่อยสบายเลยค่ะ”
หลินหยางขยับเข้าไป แล้วกระซิบข้างหูของเธอว่า “หมอบลง”
ผู้หญิงรีบหมอบลงไป หลินหยางนั่งลงแล้วต่อยไปที่ท้องน้อยของนักโทษอย่างแรง ท่าทางครั้งนี้เร็วไม่เกินหนึ่งวิ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนที่จะรู้ตัวทันหรอก
นักโทษคนนี้ถือว่าเฝ้าระวังพอสมควรแล้ว แต่เขาดูถูกความเร็วของหลินหยางเกินไป หลังจากที่ถูกต่อยไปที่ท้องน้อย นักโทษก็ล้มลงกับพื้นทันที
หลินหยางรีบเตะผืนในมือของเขาออกไปไกล แล้วเหยียบที่คอของเขาแล้วพูดว่า “ไอ้ห่าเอ่ย กล้าเอาปืนมาจ่อฉัน เด็กน้อย รีบลุกขึ้นได้แล้ว”
เด็กผู้หญิงจะไปยืนไหวได้ยังไงกัน ท่าทางเมื่อกี้ได้ใช้ความกล้าของเธอหมดแล้ว
หลินหยางไม่มีวิธี ก็เลยตีลงไปที่ตรงจุดฝังเข็มหลายจุด ทำให้นักโทษไม่สามารถขยับทันที
พยุงตัวผู้หญิงขึ้น หลินหยางจ้องมองผู้หญิงแล้วคิดในใจว่า เป็นผู้หญิงที่สวยใช้ได้เลย ถึงจะตกใจจนทำให้หน้าซีดไปหน่อย แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอเลย
“ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวฉันพยุงเธอออกไปเอง” หลินหยางพูดทั้งยิ้ม
มือข้างหนึ่งลากนักโทษที่ขยับไม่ได้ อีกข้างหนึ่งพยุงผู้หญิงไว้แล้วเดินออกไป
“ออกมาแล้ว” คนข้างนอกต่างดีใจกันใหญ่
มีคนจำนวนมากล้อมเข้ามาจับนักโทษไปมัดไว้ทันที หลินหยางหันไปจ้องมองผู้หญิงแล้วพูดว่า “เอาล่ะ เธอปลอดภัยแล้ว”
คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงจะกอดหลินหยางแล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด พูดว่า “ขอบคุณ คุณจริงๆ ค่ะ”
หลินหยางรู้สึกแปลก เพราะตอนนี้มีคนล้อมมาเต็มไปหมดเลย โดยเฉพาะหลิวหลินหลินนั้นใช้สายตาที่เหยียดหยามในการมองเขา หลินหยางถึงได้ตบหลังผู้หญิงคนนั้นเบาๆ แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้มีคนมองเต็มไปหมดแล้วนะ”
ผู้หญิงเหมือนจับโดนสิ่งที่ช่วยชีวิตไว้ได้ ไม่ยอมปล่อยมือเลย หลินหยางก็เลยอุ้มเธอขึ้นแล้วไปที่โรงพักด้วยกัน
พอถึงหน้าประตู ผู้หญิงก็เริ่มสติกลับมาแล้วปล่อยหลินหยางออกอย่างเขินอาย หลิวหลินหลินรีบไปลากหลินหยางแล้วเข้าไปในห้องทำงานของเธอ
“ไอ้บ้า นายไปทำให้ผู้หญิงมาชอบนายเท่าไหร่แล้วเนี่ย？” หลิวหลินหลินกอดคอของเขาไว้แล้วพูด
“นี่จะโทษฉันได้ยังไง ฉันไปช่วยคนนะ ไม่ได้ไปจีบสาวซะหน่อย” หลินหยางพูดอย่างช่วยไม่ได้
หลิวหลินหลินบอกบนแล้วพูดว่า “ก็ได้ นายมันฮีโร่ ตอนนี้ยังเป็นฮีโร่ที่ช่วยสาวไว้อีกด้วย”
“ฉันก็แค่ต้องการช่วยเธอเท่านั้น” หลินผ้าเช็ดตัวยางอธิบาย
สีหน้าของหลิวหลินหลินเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเธอไปเขย่งปลายเท้าแล้วจูบเขา หลินหยางตกใจแต่ก็กอดเธอไปตามธรรมชาติ
ครั้งก่อนที่มาที่นี่ ทั้งสองคนได้ทำกันที่ห้องสอบสวนไปครั้งหนึ่ง ถึงวันนี้ยังรู้สึกไม่พอใจเลย
หลินหยางรู้สึกถึงอารมณ์ที่ร้อนแรงของผู้หญิงในอ้อมกอด รอไม่ไหวที่จะเอาตัวเองเข้าไปในตัวของเธอ หลินหยางได้ใช้บทหลงเฟิ่งเจว๋ขึ้นมาโดยเขาเองก็ไม่รู้ตัว นี้ก็ได้ทำให้หลิวหลินหลินยิ่งร้อนแรงเข้าไปใหญ่ ร่างกายเหมือนจะระเบิดเลย ตัวร้อนจนน่าตกใจ
“ร้อน ร้อนจังเลย” หลิวหลินหลินพูดไปด้วยถอดเสื้อไปด้วย
ชุดตำรวจที่มีเสน่ห์นั้นได้ถอดออกจนเหลือแค่ชุดชั้นในตัวเดียว แล้วกัดปากพูดอย่างเย็นชาว่า “นายมาช่วยฉันถอดสิ”
“ยังจะถอดอีก เธอจะทำอะไรเนี่ย” หลินหยางรู้แต่ก็แกล้งถาม
“ยังจะถามอีก？นายมาลอบจับดูสิ เปียกไปหมดแล้วเนี่ย นายยังไม่รีบช่วยฉันอีก” หลิวหลินหลินบ่น
หลินหยางหัวเราะแหะๆ แล้วยื่นมือไปดึงอย่างเบาๆ ตะขอบราของหลิวหลินหลินก็หลุดออกจากกัน หน้าอกที่เต็มอิ่มก็ได้เด้งออกมา หลิวหลินหลินรีบกดหัวของหลินหยางไปไว้ที่หน้าอกของตัวเอง
เขาก็เลยแลบลิ้นออกมาเพื่อดูด หลิวหลินหลินครางออกเสียงอย่างสบาย
ร่างกายของหลิวหลินหลินนั้นอวบๆ หน่อย หน้าอกเป็นจุดที่เธอภาคภูมิใจที่สุด มองดูหลินหยางที่เล่นหน้าอกของตัวเองอย่างสนุก หลิวหลินหลินเลยพูดว่า “นายอดอยากมากี่ปีเนี่ย วันนี้ฉันจะทำให้นายอิ่มไปเลยคอยดู”
“ฉันอดอยากตรงไหน คนที่กดฉันไว้ไม่ปล่อยคือเธอนะ” หลินหยางเลียริมฝีปากแล้วพูด
หลิวหลินหลินนั่งลงไปบนตัวของเขาแล้วพูดว่า “ถ้านายยังเถียงอีกฉันจะหักไอ้นี่ทิ้งเลย”
ผู้หญิงคนนี้ได้จับปืนน้อยๆ ของเขาไว้อีกแล้ว นั้นเป็นจุดอ่อนของเขาเลยนะ โดยเฉพาะตอนที่ตกอยู่ในมือของผู้หญิง
หลิวหลินหลินดึงกางเกงของหลินหยางลง ก้มลงไปแล้วใช้ปากในการอมไปที่ไอแท่งนั้นของหลินหยาง หลินหยางถอนหายใจอย่างพึงพอใจ ผู้หญิงคนนี้เร่าร้อนขึ้นมาทำให้เขาเองก็รับมือไม่ไหวเหมือนกัน
ปืนน้อยที่ตั้งและแข็งได้เข้าไปข้างในปากที่อุ่นและเปียกแล้วยิ่งแข็งเข้าไปใหญ่ ทำให้ไอ้แท่งนั้นขยายจนเต็มที่
ดูออกได้เลยว่าหลิวหลินหลินไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน
หลินหยางบีบหน้าของเธอแล้วพูดว่า “เอาละ ไม่ต้องฝืนแล้ว”
“ไอ้บ้า วันนี้ฉันจะต้องทำให้นายยอมฉันแน่” หลิวหลินหลินพูดทั้งหัวเราะ
กางเกงในผ้าไหมนั้นมีรอยซึมออกมาแล้ว หลิวหลินหลินถอดและโยนไปทางหลินหยางแล้วพูดว่า “นี้เป็นรางวัลของนาย แต่วันนี้ตัวของนายเป็นรางวัลของฉัน”
หลิวหลินหลินกอดเขาไว้แล้วจับไอ้ปืนน้อยมาจ่อไว้ที่ข้างล่างของตัวเอง ความรู้สึกที่โดดเดี่ยวนั้นมานานก็ถูกเติมเต็ม เธอร้องออกมาอย่างตื่นเต้นว่า “นายมันไอ้สารเลว ไม่มาหาฉันเลย วันนี้ฉันจะสูบนายให้แห้งไปเลยคอยดู”
“ฉันก็อยากมา แต่ทุกครั้งที่มาที่นี่ก็จะซวยตลอดเลย” หลินหยางพูด
หลิวหลินหลินเหมือนกับเครื่องตอกเสาเข็มเลย จะว่าความอ่อนของตัวและแรงเอวของผู้หญิงคนนี้ดีมากเลย หลินหยางแทบไม่จำเป็นต้องขยับก็สามารถเพลิดเพลินได้
“เป็นยังไง สบายไหม？คราวหลังนายมาหาฉัน ฉันก็มีวิธีอีกมากมายในการทำให้นายหลง” หลิวหลินหลินพูด
หลินหยางอุ้มเธอขึ้นแล้วไปวางเธอไว้บนโต๊ะ แย่งฝ่ายจู่โจมมาเป็นของตัวเอง มือทั้งสองของหลิวหลินหลินดันไว้บนโต๊ะทำงาน แล้วอ้าขาออก ปล่อยให้หลินหยางขยับอย่างอิสระ
ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ในความลุ่มหลง แต่ที่พวกเขาไม่รู้คือตอนนี้ข้างนอกมีคนได้ยินเสียง ก็เลยเอาหูแนบไว้ที่ประตู
เป็นผู้หญิงที่ถูกหลินหยางช่วยชีวิตไว้นั้นเอง เธอชื่อเถียนเสี่ยวเสี่ยว วันนี้กะว่าจะไปถอนเงินที่ธนาคาร แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกจับเป็นตัวประกัน และแทบจะเสียชีวิตอยู่ตรงนั้นอีกด้วย
เวลาสำคัญหลินหยางได้บุกเข้ามา ทำให้เธอมีความหวังในการใช้ชีวิตขึ้นมา หลินหยางเหมือนกับฮีโร่ที่ออกมาจากการ์ตูนเพื่อจัดการกับผู้ร้ายเลย
ตอนที่เธอถูกหลินหยางพยุงออกมา แทบจะล้มลงแล้ว แต่พอกอดหลินหยางไว้ก็ไม่อยากขยับสักเท่าไหร่
เข้าไปจนบันทึกในโรงพักเสร็จแล้ว เถียนเสี่ยวเสี่ยวก็เอาแต่หาหลินหยางอย่างเดียว พอได้ยินเสียงก็เลยมาแอบฟัง
ที่กั้นเสียงข้างในไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอได้ยินทุกอย่างจากข้างในอย่างชัดเจน นี้เป็นผลกระทบที่ใหญ่โตมากสำหรับสูดดม
ที่แท้ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงเป็นแบบนี้นี่เอง ใจของเถียนเสี่ยวเสี่ยวเหมือนกำลังถูกแมวข่วนเลย รู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ ค่อยๆ เปิดประตูออกนิดหนึ่ง เถียนเสี่ยวเสี่ยวเห็นทุกอย่างจนหมด
หลิวหลินหลินอ้าขาทั้งสองไว้ หลินหยางก็ได้ขยับเข้าออกอย่างแรง ตอนเห็นไซส์ที่น่าตกใจของหลินหยาง เถียนเสี่ยวเสี่ยวก็ละสายตาไปจากแท่งนั้นของหลินหยางไม่ได้เลย
ตัวของผู้หญิงและผู้ชายต่างขยับอยู่อย่างนั้น ใจของเถียนเสี่ยวเสี่ยวก็เต้นแรงตาม เธออยากจะไปผลักผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นตัวเองแทน
แต่ว่าการพุ่งชนที่แรงขนาดนั้น เธอจะรับไหวผ้าเช็ดตัว ？ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ทนไว้ได้ยังไงกัน
หลินหยางพูดว่า “เป็นยังไงบ้าง เธอไม่ใช่ว่าจะทำให้ฉันยอมแพ้ไม่ใช่หรอ ？รอดูว่าฉันจะจัดการเธอยังไงเลย”
หลิวหลิงหลิงหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอนว่านายเก่งกว่า ถ้านายจัดการผู้หญิงที่ช่วยไว้ในวันนี้ได้นายจะเก่งกว่าเดิมอีก”
“เหลวไหล เด็กผู้หญิงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง” หลินหยางจ้องมองเธอแล้วพูด
ใจของเถียนเสี่ยวเสี่ยวเหมือนถูกทุบอย่างแรง เริ่มลนลานและทำอะไรไม่ถูก เพราะคำพูดของทั้งสองคนได้เข้าหูเธอทั้งหมด
ในหัวได้เริ่มคิดภาพที่เธอกำลังมีอะไรกับหลินหยาง เธอปิดหน้าที่แดงไว้จนรู้สึกเริ่มหายใจไม่ค่อยออก
“ไอ้บ้า นายเร็วอีกหน่อย เร็วกว่านี้อีก” ตัวของหลิวหลินหลินเกร็งไปหมด
เธอพ่ายแพ้อย่างเห็นได้ชัด หลินหยางก็ขยับเร็วขึ้น หลังจากหลิวหลินหลินถึงจุดสูงสุดแล้วหลินหยางเองก็ถึงแล้วเหมือนกัน
ตอนนี้เอง ประตูถูกเปิด เถียนเสี่ยวเสี่ยวเดินเข้ามาโดยตรง
