“อย่าอยากรู้ให้มากไปหน่อยเลย ความอยากรู้ทำให้แมวตายได้”ถังหลินมองเวินลั่วฉิง พลางพูดอย่างเข้มงวด ไม่เปิดเผยแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว
เวินลั่วฉิง“……”
ทำไม？นี่หมายถึงจะฆ่าปิดปากหรือ？
พี่ชายเธอถีบหัวไล่ส่งหลังใช้งานเธอเสร็จอย่างนั้นหรือ แถมยังคิดจะฆ่าปิดปากด้วย？
โอ้พระเจ้า！ยังมีความเป็นธรรมอยู่บ้างไหม？
“พี่ ฉันต้องเตือนพี่หนึ่งประโยคใช่ไหม หาคนนั้นไม่เจอพี่ก็ออกไปไม่ได้ พี่ออกไปไม่ได้ก็ไม่มีทางตามหาหญิงคนนั้น มันจะวนเวียนอยู่อย่างนี้นะ……”เวินลั่วฉิงมองเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส
วางมาดไปเถอะ พี่วางมาดต่อตามสบายเลย！！
“หาวิธีให้พี่ออกไป มีเพียงพี่เท่านั้นที่จะหาตัวผู้หญิงคนนั้นเจอ”ถังหลินชะงัก พลางขมวดคิ้วแน่นเป็นปม
เวินลั่วฉิง“……”
ให้ตายเถอะ！！
พูดเหมือนเธอทำได้ทุกอย่าง หรือว่าเธอเป็นคนก่อตั้งสถานีตำรวจขึ้นมาเอง เธอบอกให้ปล่อยเขาไปก็ปล่อยเขาได้อย่างนั้นหรือ？
พี่ชายเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่？กล้าคิดเสียจริง！
“พี่ฉันไปชงชาให้พี่ พี่ค่อยๆดื่มแล้วกัน”เธอไม่มีความสามารถให้เขาออกไป ดังนั้นเขานั่งจิบชาอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน
“ฉิงฉิง มีเพียงพี่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้น มีเพียงพี่ถึงหาตัวเธอคนนั้นเจอ”ถังหลินแอบถอนหายใจ ถังหลินยืนกรานจุดนี้มาก
“พี่เธอทำอะไรกับพี่กันแน่ ถึงทำให้พี่……”เวินลั่วฉิงมองเขาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า“หงุดหงิด”
เธอเห็นถังหลินหงุดหงิดอย่างชัดเจน
ถังหลินจ้องเขม็งเธอแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร
“ไม่พูดก็ช่าง ฉันก็ไม่สนใจแล้ว”เวินลั่วฉิงหันกายเดินออกไป ซึ่งคิดในใจว่าถังหลินต้องเรียกเธอไว้แน่ๆ แต่ถังหลินไม่ได้เรียกเธอเลย
เวินลั่วฉิงออกจากห้อง พลางถอนหายใจแรงๆหนึ่งเฮือก
แม่ง！！
ถังหลินไว้ความหวังไว้ที่เธอ！！！
เมื่อเป็นเช่นนี้เธอไม่มีทางไม่ช่วยเหลือเขาเด็ดขาด！！
โอ้ ทำไมเธอถึงมีพี่ชายอย่างนี้ด้วยนะ？
ตอนที่เวินลั่วฉิงออกมา เย่ซือเฉินก็ไม่อยู่แล้ว น่าจะมีธุระด่วนเข้ามา
ตอนที่เวินลั่วฉิงออกจากสถานีตำรวจ ใบหน้ายังคงเจือความไม่พอใจไว้หลายส่วน
ทว่าเธอเพิ่งออกจาสถานีตำรวจไม่นานก็ได้รับสายจากเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินส่งที่อยู่ให้เธอ เธอจึงรีบตามไป เย่ซือเฉินบอกว่ามีเบาะแสของถังหลินเล็กน้อย
เวินลั่วฉิงไม่กล้าเสียเวลา รีบไปยังจุดนัดพบโดยด่วน
เมื่อเข้าไปถึงในห้อง เวินลั่วฉิงก็เห็นมีผู้ชายอีกคนอยู่กับเย่ซือเฉินในห้อง
“พี่สะใภ้ใหญ่ ผมคือกู้หวู ได้ยินชื่อเสียงพี่สะใภ้มานาน วันนี้ได้เจอครั้งแรก รบกวนพี่สะใภ้ช่วยชี้แนะด้วย”กู้หวูเห็นเวินลั่วฉิงก็รีบลุกขึ้นยืน“ในที่สุดลูกพี่ก็นอนกับพี่สะใภ้……”
หลังได้หลับนอนกับผู้หญิง ผู้หญิงคนนี้ก็จะกลายเป็นของคุณ นี่คือสิ่งที่กู้หวูสอนคุณชายสามเย่ในอดีต
ดูแล้วลูกพี่ทำได้ไม่เลวเลย！！
“พูดเรื่องงาน”คุณชายสามเย่เหลือบมอง ตัดบทพูดของกู้หวูทิ้ง
“พนักงานคนนั้นชื่อกงหยุน ทำงานที่โรงแรมกั๋วซินมาโดยตลอด หากดูผิวเผินเธอก็ไม่ได้ผิดปกติอะไร แต่ผมสืบได้ว่าช่วงนี้เธอติดต่อกับองค์กรโกสต์ซิตี้ ดังนั้นสถานะของเธอน่าจะไม่ธรรมดาเอาเสียเลย อาจมีคนส่งเข้ามาอยู่ในโรงแรมกั๋วซิน”ตอนพูดเรื่องงาน กู้หวูก็ไม่ได้มีทีท่าซุกซนเหมือนเมื่อสักครู่แล้ว หากแต่เผยสีหน้าจริงจังออกมา
“คนขององค์กรโกสต์ซิตี้？”คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของกู้หวู สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นายมั่นใจว่าเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้？”
หากเกี่ยวพันไปถึงคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ เช่นนั้นเรื่องนี้ก็คงยุ่งยากมากขึ้นแล้วล่ะ
“แน่ใจ”ตอนที่กู้หวูพูด น้ำเสียงมาดมั่นมาก
“เมืองAก็มีคนขององค์กรโกสต์ซิตี้หรือ？”เวินลั่วฉิงก็เคยได้ยินชื่อองค์กรโกสต์ซิตี้ใสก่อน แต่เธอไม่ได้รู้ลึกมากนัก แค่เคยได้ยินมาว่าเป็นองค์กรหนึ่งที่ร้ายกาจมาก
หากถามว่าร้ายกาจขนาดไหน？
จนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครให้คำตอบได้เลย เหตุเนื่องจากไม่มีคำให้พรรณนา
“คนองค์กรโกสต์ซิตี้มีทั่วทุกมุมโลก เมืองAเป็นเมืองหลวง ต้องมีคนขององค์กรโกสต์ซิตี้อยู่แล้ว”กู้หวูมองเวินลั่วฉิงแวบหนึ่ง พลันอธิบายอย่างรวดเร็ว
“องค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ใช่เมืองเมืองหนึ่ง หรืออาจพูดว่าไม่ใช่เพียงเมืองเดียว คนนอกไม่รู้ว่าศูนย์รวมของพวกเขาอยู่ไหน？หัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ลี้ลับมาก ได้ยินมาว่าคนทั่วโลกมีคนเคยเห็นเขาไม่ถึงห้าคน”
“เล่ากันว่ายี่สิบกว่าปีก่อน หัวหน้าเคยออกมาปรากฏตัว ซึ่งตอนนั้นอายุของเขาก็มีเพียงยี่สิบกว่าๆเท่านั้น ช่วงเวลาสั้นๆก็สะเทือนฟ้าดินแล้ว แน่นอน คำพวกนี้ผมฟังผู้อาวุโสเล่าให้ฟัง ทุกครั้งที่ผู้อาวุโสพูดถึง ล้วนมีสีหน้าเกรงขามและเลื่อมใส ต่างว่ากันว่าหัวหน้าท่านนี้เป็นเทพในตำนาน”
“แต่หลายปีมานี้ หัวหน้าท่านนี้ไม่เคยปรากฏตัวออกมาเลย บ้างก็เล่ากันว่าหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ตายไปแล้ว แต่หลายปีมานี้อำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้มีแต่รุ่งโรจน์ไม่มีถอย ทุกอย่างเป็นระเบียบแบบแผ่น ไม่เหมือนสูญเสียผู้นำ เลยทำให้พวกเขายิ่งลึกลับเพิ่มขึ้น”
กู้หวูหยุดพูดชั่วอึดใจ จากนั้นก็พูดต่อว่า“ยังมีข่าวลือเกี่ยวกับหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้หลายรูปแบบ บางคนบอกว่าเขาไม่เคยแต่งงานเลย ไร้ลูกชายลูกสาว บางคนบอกว่าเขารังเกียจผู้หญิง บางคนบอกว่าเขาเกรงกลัวผู้หญิง และยังมีคนเล่ากันว่าเขาออกบวชแล้ว สรุปโดยสังเขปก็คือหัวหน้าท่านนี้ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง”
“องค์กรโกสต์ซิตี้ นอกจากไม่ทำธุรกิจค้ายาเสพติดกับค้าหญิงประเวณีแล้ว พวกเขารับงานทุกอย่าง ขอเพียงคุณมีเงินออกเพียงพอคุณก็สามารถจ้างพวกเขาทำได้ทั้งนั้น รวมทั้งการฆ่าคนด้วย”เห็นได้ชัดว่ากู้หวูรู้ประวัติขององค์กรโกสต์ซิตี้เป็นอย่างดี
“สืบได้ไหมว่าใครเป็นผู้จ้างวางพวกเขา？”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย หากพูดตามหลักที่กู้หวูเล่ามา ถึงแม้จะสืบรู้ความแน่ชัดว่าเป็นฝีมือขององค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ก็ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าใครเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง
“คนในองค์กรโกสต์ซิตี้เก็บรักษาความลับได้ดีเยี่ยมมาก ไม่มีทางเผยข้อมูลของลูกค้า ดังนั้นอยากตรวจสอบว่าใครเป็นผู้จ้างวางพวกมัน เกรงว่าคงไม่ง่ายอย่างนั้น”ตอนที่กู้หวูพูด คิ้วก็ขมวดยุ่ง แถมยังส่ายหัวเบาๆอีกด้วย
“เป็นสมาชิกขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ ถึงแม้จะมีลูกน้องตัวเล็กๆ แต่ก็เคยผ่านการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงมาก่อน”เย่ซือเฉินหรี่ตาขึ้นค่อยๆเสริมอีกหนึ่งประโยค
“ใช่ กลายเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ก็ไม่มีใครธรรมดาเลย คืนนั้น ตอนแรกพวกเขาร่วมมือกับกงหยุนจะดำเนินแผนการกับคุณชายเย่ เพียงแต่คุณชายเย่ไม่ไป และถังหลินเข้าไปนอนในห้องของคุณเย่ ดังนั้นพวกเขาจึงเปลี่ยนแผนกะทันหัน”ขณะที่กู้หวูพูดก็เงยหน้ามองเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉิน
“นายแน่ใจได้อย่างไรว่าพวกเขาเปลี่ยนแผนกะทันหัน？”สายตาที่หรี่เล็กน้อยของคุณชายสามเย่กะพริบรัวๆ เผยสีหน้าไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าใดนัก
เวินลั่วฉิงขยิบมุมปากเล็กน้อย พวกเขาคิดมาโดยตลอดว่าเป้าหมายของพวกเขาคือถังหลิน หากยึดถือคำพูดของกู้หวูก็คือถังหลินเป็นตัวรับเคราะห์แทนเย่ซือเฉิน？
