อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอจะมองข้ามอะไรไป เป็นไปได้มากว่าเธออาจจะมองข้ามรายละเอียดของใครคนใดคนหนึ่งไป บางรายละเอียดหนึ่งก็อาจจะสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องราวมากมายได้
ก่อนหน้านี้เธอคิดถึงว่า คนที่ฉลาดอย่างคนที่อยู่เบื้องหลังคนนั้น เป็นไปได้มากที่จะให้คนช่วยเอาของเข้าไปให้เขาด้วยเหตุผลที่เหมาะสม และให้คนนั้นช่วยเขาเอาของไปให้โดยรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ
ถ้าหากเป็นแบบนี้ ลักษณะท่าทางของคนที่ช่วยเอาของไปให้เขานั้นก็อาจจะไม่ผิดปกติอะไร
“ได้สิ” ถังหลินไม่ได้ถามมาก แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมากด้วยเช่นกัน แล้วกดคลิปวิดีโอย้อนกลับไปอีกครั้งตามความหมายนั้นของเวินลั่วฉิง
ดวงตาของเวินลั่วฉิงจ้องมองภาพตรงหน้าโดยไม่กะพริบตา มองสำรวจต่อไป เพียงแต่ครั้งนี้เวินลั่วฉันไม่เพียงแค่มองสำรวจลักษณะท่าทางของคนไข้เพียงเท่านั้น ครั้งนี้เธอเฝ้าดูปัญหารายละเอียดทั้งหมดอีกด้วย
ถังหลินช่วยเธอปรับคลิปวิดีโอ ข้ามช่วงเวลาตรงกลางที่คนไข้เข้าไปในออฟฟิศของหยวนหยู เปิดเพียงแค่ฉากที่คนไข้พวกนั้นเข้าออกออฟฟิศของหยวนหยูเพียงเท่านั้น
ถังหลินดูไปสองสามรอบแล้ว ดังนั้นการเคลื่อนไหวในการปรับคลิปวิดีโอนี้จึงดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
“หยุดก่อนค่ะ” เวินลั่วฉิงเห็นคนไข้คนหนึ่งเดินออกมาจากออฟฟิศของหยวนหยูจึงตะโกนร้องออกมาอย่างรวดเร็ว
ขณะที่เวินลั่วฉิงตะโกนออกมานั้น ถังหลินก็หยุดภาพในกล้องวงจรปิดลง
“ทำไมหรือ? มีปัญหาอะไร? คนนี้ดูแล้วปกตินี่” ถังหลินมองดูคนๆนั้นที่อยู่ในหน้าจออย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดๆเลย
“ในมือของเขาไม่ได้ถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ แต่ตอนที่เขาเข้าไป ในมือถือโทรศัพท์มือถืออยู่เครื่องหนึ่ง” ที่เวินลั่วฉิงสังเกตนั้นไม่ใช่สีหน้าท่าทางของคนๆนั้น สีหน้าท่าทางของคนนั้นเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีความผิดปกติใดๆเลย
“ใช่หรือ?” ถังหลินรู้สึกอึ้งไป หลังจากนั้นก็ย้อนวิดีโอกลับไปอีกครั้ง และเป็นอย่างนั้นจริงๆตอนที่คนไข้คนนี้เข้าไป ในมือซ้ายของเขากำโทรศัพท์มือถือเอาไว้หนึ่งเครื่อง
“เอาไว้ในกระเป๋าหรือเปล่า เขาใส่เสื้อคลุมอยู่ สถานการณ์อย่างเขานี่ก็นับว่าปกตินะ อีกทั้งก็ไม่ได้มีเพียงแค่เขาคนเดียวด้วย ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขามีปัญหา” ไม่ใช่ว่าถังหลินไม่เชื่อเวินลั่วฉิง แต่วิเคราะห์ปัญหาจากสภาพจริง
ถังหลินเอาคลิปที่คนไข้คนนั้นเดินออกมาจากออฟฟิศของหยวนหยูออกมาอีกครั้ง : “ชายเสื้อทางมุมซ้ายของเขาต่ำลงจากทางด้านขวา ดังนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาเป็นไปได้มากที่จะวางเข้าไปในกระเป๋าแล้ว”
เวินลั่วฉิงไม่ได้อธิบาย แต่เปิดเอาช่วงที่คนไข้คนนั้นเดินไปยังออฟฟิศของหยวนหยูออกมา ในคลิปวิดีโอ ร่างของคนๆนั้นหันข้างให้พวกเขา แต่ยังสามารถเห็นสภาพชายเสื้อคลุมของเขาได้อย่างชัดเจน
“ตอนที่เขาเข้าไป ชายเสื้อทางด้านซ้ายต่ำกว่าทางด้านขวา เหมือนกับตอนที่เขาเดินออกมาจากออฟฟิศหยวนหยู ดังนั้น ถ้าหากโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่ในกระเป่า แบบนั้นแล้วตอนที่เขาเข้าไป โทรศัพท์มือถือของเขาก็อยู่ในกระเป๋าแล้ว ตอนที่เขาออกมากระเป๋าเสื้อของเขาก็ไม่ได้เพิ่มสิ่งของใดๆขึ้นมาด้วย ถ้าหากตอนที่เขาออกมาเขาเอาโทรศัพท์มือถือใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง นั่นก็จะยิ่งชัดเจนขึ้นไปอีก แต่ดูจากกล้องวงจรปิดแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าไม่มี เพราะฉะนั้นโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นที่อยู่ในมือเขานั้นทิ้งเอาไว้อยู่ในออฟฟิศของหยวนหยู”
ถังหลินดูอย่างตั้งใจ วิเคราะห์แล้ว หลังจากนั้นดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย : “ฉิงฉิง เธอพูดถูกมาก โทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นที่เขาถืออยู่ไม่ได้ถือออกมาด้วยจริงๆ”
“นี่เป็นเศษชิ้นที่แตกของโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นที่พวกเราหาเจอในออฟฟิศของหยวนหยู ดูว่าจะใช่วัสดุแบบเดียวกันกับโทรศัพท์มือถือที่คนนั้นถืออยู่หรือเปล่า”เย่ซือเฉินเอาเศษชิ้นที่แตกของโทรศัพท์ออกมา แล้ววางตรงหน้ากล้องวงจรปิด
“มองแบบนี้ก็มองไม่ออกเหมือนกัน อีกทั้งในตอนนั้นคนนั้นก็กำโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในด้วย โทรศัพท์เครื่องนี้ก็ไม่ได้ใหญ่ กำเอาไว้ในมือแบบนั้นแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่รูปแบบโทรศัพท์มือถือพวกเราก็มองไม่ออก แล้วจะมองออกได้อย่างไรว่าเป็นวัสดุอะไร?” ถังหลินมองดูเศษชิ้นที่แตกของโทรศัพท์มือถือนั่น แล้วมองไปยังโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือของคนไข้คนนั้นในกล้องวงจรปิด เขารู้สึกว่านั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
“วัสดุคงจะเหมือนกัน แต่ต้องหานักวิเคราะห์ร่องรอยที่เชี่ยวชาญมาตรวจสอบอีกครั้งค่ะ” แต่เวินลั่วฉิงกลับสรุปออกมาเลย อีกทั้งยังมีน้ำเสียงที่มีความมั่นใจมากอีกด้วย
“ฉิงฉิง นี่เธอมองออกหมดเลยหรือ? เธอมองออกได้อย่างไรกัน?” ถังหลินรู้สึกตกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้มาตลอดว่าฉิงฉิงของเขานั้นเก่งมาก แต่เขาก็คิดไม่ถึงเลยว่าฉิงฉิงจะเก่งถึงขั้นนี้ คิดไม่ถึงว่าจะสามารถมองออกถึงวัสดุของโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกล้องวงจรปิดทั้งที่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถมองออกได้เลยเสียด้วยซ้ำ?
“ฉิงฉิงเธอเก่งมากเกินไปแล้วจริงๆ นับวันฉันยิ่งนับถือเธอแล้ว”
“ตรวจสอบกล้องวงจรปิดตัวอื่นๆในโรงพยาบาลด้วยนะคะ ดูว่าคนไข้คนนี้ติดต่อกับใครในสถานที่อื่นๆของโรงพยาบาลด้วย คนนั้นให้คนไข้ช่วยเอาโทรศัพท์มือถือไปให้หยวนหยู แล้วก็ไม่ได้ทำให้คนไข้เกิดความรู้สึกสงสัยใดๆด้วย จะต้องเคยมีการติดต่อกับคนไข้แล้วอย่างแน่นอน แล้วก็จะต้องมีการเจรจากันด้วย” เวินลั่วฉิงมองไปยังถังหลินแวบหนึ่ง น้ำเสียงนี้ถังหลินดูจะโอเวอร์ไปเสียหน่อย ในเมื่อตอนนี้มีเบาะแสนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ตรวจสอบตามเบาะแสนี้ไป
“ได้ ฉันจะตรวจสอบเดี๋ยวนี้เลย” ถังหลินได้เชิญให้คนอื่นๆที่อยู่ในห้องกล้องวงจรปิดนี้ออกไปตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้ภายในห้องมีเพียงพวกเขาสามคน จะได้ตรวจสอบกันได้อย่างสะดวก
ครั้งนี้ถังหลินหาเพียงแค่คลิปวิดีโอของคนไข้ที่เป็นคนส่งโทรศัพท์มือถือนี้เท่านั้น เพียงแค่เป็นฉากที่มีคนไข้คนนี้ถังหลินก็ไม่ยอมปล่อยไปเลย
จากในคลิปกล้องวงจรปิด พวกเขาพบว่าคนไข้คนนั้นหลังจากที่ขึ้นไปยังชั้นสามแล้วก็ได้เอาโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า
“ดูสิ ตอนที่เขาขึ้นไป คนๆนั้นเอาโทรศัพท์มือถือให้เขาแล้ว” ถังหลินหยุดอยู่ตรงภาพที่คนไข้คนนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา : “ดูคลิปก่อนหน้าอีกซักหน่อย ก็คงจะเจอ”
เวลานี้เสียงของถังหลินนั้นมีความตื่นเต้นขึ้นมา เขาหามาเป็นครึ่งวันขนาดนี้ไม่เห็นผลแม้แต่นิดเดียว ในที่สุดตอนนี้ก็เจอแล้ว
ถังหลินดูคลิปวิดีโอต่อ ตั้งแต่คนไข้เข้ามาในโรงพยาบาล ตั้งแต่คนไข้ลงทะเบียนบัตร ถึงคนไข้ขึ้นไปยังออฟฟิศของหยวนหยู ถังหลินตรวจสอบอย่างไม่ตกหล่นแม้แต่นิดเดียว แต่กลับไม่พบอะไรเลย
หลังจากที่คนไข้คนนี้เข้ามายังโรงพยาบาลแล้ว นอกจากตอนที่ลงทะเบียนบัตรแล้วก็ไม่ได้ไปติดต่อกับคนอื่นๆ และยิ่งไม่มีการพูดคุยกับคนอื่นอีกด้วย
“ดูแล้ว คนๆนั้นจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ให้เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาลนะ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว และรอบคอบมากจริงๆ” ถังหลินตรวจสอบจนสุดท้ายแล้วก็ยังไม่พบ สีหน้าหนักหน่วงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“หาคนนี้ให้เจอก่อน” ดวงตาของเวินลั่วฉิงหรี่ลงเล็กน้อย ในเมื่อหาคนที่ให้โทรศัพท์มือถือไม่เจอ ถ้าอย่างนั้นก็หาคนไข้คนนี้มาให้ได้ก่อน
ถึงตอนนั้นอย่างน้อยๆก็สามารถจะสอบถามสถานการณ์ออกมาได้บ้าง
“ผมให้กู้หวูไปหา ทางด้านนี้กู้หวูถนัดที่สุด จำเป็นที่จะต้องใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดหาตัวคนนั้นให้เจอ จะไม่เกิดเรื่องขึ้นอีกเด็ดขาด” เย่ซือเฉินเอ่ยพูดขึ้นมา ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ที่ต้องพยายามก็คือความเร็ว ตอนนี้หยวนหยูเกิดอุบัติเหตุขึ้นแล้ว พวกเขาจะไม่ป้องกันไม่ได้!!
