ถังหลินเดาว่าฉิงฉิงกับโจ๋วชิงต้องตรวจสอบเรื่องพ่อของหยวนหยูอยู่แน่เลย ขอให้ทุกอย่างราบรื่น อย่าได้เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายอย่างอื่นอีกเชียวนะ！！
ถังหลินแอบถอนหายใจทีนึงแล้วสงบสติอารมณ์ของตัวเอง นาทีนี้ถึงเขาเป็นห่วงมากแค่ไหน ก็ต้องรับประกันว่าทางฝั่งหยวนหยูจะเกิดปัญหาไม่ได้
ถ้าหากหยวนหยูเกิดเรื่อง พวกเขาก็จะไม่มีพยานที่สามารถชี้ตัวโจ๋วอันหนานได้แล้ว แน่นอนว่าเขายิ่งไม่รู้จะบอกกับโจ๋วชิงยังไง
เพราะหยวนหยูอยู่ในสภาพที่หมดสติอยู่ ยาเลยป้อนได้ช้ามาก แต่ด๊อกเตอร์กู่กลับมีความอดทนสุดๆ คอยป้อนทีละนิดอย่างช้าๆ ไม่ได้เลอะออกมาเลย
ในที่สุดยาถ้วยนึงก็ได้ป้อนจนหมด ถังหลินมองหยวนหยูที่อยู่บนเตียงแล้วอดตื่นเต้นไม่ได้
ถ้าหยวนหยูสามารถฟื้นขึ้นมา ไม่เพียงแต่สามารถช่วยฉิงฉิง ยิ่งเป็นการช่วยโจ๋วชิงด้วย
ความรักที่โจ๋วชิงมีให้กับหยวนหยูเขาเห็นอยู่ในสายตา แปดปีก่อนตอนที่โจ๋วชิงเพิ่งเลิกกับหยวนหยูก็เหมือนผีที่สูญเสียวิญญาณ
แปดปีมานี้ โจ๋วชิงไม่เคยมีแฟนเลย คอยเฝ้าคอยปกป้องอย่างซื่อๆมาโดยตลอด ตอนนั้นถ้าไม่ใช่ว่าหยวนหยูเพื่อทำให้โจ๋วชิงเชื่อว่าเรื่องที่ทำนั้นไร้เยื่อใยเกินไป โจ๋วชิงคงไปหาหยวนหยูตั้งนานแล้ว
ตอนนี้โจ๋วชิงรู้ความจริงของตอนนั้นแล้ว รู้ว่าตอนนั้นโจ๋วอันหนานเป็นคนบีบให้หยวนหยูเลิกกับเขา โจ๋วชิงย่อมรู้ด้วยว่าเรื่องที่หยวนหยูทำในตอนนั้นเป็นสิ่งจอมปลอม แค่เพื่อทำให้เขาดูเฉยๆ
การเข้าใจผิดของแปดปีก่อนถือว่าคลียร์แล้ว แต่ตอนนี้หยวนหยูกลับถูกโจ๋วอันหนานทำร้ายจนหมดสติ ถ้าหยวนหยูหมดสติแบบนี้ไปตลอด เขากลัวโจ๋วชิงจะทนไม่ไหวจริงๆ
ด๊อกเตอร์กู่บอกว่าให้หยวนหยูกินยาชุดเดียว หยวนหยูก็จะสามารถฟื้นขึ้นมาได้แล้ว แต่ถังหลินรู้ว่ามันไม่มีทางไวขนาดนั้นหรอก เพราะยังไงซะโจ๋วอันหนานเป็นคนทำให้หยวนหยูหมดสติ
นาทีนี้ในใจของโจ๋วอันหนานก็ตื่นเต้นมาก ถึงแม้ใบหน้าเธอไม่ได้ดูผิดปกติเลย แต่มือที่ห้อยอยู่ข้างกายเธอกลับกุมไว้แน่นอย่างไม่ขาดสาย
นาทีนี้สายตาของโจ๋วอันหนานก็ได้เพ่งมองหยวนหยูที่นอนอยู่บนเตียงตลอด
เย่ซือเฉินออกมาจากห้องผู้ป่วยก็ได้โทรหาเวินลั่วฉิงทันที แต่กลับโทรไม่ติดสักที
เย่ซือเฉินจิตตกเล็กน้อย นึกถึงรอยยิ้มที่ได้ใจและแฝงด้วยความร้ายกาจของโจ๋วอันหนานในก่อนหน้านี้แล้ว สีหน้าของเย่ซือเฉินได้เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
เขารีบค้นหาเบอร์ของโจ๋วชิงแล้วโทรออกไปอย่างไว
แต่มือถือของโจ๋วชิงเหมือนกับของเวินลั่วฉิงเลย โทรยังไงก็โทรไม่ติด
เย่ซือเฉินยิ่งจิตตกเข้าไปใหญ่ เขารู้ว่าเวินลั่วฉิงกับโจ๋วชิงอยู่ด้วยกัน ตอนนี้มือถือของเวินลั่วฉิงกับโจ๋วชิงต่างก็โทรไม่ติด หรือทั้งสองจะเกิดเรื่องขึ้น？！
ไม่ ไม่มีทาง ไม่มีทางเด็ดขาด ฉิงฉิงของเขาจะต้องไม่เป็นอะไร
เย่ซือเฉินนึกถึงก่อนหน้านี้เขาได้เอาเบอร์ของกู้หวูให้เวินลั่วฉิง บอกกับเธอว่ามีธุระก็โทรหากู้หวู เย่ซือเฉินจึงได้ค้นหาเบอร์ของกู้หวูแล้วโทรออกไป
แต่ก็โทรไม่ติดเหมือนกัน
สีหน้าของเย่ซือเฉินเปลี่ยนไปอย่างเร็ว มือถือของทั้งสามคนล้วนโทรไม่ติดเลย เย่ซือเฉินยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว
นาทีนี้โจ๋วอันหนานยังรอดูอาการของหยวนหยูอยู่ในห้องผู้ป่วย สำหรับสถานการณ์ของทางฝั่งเวินลั่วฉิงเธอไม่กังวลเลย
เธอก็ไม่กลัวว่าเย่ซือเฉินจะหาเวินลั่วฉิงเจอ เพราะวิลล่าของเธอได้ติดตั้งสัญญาณรบกวนไว้ มือถือของคนทั่วไปอยู่ในวิลล่าเธอจะไม่ได้รับสาย แน่นอนว่าก็โทรไม่ได้เช่นกัน
อยู่ในวิลล่าของเธอ มือถือของไอ้พวกที่บุกเข้าไปในวิลล่าของเธอล้วนเป็นแค่เครื่องตกแต่งเท่านั้น
เย่ซือเฉินติดต่อเวินลั่วฉิงไม่ได้ ภายในระยะเวลาอันสั้นไม่สามารถหาเวินลั่วฉิงเจอแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่กังวลเลยสักนิดว่าเย่ซือเฉินจะไปช่วยเวินลั่วฉิง
ตอนนี้เธอแค่รอให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาแล้วคิดหาวิธีควบคุมหยวนหยูไว้ อย่าให้หยวนหยูพูดจาซี้ซั้วก็พอ
ถึงแม้ด๊อกเตอร์กู่บอกว่ายาชุดเดียวก็จะสามารถช่วยให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมา แต่โจ๋วอันหนานไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เธอก็ยังเชื่อมั่นอยู่ว่านั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
เธออยู่ที่นี่แค่เพื่อป้องกันไว้ก่อนเฉยๆ
แต่นาทีต่อมา โจ๋วอันหนานก็เห็นหยวนหยูที่นอนอยู่บนเตียงได้ลืมตาขึ้นมา
โจ๋วอันหนานตกใจ สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกในชั่วขณะ นาทีนี้ในใจของเธอช็อกสุดๆ จึงไม่สามารถปกปิดสีหน้าแววตาของตัวเองได้อย่างเพอร์เฟคอีกต่อไป
เธอไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ไม่อยากเชื่อว่ากู่หยูแค่สั่งจ่ายยามาชุดเดียวก็สามารถช่วยให้หยวนหยูฟื้นขึ้นมาจริงๆ แถมยาชุดนั้นเพิ่งดื่มลงไปได้ไม่นานเอง หยวนหยูก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว นี่ก็เร็วเกินไปแล้วมั้ง
นี่มันเป็นไปได้ยังไง？
เป็นไปได้ยังไง？
แต่เห็นกับตาว่าหยวนหยูลืมตาขึ้นมาแล้ว ถึงโจ๋วอันหนานรู้สึกเป็นไปไม่ได้แค่ไหนก็จำใจต้องเชื่อ
ถึงแม้โจ๋วอันหนานจะช็อกมาก แต่ปฏิกิริยาของเธอกลับว่องไวมาก นาทีต่อมาเธอก็ได้เก็บสีหน้าแววตาที่ช็อกไว้อย่างไว พร้อมเดินมาที่ขอบเตียงของหยวนหยูอย่างไวแล้วพูดเสียงเบาว่า：“เธอตื่นแล้วเหรอ”
เสียงของโจ๋วอันหนานเบามาก แถมฟังแล้วอ่อนโยนมาก เหมือนคุณหมอที่เป็นห่วงคนไข้ยังไงอย่างงั้น
แต่หยวนหยูที่เพิ่งฟื้นขึ้นมากลับเห็นแววตาข่มขู่ของโจ๋วอันหนานได้อย่างชัดเจน
หยวนหยูอึ้งค้างไว้ เธอในนาทีนี้ค่อนข้างมึนอยู่ ตอนนั้นโจ๋วอันหนานเป็นคนให้เธอฉีดยาให้ตัวเอง ตอนนั้นโจ๋วอันหนานเคยบอกว่าจะช่วยเธอ จะไม่ให้เธอตาย
แต่เธอก็รู้จักโจ๋วอันหนานดี โจ๋วอันหนานอาจจะไม่ให้เธอตาย แต่เธอรู้สึกว่าโจ๋วอันหนานไม่มีทางให้เธอฟื้นขึ้นมาไวขนาดนี้เด็ดขาด ไม่งั้นตอนนั้นโจ๋วอันหนานก็ไม่จำเป็นให้เธอฉีดยาให้ตัวเองแล้ว
เพราะฉะนั้นนาทีนี้หยวนหยูไม่รู้จริงๆว่าสถานการณ์ของตอนนี้มันเป็นยังไง
“การผ่าตัดขอเธอราบรื่นมาก และสำเร็จมาก”สายตาของโจ๋วอันหนานมองหยวนหยูไว้ เห็นสีหน้าแววตาที่เปลี่ยนแปลงของหยวนหยูแล้ว โจ๋วอันหนานได้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย พร้อมยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน：“เธอวางใจเถอะ”
ตอนที่โจ๋วอันหนานพูดคำสุดท้ายได้เพิ่มน้ำหนักเสียงเล็กน้อย คนทั่วไปฟังไม่ออก แต่หยวนหยูกลับรู้ความหมายของโจ๋วอันหนานเป็นอย่างดี
โจ๋วอันหนานบอกให้เธอวางใจ ไม่ได้หมายถึงเรื่องของเธอแน่นอน เห็นได้ชัดว่าโจ๋วอันหนานหมายถึงเรื่องของพ่อ โจ๋วอันหนานยังใช้เรื่องพ่อของเธอมาข่มขู่เธออีก
พอแบบนี้ หยวนหยูก็ได้เข้าใจว่าโจ๋วอันหนานไม่ได้เป็นคนที่ช่วยให้เธอฟื้นขึ้นมา อีกอย่างเธอฟื้นขึ้นมาก็ไม่ได้อยู่ในแผนการของโจ๋วอันหนานเลย เพราะฉะนั้นเธอฟื้นขึ้นมาปุ๊บ โจ๋วอันหนานก็รีบมาข่มขู่เธออีกครั้งเลย
ในใจหยวนหยูค่อนข้างโกรธ ถึงโจ๋วอันหนานได้ช่วยพ่อของเธอไว้ก็จริง แต่โจ๋วอันหนานมาข่มขู่เธอครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้มันเกินไปจริงๆ
ครั้งนี้ โจ๋วอันหนานขู่ให้เธอละทิ้งคนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต ครั้งที่สองโจ๋วอันหนานขู่เธอให้เธอละทิ้งชีวิตของตัวเอง
มาถึงตอนนี้ โจ๋วอันหนานยังมาข่มขู่เธออีก？！
ถึงแม้ในใจของหยวนหยูจะโกรธเคือง แต่พ่อของเธอยังอยู่ในห้องผ่าตัดของโจ๋วอันหนาน พ่อของเธอยังต้องให้โจ๋วอันหนานมาช่วย เพราะฉะนั้น ถึงหยวนหยูไม่พอใจแค่ไหนก็ได้แต่ฝืนทนเอาไว้
“ขอบคุณค่ะ”หยวนหยูตอบอย่างเรียบเฉยคำนึง หยวนหยูรู้ว่าตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ได้ทั้งนั้น
โจ๋วอันหนานเป็นคนฉลาด แป๊บเดียวก็อ่านความคิดของหยวนหยูออก เธอแอบโล่งอกไปทีนึง มุมปากเผยรอยยิ้มอ่อนๆออกมา ดีมาก ทุกอย่างยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเธออยู่
ต่อจากนี้กำจัดเวินลั่วฉิงทิ้ง เรื่องนี้ก็จะยิ่งสมบูรณ์แบบแล้ว
เพราะในใจของถังหลินกำลังเป็นห่วงเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินอยู่ ตอนที่หยวนหยูฟื้นขึ้นมา เขาเลยไม่ได้พบเห็นในเวลาแรก ได้ถูกโจ๋วอันหนานชิงตัดหน้าไปเสียก่อน
ถังหลินฟังคำพูดเหล่านั้นของโจ๋วอันหนานแล้วได้หัวเราะเยาะอยู่ในใจ โจ๋วอันหนานนี่สมกับเป็นโจ๋วอันหนานจริงๆ ความสามารถในการข่มขู่คนช่างเก่งจริงๆ
แต่ในใจของถังหลินก็รู้ดี ถึงนาทีนี้โจ๋วอันหนานไม่ข่มขู่หยวนหยู อยู่ภายใต้สถานการณ์ที่หยวนหยูยังไม่รู้ความปลอดภัยของพ่อตัวเอง หยวนหยูจะต้องมีเรื่องให้คำนึงถึงแน่นอน จึงไม่มีทางแฉโจ๋วอันหนานแน่นอน
เพราะฉะนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องหาพ่อของหยวนหยูให้เจอ
“งั้นเธอพักผ่อนดีๆนะ”โจ๋วอันหนานเห็นว่าได้บรรลุเป้าหมายแล้ว ก็ไม่อยู่ต่ออีก เธอแน่ใจว่าหยวนหยูไม่กล้าแฉเธอ
พอโจ๋วอันหนานพูดจบ ก็ได้หันหลังออกจากห้องผู้ป่วยโดยตรง ไม่ได้ทักทายกับถังหลิน แม้กระทั่งก็ไม่ได้พูดกับด๊อกเตอร์กู่สักคำเลย
หลังจากด๊อกเตอร์กู่เห็นโจ๋วอันหนานจากไปแล้วได้ส่ายหัวช้าๆ ในฐานะที่เป็นหมอคนนึง ไม่นึกเลยว่าจะฉีดยาให้กับคนไข้ ให้คนไข้หมดสติไม่รู้สึกตัว เธอไม่คู่ควรเป็นหมอเลยด้วยซ้ำ
“ด๊อกเตอร์กู่……”ทีนี้หยวนหยูถึงเห็นด๊อกเตอร์กู่ที่อยู่ในห้องผู้ป่วย เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นาทีนี้เธอถึงขั้นสงสัยว่าตัวเองตาฝาดไป
ด๊อกเตอร์กู่มาอยู่นี่ได้ยังไง？
ในฐานะที่หยวนหยูเป็นหมอคนนึง เธอย่อมรู้จักด๊อกเตอร์กู่ที่ชื่อเสียงโด่งดังอยู่แล้ว แต่เมื่อครู่ตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาเดิมทีก็ยังค่อนข้างมึนอยู่แล้ว แถมถูกโจ๋วอันหนานดึงดูดความสนใจไปหมด เลยไม่ได้สังเกตเห็นคนอื่นๆที่อยู่ในห้องผู้ป่วย
“ร่างกายของคุณไม่เป็นอะไรแล้ว”ด๊อกเตอร์กู่ย่อมเห็นใบหน้าที่ตื่นตะลึงของหยวนหยูอยู่แล้ว แต่สำหรับปฏิกิริยาแบบนี้เขาน่าจะชินแล้ว
“คุณช่วยฉันไว้เหรอคะ？”จู่ๆหยวนหยูได้เข้าใจว่าเรื่องมันเป็นมายังไงแล้ว ดังนั้นคำพูดของเธอฟังแล้วคือสงสัย แต่ในใจกลับแน่ใจว่าด๊อกเตอร์กู่ได้เป็นคนช่วยเธอไว้แน่นอน แบบนี้เรื่องนี้ก็สมเหตุสมผลแล้ว
