แม่ของเด็กคนนี้คือใครกัน?
เด็กคนนี้สวย น่ารัก และฉลาดปราดเปรื่องขนาดนี้ แม่ของเธอต้องยอดเยี่ยมมากแน่เลย
และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือหัวหน้าชอบเด็กคนนี้อย่างเห็นได้ชัด ดังนั้น ผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกว่าต้องรู้ตัวตนของเด็กคนนี้ให้ชัดเจน ถ้าเกิดว่าสามารถทำได้ เขาก็อยากหาโอกาสให้เด็กคนนี้กับหัวหน้าได้เจอกันอีกหลายๆ ครั้ง ขอแค่ให้หัวหน้ามีความสุขก็พอแล้ว
ผู้ดูแลจ้งพบว่า หัวหน้าของเขาไม่ได้แค่ชอบเด็กคนนี้ แต่ว่าเวลาที่หัวหน้าอยู่กับเด็กคนนี้นั้น เขามีความสุขมาก แถมยังอารมณ์ดีด้วย ผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกว่าตั้งแต่หลังจากที่เขากระโดดลงมาแล้ว มุมปากของหัวหน้าก็ยกขึ้นตลอด เอาแต่ยิ้ม
แถมมันยังเป็นรอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติ และออกมาจากใจจริง แม้แต่ตอนหัวหน้ายังเด็ก เขาก็ไม่เคยเห็นหัวหน้าผ่อนคลาย และมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย
“คุณไม่รู้จักแม่ของหนูเหรอคะ? ”ถังจื่อซีกลอกตา แล้วก็มองไปที่ผู้ดูแลจ้ง ดวงตาสีเข้มของเธอกะพริบ ตอนที่ถามคำถามนี้ ใบหน้าของถังจื่อซีเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อและความไม่เข้าใจ
นี่คุณคนนี้ไม่รู้เหรอว่าแม่ของเธอคือใคร？
เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีรู้ว่าวันนี้ที่คฤหาสน์หยวนมีงานปาร์ตี้ และก็รู้ว่าคนที่เชิญมาต่างก็เป็นคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวเธอ
ในเมื่อคืนวันนี้ทั้งสองคนอยู่ที่คฤหาสน์หยวนด้วย ก็น่าจะเป็นแขกของคฤหาสน์หยวนใช่ไหม?
ต่อให้ไม่ใช่แขกที่คฤหาสน์หยวนเชิญมา ก็น่าจะรู้จักเธอ และรู้จักว่าแม่ของเธอเป็นใครสิ?
ถึงยังไงแม่ของเธอก็ยอดเยี่ยมและโดดเด่นขนาดนั้น แล้วพวกเขาจะไม่รู้จักแม่ของเธอได้ยังไงกัน?
ดังนั้น พอถังจื่อซีได้ยินคำถามของผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกไม่เข้าใจ
“ลุง ลุงควรจะรู้เหรอ? ”ผู้ดูแลจ้งอึ้งไป เขาถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ เขาควรจะรู้จักแม่ของเด็กคนนี้เหรอ?
เขาไม่รู้จักเด็กน้อยคนนี้ด้วยซ้ำ แล้วเขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าแม่ของเธอคือใคร?
“คุณไม่ใช่แขกของคฤหาสน์หยวนหรอกเหรอคะ？”ถังจื่อซีมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง เธอกะพริบตาปริบๆ แล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน
ถึงแม้ว่าซ่างกวนหงจะยืนอยู่นอกหน้าต่างตลอด แต่ว่าเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีก็ไม่ได้เห็นซ่างกวนหงเป็นพวกคนไม่ดี
ในใจของถังจื่อซี ซ่างกวนหงคือคนดี แล้วก็เป็นคนดีที่หน้าตาดีมากด้วย ถังจื่อซีไม่ได้ระมัดระวังตัวต่อซ่างกวนหงเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เธอเห็นเขาครั้งแรกก็รู้สึกชอบแล้ว
ถึงแม้ว่าผู้ดูแลจ้งจะกระโดดลงมาจากหน้าต่าง แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็รู้จักกับซ่างกวนหง ดังนั้นขึ้นตัวน้อยถังจื่อซีก็เห็นผู้ดูแลจ้งเป็นคนดีเหมือนกัน
แต่ว่าจู่ๆ ตอนนี้ถังจื่อซีก็เริ่มตั้งคำถามแล้ว
“……ใช่ พวกเราเป็นแขกของคฤหาสน์หยวน”ผู้ดูแลจ้งชะงักไปครู่หนึ่ง เพราะว่าพอเขาสบตากับถังจื่อซี จู่ๆ เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็มาที่นี่เพราะเหตุผลอื่น
แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็คิดว่าพวกเขาไม่ได้โกหก เพราะว่าพวกเขาเป็นแขกของคฤหาสน์หยวนจริงๆ แต่แค่ไม่ใช่แขกของงานปาร์ตี้ในคืนนี้ต่างหาก
“แล้วทำไมถึงไม่รู้จักแม่ของหนูล่ะคะ? ทั้งๆ ที่แขกที่มาวันนี้ทุกคนรู้จักแม่หนูหมดเลย”ถังจื่อซีมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันแน่นกว่าเดิม เห็นได้ชัดว่าเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีไม่ค่อยเชื่อคำพูดของผู้ดูแลจ้ง
“นี่เป็นครั้งแรกที่ลุงได้เจอหนู ก็เลยไม่รู้จักหนู ไม่รู้จักว่าหนูเป็นใคร แล้วก็ไม่รู้ว่าหนูเป็นลูกครอบครัวไหน ดังนั้นก็เลยไม่รู้ว่าแม่ของหนูเป็นใคร ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักแม่ของหนูนะ หนูบอกมาว่าแม่ของหนูเป็นใคร ลุงต้องรู้จักอย่างแน่นอน”ผู้ดูแลจ้งพบว่าปฏิกิริยาของเด็กน้อยอายุห้าขวบนี้ค่อนข้างที่จะรวดเร็ว หลอกได้ไม่ง่ายเลย
“คุณโกหก แขกที่มาวันนี้รู้จักหนูทั้งนั้น เพราะว่าพวกเขารู้ว่าหนูจะมา แล้วอีกอย่างคืนนี้ก็มีแค่หนูกับพี่ชายเท่านั้นที่เป็นเด็ก คุณจะไม่รู้ได้ยังไง? ต่อให้คุณจะไม่เคยเจอหนูมาก่อน ต่อให้คุณเป็นแขกที่คฤหาสน์หยวนเชิญมา คุณก็ต้องรู้ว่าหนูเป็นใครสิ”รอยยิ้มบนใบหน้าของถังจื่อซีได้หายไปแล้ว ใบหน้าเล็กๆ มองไปที่ผู้ดูแลจ้งอย่างหนักหน่วง
พอผู้ดูแลจ้งอธิบายไปแล้ว ถังจื่อซีไม่ใช่แค่ไม่ถูกหลอก แต่ยังสงสัยมากกว่าเดิม และสิ่งที่ถังจื่อซีสงสัยนั้นมันช่างสมเหตุสมผลและน่าเชื่อถือ
“แล้วอีกอย่าง เมื่อกี้คุณเพิ่งกระโดดลงมาจากชั้นสอง คุณต้องอธิบายด้วยว่าทำไมถึงไม่เดินลงทางปกติ แล้วต้องกระโดดลงมาจากหน้าต่างด้วย? ”ตอนแรกถังจื่อซีละเลยปัญหานี้ไปเพราะว่าซ่างกวนหง แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ลืม
“คุณบอกมานะว่าสรุปแล้วคุณคือใครกันแน่? แล้วคิดจะทำอะไร? ”น้ำเสียงของถังจื่อซีเต็มไปด้วยคำถาม ดูเป็นเรื่องเป็นราว และก็มีพลังมาก
ผู้ดูแลจ้งอึ้งไป เด็กคนนี้ฉลาดเฉียบแหลมจริงๆ การตอบสนองที่รวดเร็ว หลอกไม่ได้เลยจริงๆ
สรุปแล้วเธอเป็นลูกของบ้านไหนกันแน่ ทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนี้?
ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าเหงื่อกำลังจะออกหน้าผากของเขา เขาไม่เคยคิดเลยว่าการรับมือกับเด็กที่อายุไม่เกินห้าขวบถึงได้ยากเย็นขนาดนี้
ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเอาแต่มองไปที่เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซี ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มอยู่เหมือนเดิม แต่ว่าดวงตาของเขากลับมีแสงประกายมากขึ้น
ตอนแรกเขาก็ยังเป็นห่วงว่าเด็กคนนี้จะถูกคนแปลกหน้าหลอกเอาได้ แต่ว่าดูจากตอนนี้แล้ว เด็กคนนี้มีความระมัดระวังตัวสูงมาก แถมยังฉลาด และตอบสนองอย่างรวดเร็ว ถ้าคิดอยากจะหลอกเธอบอกเลยว่าไม่ง่าย
แต่ว่า เมื่อกี้เด็กคนนี้ไม่ได้มีความระมัดระวังตัวกับเขาเลย และไม่เคยสงสัยในตัวเขาเลยด้วย พอมาคิดดูแล้ว ซ่างกวนหงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีแอบความสุข ดูเหมือนกับว่าเด็กคนนี้จะมีความประทับใจในตัวเขา และน่าจะชอบเขา
ซ่างกวนหงไม่ได้มีความคิดจะช่วยผู้ดูแลจ้ง ได้แต่ยืนดูความสนุกสนานอยู่ตรงนั้น
“อ้อ ลุงรู้แล้วว่าหนูเป็นใคร เด็กที่ฉลาด น่ารัก และสวยแบบหนูลุงจะไม่รู้จักหนูได้ยังไงกัน? ลุงก็แค่ล้อเล่นน่ะ……”ผู้ดูแลจ้งดูดิว่าเรื่องนี้มันไม่สามารถอธิบายได้ เขารู้ดีว่าถ้าอยากให้เด็กน้อยคนนี้เชื่อในคำพูดของเขา มันมีเพียงแค่วิธีเดียว ก็คือเขาต้องรู้จักเธอ
ถ้าเกิดว่าเขารู้จักเด็กน้อยคนนี้ เธอก็จะไม่สงสัยในตัวเขาอีก
แต่ว่าเขาไม่รู้จริงๆ ว่าเด็กน้อยตรงหน้าของเขาคือใครกัน ก่อนหน้านี้เขาเอาแต่สนใจเรื่องคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง ดูแค่ว่าเธอจะมาที่นี่เลยวันนี้ ส่วนคนอื่นๆ ใครจะมาบ้างนั้น เขาไม่ได้สนใจเลย
เขาก็เลยยิ่งไม่รู้ไปกันใหญ่ว่าวันนี้บ้านไหนจะพาเด็กน้อยมาด้วย
ดังนั้นผู้ดูแลจ้งก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนวิธี ไม่ว่าเด็กน้อยตรงหน้าเขาจะฉลาดแค่ไหน แต่ว่าเธอก็เพิ่งอายุแค่ห้าขวบเท่านั้น ผู้ดูแลจ้งรู้ดีว่าเด็กน้อยชอบฟังอะไรดีๆ แค่เขาชมเธอหน่อย มันก็ไม่ยากเลยที่จะได้ข้อมูลอะไรต่างๆ ของเธอบ้าง
“อืม ถ้าอย่างนั้นหนูคือใครล่ะคะ？”เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีมองมาที่เขา และถามอย่างตรงไปตรงมา เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อในคำพูดของผู้ดูแลจ้งเลย และไม่หลงกลเขาด้วย
ผู้ดูแลจ้งพูดไม่ออก ทำไมเด็กน้อยคนนี้ไม่เป็นไปตามแผนล่ะ
เขายังไม่ทันพูดอะไรเลย แต่ว่าเด็กน้อยคนนี้กลับทำให้เขาพูดต่อไม่ได้
“แน่นอนว่าหนูคือเด็กน้อยที่สวยที่สุด น่ารักที่สุด และฉลาดที่สุด ใครเห็นใครก็รักน่ะสิ”ผู้ดูแลจ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาคิดว่าตัวเองจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้ ยังสามารถช่วยชีวิตได้อยู่ “ปกติแม่ของหนูก็เรียกหนูลูกรักหรือเปล่า หรือว่าเรียกอย่างอื่น ปกติแม่ของลุงจะเรียกลุงด้วยชื่อเล่น เช่นเสี่ยวจ้งอะไรประมาณนั้น แล้วแม่ของหนูเรียกหนูว่ายังไงกันล่ะ？”
ถังจื่อซีมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง สายตาของเธอเหมือนกำลังมองคนซื่อบื้ออยู่ “คุณคิดว่าหนูโง่เหรอคะ? คำพูดของคุณยังไม่สามารถหลอกเด็กสามขวบได้เลย แต่ว่าหนูห้าขวบแล้ว ตั้งแต่ตอนที่หนูสามขวบ หนูก็วางแผนใส่คนอื่นแล้ว แต่ว่าคุณกำลังต้องการหลอกหนูด้วยคำโกหกแบบเด็กๆงั้นเหรอ? จะขายผ้าเอาหน้ารอดเกินไปแล้ว”
ถังจื่อซีส่ายหน้าเบาๆ “ถ้าเกิดอยากจะโกหกหนูอย่างน้อยก็ใช้สมองหน่อยค่ะ หาวิธีการพูดที่มันน่าเชื่อถือหน่อย”
ผู้ดูแลจ้งอึ้งไปเลย เมื่อกี้เขาดูเหมือนคนขายผ้าเอาหน้ารอดมากเลยเหรอ?
ทั้งๆ ที่เขาตั้งใจมากแล้ว และเขาก็รู้สึกว่ามันยากมากสำหรับเขาที่จะแต่งเรื่องขึ้นมา แล้วเขาก็รู้สึกว่าเขาแต่งเรื่องได้ดีมากด้วย แถมยังดูมีชีวิตชีวาอีกต่างหาก ถ้าเกิดว่าเป็นเด็กปกติทั่วไปต้องติดกับแล้ว
แต่ว่าเด็กน้อยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เด็กคนนี้จะฉลาดเกินไปแล้ว แถมยังตอบสนองอย่างรวดเร็วอีกต่างหาก
ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งจำเป็นต้องยอมรับว่า เด็กคนนี้หลอกง่ายเลย เขาในฐานะที่เป็นผู้ดูแลที่มากความสามารถขององค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่สามารถรับมือกับเด็กน้อยคนนี้ได้เลย
ผู้ดูแลจ้งไม่มีวิธีแล้ว เขาได้แต่มองไปที่หัวหน้าของตัวเอง แล้วผู้ดูแลจ้งก็พบว่าใบหน้าของหัวหน้าของเขายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยืนมองดูความสนุกสนานอย่างสบายอกสบายใจ
ผู้ดูแลจ้งตะลึงงัน ทำไมหัวหน้าของเขาถึงเปลี่ยนไปกลายเป็นแบบนี้ เขากำลังถูกคนอื่นสงสัยอยู่ แต่ว่าหัวหน้าจะไม่ช่วยเขา แถมยังดูความสนุกสนานอีกเนี่ยนะ?
ไม่ใช่สิ แล้วทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่สงสัยในหัวหน้าของเขา ทำไมถึงสงสัยแค่เขาคนเดียว?
นี่มันไม่มีเหตุผล และไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่นิดเดียว เด็กน้อยคนนี้ฉลาดขนาดนี้ ต้องรู้สิว่าเขากับหัวหน้ารู้จักกัน มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เธอจะสงสัยเขาแค่คนเดียว ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ผู้ดูแลจ้งแสดงออกให้เห็นว่าเขาไม่พอใจ
