“เรื่องนี้ฉันได้ยินมาแล้ว มันคือเกมชัดๆ ลิฟต์สูงขนาดนั้น มีคนตกลงมาหนึ่งคน เป็นอุบัติเหตุหรือเปล่าไม่มีใครบอกได้ ดังนั้นเธอไปไม่ได้ อีกอย่าง คนงานของสถานที่ก่อสร้างเธอไปตรวจสอบดูหน่อยว่าเป็นคนงานสัญญาจ้างหรือเปล่า ถ้าใช่ น่าจะมีประกันอุบัติเหตุ เธอรีบติดต่อบริษัทประกัน ทางด้านสถานที่ก่อสร้างฉันไปเอง”
คนที่มาคือธรณี
ได้ยินเขาพูดอย่างมีแบบแผน จิตใจนรมนก็เกิดกระแสอบอุ่น
“อาเล็ก ฉันรู้ว่าคุณมาช่วยฉัน แต่เรื่องนี้คุณอย่ายุ่งดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือคุณตา ก็อย่าเข้ามายุ่ง ฉันคิดว่านี่คงเป็นเกมของอาสองกับคนคนนั้น มันเป็นแค่เรื่องยุ่งเหยิงในตระกูลโตเล็กเรา ถ้าฉันกับบุริศร์ล้มเหลว พวกคุณค่อยลงมือก็ได้ ถ้าเข้าร่วมตอนนี้ ฉันกลัวว่าพวกคุณจะออกไปไม่ได้ ถึงตอนนั้นถ้าเราต้องการความช่วยเหลือจริงๆ เกรงว่าจะไม่มีคนช่วยแล้ว”
คำพูดนรมนทำให้ธรณีตกตะลึงเล็กน้อย
ถึงเขาจะยอมรับว่านรมนพูดมีเหตุผล แต่เห็นนรมนจัดการคนเดียวโดยที่ทำอะไรไม่ได้ เขาก็รู้สึกไม่ค่อยวางใจเล็กน้อย
“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนเธอ ฉันไม่เชื่อ อีกฝ่ายมีอำนาจแค่ไหน สามารถลากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเราลงน้ำได้”
“เธอไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้นหรอก แต่สามารถยับยั้งบุริศร์ได้ทันที สามารถทำให้คุณกับคุณตายื่นมือเข้าไปไม่ได้ นี่มันทำให้เราดูถูกไม่ได้ อาเล็ก ตัวฉันจะระวัง คุณไม่ต้องเป็นห่วง”
คำพูดนรมนทำให้ธรณีค่อนข้างหดหู่
“แต่สุขภาพร่างกายเธอตอนนี้……”
“ลูกกับเราก็เป็นโชคชะตา สามารถมาได้ก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน เราไม่สามารถบังคับได้ ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ ฉันไม่มีทางนั่งรอที่บ้านอย่างสงบให้คนอื่นมาช่วยชีวิตสามีฉัน และช่วยรักษาบริษัทครอบครัวสามีฉัน นั่นไม่ใช่นิสัยฉัน ถึงแม้ฉันรู้ว่าฉันเรียนด้านการออกแบบมา ไม่อาจจัดการบริษัทได้ดีแน่ๆ แต่จะไปทำหรือไม่มันก็เป็นทัศนคติ ฉันจะระมัดระวังค่ะ อาเล็ก คุณกลับไปเถอะ”
นรมนยิ้มให้ธรณี รอยยิ้มนั้นช่างเข้มแข็งและดื้อรั้นมาก
ธรณีสงสาร และไม่สามารถพูดอะไรได้
“โอเค ถ้ามีความจำอะไร จำไว้ว่าต้องโทรหาฉันนะ เธอต้องจำไว้เสมอ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นครอบครัวเธอ ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไร เราจะไม่มีทางเพิกเฉยเธอ”
“ฉันจะจำไว้ค่ะ”
นรมนยิ้มอีกครั้ง จากนั้นก็ขึ้นรถไปกับนาวิน
สตาร์ทรถแล้ว นรมนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาบริษัทรับเหมาก่อสร้างทันที
“คนงานที่ประสบอุบัติเหตุมีประกันอุบัติเหตุไหม?”
ทางบริษัทรับเหมาก่อสร้างนั้นตกตะลึงเล็กน้อย รีบพูดขึ้น “ไม่มี เขาเป็นคนงานชั่วคราว มาแค่ไม่กี่วัน คุณนายเทวินบุริศร์ เรื่องนี้ต้องขอโทษจริงๆ เราไม่ได้ตรวจสอบมันอย่างแม่นยำ เรา……”
“ช่างเถอะ เกิดเรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าพวกเธออยากเห็นมันสักหน่อย และมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เราก็ยังไม่แน่ใจ สถานการณ์ในสถานที่ก่อสร้างเป็นยังไงบ้าง?”
นรมนรีบถามต่อ
ผู้จัดการรีบพูดขึ้น “ตอนนี้ที่นี่ถูกสื่อปิดล้อมทุกหนทุกแห่ง สมาชิกในครอบครัวผู้ตายสร้างปัญหาอยู่ที่นี่ เราก็ไม่กล้าขับไล่พวกเขา กำลังถกเถียงกันอยู่ และฉันรู้สึกว่าเหมือนมีคนจงใจหาเรื่อง ตอนนี้แรงงานข้ามชาติที่หน้างานกำลังสะเทือนใจมาก เรากลัวเกิดการจลาจล คุณนายเทวินบุริศร์ คุณอย่ามาดีกว่า ให้คนอื่นๆ มาเถอะ”
นรมนเคยคิดเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะรุนแรงขนาดนี้
เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดขึ้น “เรื่องนี้ฉันไม่ไปไม่ได้ คนอื่นๆ คาดว่าคงทำให้สงบไม่ได้ เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะถึงแล้ว พวกเธอผ่อนคลายหน่อย ให้ฉันจัดการ”
นรมนพูดจบก็วางสายไป
“นาวิน มีข้อมูลผู้เสียชีวิตไหม?”
“มีครับ”
นาวินรีบเอาข้อมูลให้นรมน
นรมนรับมา เมื่อเห็นก็ตกตะลึงทันที
ไม่คิดว่าผู้เสียชีวิตคือเทวินที่เจอในเกมเซนเตอร์!
ยังจำได้ว่าตอนแรกเทวินบอกว่าตัวเองคือลูกน้องภาริช เมื่อพวกเขากลับไปค้นหาอีกครั้ง เกมเซนเตอร์ก็ปิดไปแล้ว แน่นอนว่าเทวินก็หายไปด้วยเช่นกัน ขณะนี้จะปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร? และยังตายที่สถานที่ก่อสร้างตระกูลโตเล็กอีก?
นี่ถ้าบอกว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับภาริชนั่น ไม่เกี่ยวข้องกับคุณอารองเชษฐ์ นรมนจะไม่เชื่อเด็ดขาด
นาวินเห็นสีหน้านรมนไม่ค่อยดี จึงรีบถามขึ้น “คุณนายเทวิน เป็นอะไร? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
“อืม ปัญหาใหญ่เลยล่ะ”
นรมนอ่านข้อมูลตั้งแต่ต้นจนจบ เทวินคนนี้เป็นเร่ร่อน ไม่มีที่อยู่อาศัยแน่นอน แต่มีลูกชายหนึ่งลูกสาวหนึ่ง และมีภรรยาด้วย ปัจจุบันนี้ตายที่บริษัทรับเหมาก่อสร้าง คาดว่าภรรยาที่ก่อความวุ่นวายก็คงถูกคนของภาริชยุยงด้วยล่ะมั้ง?
เธอนวดขมับ รถขับมาถึงบริษัทรับเหมาก่อสร้างแล้ว
“คุณนายเทวิน ถึงแล้ว”
มองจากระยะไกล ที่นี่แน่นขนัดไปด้วยคน ไม่ว่าจะเป็นนักข่าวหรือแรงงานข้ามชาติ หรือผู้รักษาความปลอดภัยที่รักษาความสงบของตระกูลโตเล็ก ล้วนปะปนกันทั้งหมด
คิ้วนรมนขมวดเล็กน้อย เธอเปิดประตูลงรถ นาวินตามอยู่ข้างๆ เธอทันที
“คุณนายเทวิน ที่นี่อันตรายเกินไป ไม่งั้นผมเรียกธิดากลับมาดีกว่า”
นาวินเสนอ
นรมนส่ายหน้าพูดขึ้น “ไม่ต้อง ธิดาดูพวกเด็กๆ อยู่ สถานการณ์แบบนี้ในตอนนี้ อย่าให้กิจจาและกมลรู้เลยดีกว่า”
เธอถอนหายใจ ยกเท้าเดินไปที่ฝูงชน
ไม่รู้ใครเป็นคนแรกที่เห็นนรมน รีบตะโกนขึ้น “ทุกคนอย่าเสียงดัง คุณนายเทวินบุริศร์มาแล้ว ทุกคนฟังเธอว่าจะพูดยังไง”
“จะพูดยังไงได้อีก เขาเกิดอุบัติเหตุที่บริษัทพวกเขา ตอนนี้เพิ่งออกมาจัดการ ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรที่ไหน? ตอนนี้ความเห็นของประชาชนโวยวายดุเดือดถึงได้ออกมา ต้องโดนบังคับแน่ๆ”
มีคนอื่นรีบโต้กลับ
แววตานรมนกวาดพุ่งไป แต่คนมันเยอะมากเกินไป มองไม่ออกว่าใครเป็นคนพูด
เมื่อสื่อข่าวเห็นนรมนก็ล้อมเข้ามาทีละคน
“คุณนายเทวินบุริศร์ ตระกูลโตเล็กเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ ไม่ทราบว่าประธานบุริศร์ไปไหน? ทำไมคุณมาจัดการเรื่องนี้? หรือประธานบุริศร์เป็นแบบข่าวลือข้างนอกจริงๆ ตั้งใจจะไม่สนใจเรื่องนี้?”
เผชิญหน้ากับคำถามเฉียบคมของนักข่าว ในใจนรมนก็กล่าวสรุปได้คร่าวๆ
ดูเหมือนว่าคุณอารองเชษฐ์อยากให้ทุกคนรู้ข่าวที่ตอนนี้บุริศร์อยู่สถานกักกัน
ปัจจุบันนี้ข่าวถูกปิดไว้ เธอขู่คุณอารองเชษฐ์ให้ปล่อยบุริศร์ไป ทางนี้สถานที่ก่อสร้างก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น บุริศร์ไม่สามารถออกมาจัดการได้ทันที ทำให้ทุกคนสงสัยเล็กน้อย ถ้าเผยว่าบุริศร์ออกมาจากสถานกักกัน งั้นเรื่องที่บุริศร์ฆ่าคนตายก็จะปิดไม่อยู่
ถึงตอนนั้นถึงแม้ว่าคุณอารองเชษฐ์จะถอนฟ้อง เดาว่าสื่อข่าวและมวลชนก็ต้องตั้งใจสอบสวนเหตุผลว่าทำไมบุริศร์เจ้าแห่งวงการธุรกิจถึงไปที่สถานกักกัน ถึงตอนนั้นเรื่องนี้ก็จะถูกแฉโดยคนที่มีเจตนา ชื่อเสียงบุริศร์ก็จะฉาวโฉ่แล้วจริงๆ
ไอ้คุณอารองเชษฐ์!
แม้ว่าขี่หลังเสือแล้วยากที่จะลง ยังสร้างเกมใหญ่ขนาดนี้ให้กับเธอและตระกูลโตเล็กอีก!
เธอยังงุนงงว่า คุณอารองเชษฐ์สร้างเรื่องอุบัติเหตุสถานที่ก่อสร้างไปทำไม? อย่างไรแล้วเรื่องนี้มันสามารถเจรจาต่อรองได้ แค่ตระกูลโตเล็กมีทัศนคติที่ดี อะไรก็สามารถแก้ไขได้ ที่แท้หลุมที่เขาขุดไว้ก็รอเธออยู่ที่นี่
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
เธอพูดกับนาวินเสียงทุ้ม “นายโทรให้ชัยยศอย่าไปรอที่ประตูทางเข้าสถานที่กักกันแล้ว บุริศร์จะออกมาเมื่อไรไม่ต้องสนใจ ให้เขาระวังสื่อข่าวละแวกสถานกักกันให้ดี ห้ามให้บุริศร์ถูกเปิดเผย”
“แต่คุณนายเทวิน ถ้าผมไป ฝูงชนนี่จะกินคุณนะ”
นาวินพูดอย่างเป็นห่วง
นรมนส่ายหน้าพูดขึ้น “ฉันมีขอบเขตตัวเอง รีบไปซะ!ไม่ว่ายังไง อย่าให้บุริศร์ถูกเปิดเผยก็พอ”
“คือ……”
นาวินลังเลเล็กน้อย แต่นึกถึงว่าถ้าบุริศร์ถูกเปิดเผย ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงส่วนตัวเท่านั้นที่จะเสียหาย อาจจะทำให้หุ้นทั้งตระกูลโตเล็กตกมหาศาลติดร่างแหไปด้วย และโครงการร่วมมือมากมายอาจจะต้องถูกระงับ
คิดถึงตรงนี้ นาวินก็รีบออกจากฝูงชนไปเพื่อโทรศัพท์
เมื่อนักข่าวเห็นฉากนี้ ถึงไม่ได้ยินว่านรมนพูดอะไรกับนาวิน แต่มองออกว่านาวินกำลังโทรศัพท์เพื่อเจรจาต่อรองอะไรบางอย่าง ในชั่วขณะหนึ่ง คำถามพวกเขาก็ยิ่งเฉียบคมขึ้น
“คุณนายเทวินบุริศร์ เพราะเราเดาถูกใช่ไหม คุณเลยตั้งใจจะให้คนของตระกูลโตเล็กไปแจ้งประธานบุริศร์?”
“ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณไปได้ยินข่าวแบบนี้มาจากไหน แต่ในเมื่อบุริศร์สามีฉันสามารถยืนหยัดในเมืองชลธีได้ตั้งหลายปี ฉันคิดว่าเขาไม่ใช่คนที่เจอปัญหาแล้วซ่อนตัว พวกคุณทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ? น่าเสียดายมากที่ก่อนหน้านี้ไม่นานสามีฉันไปทำงานนอกสถานที่ ฉันก็เพิ่งท้องด้วย ช่วงนี้อาการระหว่างตั้งท้องก็ชัดเจนมาก เลยไม่ได้สนใจเรื่องภายนอก สถานที่ก่อสร้างเกิดเหตุแบบนี้ขึ้น ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อเด็กในท้องฉัน เลยไม่ได้แจ้งฉันได้ทันเวลา และบุริศร์ก็กลับมาไม่ได้ เรื่องนี้ก็เลยไม่ได้ถูกแก้ไขทันที ที่นี่ ฉันขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวเทวินกับเทวินเองแทนตระกูลโตเล็กด้วยนะคะ”
นรมนพูดจบ ก็โค้งคำนับไปที่เทวิน
มวลชนรู้สึกผ่อนคลายอารมณ์กับท่าทีของนรมน รีบให้ทางเดิน
นรมนถึงได้เห็นศพเทวินที่ยังวางอยู่บนสถานที่ก่อสร้าง
เพราะตกลงมาจากที่สูง ใบหน้าเทวินจึงเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ มีผู้หญิงหนึ่งคนและเด็กสองคนคุกเข่าข้างกายเขา ล้วนร้องไห้จนหายใจลำบาก
นรมนก็เป็นแม่คนหนึ่ง เธอรู้ว่าผู้หญิงคนหนึ่งเจอเรื่องแบบนี้จะเสียใจมาก จึงเดินเข้าไป
“คุณนายเทวินเทวิน เกิดอุบัติเหตุแบบนี้ขึ้นฉันเสียใจมากจริงๆ คุณต้องการอะไรจากบริษัทเราคุณบอกได้เลยไม่ต้องลังเล ตราบใดที่เราทำได้ เราจะทำมันอย่างชัดเจนแน่นอน”
นรมนพูดอย่างจริงใจมาก แต่ภรรยาเทวินกลับเงยหน้าขึ้นทันที พูดขึ้นอย่างโหดเหี้ยม “พวกแกมีเงินแล้วสุดยอดนักเหรอ? ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันแค่อยากให้สามีฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง! ถ้าพวกแกให้เขากลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง ฉันก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น คุณดูลูกๆ ฉันสิ พวกเขาไม่มีพ่อแล้ว! พวกแกพูดประโยคเดียวก็พรากพ่อพวกเขาไปได้เลย พวกเขาเพิ่งอายุกี่ขวบ? ในปีต่อๆ ไปไม่มีพ่ออยู่เคียงข้าง มีแค่เงินจะไปมีประโยชน์อะไร?”
เธอร้องไห้ตะโกน ดวงตาสีแดงนั้นเลือดจ้องมองนรมน ราวกับจะใช้แววตาทำให้หล่อนมึนงง
นรมนฟังความหมายบางอย่างออกจากคำพูดเธอ
นี่หมายความว่าไม่ต้องการเงินเหรอ?
ไม่อยากเจรจาต่อรองเหรอ?
“คุณนายเทวิน ฉันรู้เงินไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง แต่ตอนนี้มันเกิดเรื่องแบบนี้แล้ว เราก็ต้องแก้ไขมันใช่ไหม? คุณคงไม่อยากให้ศพเขาวางที่นี่ตลอดไปหรอกใช่ไหม?”
เมื่อนรมนเพิ่งพูด ดวงตาคุณนายเทวินหนักอึ้งทันที
“ใช่ เขาอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ ฉันเลยอยากให้แกชดใช้เขาด้วยชีวิต!”
ขณะที่พูด คุณนายเทวินก็ควักมีดสั้นเล่มหนึ่งออกมาจากข้อมือเสื้อของเธอ แล้วแทงไปทางนรมน
