แค้นรักสามีตัวร้าย

บทที่ 1094 ฉันต้องการให้บุริศร์อยู่กับฉันตลอดทั้งชีวิต
เป็นครั้งแรกที่ธิดาวีร์รู้สึกว่านรมนโหดเหี้ยมมากเกินไปแล้ว
ผู้หญิงคนนี้เมื่อก่อนเคยดีงามขนาดนั้น และยังดีกับตัวเองมากขนาดนั้นด้วย แต่ตอนนี้ทำไมถึงได้เลือดเย็นและไร้เยื่อใยมากขนาดนี้?
“นรมน เมื่อก่อนที่แกดีกับฉันล้วนเป็นการเสแสร้งใช่ไหมล่ะ? ในเมื่อแม่ฉันทำให้แม่แกต้องตาย แกก็คงจะเกลียดฉันมากใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าอยู่ต่อหน้าพี่ชายฉัน แกยังแสร้งทำท่าทางว่าญาติดีกับฉันมาก ผู้หญิงอย่างแกนี่มันช่างหน้าซื่อใจคดจริง ๆ!”
ธิดาวีร์รู้สึกว่าตัวเองจำเป็นจะต้องใช้คำพูดแบบนี้มาโจมตีนรมน ไม่งั้นละก็ตัวเองจะต้องบ้าไปแน่ ๆ
นรมนกลับหัวเราะและพูดขึ้นว่า “มาถึงเวลาแบบนี้แล้ว เธออยากจะคิดยังไงก็คิดไปเถอะ เมตตากรุณาเธอมันก็โง่จริง ๆ แหละ”
พูดจบแล้ว เธอก็เอาผ้ายัดเข้าไปในปากธิดาวีร์เลย แล้วก็รู้สึกว่าทั้งโลกเงียบสงบลงแล้ว
ธิดาวีร์ยังคงพยายามอู้อี้อยู่ นรมนกลับไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาเริ่มเล่นโทรศัพท์ไป
วันนี้เป็นวันคริสต์มาสนะ เธอจะฉลองกับบุริศร์ยังไงดี?
จะมาเพราะว่าคนพวกนี้ แล้วทำให้พวกเธอหมดสนุกไม่ได้เด็ดขาด
นรมนจ้องมองร้านค้าในละแวกนี้ต่างก็โพสต์จัดโปรโมชั่นลดราคา จึงอดไม่ได้ที่จะกดเข้าไปดูสักหน่อย
ระยะเวลาครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
อยู่ ๆ ก็มีเสียง“บึ้ม”ดังขึ้นทีหนึ่ง นรมนรู้สึกว่าพื้นดินทั้งผืนต่างก็สั่นสะเทือนขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น?”
นรมนรีบลุกยืนขึ้นมา
พฤกษ์เดินเข้ามา พอเห็นว่านรมนไม่เป็นอะไรถึงพูดขึ้นว่า “ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นครับ เหมือนกับจะเกิดระเบิดขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี่มาก น่าจะเป็นทางด้านประเทศFเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ”
ใจของนรมนหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
ประเทศFเหรอ?
การกระทำของนงลักษณ์จะใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ?
ยังไม่รอให้เธอตั้งสติกลับมาได้ โทรศัพท์ของนงลักษณ์ก็โทรเข้ามาเป็นอันดับแรกแล้ว
“โอเคแล้ว”
“ขอบคุณมาก”
นรมนวางสายลง ที่หัวคิ้วก็มีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง
ช่างง่ายดายและหยาบกระด้างจริง ๆ!
นงลักษณ์คนนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งให้คนชื่นชอบแล้ว
นรมนให้พฤกษ์เอาตัวธิดาวีร์ไปเลย
พฤกษ์พูดขึ้นอย่างมีความกังวลเล็กน้อยว่า “แล้วระหว่างทาง……”
“วางใจเถอะ กล้าณรงค์น่าจะมาช่วยเธอไม่ได้แล้ว”
คำพูดของนรมนทำให้พฤกษ์อึ้งไปเล็กน้อย แต่ว่าก็ยังพยักหน้าแล้วเดินออกไป
เพิ่งจะเดินออกมา กิมจิก็พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “นายหญิง พฤกษ์ ผมเพิ่งได้รับข่าวมาว่า วังขององค์ชามสามที่ประเทศFโดนคนวางระเบิด และยังมีคลังอาวุธของเขาก็โดนระเบิดไปด้วย ตอนนี้ประเทศFทั้งประเทศประกาศกฎอัยการศึกแล้ว และกล้าณรงค์โดนเรียกตัวออกไปค้นหาคนวางระเบิดแล้ว คาดว่าคงจะไม่มีเวลามาสนใจทางด้านนี้แล้วครับ”
นรมนยิ้มแล้วพยักหน้าเล็กน้อย
ธิดาวีร์อึ้งไปทั้งตัวเลย
เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?
ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้?
เธอหันหน้าไปมองนรมนอย่างรวดเร็ว แล้วเห็นท่าทางนรมนที่ยิ้มอ่อน ๆ อยู่ ใจทั้งใจก็หนักหน่วงลงไปเรื่อย ๆ
คือนรมนเหรอ?
เธอมีความสามารถถึงขั้นยื่นมือเข้าไปถึงประเทศFได้เลยเหรอ? ยังสามารถทำการเคลื่อนไหวที่รุนแรงขนาดนี้ขึ้นมาได้อีกเหรอ?
เป็นครั้งแรกที่ธิดาวีร์พบว่า ตัวเองประเมินนรมนต่ำเกินไปจริง ๆ
ผู้หญิงที่ดูอ่อนแอคนนี้นี่มันเป็นคนเจ้าเล่ห์แกล้งทำตัวอ่อนแอเพื่อรอโอกาสชนะชัด ๆ ทำให้เธอไม่เคยคิดว่านรมนเป็นศัตรูจริง ๆ มาก่อนเลย แต่ว่าตอนนี้จะพูดอะไรก็สายไปซะแล้ว
ธิดาวีร์โดนพฤกษ์พาตัวไปแล้ว
นรมนก็อดไม่ได้ที่จะโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง
หลังจากที่จัดการกับคนพวกนี้แล้ว อารมณ์ของเธอก็ผ่อนคลายลงเป็นอย่างมาก
หิมะยิ่งตกก็ยิ่งหนัก ยิ่งอยู่ก็ยิ่งมีกลิ่นอายของคริสต์มาสแล้ว
นรมนหันหน้ากลับไปพูดกับกิมจิว่า “ไม่ต้องคอยตามฉันแล้ว นายไปจัดแจงเวลาเองเถอะ ฉันจะอยู่ส่วนตัวกับบุริศร์ซะหน่อย”
“แล้วความปลอดภัยของคุณ……”
“มีบุริศร์อยู่ด้วย ความปลอดภัยของฉันยังจะเป็นปัญหาอีกเหรอ?”
ในตอนที่นรมนพูดถึงบุริศร์นั้นในดวงตาเต็มไปด้วยดวงดาว ที่เป็นประกายมากกว่าปกติ
กิมจิเห็นว่าเธอมีความสุขจริง ๆ ถึงได้พยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ครับ นายหญิง มีเรื่องอะไรเรียกผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ”
“อืม”
นรมนกระโดดขึ้นไปบนรถ แล้วก็ขับไปทางท่าเรืออย่างรวดเร็ว
พอถึงท่าเรือแล้ว นรมนก็ลงจากรถ แล้ววิ่งกลับไปบนเรือแต่กลับไม่เห็นบุริศร์
“ตัวเขาล่ะ? บุริศร์!”
นรมนตามหาไปจนทั่วแล้ว แต่ก็หาตัวบุริศร์ไม่เจอ
เธอรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
แล้วก็รีบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาบุริศร์ แต่ว่าโทรศัพท์ของอีกฝ่ายกลับปิดเครื่อง
จิตใจของนรมนเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว
เธอลงจากเรือสำราญมาอย่างร้อนใจ แล้วก็เห็นคนคนหนึ่งใส่ชุดซานตาคลอสและถือถุงของขวัญไว้แล้วยืนอยู่ที่ทางเข้าท่าเรือ เหมือนกับว่ากำลังรออะไรอยู่
นรมนเดินผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว แต่กลับโดนเขารั้งเอาไว้
“สาวสวยท่านนี้ วันนี้เป็นวันคริสต์มาส ไม่ทราบว่าคุณอยากได้ของขวัญคริสต์มาสอะไรครับ? ผมเป็นซานตาคลอส ไม่ว่าคุณอยากได้อะไร ผมก็สามารถทำให้คุณสมปรารถนาได้ทุกอย่างเลยนะครับ”
น้ำเสียงของอีกฝ่ายมีความผ่อนคลายและมีความสุขอยู่เล็กน้อย
นรมนิ่งอึ้งไปทั้งตัวเลย
เธอฟังเสียงที่คุ้นเคยนี้ไป แล้วก็จ้องมองคนที่ใส่ชุดซานตาคลอสหนักอึ้งที่อยู่ตรงหน้านี้ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะพร่ำบ่นขึ้น
“บุริศร์ คุณเปลี่ยนแนวไปเป็นซานตาคลอสตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย?”
“วันนี้เองแหละ ผมเป็นซานตาคลอสให้คุณโดยเฉพาะเลยนะ สาวสวย จะไม่เอาของขวัญจริง ๆ เหรอ?”
บุริศร์ยิ้มแล้วถามขึ้น
อยู่ ๆ นรมนก็วิ่งไปกอดเขาไว้แน่น ในดวงตามีแววน้ำระยิบระยับอยู่
“ฉันอยากจะให้บุริศร์อยู่กับฉันตลอดชีวิต นี่ก็คือของขวัญที่ฉันอยากได้ในวันคริสต์มาส ไม่ทราบว่าจะสามารถเป็นจริงได้ไหมคะ?”
“เป็นได้!”
ทั้งสองมือของบุริศร์โอบกอดเธอกลับ
หิมะยังคงโปรยปรายอยู่ แต่ว่าทั้งสองคนต่างก็ไม่มีใครหนาว แต่กลับโรแมนติกจนรู้สึกเหมือนล่องลอยขึ้นมาเล็กน้อย
นรมนเอาหมวกที่หนักอึ้งบนหัวของบุริศร์ออก หลังจากที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยแล้ว อยู่ ๆ ก็เขย่งเท้าขึ้น แล้วก็จูบลงตรงที่คางของเขาเลย
ในดวงตาของบุริศร์มีความอ่อนโยนพาดผ่านเสี้ยวหนึ่ง แล้วกอดเธอไว้และจูบอย่างร้อนแรงขึ้นมาตรงปากทางท่าเรือ
ผู้คนที่เดินผ่านไปมา พอเห็นภาพนี้ ต่างก็ผิวปากขึ้นมา
วินาทีนี้ นรมนรู้สึกว่าเธอไม่ได้เป็นคุณนายบุริศร์อีกแล้ว และบุริศร์เองก็ไม่ได้เป็นประธานบุริศร์ด้วย พวกเขาเป็นเพียงแค่คู่รักธรรมดาคู่หนึ่ง ที่อยู่ในตรอกของต่างแดน และกำลังแสดงบทบาทที่ความรักที่โรแมนติกอยู่
หลังจากที่จูบกันอย่างร้อนแรงแล้ว นรมนก็จ้องมองบุริศร์อย่างลึกซึ้งแล้วพูดขึ้นว่า “วันนี้คุณจะใส่ชุดนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวันเลยไหมคะ?”
“ได้”
บุริศร์รับปากไปโดยตรงเลย
ที่จริงใส่ชุดที่เทอะทะอย่างนี้อยู่มันก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ แต่ว่าพอเห็นท่าทางที่ดีใจของนรมนแล้ว บุริศร์ก็รู้สึกว่ายังไงก็ได้
เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่สะอาดบริสุทธิ์อย่างนี้ของนรมนมานานหลายปีแล้ว
ยังจำได้ว่าครั้งแรกที่เห็นเธอ ก็คือรอยยิ้มที่สวยงามแบบนี้มาดึงดูดความสนใจของเขาไว้
เธอเป็นเหมือนพระอาทิตย์ ไอร้อนที่แผ่ซ่านออกมาสามารถทำให้คนที่อยู่ในถ้ำน้ำแข็งลึกสามารถรู้สึกอบอุ่นได้
บุริศร์จูงมือนรมนมาเดินเล่นไปบนท้องถนน
ทุกที่เต็มไปด้วยเพลงของเทศกาลคริสต์มาส มีพนักงานมากมายต่างก็กำลังขายสินค้าในร้านค้าอยู่
นรมนจูงมือบุริศร์ไว้แล้วก็แค่เดินเล่นไปเรื่อย ๆ
พอเดินจนเหนื่อยแล้ว ทั้งสองคนก็ไปกินอาหารที่ร้านข้างทางเล็กน้อย จากนั้นก็ไปดูหนังกันเรื่องหนึ่ง
นรมนรู้สึกว่าเมื่อแปดปีก่อนตัวเองไม่เคยมีแฟน แต่วินาทีนี้ได้รับการเติมเต็มแล้ว
ทั้งสองคนเดินเล่นไปทั้งวัน
บุริศร์ไปได้กลับไปบนเรืออีก แต่กลับจองโรงแรมไว้
พอนรมนอาบน้ำอุ่นรอบหนึ่งเสร็จ ก็เหนื่อยจนนอนอยู่บนเตียงไม่อยากจะขยับเขยื้อนแล้ว
พอบุริศร์อาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นว่านรมนนอนหลับไปแล้ว
เขายิ้มอ่อน ๆ ขึ้น แล้วปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้พอเหมาะ จากนั้นก็ห่มผ้าห่มให้นรมนให้เรียบร้อย แล้วก็ค่อยเปิดโน้ตบุ๊คขึ้น
ทางด้านพฤกษ์ได้ส่งธิดาเข้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตลอดระยะทางก็ราบรื่นเป็นอย่างมาก
พอได้รับข่าวนี้แล้ว สีหน้าของบุริศร์ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เขาเป็นผู้ชาย ถึงแม้ว่าการที่ธิดาวีร์หักหลังจะทำให้เขาเสียใจมาก แต่ว่าเขาก็เข้าใจ เขาต้องการเกราะที่แข็งแกร่งมาปกป้องภรรยาและลูก
ธิดาวีร์ไม่ได้คิดว่าเขาเป็นพี่ชายแล้ว แล้วเขาจะมามัวยึดอยู่กับความสัมพันธ์นี้ไม่ยอมปล่อยทำไมล่ะ?
จะว่าเขาเลือดเย็นก็ดี ว่าเขาไร้เยื่อใยก็ช่าง สิ่งที่เขาต้องการก็แค่ให้ลูกเมียปลอดภัยเท่านั้น
ในตอนที่กะว่าจะปิดโน้ตบุ๊คลงนั้น อยู่ ๆ หน้าจอก็ดำมืดไปครู่หนึ่ง จากนั้นหน้าของกานต์ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ
“ไฮล์ คุณบุริศร์ เมอร์รีคริสต์มาสครับ!”
บุริศร์อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา
“เมอร์รีคริสต์มาส ลูกชาย”
กานต์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “หม่ามี้ล่ะครับ?”
“เดินจนเหนื่อยแล้ว ก็เลยหลับไปแล้ว”
“เมื่อวานเป็นวันเกิดของคุณ แต่ผมกลัวว่าจะรบกวนเวลาที่คุณได้อยู่กับหม่ามี้ เพราะฉะนั้นก็เลยไม่ได้โทรศัพท์หาคุณ วันนี้ถึงจะดึกหน่อย แต่ว่าผมก็อยากจะบอกกับคุณด้วยตัวเองคำหนึ่งว่า คุณบุริศร์ สุขสันต์วันเกิดครับ!”
คำพูดของกานต์ทำให้หัวใจของบุริศร์อบอุ่นขึ้นมา
“ขอบใจ”
“ผมกับกิจจาได้เตรียมของขวัญไว้ให้คุณ รอคุณกลับมาตอนปีใหม่ค่อยดูก็แล้วกัน ส่วนยัยคนช่างกินกมลนั้นก็ได้ทำเค้กให้กับคุณ แล้วบอกว่าจะส่งไปให้คุณ คุณเองก็รู้ว่านี่ ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นผมกับกิจจาก็เลยถ่ายรูปเค้กรูปหนึ่งแล้วส่งให้คุณ ก็ถือได้ว่าได้มอบให้แล้ว ส่วนเค้กก็โดนตัวเธอเองกินไปแล้ว”
กานต์พูดไปแล้ว ก็ส่งรูปเค้กมารูปหนึ่งเลย
เค้กไม่ได้ทำได้สวยมาก แต่ว่าก็สามารถดูออกได้ว่าพยายามมากแล้ว
“กมลทำเองเลยเหรอ?”
ถึงแม้ว่าบุริศร์จะไม่ได้กิน แต่ว่าในใจก็รู้สึกอบอุ่นมากเลย
กานต์พูดขึ้นอย่างรังเกียจเล็กน้อยว่า “ป้าหวานช่วยทำไปนิดหน่อย ที่เหลือเธอก็ทำเอง แต่ว่าเค้กอันนี้ทำให้ต้องสิ้นเปลืองแป้งไปถุงหนึ่ง ผมรู้สึกว่ายังสู้เสียเงินซื้อไม่ได้เลย ได้ไม่คุ้มเสีย”
“มันไม่เหมือนกัน นี่คือความจริงใจที่ลูกสาวของฉันมีต่อฉัน”
บุริศร์ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากขึ้นมา
พอเห็นบุริศร์คลี่ยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว กานต์ก็พูดขึ้นอย่างดูถูกเล็กน้อยว่า “คุณบุริศร์ คุณนี่ก็สมปรารถนาง่ายเกินไปแล้วนะ ก็ได้ ไม่ว่ายังไงกมลก็เป็นคนรักเก่าเมื่อชาติที่แล้วของคุณ ผมกับกิจจาก็จะไม่แย่งความรักกับคุณหรอก เอาล่ะ คุณกับหม่ามี้ก็เที่ยวเล่นกันข้างนอกให้สนุกไปเลย ผมปิดเทอมแล้ว ก็จะอยู่บ้านกับกิจจาดี ๆ กมลเองก็อยู่สุขสบายดี ถ้าเป็นไปได้ละก็ พวกคุณก็ช่วยสร้างน้องชายหรือน้องสาวตัวเล็ก ๆ อะไรมาให้พวกผมหน่อยก็ได้นะครับ”
พอได้ยินกานต์พูดแบบนี้ ปากของบุริศร์ก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้นเล็กน้อย
เด็กคนนี้นี่อายุเพียงแค่สี่ขวบจริง ๆ เหรอ?
ไม่!
จะห้าขวบเร็ว ๆ นี้แล้ว!
แต่ว่าที่เขารู้นี่เยอะเกินไปหน่อยหรือเปล่า?
พอเห็นบุริศร์ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย กานต์ก็รีบตัดสัญญาณไปเลย
บุริศร์คิดถึงคำพูดของกานต์ขึ้นมา
น้องชายหรือน้องสาวตัวเล็ก ๆ เหรอ?
ชาตินี้อย่าหวังเลย
เขาปิดโน้ตบุ๊คลง แล้วกลับมาถึงข้างกายนรมน
พอเห็นนรมนนอนหลับได้อย่างสงบนิ่งขนาดนี้ อยู่ ๆ บุริศร์ก็รู้สึกว่ามั่นคง และสมปรารถนามาก
ลูกก็มีสามคนแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากจะอยู่กับนรมนดี ๆ ไม่ให้เธอต้องมาทนทุกข์ทรมานกับการคลอดลูกและความลำบากตอนตั้งท้องอีก ให้เธอมีความสุข อารมณ์ดีก็พอแล้ว
บุริศร์นอนลงข้างกายนรมน แล้วรวบตัวเธอมากอดไว้ในอก ร่างกายที่อ่อนนุ่มและกลิ่นหอมอ่อน ๆ นั้นได้โอบล้อมเขาเอาไว้ จนทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว และอยากจะเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการขึ้นมา
เขาก้มหัวลง แล้วจูบลงบนใบหน้าของนรมน
ลงบนหัวคิ้วของเธอ ตาของเธอ จมูกของเธอ ปากของเธอ คางของเธอ……
บุริศร์จูบไล่ลงไปเรื่อย ๆ ร่างกายค่อย ๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง
อยู่ ๆ ก็มี “บึ้ม” ดังขึ้นทีหนึ่ง จากนั้นก็เป็นเสียงปืนดังกึกก้องท้องฟ้า
หัวคิ้วของบุริศร์ขมวดกันแน่น วินาทีต่อมา นรมนก็ลืมตาที่สะลึมสะลือขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น? เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ?”