สำหรับสถานะสายลับ นรมนสนใจอย่างมากมาโดยตลอด ตอนนี้ได้ยินราเชนพูดแบบนี้ ก็เป็นห่วงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ราเชนพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยใส่ใจ “ไม่มีอะไร แค่ถามเฉยๆ ถ้าคุณอยากให้เขามีชีวิตกลับไป ฉันจะช่วยคุณดูแลให้มากหน่อย ถ้าไม่ต้อง ฉันจะลงมือจัดการเขาในเวลาจำเป็น จะได้ไม่ทำให้คุณมีส่วนเกี่ยวข้อง”
“อย่า! อย่าเด็ดขาด! ฉันอยากให้เขาปลอดภัย พี่ เขาเป็นเพื่อนฉัน”
นรมนรีบเอ่ยปาก
ราเชนก็ไม่ได้สนใจมากนัก ตอบตกลงแบบส่งๆ ทั้งคู่คุยกันอีกสักพักหนึ่ง ทางด้านราเชนก็วางสายไป
คิ้วนรมนขมวดเล็กน้อย หาเบอร์โทรศัพท์หนึ่งจากโทรศัพท์
นี่เป็นทางติดต่อเดียวระหว่างเธอกับสายลับ
นรมนหาบันทึกการคุยในวีแชทเจอ ปัดเลื่อนไปยังเนื้อหาการคุยกับโสธร
“ฉันอยากจัดการกล้าณรงค์ แต่แทบไม่มีใครเข้าใกล้เขาได้เลย นายมีวิธีการดีๆ ไหม?”
คำพูดที่นรมนคุยกับโสธรเมื่อนานมาแล้วก่อนหน้านี้
“ให้ผมไปเถอะ ตอนพี่สาวผมตายผมไม่รู้เบื้องหลัง เธอชอบเจตต์ แต่เจตต์ชอบคุณ ในประเด็นนี้ การตายของพี่สาวผมไม่เกี่ยวข้องกับคุณ แต่แค่เป็นการกระตุ้นให้เกิดความแตกแยกนิดหน่อย ผมนั่งตำแหน่งในตอนนี้ มันเลี่ยงยากที่จะถูกล่อลวง จะให้คุณแก้แค้นให้พี่สาวผม ผมเป็นตัวเลือกตีสนิทที่ดีที่สุด”
โสธรตอบกลับทันที
“ไม่ได้ นายไปไม่ได้ กล้าณรงค์คนคนนี้จิตใจโหดเหี้ยมมาก ที่สำคัญที่สุดคือมันมีความคิดรอบคอบ แค่ผิดพลาดนิดหน่อยอาจฆ่านายได้เลย ฉันให้นายเป็นอะไรไม่ได้ คนรุ่นหลังของหมู่บ้านดารายนมีไม่มากแล้ว เพื่อทำความดีสะสมบุญ ฉันให้นายไปไม่ได้”
นรมนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
โสธรพูดเสียงทุ้ม “คุณนาย อย่าหัวโบราณแบบนี้ จริงๆ แล้วผมก็รู้ ผมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่ระหว่างเรามีความขัดแย้งกันมาก ถ้าผมมีสัญญาณว่าจะหักหลังคุณนิดหน่อย แน่นอนว่ากล้าณรงค์จะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป ถึงตอนนั้นผมเข้าไปภายในของกล้าณรงค์ก็ง่ายดาย ถ้าคุณทำให้มือเท้าผมหัก แน่นอนว่าผมจะยิ่งโน้มน้าวได้ คุณนาย อย่าลังเลเลย กล้าณรงค์ทำร้ายพี่สาวผม และทำให้คุณไม่สบายใจทั้งวัน ไม่ว่าจะในฐานะหัวหน้าใหญ่อาณาจักรรัตติกาล หรือในฐานะน้องชายนิตา ผมไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้”
“แต่ถ้าหักแขนขาของนายจริงๆ ชีวิตที่เหลือของนายจะทำยังไง?”
นรมนแค่คิดก็รู้สึกหวาดกลัว
โสธรพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจเลย “ผมเชื่อว่าคุณนายคงไม่เพิกเฉยชีวิตที่เหลืออยู่ของผมหรอกใช่ไหม? และผมก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ถ้ารักษาอย่างถูกวิธี มือและเท้าของผมก็คงฟื้นฟูได้”
“ไม่ได้”
บทสนทนาของทั้งสองจบลงที่ตรงนี้ แต่ความคิดของนรมนเลื่อนลอยไปยังวันนั้น
จริงๆ แล้วที่บุริศร์พาเธอไปเธอไม่รู้ว่าโสธรอยู่ที่นั่น
หลังจากทั้งสองคนกำหนดหน้าที่แล้ว โสธรก็พยายามแสดงออกถึงการตายนิตาอย่างกระตือรือร้น ใช้สิทธิ์ในมือสืบหาความจริงในตอนต้นอย่างต่อเนื่อง
ตามที่คาดการณ์ไว้ กล้าณรงค์ไม่ปล่อยโอกาสในการกระตุ้นให้เกิดความแตกแยกนี้ไป เริ่มจ้างคนไปติดต่อโสธร
ทุกครั้งที่คนของกล้าณรงค์ไปติดต่อ นรมนรู้ทั้งหมด โสธรไม่ได้หลีกเลี่ยงเธอเลยสักนิด และเนื่องจากเหตุนี้นรมนถึงได้ยิ่งคิดมากและรู้สึกแย่
ตอนที่โสธรไปหมู่บ้านดารายนหาหนังสือโบราณ นรมนก็รู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอโสธรที่ชายแดนประเทศF แถมถูกคนของสหภาพQTค้นพบด้วย เส้นเรื่องมันดำเนินไปแบบนี้ เทียบกับสิ่งที่พวกเขาจัดเตรียมไว้แต่เดิมมันยิ่งน่าเชื่อถือมากขึ้น
นรมนยังจำตอนที่ตัวเองหาคนมาตัดเอ็นร้อยหวายที่ขาโสธรได้ว่าฝ่ามือสั่นสะท้านรุนแรงแค่ไหน แต่ถูกเธอระงับลงไป
เธอให้คนพาโสธรไปส่งโรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือได้ทันเวลา ภายนอกรู้สึกว่ากลัวโสธรตาย เลยไว้ชีวิตเขา แต่มีแค่นรมนเท่านั้นที่รู้ เธอกลัวว่าโสธรจะกลายเป็นคนพิการจริงๆ
โชคดีที่กล้าณรงค์ชื่นชมฝีมือโสธร ไม่อยากให้เขาตายไปแบบนี้ หลังจากโสธรถูกส่งไปโรงพยาบาลก็ถูกคนของกล้าณรงค์ลักพาตัวไปอย่างลับๆ
เมื่อนรมนได้รับข่าวนี้ ในใจก็บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร แต่ขอบตาแดงแล้ว
โสธรเสียสละเพื่อเธอแบบนี้ ถ้าเธอยังไม่สามารถถอนรากถอนโคนกล้าณรงค์ได้ เธอจะไม่ละอายใจต่อโสธรได้อย่างไร?
อารมณ์ของนรมนหนักอึ้งอย่างยิ่ง
การซ่อนตัวอยู่ข้างๆ กล้าณรงค์เดิมทีก็เป็นเรื่องอันตรายมากอยู่แล้ว ตอนนี้เขายังต้องส่งข่าวออกมาอีก ยิ่งเพิ่มระดับความเปิดเผยที่อันตราย
ราเชนถามว่าต้องการให้โสธรรอดชีวิตไหม?
นรมนจะไม่ให้เขารอดชีวิตได้อย่างไร?
ถ้าเป็นไปได้ เธออยากให้ตัวเองไปแทนโสธร
นรมนรู้สึกแย่มาก แต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังติ๊ง ข้อความนาวินส่งมา
“พี่สะใภ้ พื้นเพสถานะของโชกุนสะอาดมาก ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับกล้าณรงค์ แค่เพราะไปแย่งแฟนสาวกับลูกเศรษฐีคนหนึ่ง ลูกชายเขาไปทำหัวทายาเศรษฐีแตกด้วยความโกรธแค้น อีกฝ่ายเลยบอกว่าต้องการชีวิตเขา โชกุนเลยกังวลส่งลูกชายลี้ภัยที่ต่างประเทศ แต่ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น พอคนของกล้าณรงค์หาเจอ และตกลงจะช่วยเขาทำงาน แต่เขาบอกว่าตัวเองก็ไม่รู้ว่าชิปเล็กๆ นั้นจะเป็นระเบิดเวลา”
คำพูดนาวินทำให้นรมนตกตะลึง
แบบนี้แสดงว่าโชกุนไม่ใช่คนของกล้าณรงค์ แค่ถูกกล้าณรงค์หลอกใช้เพราะไม่มีเงิน
“ชิป?”
นรมนจับประเด็นสำคัญในคำพูดนาวินได้
“ครับ เป็นชิปเล็กๆ อันหนึ่ง เครื่องตรวจจับที่เขาให้ผมเป็นป้ายหน้าร้าน ตอนที่ผมรับมาเขาถือโอกาสเอาชิปติดตัวผมไว้ ผมก็ไม่รู้ เมื่อผมเข้าไปในโรงรถ ชิปมันตอบสนองกับรถคุณโดยอัตโนมัติ ซึ่งมันติดลงไปเหมือนแม่เหล็ก ถึงได้เกิดเหตุการณ์ภายหลังขึ้น”
นาวินรีบพูดสิ่งนี้
คิ้วนรมนขมวดขึ้นมาเล็กน้อย
“พูดแบบนี้แสดงว่ารถของฉันโดนใครสักคนเล่นงานมาตั้งนานแล้วใช่ไหม? ถึงจะไม่ใช่ระเบิดเวลา แต่มันเกี่ยวข้องกับระเบิด อย่างน้อยก็ทำให้คอมพิวเตอร์และชิปค้นหาตำแหน่งรถฉันอย่างแม่นยำ ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้เตรียมการไว้ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่เชื่อ”
นาวินได้ยินนรมนพูดแบบนี้ คิ้วก็ขมวดขึ้นมาเช่นกัน
ถ้าเป็นเช่นนี้ มันไม่ง่ายที่จะตามหาคนคนนี้จริงๆ
เพราะระบบกล้องวงจรปิดในคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กไม่สามารถถ่ายติดคนเข้าไปโรงรถแล้วทำอะไรบ้าง แต่คนรับใช้ที่เข้าไปโรงรถเพื่อดูแลรถนั้นมีไม่เยอะ มีแค่สามสี่คนเท่านั้น
นาวินรีบพูดขึ้น “ฉันให้คนไปเฝ้าติดตามพวกเขาสี่คนแล้ว ถ้ามีใครเคลื่อนไหวแปลกๆ เราก็จะพบได้ทันเวลา”
“อืม ทำแบบนี้ก็ได้”
นรมนและนาวินพูดอีกไม่กี่ประโยคก็วางสายไป
ข้อมูลชุดนี้ทำให้เธอค่อนข้างเวียนศีรษะมึนงง
นรมนนวดขมับ ตั้งใจจะไปนอน
บุริศร์กับกานต์ก็ไม่รู้จะกลับมาตอนไหน เธอเหนื่อยมากจริงๆ
นรมนออกมาจากระเบียง นอนบนเตียงทันที ไม่นานนักก็หลับไป
ก็ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน มีเสียงพูดคุยกันดังมาจากด้านล่าง ถึงเสียงจะไม่ดัง แต่ก็ทำให้นรมนตื่นขึ้นมาได้
เธอมองดูเวลา ผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงกว่าเท่านั้น
จะว่าไปแล้วบุริศร์กับกานต์ไม่อยู่ เธอนอนหลับไม่สนิทเลย
นรมนลุกขึ้นมาล้างหน้า เมื่อเปิดประตูห้องก็เห็นธรรศพากมลเดินมาที่นี่ อารมณ์ค่อนข้างร่าเริงอย่างช่วยไม่ได้
“กมลกลับมาแล้วเหรอ?”
“หม่ามี้สีหน้าคุณแย่มากอ่า”
กมลเหลือบมองนรมนแล้วพูดขึ้น
ถูกเธอพูดแบบนี้ สายตาทุกคนก็มองไปที่นรมน
“สีหน้าไม่ค่อยดีเลย ทำไม? พักผ่อนไม่เต็มที่เหรอ? หรือคดีระเบิดมันทำร้ายเธอ?”
ธรรศเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ก็ประหม่าขึ้นมา
นรมนรีบส่ายหน้าพูดขึ้น “ฉันไม่เป็นไร แค่นอนไม่ค่อยหลับ ทำไม? คดีระเบิดคุณรู้แล้วเหรอ?”
“เรื่องนี้มันครึกโครมขนาดนั้น ฉันไม่รู้ได้เหรอ?”
ธรรศมองนรมนอย่างตำหนิแล้วพูดขึ้น “เธอน่ะ ช่วงนี้สำรวมหน่อยนะ อย่าออกไปทุกที่เลย”
“รู้แล้ว”
นรมนรีบตกลง
กมลบอกว่าง่วงแล้ว อยากกลับห้องไปนอน ก็ถูกโตษินพาลงไป
คุณท่านตนุวรให้ห้องรับแขกกับนรมนและธรรศ
เมื่อไม่มีคนในห้องรับแขกแล้ว ธรรศถึงพูดเสียงทุ้ม “ไม่ได้บาดเจ็บจริงๆ นะ?”
“เปล่า หรืออาสามอยากให้ฉันบาดเจ็บ?”
นรมนจ้องเขาแสร้งทำเป็นโกรธ
ธรรศโดนโกรธจนเสียใจนิดหน่อย ลูบจมูกแล้วพูดขึ้น “นี่ฉันเป็นห่วงเธอไม่ใช่หรือไง?”
“ขอบคุณค่ะอาสาม”
นรมนยิ้มตาหยีพูดขึ้น
“อาสาม คุณไม่ยุ่งใช่ไหม? ฉันจะชงชาให้คุณ”
นรมนถาม จะลงมือต้มชาโดยไม่รู้ตัว แต่ธรรศห้ามเอาไว้
“ฉันไม่มีเวลามาชงชากับเธอ พูดตามตรงสิ้นปีนี้ฉันอาจจะยุ่งกว่าเดิม”
“ทำไม? เพราะคดีระเบิดของฉันคดีนี้เหรอ?”
นรมนมองธรรศด้วยใบหน้าสงสัย
ธรรศส่ายหน้าพูดขึ้น “เปล่า ฉันต้องไปทำตำแหน่งและทำงานแทนคริชณะ”
“ว่าไงนะ?”
คริชณะเป็นใครนรมนก็รู้ ตำแหน่งเขาในตอนนี้ไม่ใช่ว่าธรรศไม่สามารถไปทำได้ แต่ทำไมมันกะทันหันแบบนี้ล่ะ?
ธรรศเห็นนรมนทำหน้าประหลาดใจ ก็ถามขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “เธอไม่รู้เหรอว่าคริชณะเกิดเรื่อง?”
“เกิดเรื่องอะไร?”
นรมนรีบถาม
ธรรศพูดขึ้นเสียงทุ้ม “เกิดเรื่องอะไรฉันบอกเธอไม่ได้ มันเป็นความลับทางการทหาร แต่ที่คริชณะถูกพักงานโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเรื่องจริง ปัจจุบันนี้โดนคุมขังสอบปากคำแล้ว”
“คุมขังสอบปากคำ? ร้ายแรงขนาดนี้เชียว? ตอนฉันกลับมาจากสุสานวีรบุรุษผู้สละชีพเพื่อชาติเขายังอยู่เลย”
นรมนรู้สึกรับไม่ได้นิดหน่อย
ธรรศถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “เดิมทีเขาอยู่ระหว่างการตรวจสอบ สุสานวีรบุรุษผู้สละชีพเพื่อชาติก็อยู่ภายในขอบเขตการจัดการของเขา เกิดคดีระเบิดเรื่องใหญ่แบบนี้ แน่นอนว่าต้องมีคนรับผิดชอบเรื่องนี้ บุริศร์ต้องการรับผิดชอบเรื่องนี้ เบื้องบนให้คริชณะถูกพักงานทันที และนำตัวออกไปทันที เดาว่าตอนนี้ตระกูลทวาทสินคงไม่เป็นระเบียบ ดนัยและเวธนีถูกรักษาสถานภาพทางการทหารไว้ โดนตักเตือนให้ได้รับการตรวจสอบที่บ้าน แต่คุณนายงามสุดาสงบนิ่งมาก ไม่ได้เอ่ยปากว่าอยากเจอคริชณะ แต่เกรงว่าแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง”
ได้ยินธรรศพูดเรื่องพวกนี้ หัวใจนรมนก็กังวลใจอย่างยิ่ง
ตระกูลทวาทสินเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ไม่คิดว่าจะเกี่ยวข้องกับคดีระเบิดของเธอ เป็นไปได้อย่างมากว่านี่เป็นวิธีการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ทุกคนล้วนรู้ว่าคุณชายสี่คนแห่งเมืองชลธีมีความสัมพันธ์ที่ดี ตอนนี้ลากคริชณะลงมา เท่ากับเป็นการตัดที่พึ่งทางกองทัพทหารของบุริศร์
นรมนเงยหน้าทันที ถามขึ้น “คำร้องเปลี่ยนงานของบุริศร์ผ่านหรือยัง?”
“ยังไม่ผ่าน คริชณะยังไม่เซ็นชื่อ อายัดอยู่ตลอด แต่ตอนนี้เขาถูกคุมขังสอบปากคำแล้ว เดาว่าคำร้องนี้จะได้รับการตอบกลับเร็ว ถึงตอนนี้บุริศร์อยากเปลี่ยนใจก็ไม่ทันแล้ว”
ในคำพูดนี้ของธรรศมีความหมายแฝง ทำให้นรมนได้กลิ่นที่แตกต่างทันที
