“กลายพันธุ์?”
ปาณีพูดสองคำนี้ซ้ำโดยไม่รู้ตัว สีหน้าก็ค่อนข้างซีดเซียว
“เป็นไปได้ยังไง?”
“นี่รายงานการตรวจสุขภาพของนภดลก่อนหน้านี้”
นรมนเอารายงานตรวจสุขภาพของนภดลให้ปาณี
สภาพร่างกายนภดลนั้นเธอใส่ใจอยู่ตลอดเวลา และสั่งลูกน้องให้ตรวจสุขภาพนภดลเดือนละครั้ง นี่แทบเป็นกิจวัตรประจำวัน นภดลก็ไม่ได้คัดค้านอะไร
ตอนนี้เมื่อเปรียบเทียบรายงานการตรวจสุขภาพเดือนก่อนของนภดล สถิติข้อมูลมันเกิดการเปลี่ยนแปลงจริงๆ ปาณีเองก็เป็นพยาบาล สถิติข้อมูลบางอย่างก็อ่านแล้วเข้าใจ
“ทำไมฟังก์ชันการแบ่งเซลล์ในร่างกายเขามันเร็วขนาดนี้?”
“ใช่ ก็เพราะแบบนี้แหละ การแบ่งเซลล์ในร่างกายเร็วเกินไป ก็หมายถึงชีวิตล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว สรรพสิ่งใหม่ในร่างกายเจริญเติบโตขึ้นมาแทนที่สรรพสิ่งเก่า ผู้เชี่ยวชาญที่ศึกษาด้านนี้ในประเทศเรายังมีไม่มาก และตัวตนของนภดลต้องเก็บเป็นความลับ ดังนั้นฉันให้บุริศร์ให้จณัตว์ลูกพี่ลูกน้องฉันกลับมา แต่เธอก็รู้ ภายในประเทศFกำลังต่อสู้กันดุเดือด ตอนนี้พวกเขาจะรีบกลับมาได้ทันเวลาไหมก็ยังเป็นปัญหา แต่ร่างกายนภดลจะพัฒนาอย่างไรต่อไปในอนาคตเราก็ไม่มีใครกล้ารับประกัน”
นรมนก็ร้อนใจมากเช่นกัน แต่เรื่องนี้ร้อนใจอย่างเดียวก็ไม่สามารถจัดการได้
เดิมทีแล้วนภดลก็เป็นคนสำหรับทดลอง ถูกฉีดยาหลากหลายชนิดตั้งแต่อยู่ในมดลูก ตอนนี้สามารถคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยไม่บุบสลาย และโตมาได้ขนาดนี้ก็เหนือจินตนาการของทุกคนแล้ว
ดร.ฐานทัตคือแพทย์ที่ศึกษานภดล แต่ก่อนเพราะความสัมพันธ์กับฉัตรยาจึงมีการระงับการทดลองบางอย่าง แต่ตอนนี้ฉัตรยาไม่อยู่แล้ว ดร.ฐานทัตจะเอานภดลเป็นเป้าหมายในการศึกษาปัญหาเรื่องยีนนี้อีกต่อไปหรือไม่ นรมนก็ไม่กล้ารับประกัน
ตอนแรกที่เก็บดร.ฐานทัตไว้ก็เพื่อสุขภาพของนภดล กลัวว่าต่อไปเขาจะมีอันตรายทางด้านร่างกาย และดร.ฐานทัตเป็นผู้ที่เข้าใจนภดลมากที่สุด ถ้าไปถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้จริงๆ บางทีดร.ฐานทัตอาจจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของนภดล
ดังนั้นถึงแม้ว่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์จะเอะอะโวยวาย นรมนก็ยังไว้ชีวิตเธอไว้ ก็เพื่อนภดลเท่านั้น
ไม่เช่นนั้นด้วยความสามารถของตระกูลโตเล็ก ต้องการฆ่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์มันง่ายมาก
สมองปาณีอึ้งอย่างแท้จริง หัวใจเจ็บปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมนรมนต้องให้เธอรับช่วงต่อเรื่องนี้ทั้งหมด
ความลับร่างกายของนภดลต้องห้ามรั่วไหล ดังนั้นเธอเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด และคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็ขัดแย้งกับเธอก่อนหน้านี้ไม่นาน ถึงแม้ตอนนี้ปาณีจะนัดหมายกับคนอื่นก็คิดว่าเป็นความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างผู้หญิง คงไม่คิดว่าเป็นเรื่องร่างกายนภดล
ในตอนนี้สมองปาณีวุ่นวายเล็กน้อย
“คุณนาย นภดลตัวเขาเองรู้ไหม?”
ดวงตาเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
นรมนจับมือเธอไว้ แล้วพูดเสียงทุ้ม “ยังไม่ได้บอกเขาชั่วคราว จำที่ฉันเคยบอกเธอได้ไหม? ความรักมันมีหลายรสชาติ มีหวานมีขม มีเปรี้ยวมีเผ็ด หลายๆ เรื่องเราไม่สามารถควบคุมได้ แต่เราพยายามหลีกเลี่ยงและรักษามันได้ ปาณี นภดลคือเพื่อนของฉัน ฉันหวังว่าเขาจะมีชีวิตที่มีความสุข แต่เธอก็เป็นเพื่อนของฉันเหมือนกัน ฉันก็อยากให้เธอมีความสุขเช่นเดียวกัน ดังนั้นสภาพนภดลในตอนนี้ ฉวยโอกาสตอนที่เขายังไม่สารภาพกับเธอ ยังไม่ยอมรับเธออย่างแท้จริง ถ้าเธอมีตัวเลือกอื่น ฉันจะช่วยเธอ”
ปาณีเข้าใจความหมายของนรมน
ดังนั้นที่คุณนายแนะนำคนนัดบอดให้เธอก็ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ ไม่ใช่กระตุ้นนภดลใช่ไหม?
เธอกำลังหาตัวเลือกให้ตนมากขึ้น
เทียบกับคนที่ค่อนข้างปกติ นภดลก็เหมือนระเบิดเวลา ไม่แน่ว่าจะออกมาตอนไหน
บางทีพวกเขายังไม่ทันได้ยืนยันความสัมพันธ์ นภดลก็อาจจะกลายเป็นใครที่ไม่รู้จักไปแล้วก็ได้ แต่จู่ๆ หัวใจเธอก็เจ็บปวดมาก ไม่ยินยอมอย่างมาก
นัยน์ตาสีฟ้าชัดเจนนั้นยังอยู่ในสมองเธอตลอดเวลา ทำให้จมลงไป ไม่อยากหลุดพ้น
น้ำตาปาณีไหลลงมาในที่สุด มันร้อนระอุ
เธอไม่ได้เช็ด แต่มองนรมน แล้วถามเสียงทุ้ม “คุณนาย ตอนแรกที่คุณเลือกประธานบุริศร์คุณเคยลังเลไหม? ฉันหมายถึงตอนที่ประธานบุริศร์ยังไม่แน่ใจหัวใจตัวเอง ถูกบีบบังคับแต่งงานกับคุณ คุณเคยลังเลไหม?”
“ไม่ หัวใจเดินไปตามทางความรัก ไม่เสียใจภายหลัง เดินไปข้างหน้าไม่เกรงต่ออุปสรรค”
ดวงตานรมนเปล่งประกาย เหมือนมีดวงดาวนับไม่ถ้วนซ่อนอยู่
จู่ๆ ปาณีก็ร้องไห้ขณะยิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ฉันก็เหมือนเดิม”
สี่คำนี้ทำให้จมูกนรมนแสบเล็กน้อยทันที
นิสัยนี้ของปาณีคล้ายเธอมาก ยืนหยัดในความคิดตัวเอง หรืออาจจะกล่าวได้ว่าดื้อรั้นไม่ฟังความเห็นต่าง
เรื่องความรักมันยอดเยี่ยมจริงๆ
ระหว่างเธอกับนภดลไม่ได้เกิดเรื่องสะท้านฟ้าสะเทือนดินอะไร แค่รักแรกพบของปาณีเท่านั้น การไล่ตามอย่างกล้าหาญหลังจากนั้นทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกันผ่อนปรนมากขึ้น ไม่คิดว่าพระเจ้าให้การทดสอบกับพวกเขาจริงๆ
นรมนจับมือปาณีอย่างสงสาร แล้วพูดเสียงทุ้ม “อยากร้องก็ร้องเถอะ อยู่กับฉันไม่ต้องทน แต่เดินออกไปจากประตูนี้แล้ว สิ่งที่ฉันพูดกับเธอทั้งหมดแค่เธอเข้าใจในใจก็พอแล้ว ก่อนที่แผนการช่วยเหลือนภดลจะออกมา คนอื่นๆ รวมถึงนภดลเองก็รู้ไม่ได้ เข้าใจไหม?”
ปาณีพยักหน้า โผเข้าหาอ้อมกอดนรมนแล้วร้องไห้เสียงทุ้มขึ้นมาทันที
เธอร้องไห้อย่างยับยั้งและอดทนมาก ไหล่กระตุก สะอื้นเสียงไม่ดัง น้ำตาร้อนระอุเปียกโชกเสื้อผ้านรมนในพริบตาเดียว
แต่นรมนไม่ใส่ใจ
ในใจเธอก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน
เกิดปัญหาเช่นนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง แต่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหา
นรมนรู้ ไม่มีใครรู้สึกแย่ไปกว่าปาณีแล้ว
รักคนคนหนึ่ง ก็หวังว่าเขาจะสงบสุขและสมความปรารถนา หวังว่าเขาจะร่างกายแข็งแรงอายุมั่นขวัญยืน แต่คำว่าร่างกายแข็งแรงมันไม่ค่อยเห็นจากร่างกายนภดล
ตั้งแต่เด็กเขาป่วยน้อยครั้ง เป็นหวัดน้อยครั้ง ถึงแม้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์จะตำหนิเขา ก็ไม่ทำให้สุขภาพร่างกายเขาเป็นอันตรายใดๆ นี่อาจจะน่าอิจฉา แต่มันก็เป็นระเบิดเวลาจริงๆ แต่เลือดนภดลก็ล้ำค่ามาก เธอไม่รู้ว่าหากนภดลเสียเลือดมากเกินไปจะเป็นอย่างไร?
ยิ่งไม่แน่ใจว่าจะไปหาเลือดสำรองที่จับคู่กับเลือดนภดลได้ที่ไหน เรื่องพวกนี้คือปัญหาที่นรมนเป็นห่วง
ปาณีร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้ บุริศร์ผลักประตูเข้ามาเห็นเหตุการณ์นี้ก็ตกตะลึงเล็กน้อย
นรมนทำท่าบอกว่าให้เขารออีกเดี๋ยวค่อยมา แต่ปาณีได้ยินเสียงรถเข็น ก็รีบหยุดน้ำตาแล้วยืนขึ้นมา
“ขอโทษค่ะ คุณนาย ทำชุดคุณเปื้อนเลย”
เสียงเธอแหบมาก แต่รีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง ระงับอารมณ์ทุกอย่างลงไป
ปาณีที่เป็นแบบนี้น่าสงสารจนรู้สึกแย่
“ไม่เป็นไร แค่เสื้อผ้าตัวเดียว”
“สวัสดีค่ะประธานบุริศร์”
ปาณีหันตัวไปพยักหน้าให้บุริศร์
บุริศร์มองเธอ ปิดประตูห้องแล้วพูดเสียงทุ้ม “เรื่องนภดลคุณก็ไม่ต้องเสียใจเกินไป ไม่ถึงตอนจบก็ไม่มีใครรู้ว่ามันมีผลสรุปยังไง จณัตว์บอกแล้ว ตอนนี้สภาพร่างกายนภดลยังโอเค ให้เขาเจาะเลือดออกมาสำรองไว้ทุกวัน หาคนมาเก็บเลือดเขาโดยเฉพาะ เผื่อในกรณีฉุกเฉิน”
นรมนได้ยินคำพูดนี้ ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“คุณคุยกับพี่ฉันเรื่องนภดลเหรอ?”
“ไม่งั้นล่ะ?”
บุริศร์มองนรมน ส่ายหน้าอย่างเอาอกเอาใจ
“ฉันนึกว่าทางประเทศFเกิดเรื่องแล้ว”
“เรื่องทางด้านนั้นเราเข้าไปยุ่งไม่ได้ชั่วคราว รอผลสรุปจากราเชนและจณัตว์ออกมาก่อนค่อยว่ากัน นภดลคือเพื่อนพวกเรา เราเพิกเฉยไม่ได้ ตอนนี้เลือดของเขามีค่ามาก ไม่มีใครทดแทนและสำรองได้ ดังนั้นฉวยโอกาสตอนที่สภาพร่างกายเขาดี ให้เขาสำรองเลือดตัวเองไว้ นี่คือวิธีเดียว”
คำพูดบุริศร์ทำให้นรมนลำบากใจ
“แต่จะให้แอบเจาะเลือดนภดลมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาอ่อนไหวยิ่งกว่าใครๆ”
“งั้นก็เอาสุขภาพคุณเป็นเหตุผลสิ”
บุริศร์มองนรมน นรมนก็เห็นด้วยทันที
“ได้ ฉันคิดว่าวิธีนี้ไม่เลว หนึ่งอาทิตย์เจาะมา400CC มันไม่ได้ส่งผลอะไรมากนักกับร่างกายของเขา แต่ปาณี ช่วงนี้เธออาจจะต้องใส่ใจกับอาหารเสริมสุขภาพของเขา”
นรมนมองปาณี
ปาณีรีบพยักหน้า
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะบำรุงร่างกายเขาอย่างเต็มที่”
“พี่ฉันกลับมาเมื่อไร?”
นรมนค่อนข้างร้อนใจ
บุริศร์ส่ายหน้า พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ไม่แน่ใจ ตอนนี้ประเทศFปิดทั้งหมด ไม่ว่าใครก็เข้าออกไม่ได้ บางทีพอสงครามกลางเมืองสิ้นสุดลง สมชัยและฉัตรพลถูกประหารชีวิตแล้ว พวกเขาถึงกลับมาได้”
“แต่นภดลรอขนาดนั้นไม่ได้เสมอไปหรอกนะ!”
ความกังวลของนรมนก็คือความกังวลของปาณีเช่นกัน
บุริศร์พูดเสียงทุ้ม “สิ่งที่พวกคุณคิดไว้ จณัตว์ก็คิดไว้เช่นกัน เขาต้องการรายงานการศึกษาเลือดของนภดลฉบับหนึ่ง ดังนั้นเราต้องเจาะเลือดนภดล หาแพทย์ที่ดีที่สุดศึกษาส่วนประกอบและข้อมูลเฉพาะของเลือดออกมา แล้วส่งไปให้จณัตว์ เขาถึงรู้ว่าควรทำอย่างไรในขั้นต่อไป รายงานตรวจสุขภาพของนภดลฉันก็ส่งไปแล้ว สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก แต่จณัตว์ก็ไม่ได้บอกว่าไม่มีวิธีเลย ดังนั้นเราต้องรอคอยดีกว่า”
หัวใจปาณีโยกขึ้นโยกลงตามคำพูดบุริศร์
“ทั้งประเทศมีแพทย์ที่ศึกษาเรื่องนี้มากขนาดนั้นที่ไหนกัน? ถ้าคนที่คุ้นเคยกับนภดลมากที่สุดก็มีแค่ดร.ฐานทัต แต่ถ้าเขาหวังดีกับนภดล เขาคงให้ข้อมูลการวิจัยเราไปนานแล้ว คงไม่เงียบในตอนนี้หรอก”
ปาณีนึกถึงดร.ฐานทัตคนนั้นที่ไม่ว่าคุณนายตระกูลจันทรวงศ์จะโวยวายอย่างไรก็ไม่ออกหน้าและไม่พูดจา ก็ค่อนข้างไม่พอใจอย่างช่วยไม่ได้
นภดลเป็นอะไรสำหรับพวกเขากันแน่?
ถึงแม้จะเลี้ยงสุนัขหรือแมว ตั้งหลายปีแล้วก็ควรมีความรักบ้างไหม?
ถ้าไม่ใช่เพราะฉัตรยาที่ตายไปแล้ว ตอนนี้นภดลจะมีจุดจบสภาพอย่างไรก็ไม่รู้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ปาณีก็ปวดใจสุดๆ
สำหรับสิ่งที่นภดลทำอะไรบางอย่างเกินเลยกับเธอ เธอไม่สนใจแล้ว อย่างไรแล้วเมื่อเทียบกับชีวิตความเป็นความตาย เรื่องเหล่านั้นมันมีค่าอะไรล่ะ?
เล็บปาณีจิกฝ่ามือ แต่ไม่รู้สึกเจ็บ
นรมนถึงได้พูดขึ้น “ดร.ฐานทัตคือตัวเลือกที่ดีที่สุดจริงๆ ดังนั้นตอนนี้จุดประสงค์หลักของเราก็คือควบคุมดร.ฐานทัตให้ได้ คุณนายตระกูลจันทรวงศ์โทรหาเธอไม่ใช่เหรอ? ไม่ว่าจะล่อเธอเข้าสู่เกม หรือแผนการอื่นๆ ก็ตาม เรารับมันไว้ก็พอ”
ในเวลานี้ปาณีเข้าใจแล้วว่าทำไมนรมนถึงสงบใจเย็นเช่นนี้ ที่แท้ก็มีอะไรบางอย่างในใจ
“คุณนาย ฉันขอบคุณคุณกับประธานบุริศร์แทนนภดลด้วยนะคะ”
“ขอบคุณพวกเราแทนนภดล? ด้วยฐานะอะไรล่ะ?”
ไม่บ่อยที่บุริศร์จะมีอารมณ์แซว ทำให้หน้าปาณีแดงขึ้นมาทันที
“ฉัน ฉัน ฉันใช้ฐานะเพื่อนไม่ได้เหรอคะ?”
“เพื่อนเหรอ เราก็เป็นเพื่อนเขาเหมือนกัน แต่บางเรื่องเราก็ทำไม่ได้ เช่นซักชุดชั้นในเป็นต้น”
พอบุริศร์พูดคำนี้ออกไป ดวงตาปาณีก็เบิกกว้างทันที และนรมนก็เหมือนกับได้ยินเรื่องซุบซิบ จึงถามอย่างอดไม่ได้ “ชุดชั้นในอะไรน่ะ? นี่มันเรื่องตลกอะนะ? ทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ?”
ปาณีรู้สึกหน้าตัวเองจะร้อนใจขึ้นมา เธอรีบพูดขึ้น “ไม่มีเรื่องตลกอะไรหรอกค่ะ คุณนาย คือฉัน……”
ขณะที่กำลังพูด จู่ๆ ด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าคุ้นเคยดังเข้ามา ราวกับมีมือข้างหนึ่งที่มองไม่เห็นมากำหัวใจดวงน้อยที่กระสับกระส่ายของปาณีเอาไว้ทันที
