นภดลอยากจะตักเตือนอะไร แต่ว่าก็ไม่ทันการณ์ซะแล้ว แล้วก็เห็นปาณีพุ่งชนเข้าไปเลย ผู้คนที่อยู่รอบข้างเองก็คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้หญิงแบบนี้คนหนึ่งพุ่งชนเข้ามา แล้วพอต้องเลือกระหว่างขวางรถกับชีวิตแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถอยหลบออกไปแล้ว
แต่ว่าพอปาณีเพิ่งพุ่งชนผ่านไป ก็มีรถหลายคันขับตามปาณีมาแล้ว
ในใจของนภดลนั้นยังไงก็ยังมีความร้อนใจอยู่ แต่ว่าพอดูดร.ฐานทัตทีอยู่ข้าง ๆ ทีหนึ่ง แล้วนภดลก็ลงมือตีเขาจนสลบไปเลย แล้วถึงได้ขับเข้าไปในเขตตัวเมือง
ในเขตตัวเมืองได้มีคนของบุริศร์มารอรับอยู่จริง ๆ
พอนภดลเอาตัวดร.ฐานทัตส่งมอบให้พวกเขาแล้วก็หมุนตัวขับรถออกไปเลย
“เฮ้ หัวหน้านภดล”
ลูกน้องร้องเรียกไปคำหนึ่ง นภดลก็เหมือนกับว่าไม่ได้ยินแล้วก็ขับรถออกไปเลย
รถเยอะขนาดนั้นตามปาณีคนเดียว นภดลกลัวว่าปาณีจะรับมือไม่ไหว
รอจนตอนที่เขาตามปาณีมาถึงนั้นก็พบว่ารถพวกนั้นได้ห้อมล้อมปาณีไว้หมดแล้ว
นภดลเองก็ไม่สนใจอะไร แล้วก็เหยียบคันเร่งเลย และก็ชนเข้ากับรถคันหนึ่งในนั้นอย่างแรง จนดึงดูดความสนใจของคนอื่นมาทันที
เพราะว่าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ปาณีก็เลยมีทางออกทางหนึ่งที่จะสามารถออกไปได้
เธอจ้องมองนภดลทีหนึ่ง ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรแล้วก็เหยียบคันเร่งขับออกไปเลย
สุดท้ายแล้วนภดลก็ยังพอมีประสบการณ์อยู่บ้าง พอปาณีขับออกไปแล้ว เขาเองก็เร่งเครื่องขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วขับวนไปไม่กี่รอบก็สลัดรถที่อยู่ข้างหลังได้หมดแล้ว
แล้วการปฏิบัติการครั้งนี้ก็กลับมาอย่างมีชัยไร้อันตราย
บาดแผลที่อยู่บนตัวปาณี ถึงแม้ว่าจะไม่ร้ายแรงมาก แต่ว่านรมนก็ให้เธอไปพักก่อนอยู่ดี แถมยังให้หมอมาตรวจดูสักหน่อยด้วย
และคำนึงถึงว่าปาณีเป็นเด็กผู้หญิง นรมนจึงให้มิลินไปดู
นภดลจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จแล้วถึงได้กลับมาที่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก และในเวลานี้ก็เป็นเวลากลางดึกแล้ว
ทุกคนต่างก็เข้านอนกันหมดแล้ว
นภดลมาถึงหน้าประตูห้องของปาณี อีกฝ่ายได้ล็อกประตูจากข้างในแล้ว
บุริศร์เหมือนกับว่าจะเดาอะไรออกได้ ก็เลยให้คนเอากุญแจมาโยนไว้ให้นภดลอันหนึ่ง
นภดลมองดูเล็กน้อย จากนั้นก็เสียบเข้าไปในรูกุญแจประตูห้องของปาณี เสียงแคร๊กดังขึ้นมาทีหนึ่ง แล้วประตูก็เปิดออก
ปาณีนอนอยู่บนเตียงกำลังหลับสนิทอยู่
ช่างเป็นคนขาดความระมัดระวังจริง ๆ
นภดลพูดอยู่ในใจไปประโยคหนึ่ง จากนั้นก็เดินมาถึงตรงหน้าปาณี
ถ้าจะพูดตามปกติแล้ว ความรู้สึกหวาดระแวงของปาณีนั้นสูงมาก แต่ตอนนี้เขามาอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่ปาณียังไม่รู้ตัวอีก นภดลก็เลยรู้สึกว่าเธอน่าจะกินยาที่มีส่วนผสมของยานอนหลับไป
นภดลนั่งลงตรงหน้าเตียงของปาณี แล้วเปิดผ้าห่มของเธอออก จากนั้นก็แกะเสื้อของปาณีออก จ้องมองรอยแส้ที่น่ากลัวที่อยู่บนหน้าอกของเธอ ดวงตาก็เคร่งขรึมลงมาเล็กน้อย
ยัยคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ที่สมควรตายนี่ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าดร.ฐานทัตยิงปืนออกมา เขารับรองว่าจะต้องทำให้เธอตายทั้งเป็นแน่
บาดแผลเริ่มอักเสบขึ้นมาหน่อยแล้ว เริ่มบวมแดงเป็นสีชมพูแดงแล้ว
นภดลเอายาขวดเล็ก ๆ ขวดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า แล้วก็ใช้ก้านสำลีทายาให้ปาณีไปทีละนิดทีละนิด และไม่รู้สึกเลยสักนิดว่ากระทำอย่างนี้กับร่างกายที่เปลือยเปล่าของปาณีจะไม่มีอะไรที่ไม่สมควร
รอจนเขาทายาจนเสร็จแล้ว ถึงได้ดูอย่างอื่นทีหนึ่ง จากนั้นดวงตาก็เคร่งขรึมลงหลายส่วน ข้างในนั้นมีแววลมฝนกระหน่ำกะพริบอยู่
ผู้หญิงคนนี้นี่นมใหญ่จริง ๆ เลย
นภดลรีบเบือนสายตาหนีไป จากนั้นก็ติดกระดุมบนเสื้อของปาณีให้เรียบร้อย แล้วก็ห่มผ้าให้เรียบร้อยอีกครั้งหนึ่ง
ตอนแรกกะว่าจะลุกออกไปแล้ว แต่ทำยังไงได้จู่ ๆ ปาณีก็ยื่นมือมาจับแขนของนภดลเอาไว้ จากนั้นก็พลิกตัวมาทีหนึ่งแล้วเอาแขนของเขามากอดไว้ในอกอย่างกับว่าเอามาเป็นหมอนข้างแทน
ความรู้สึกอบอุ่นและแฝงไว้ด้วยความเด้งดึ๋งทำให้ร่างกายของนภดลแข็งทื่อไปทั้งตัว จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีของเหลวที่อุ่นร้อนอย่างหนึ่งไหลออกมาตามจมูก
เขารีบแหงนหน้าขึ้นทันที แต่กลับขยับเขยื้อนไม่ได้ เพราะกลัวว่าจะทำให้ปาณีตื่นขึ้นมา
กลิ่นหอมหวานของหญิงสาวกระตุ้นประสาทรับรู้ของนภดลอยู่ตลอด
เขาถอนหายใจทีหนึ่ง จากนั้นก็ถอดรองเท้าออกแล้วก็ขึ้นไปบนเตียงเลย แล้วก็เอวตัวปาณีมากอดไว้ในอก
หญิงสาวหาท่วงท่าที่สบายมาได้ในอ้อมกอดของนภดลแล้วก็ซุกตัวเข้าไปเล็กน้อย เหมือนกับลูกแมวยังไงอย่างงั้น สุดท้ายทุกอย่างก็กลับสู่ความสงบ
นภดลเองก็ง่วงแล้ว แล้วหาวขึ้นมาทีหนึ่ง และสุดท้ายก็นอนหลับไป
นอนหลับสบายทั้งคืน
เช้าวันที่สองแสงแดดทะลุผ่านหน้าต่างส่องเข้ามา อบอุ่นเป็นอย่างมาก
ปาณีลืมตาสะลึมสะลือขึ้น แต่กลับรู้สึกมีอะไรแปลก ๆ นิดหน่อย
หมอนข้างที่อยู่ในอกของเธอทำไมถึงรู้สึกอุ่นร้อนล่ะ?
และที่สำคัญการสัมผัสก็ดูเหมือนจะแข็ง ๆ ด้วย?
ปาณียื่นมือออกไปลูบคลำทีหนึ่ง แล้วหน้าผากก็โดนดีดขึ้นมาทีหนึ่งทันที
“อย่าขยับ”
น้ำเสียงแหบแห้งลอยมาจากบนหัว จนทำให้ปาณีตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อไปเลย
เธอเพิ่งจะอยากจะร้องตะโกนออกมา ก็โดนมือใหญ่ข้างหนึ่งมาอุดปากไว้ซะก่อน
“เลิกขยับก่อนได้ไหม ขยับไปมาไม่หยุดทั้งคืน จนผมไม่ได้นอนดี ๆ เลย”
นภดลหาวไปไม่หยุด น้ำเสียงก็ดูไม่พอใจเล็กน้อย
ตัวปาณีอึ้งไปทั้งตัวเลย
เกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ทำไมนภดลถึงได้มาอยู่บนเตียงของเธอล่ะ?
และอีกอย่างเมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?
อะไรคือเธอขยับไปมาไม่หยุดทั้งคืน? หรือว่าเธอกับนภดลจะทำเรื่องไม่ดีอะไรไปเหรอ?
ปาณีแอบลืมตาขึ้นมาดูตรงหน้าเล็กน้อย แล้วก็พบว่าตัวเองนอนคว่ำอยู่บนหน้าอกของนภดล และเสื้อชุดนอนของเขาก็โดนแกะออกจนหมดแล้ว ใบหน้าของเธอได้ใกล้ชิดอย่างลึกซึ้งต่อร่างกายช่วงบนของนภดลตรง ๆ เลย
แม่งเอ๊ย!
ปาณีตกใจไปหมดทั้งตัวเลย
เธอเด้งตัวทีหนึ่งกระโดดออกมาจากแผลงอกของนภดล แล้วก็รีบตรวจสอบเสื้อผ้าของตัวเองดู แล้วตอนที่พบว่าเสื้อผ้าของตัวเองยังคงอยู่ดีไม่เสียหายนั้นถึงได้โล่งอกไปทีหนึ่ง
ไม่ใช่ซิ!
จากนั้นปาณีก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แล้วก็เตะไปที่น่องของนภดลทีหนึ่ง
“ทำไมคุณถึงมาอยู่บนเตียงฉัน?”
ปาณีอับอายแทบตายอยู่แล้ว
ผู้ชายคนนี้นี่ยังไงกัน?
ไหนว่าไม่มีความรู้สึกต่อเธอไม่ใช่เหรอ?
แล้วตอนนี้ทำไมถึงได้มาปรากฏตัวอยู่บนเตียงเธอได้ล่ะ?
และที่สำคัญเธอยังจำได้ชัดเจนดี ว่าก่อนนอนนั้นเธอได้ล็อกประตูแล้วนี่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเข้ามาได้ล่ะ?
สำหรับการเตะนี้นภดลกลับไม่ได้ไม่พอใจอะไร แล้วก็หาวอีกครั้งหนึ่งแล้วก็หมุนตัวไปนอนต่อเลย โดยที่ไม่ได้สนใจปาณีเลยแม้แต่น้อย
ปาณีนิ่งอึ้งไปทั้งตัวเลย จนช่วงสุดท้ายก็โกรธขึ้นมาเลย
“คุณรีบลุกขึ้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ! ลุกขึ้น! นภดล นี่มันเตียงของฉันนะ!”
“คุณสามารถเสียงดังได้อีกหน่อย จากนั้นทุกคนก็จะได้ยินกันหมด”
นภดลพูดพร่ำไป
แล้วปาณีรีบเงียบเสียงลงทันที แต่ว่าก็ยังโกรธจัดแล้วก็ยื่นมือไปหยิกที่เอวของนภดลทีหนึ่ง
“ตกลงคุณรู้จักอะไรที่เรียกว่าชายหญิงอยู่กันตามลำพังมันไม่ดีไหม? แล้วอีกอย่าง คุณไม่มีความรู้สึกต่อฉัน แล้วคุณจะมาขึ้นเตียงฉันทำไม? คุณรีบลงไปให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
ตอนแรกปาณีก็แค่หยิกเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ต่อมาก็ยิ่งใช้แรงมากขึ้น จนบนตัวนภดลเกิดรอบเขียวช้ำขึ้นมานิดหน่อย และถ้าอยากจะนอนต่อก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว
แล้วนภดลก็พลิกตัวมาอย่างรวดเร็วทีหนึ่งแล้วมาทับตัวปาณีไว้ด้านล่าง ดวงตาคู่สีน้ำเงินนั้นเหมือนกับว่าจะลึกล้ำเข้าไปอีกมากอารมณ์ที่อยู่ข้างในทำให้ปาณีรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมาเล็กน้อย
“มาลงไม้ลงมือกันตั้งแต่เช้า คุณอยากจะทำอะไรกัน?”
“อะไรคือฉันอยากจะทำอะไร? คุณปีนขึ้นมาบนเตียงฉัน คุณยังจะมาว่าฉันอีก? นภดล ตกลงคุณรู้เรื่องหรือเปล่าเนี่ย……อู้ว์!”
คำพูดของปาณียังพูดไม่ทันจน ก็โดนนภดลจูบเข้าให้ตรง ๆ เลย ในที่สุดเสียงพร่ำบ่นก็หายไปแล้ว
ทั้งตัวปาณีโดนจูบนี้จูบจนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาหน่อยแล้ว ตอนแรกยังอยากจะขัดขืน แต่กลับโดนนภดลรวบแขนมาจับไว้เหนือศีรษะ จนร่างกายท่อนบนแนบชิดกับนภดลเข้าไปทั้งตัว จนเธอสามารถที่จะรับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจเต้นของนภดลได้อย่างชัดเจน รวมทั้งความอบอุ่นที่กล้ามเนื้อแข็งแรงนั่นแผ่ซ่านออกมา
นภดลจูบจนปาณีเกือบจะหายใจไม่ออกแล้วถึงได้ยอมปล่อยเธอออกไป น้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย
“ยังจะทำต่ออีกไหม?”
ดวงตาสีน้ำเงินของเขาราวกับเป็นท้องทะเลทำให้คนรู้สึกลุ่มหลง
สมองของปาณีรู้สึกมึน ๆ งง ๆ และฟังไม่เข้าใจว่านภดลที่พูดแปลว่าอะไรด้วยซ้ำ เพียงแต่แค่พยักหน้าอย่างอัตโนมัติเล็กน้อย
มุมปากของนภดลคลี่ออกเล็กน้อย รอยยิ้มที่ชั่วร้ายนั่นทำให้ปาณีรู้สึกเหมือนกับว่าจะหยุดหายใจไปในทันทีเลย
ผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่งมีหน้าตาดูดีขนาดนี้ นี่มันคือบาปจริง ๆ เลย
นภดลเองก็ไม่ให้เวลาปาณีคิดทบทวน แล้วก็ก้มหัวลงไปอีกครั้ง จากนั้นก็จูบซุกไซ้ไปตามลำคอที่ขาวระหงของเธอ ซุกไซ้ไปทั่ว รู้สึกชา ๆ ไป
ปาณีรู้สึกแต่เพียงว่าทั้งตัวเกิดเปลวไฟแปลก ๆ อย่างหนึ่งขึ้น ค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทุกอณู จนร่างกายร้อนแรงขึ้นมาจนรู้สึกเป็นทุกข์เล็กน้อย
จู่ ๆ ร่างกายก็รู้สึกหนาวขึ้นมาเล็กน้อย แล้วปาณีถึงรู้สึกตัวขึ้นมาว่าเสื้อของตัวเองโดนคนแกะออกแล้ว เธอผลักนภดลออกอย่างอัตโนมัติ แล้วก็รีบปิดหน้าอกของตัวเองไว้ทันที
“คนสารเลว!”
“ก็ไหนคุณบอกเองว่าให้ผมทำต่อไม่ใช่เหรอ?”
นภดลยิ้มอย่างกับสุนัขจิ้งจอกที่มาขโมยของกิน ทำให้ปาณีอับอายจนใบหน้าแดงจนเลือดใกล้จะซึมออกมาแล้ว
“ฉันพูดเมื่อไหร่กัน……”
“ถ้ายังพูดมากอีกผมก็จะทำต่อแล้วนะ”
พอคำพูดนี้ของนภดลพูดออกมา ปาณีก็รีบอุดปากของตัวเองไว้ทันที ดวงตาวาวคู่นั้นแฝงไว้ด้วยความเหม่อลอยและเศร้าหมองเสี้ยวหนึ่ง จนอดไม่ได้ที่จะทำให้ร่างกายของนภดลรู้สึกเกรงขึ้นมาทันที จนเกือบจะควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่
เขาก็เลยพลิกตัวไป แล้วก็ลากผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “คุณวุ่นวายทั้งคืน จนผมไม่ค่อยได้หลับตาซะเท่าไหร่เลย ให้ผมนอนสักพักเถอะนะ”
ปาณีรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว
เธอไปวุ่นวายเมื่อไหร่กัน?
เธอรู้สึกว่าเมื่อคืนนอนหลับสบายดีออก
ไม่ใช่ซิ นี่ไม่ใช่ประเด็นหลักสักหน่อย
“นี่ จะนอนก็กลับไปนอนห้องคุณซิ ถ้าโดนใครมาเห็นเข้านี่มันจะถือว่าเป็นเรื่องอะไรกัน?”
ปาณีไม่กล้าต่อต้านเสียงดัง แต่ก็ยังจะพยายามดูอีกสักหน่อย แต่น่าเสียดายนภดลกลับทำเหมือนไม่ได้ยินยังไงอย่างงั้น ทั้งคนไม่ส่งเสียงอะไรเลย พอผ่านไปไม่นานก็มีเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอลอยมา
สำหรับการนอนหลับได้ง่ายดายแบบนี้ของเขานั้น ปาณีรู้สึกนับถือเป็นอย่างมากเลย แต่ว่าเธอก็ไม่กล้าที่จะนอนบนเตียงเดียวกับเขาอีกแล้ว ถ้าเกิดผู้ชายคนนี้เกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก เธอไม่รู้ว่าพวกเธอยังจะสามารถทำเรื่องอะไรออกมาได้อีก
ปาณีหนีลงจากเตียงไปอย่างรวดเร็ว ไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำสักหน่อย แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่สวมใส่สบายชุดหนึ่งเสร็จแล้วก็วิ่งออกไปเลย
ก่อนที่จะออกไปปาณีกลัวว่าถ้านภดลออกมาจะมีใครมาพบเห็นเข้า ก็เลยล็อกประตูไว้อีกครั้ง
ไหนชอบเตียงเธอมากใช่ไหมเหรอ? งั้นก็อยู่กับเตียงไปจนตายเลย
ปาณีคิดไปแบบนี้ แล้วก็ก้าวเท้าจากไป แต่ว่าบนใบหน้ากับยังร้อนผ่าวอยู่
ตอนนี้เธอกับนภดลตกลงเป็นอะไรกันแน่?
นี่มันช่างปวดสมองจริง ๆ
พอพัณณิตาเห็นปาณีเดินลงมา ก็รีบถามขึ้นว่า “คุณเห็นหัวหน้านภดลไหมคะ?”
พอโดนคนถามแบบนี้ตั้งแต่เช้า ปาณีก็มีความรู้สึกเหมือนกับว่าโดนคนจับได้คาเตียงแบบนั้น แต่ว่าเธอก็ยังส่ายหัวอย่างรวดเร็วแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เห็น ทำไมเธอไม่ไปหาที่ห้องของเขาล่ะ?”
“ฉันไปหามาแล้ว แต่หัวหน้านภดลไม่อยู่”
พัณณิตารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก
ปาณีไม่กล้าที่จะอยู่ต่อนาน จึงรีบไปที่ห้องของนรมนอย่างรวดเร็วเลย
นรมนกำลังกินอาหารอยู่ พอเห็นว่าปาณีมา ก็รีบเรียกให้เธอมานั่งลงด้วย
“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? มิลินบอกว่าบาดแผลของเธอต้องใช้เวลาสักช่วงหนึ่งถึงจะหายได้ ทำให้เธอลำบากแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณนาย ฉันยินดีค่ะ”
ปาณีรู้ตั้งนานแล้วว่าที่ตัวเองไปในครั้งนี้นั้นต้องไปเป็นเหยื่อล่อ แล้วคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็ไม่ถูกกับเธอมาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปแน่ แต่ว่าสามารถจับตัวดร.ฐานทัตมาได้ การบาดเจ็บของเธอก็ไม่ได้ถือว่าสูญเปล่าหรอก
“คุณนาย สภาพร่างกายของนภดลมีอะไรคืบหน้าไหมคะ?”
“เรื่องนี้รีบร้อนไปไม่ได้ ทางด้านพี่ชายฉันยังจงศึกษาอยู่ และที่สำคัญตอนนี้ดร.ฐานทัตก็อยู่ในมือเรา ยังไงก็ต้องมีวิธีแน่ เธออย่าร้อนใจไปเลย อ๋อ ใช่แล้ว ตัวนภดลล่ะ? มีคนบอกว่าเขาไม่ได้กลับมาทั้งคืนเลย”
พอได้ยินนรมนถามขึ้นมาแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงขึ้นมาทันที
เธอคงจะบอกกับนรมนว่านภดลกำลังนอนอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยอยู่บนเตียงเธอไม่ได้หรอก
