“ไม่เป็นไร กานต์อยู่กับหม่ามี้ของเขา ไม่เป็นอะไรแน่นอน แต่ขอบคุณหนูมากนะไอรา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ลุงบุริศร์ หนูหวังให้กานต์ปลอดภัยเหมือนกัน น้องสาวหนูคอยค้นหาตำแหน่งตลอด ถ้ามีอะไร หนูจะรีบบอกนะคะ”
คำพูดของไอรา ทำให้บุริศร์ยิ่งซาบซึ้งและปลื้มใจ
เจตต์ดูแผนที่ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันรู้จักที่นี่ เป็นคฤหาสน์ของนิวัฒน์ ขวัญตาก็อยู่ที่นี่”
บุริศร์เงยหน้าขึ้นมองเจตต์ แล้วถามว่า “จริงเหรอ”
“จริงสิ ฉันเคยไปที่นี่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด น่าจะใช่ บางทีอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือด เขาเลยให้ฉันเข้าไปที่นี่ ว่ากันว่ามีไม่กี่คนที่ได้เกียรติเข้าไปในคฤหาสน์นี้”
เจตต์ยกยิ้มเย้ยหยัน
เขาไม่ชอบพวกญาติมาก แต่สลัดยังไงก็ไม่พ้น ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง แต่คนสนิทที่เขาอยากปกป้องที่สุด กลับโดนญาติที่เขารังเกียจทำร้าย
บางครั้งเจตต์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีความสำคัญหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว วินาทีที่นิวัฒน์ลงมือกับขวัญตา เจตต์รู้ทันทีว่าตัวเองควรทำยังไง
บุริศร์กังวลใจเล็กน้อย
“นรมนจะไม่เป็นไรใช่ไหม”
“ใช่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด เขาจับกานต์กับนรมนไป เพราะอยากให้ฉันเชื่อฟัง เพราะฉันแคร์นรมนที่สุด อีกทั้งนายเป็นสามีของนรมน มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลโตเล็กด้วย มีหลายเรื่องที่เขาไม่สามารถทำได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณ แค่มีคนสำคัญอย่างนรมนอยู่ ก็สามารถพัวพันกันได้หมด เป็นแผนที่ดีมาก”
เจตต์แสยะยิ้ม เขาไม่ได้รู้สึกดีกับนิวัฒน์สักนิด
อันที่จริงบุริศร์ก็คิดเช่นนี้ การที่เขาถามเจตต์ เพียงเพราะอยากปลอบใจตัวเอง
เขากลายเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร
บุริศร์หัวเราะในใจ และเรียกคนขึ้นรถอีกครั้ง ไอราจะตามไปด้วย แต่โดนบุริศร์ห้ามไว้ก่อน
“ลุงบุริศร์ ให้หนูไปด้วยนะ”
“ไอรา หนูไม่ใช่คนธรรมดา ถ้าไม่ไปจะดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหนูตกอยู่ในอันตราย ลุงจะพูดกับพ่อแม่หนูยังไง กานต์เป็นลูกชายลุง ลุงต้องพาเขากลับมาอย่างปลอดภัย เชื่อลุงนะ”
“ค่ะ”
ถึงไอราจะกังวล แต่ผ่านการอบรมในวังมาสองปี ทำให้เธอไม่บุ่มบ่าม และเก็บอารมณ์เอาไว้ เริ่มมีราศีของนายหญิงแล้ว
บุริศร์มองเธอ และพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงให้คนไปส่งไอรา
เจตต์พาพวกบุริศร์มาถึงคฤหาสน์ของนิวัฒน์ นิวัฒน์ไม่ได้แปลกใจอะไร
เมื่อเห็นเจตต์ เขาดูตื่นตระหนก ราวกับเห็นเทย่า
เมื่อคิดถึงเทย่า ท่าทีของนิวัฒน์ดูไม่เป็นธรรมชาติ เทย่าเป็นลูกสาวของเขากับคุณยายคิม เดิมทีควรจะรักและเอ็นดูเธอ แต่สุดท้ายกลับโดดเดี่ยวเดียวดาย เขาไม่เคยไปหาเธอเลย
เพราะพ่ออย่างเขาไร้หัวใจ เพราะเขาเห็นแก่ตัวเกินไป
นิวัฒน์หลุบตาลง เพื่อเก็บความรู้สึกเอาไว้
เมื่อเจตต์เข้ามา เขาโดนบอดี้การ์ดขวางไว้ แต่กลับโดนเจตต์ถีบคนละที
“หลีกไป!ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร ถึงกล้ามาขวางฉัน พวกแกไปถามตาเฒ่าข้างในดูสิ เขายอมให้พวกแกขวางฉันหรือเปล่า”
ตอนนี้เจตต์แสดงภาพลักษณ์ของพวกลูกคนรวยได้อย่างยอดเยี่ยม
นิวัฒน์ขมวดคิ้ว จากนั้นจึงโบกมือไปมา เจตต์จึงพาคนเดินเข้าไปอย่างวางมาด
“น้องสาวฉันล่ะ”
เจตต์พูดอย่างไม่เป็นมิตร
นิวัฒน์มองเขา หลายปีแล้ว ที่ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ขนาดหลานชายเขายังพูดกับผู้อาวุโสอย่างเขา ด้วยความสุภาพ คิดไม่ถึงว่าเจตต์จะเหิมเกริมเช่นนี้ แต่เห็นแก่ที่เขาเป็นลูกชายของเทย่า นิวัฒน์จึงสะกดกลั้นความโกรธเอาไว้
“ทำไมพูดแบบนี้ เรียกชื่อคนไม่เป็นเหรอ”
“เรียกชื่อคนเหรอ นายมีสิทธิ์ด้วยเหรอ!”
เจตต์ไม่ปกปิดความโมโหและความรังเกียจสักนิด นี่ทำให้บุริศร์คาดไม่ถึง เขาเข้าใจว่าเพราะขวัญตา ยังไงเจตต์ก็ต้องเสแสร้งสักหน่อย ขอแค่ช่วยขวัญตาได้ ทำอะไรไม่เต็มใจสักหน่อย คงไม่เป็นไรหรอก แต่คิดไม่ถึงว่าเจตต์จะแข็งข้อเช่นนี้
นิสัยของนิวัฒน์ไม่ได้ดีอยู่แล้ว มาโดนเจตต์ยั่วโมโหแบบนี้ เขาจึงโกรธมาก
“บังอาจ!”
“บังอาจอะไรไม่ทราบ! นายเป็นใคร ถึงมาวางมาดต่อหน้าฉัน คิดว่าตัวเองทำได้เหรอ อย่าคิดว่าในตัวฉันมีสายเลือดของนายอยู่ แล้วจะมาภูมิใจ ตัวฉันเองขยะแขยงจะแย่แล้ว”
เจตต์ไม่ไว้หน้านิวัฒน์สักนิด นิวัฒน์โกรธจนอกกระเพื่อม
“ถ้านายยังพูดไร้สาระอีก ฉันจะ……”
“มาสิ มีปัญญาก็เข้ามาสิ ฆ่าฉันให้ตายเลย ฉันจะได้ตามไปบอกแม่ว่า เป็นตาประสาอะไร ฆ่าได้แม้กระทั่งหลานตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นไร นายเป็นคนไร้หัวใจอยู่แล้วนิ ไม่สนใจว่าลูกสาวตัวเองจะอยู่หรือตาย ยิ่งไปกว่านั้น เพราะฉันคั่นอยู่ใช่ไหม ไม่งั้นนายจะทำร้ายภรรยาฉันทำไม”
เมื่อเจตต์นึกถึงพิษในตัวขวัญตา เขาก็โกรธจนตาแดงก่ำ
“ภรรยาฉันเพิ่งแท้ง นายทนไม่ไหว และวางยาพิษเธอ ก่อนหน้านี้ฉันยังสับสน ขวัญตาเป็นคนมองโลกในแง่ดีขนาดนั้น ทำไมถึงเป็นโรคซึมเศร้าได้ ถึงพูดว่าฉันไม่ได้อยู่ข้างเธอ ตอนเธอต้องการฉันที่สุด แต่เธอไม่น่าเป็นโรคซึมเศร้าได้ ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ มีคนคอยเป่าหูเธอ ฉันไม่คิดไม่ฝันจริงๆ ว่านายจะวางยาพิษเธอ ของสิ่งนั้นทำให้เธอหลอน จนคิดว่าทุกอย่างคือความจริง เธอจึงเอาแต่คิดทั้งวันทั้งคืน ถ้าฉันตัดสินใจพาเธอไปต่างประเทศ เพื่อพักผ่อนไม่ทัน และอยู่ห่างพวกนรมน ขวัญตาคงโดนนายทรมานจนทำร้ายตัวเอง ไม่ก็ฆ่านรมนสินะ นายใจดำอำมหิตใช่หรือเปล่า นายไม่มีหัวใจใช่ไหม นายเกิดมาจากซอกหินหรือไง นายไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีความเป็นคนใช่ไหม”
“หุบปาก!”
นิวัฒน์โกรธจนสั่นไปทั้งตัว เขาโยนที่เขี่ยบุหรี่ตรงหน้าใส่เจตต์
เจตต์หลบได้อย่างง่ายดาย เขาแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “นายคิดว่าตัวเองยังหนุ่มยังแน่นเหรอ แก่ก็ต้องยอมรับว่าแก่สิ อายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้วยังโมโหง่ายๆ ทำไมนายไม่หลอดเลือดสมองอุดตันไปเลยล่ะ นายส่งของขวัญให้พระเจ้าหรือไง ไม่งั้นคนนิสัยแบบนาย ควรโดนสวรรค์ลงโทษไปนานแล้ว”
บุริศร์ยืนมองสกิลปากของเจตต์อยู่ข้างๆ ซึ่งไม่ต่างจากปืนใหญ่หนักแสนตัน เขาอดตกใจไม่ได้
ดูเหมือนว่าปกติ เจตต์เกรงใจเขามากจริงๆ ไม่งั้นเจตต์คงโมโหเขาไปนานแล้ว
นิวัฒน์รู้ว่าเจตต์โกรธและแค้น แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่สนใจอะไรขนาดนี้
นี่เป็นลูกของเทย่าเหรอ
ลูกสาวเขาสุภาพและงดงาม ทำไมถึงให้กำเนิดคนเลวอย่างเจตต์มาได้ เป็นความผิดของพรรษาทั้งหมด! เพราะตระกูลเขาไม่ดี!
