“ใครล่ะ?”
นรมนอดไม่ได้ที่จะถามไปคำหนึ่ง
บุริศร์เห็นเบอร์ของหงส์ที่อยู่บนมือถือ อดไม่ได้ที่จะยิ้มอยู่พูดว่า “นี่นับได้ว่าเป็นโทรจิตอย่างหนึ่งหรือไม่ล่ะ?”
“เป็นโทรจิตของคุณกับเธอเหรอ?”
พอคำพูดนี้ของนรมนพูดออกมา บุริศร์รีบอธิบายอยู่
“อย่าพูดเหลวไหล ผมก็แค่เห็นเธอเป็นน้องสาว ผมหมายความว่าเป็นโทรจิตระหว่างเธอกับจณัตว์”
“ถือว่าคุณเอาตัวรอดได้เก่ง”
บุริศร์รีบยื่นมือถือให้กับนรมน
“ทำอะไร?”
“คุณรับเถอะ ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งจะมีอะไรพูดกับเธอล่ะ”
“ฉันไม่เอา ก็ไม่ใช่จะโทรหาฉันล่ะ”
นรมนไม่เอา ยื่นมือถือคืนกลับไปโดยตรง
บุริศร์จนใจ ได้แต่เลื่อนเปิดปุ่มรับสาย
“หงส์ เป็นยังไงแล้วเหรอ?”
“เฮียบุริศร์ มีผีหลอก”
เสียงของหงส์แฝงไว้ด้วยความแปลกใจกับสับสนวุ่นวาย กลับทำใหนรมนตื่นตกใจหนึ่งที
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณค่อยๆพูด มีผีหลอกที่ไหนล่ะ?”
คำพูดของนรมนทำให้อารมณ์ของหงส์มีความมั่นคงเล็กน้อย รีบพูดว่า “นรมนมีคนส่งของขวัญวันเกิดให้กับฉัน ยังเป็นของที่ฉันชอบที่สุดอีก สิ่งของนี้นอกจากจณัตว์กับฉันรู้ ไม่มีคนอื่นรู้นะ คุณว่าถูกผีหลอกแล้วใช่หรือไม่ล่ะ?”
ได้ยินคำตอบนี้ นรมน พู่ เสียงหนึ่งก็หัวเราะออกมาเลย
น่าจะเป็นจณัตว์เห็นว่าวันเกิดของหงส์ใกล้จะถึงแล้ว ก็เลยส่งของขวัญที่ไม่ระบุชื่อชิ้นหนึ่งให้กับเธอมั้ง?
“คุณเขียนหนังสือเขียนจนโง่แล้วล่ะ? บนโลกนี้จะมีผีที่ไหน?”
นรมนอารมณ์ไม่ดีหัวเราะด่าไปคำหนึ่ง
พอหงส์ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ รีบพูดว่า “ใช่สิ ถ้าหากมีผีจริงๆ ช่วงเวลานี้เขาควรเข้าไปในฝันของฉันมานานแล้ว ข่าวคราวก็จะไม่หายต๋อมมาโดยตลอดล่ะ”
เสียงของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความลำบากอยู่เล็กน้อย
นรมนได้ยินแล้วในใจรู้สึกทรมานมาก แทบอยากจะบอกความจริงกับหงส์เดี๋ยวนี้ใจจะขาด แต่ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าการเฝ้าติดตามดูความเคลื่อนไหวในฝั่งโน้นถอนทัพออกไปแล้วหรือไม่
บุริศร์พูดเสียงเบาๆว่า “ในเมื่ออารมณ์ไม่ดีก็ออกมาเดินเล่นผ่อนคลายเถอะ ผมกับนรมนกำลังอยู่ประเทศF ก็เป็นบ้านเกิดของคุณพอดี กลับมาดูหน่อยเถอะ พี่ชายรองของคุณน่าจะค่อนข้างคิดถึงคุณมากเช่นกันล่ะ”
นี่หงส์จึงนึกถึงเรื่องที่ตนเองยังเป็นองค์หญิงของประเทศF อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ได้ล่ะ หนังสือเล่มนี้ของฉันก็เขียนเสร็จแล้วพอดี กลับไปเยี่ยมพี่ชายฉันก็ได้ ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีภรรยาแล้วหรือไม่ เรื่องนี้ฉันต้องพูดกับเขาให้ดีๆหน่อย”
เห็นหงส์รับปากแล้ว บุริศร์ก็ไม่ได้พูดมากเช่นกัน
“อืม ตอนนี้ไปจองตั๋วก็กลับมาเลยเถอะ พวกเราจะรอคุณ”
พูดจบก็วางสายเลย
นรมนยอมรับนับถือในความรอบคอบของบุริศร์เหลือเกิน ในที่สุดเครื่องบินส่วนตัวของคนทั้งสองก็บินขึ้นแล้ว
“ใช่แล้ว พวกเราไปแล้ว พี่ชายกับขวัญตาจะทำยังไงดีล่ะ?”
นี่นรมนจึงนึกถึงเจตต์สามีภรรยาทั้งคู่
บุริศร์นวดศีรษะเล็กๆของเธอนวดแล้วนวดอีก พูดว่า “คุณนะ ก็คือเจ้ากังวลคนหนึ่ง พวกเขาทั้งสองออกจากประตูเงาก็หายไปเลย ทำไมไม่เป็นห่วงคุณล่ะ?”
“นี่ไม่ใช่มีคุณอยู่ข้างกายฉันเหรอ?”
คำพูดของนรมนนี้กลับทำให้บุริศร์รู้สึกดีมาก
“วางใจเถอะ ขวัญตาย่อมมีคุณท่านขันธ์ชัยแอบช่วยเหลืออยู่ ย่อมมีวิธีมาถึงประเทศFแน่นอน”
“พวกเขาก็ไปประเทศFเช่นกันเหรอ?”
จุดนี้กลับเกินความคาดคิดของนรมน
บุริศร์ยิ้มอยู่พูดว่า “คุณลืมว่านภดลกับกานต์พวกเขายังอยู่บนเรือตระกูลปวนะฤทธิ์แล้วเหรอ?”
“ฉันคิดว่าขวัญตาเพียงแค่สั่งให้คนของบริษัทไปคุ้มกันเท่านั้น”
“ถึงยังไงพวกเขาก็ไม่เหมือนคนธรรมดา ไปคุ้มกันด้วยตนเองจึงจะรู้สึกปลอดภัย ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าเจตต์ดูแล้วป่าเถื่อนโหดร้าย แต่ถึงยังไงก็ได้ฆ่านิวัฒน์ด้วยมือตนเอง ในเวลานี้ขวัญตากลัวว่าในใจเขาจะมีเงามืดอะไรอยู่ ย่อมหวังว่าเขาจะได้ออกไปเดินเล่นแน่นอน ในเมื่อเส้นทางของพวกเราเป็นทางเดียวกัน ขวัญตาน่าจะพาเจตต์ไปประเทศF”
ตอนนี้บุริศร์พูดอะไรนรมนล้วนรู้สึกว่าถูกหมด
ทั้งสองคนคุยกันไปอีกสักพัก เครื่องบินก็เริ่มลงแล้ว
แท้ที่จริงพูดตามตรงออกมา ประเทศทั้งสองห่างกันไม่ไกลมาก ก็เพียงแค่ขั้นตอนการผ่านด่านค่อนข้างยุ่งยากบ้างเล็กน้อย และสิ่งที่นรมนกับบุริศร์นั่งเป็นเครื่องบินส่วนตัวของอรรณพ ดังนั้นราเชนฝั่งนี้ได้รับข่าวมาแล้ว ตั้งแต่เช้าก็มาต้อนรับด้วยตัวเอง
ผลสุดท้ายตอนที่เห็นคนที่ลงมาคือนรมนกับบุริศร์ ตื่นตระหนกตกใจด้วยความดีใจไม่น้อย
“ทำไมก่อนที่จะมาไม่โทรมาก่อนล่ะ? ผมยังคิดว่าเป็นคุณชายอรรณพมาล่ะ”
“นั่งเครื่องบินส่วนตัวของเขามาสะดวกกว่า”
บุริศร์ตอบกลับไปคำหนึ่งโดยตรง
ราเชนรู้ว่าพวกเขามีอะไรจะพูด ก็จะไม่เข้ามาโดยไร้สาเหตุเช่นกัน ย่อมวางแผนคนไปอยู่รถคันหลัง ตนเองอยู่คันเดียวกันกับนรมนและบุริศร์
ทั้งๆที่เป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แท้ๆขับรถให้กับพวกเขาสามีภรรยาทั้งคู่ด้วยตนเอง กลับทำให้บุริศร์เสพสุขอย่างมาก
“คุณว่าถ้าหากให้ประชาชนเห็นคุณขับรถให้กับพวกเราจะมีความคิดเห็นที่ไม่พอใจพวกเราหรือไม่ล่ะ?”
“ไม่ พวกเราเป็นงานเลี้ยงครอบครัว ไม่มีกฎระเบียบมากขนาดนั้น”
ช่วงเวลานี้ที่ไม่เจอ ราเชนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจริงๆ เขาจ้องมองนรมนกับบุริศร์อยู่ ถามเสียงเบาๆว่า “ครั้งนี้ที่พวกคุณมาเป็นเพราะว่าเรื่องของพี่ชายผมใช่ไหม?”
“ใช่ ตัวตนของพี่ชายในตอนนี้จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”
“เรียบร้อยแล้ว วางใจเถอะ”
ในที่สุดคำพูดของราเชนก็ทำให้หัวใจที่แขวนไว้ของนรมนวางลงได้แล้ว
“งั้นก็ดี เมื่อไหร่จะได้เห็นพี่ใหญ่ล่ะ? อีกสักครู่หงส์ก็จะกลับมา คืนนี้ฉันรู้สึกว่าพวกเราทุกคนจะได้จัดงานเลี้ยงครอบครัวกันจริงๆ อีกอย่างเจตต์สามีภรรยาทั้งคู่ไม่รู้จะมาถึงเมื่อไหร่”
นานมาแล้วที่นรมนไม่ได้รู้สึกถึงคนมากมายขนาดนี้ที่รวมตัวอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกแบบนี้ค่อนข้างดีมากจริงๆ
พอราเชนได้ยินว่าหงส์ก็จะกลับมาเช่นกัน อดไม่ได้ที่จะดีใจหลายส่วน
“งั้นผมต้องแจ้งพี่ใหญ่ ให้เขาเตรียมตัวสักหน่อย”
“อย่าเอ่ยเลย พี่ใหญ่ส่งของขวัญวันเกิดชิ้นหนึ่งให้กับหงส์ กลับกลายเป็นทำให้หงส์ตกใจเลย”
“อ่า?”
ราเชนมีความรู้สึกสงสัยงงงวยเล็กน้อย
นรมนก็เล่าจู้ๆจี้ๆเรื่องที่หงส์คิดว่าถูกผีหลอกออกมาเลย ทันใดนั้นราเชนก็หัวเราะออกมา
บรรยากาศในรถปรองดองเหลือเกิน บรรยากาศครอบครัวที่อบอุ่นหวานชื่นใจแบบนั้นทำให้มุมปากของบุริศร์งอขึ้นด้วยนิดๆ
ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่านรมน ตอนนี้กลัวว่าเขาก็เป็นผู้โดดเดี่ยวเดียวดายคนหนึ่งเช่นกัน ไม่มีญาติพี่น้องอะไรที่อยู่ข้างกายล่ะ?
แต่ปัจจุบันนี้เขาคล้ายดั่งปนเปื้อนนิสัยทางโลกไปด้วยแล้ว ญาติพี่น้องที่อยู่ข้างกายก็ยิ่งมากขึ้น ตามคำพูดที่พวกเขากังวลกันและกัน ทักทายตามธรรมเนียมกันและกันอยู่แบบนี้ กลับกลายเป็นรู้สึกถึงความรักใคร่เช่นนี้
รถขับมาถึงในพระราชวังอย่างรวดเร็ว
ราเชนวางแผนที่พักให้กับทั้งสองคน ในเวลาเดียวกันจณัตว์ก็มาถึงแล้วเช่นกัน
“นรมน!”
ไม่ได้เจอกันมานานขนาดนี้ จณัตว์ผมลงเยอะมาก แต่สีหน้าดีมาก
นรมนล้วนรู้มาตลอดว่าจณัตว์ยังมีชีวิตอยู่ แต่เวลานั้นเลือดไหลมากขนาดนั้นทำให้คนเห็นแล้วตื่นตระหนกใจ ถึงแม้สามารถอยู่รอดมาได้ก็เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเช่นกัน ดังนั้นตอนที่เธอเห็นจณัตว์กระโดดโลดเต้นปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าตนเอง นรมนอดไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปโดยตรงเลย
“พี่! ฉันคิดถึงคุณแทบจะตายแล้ว”
เธอคัดจมูกเล็กน้อย
บุริศร์มีการขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เห็นแก่จณัตว์ที่เป็นพี่ชายใหญ่ของนรมน เขาอดทนไว้เลย
ตาของจณัตว์ก็มีน้ำตาคลอเล็กน้อยเช่นกัน
“ผมก็คิดถึงแกเช่นกัน ตอนนี้ดีแล้ว ทุกคนสามารถอยู่ด้วยกันได้อีกแล้ว”
ระหว่างการพูด อยู่ดีๆข้างนอกส่งเสียงที่คุ้นเคยเข้ามา
“ยังมีพวกเราล่ะ!”
