คมทิพย์ไม่สนใจความรู้สึกบนใบหน้า เธอมองนรมนด้วยแววตาเยือกเย็น
“นรมน เธอคิดจะเอาตัวเองมายุ่งเรื่องนี้เหรอ”
คำพูดนี้เหมือนเข็มทิ่มแทงลงไปในใจนรมน แต่เธอเก็บมืออันสั่นเทาของตัวเอง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เธอถามว่าฉันมีสิทธิ์อะไร คิดไม่ถึงว่าเธอจะถามแบบนี้ คมทิพย์ ตั้งแต่วันที่ฉันรู้จักเธอ ฉันก็คิดกับเธอเหมือนพี่น้องแท้ๆ ตอนนี้เธอปิดบังฉัน ฉันไม่บังคับเธอ แต่เธอทำร้ายตัวเองแบบนี้ ฉันไม่สนใจไม่ได้!”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสนใจฉัน ในทางกฎหมาย เธอเป็นอะไรกับฉันไม่ทราบ หรือการที่เธอให้เงินช่วยเหลือฉันเรียนมหาวิทยาลัย ฉันต้องรู้สึกซาบซึ้งไปทั้งชีวิตเลยเหรอ ขาของปัญญ์น้องชายฉัน ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็เพราะเธอ นี่ยังไม่พอเหรอ เธอจะให้ฉันทำยังไง ยังไม่เพียงพอต่อบุญคุณที่เธอมีให้ฉันเหรอ จะให้ตระกูลเจริญไชยตอบแทนพวกเธอยังไง ฉันเอาชีวิตให้เธอได้ไหม”
คมทิพย์สะเทือนใจ เธอลุกขึ้นยืน คำถามแต่ละอย่าง เหมือนเข็มทิ่มแทงเข้ามาในใจนรมน จนทำให้เจ็บปวด
“เธอเป็นคนที่เกิดใหม่ไม่ใช่เหรอ เธอไม่ใช่คมทิพย์ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงรู้เรื่องฉัน รู้เรื่องตระกูลเจริญไชยดีเหลือเกิน”
นรมนสะกดกลั้นความเจ็บปวดในใจ และถามออกไป เธอจ้องคมทิพย์เขม็ง
คมทิพย์ยิ้มเย็นชา แล้วพูดว่า “การที่ฉันหาข้ออ้าง เพราะต้องการไว้หน้ากันและกัน เธอดูไม่ออกเหรอ ฉันไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากรู้จักเธออีก ต้องให้พูดตรงๆ แบบนี้ใช่ไหม เธอถึงจะเข้าใจ”
เมื่อนรมนเห็นคมทิพย์ยืนยันตัวเอง การเกิดใหม่แค่ข้ออ้างเท่านั้น เธอไม่ได้รู้สึกโล่งใจสักนิด กลับเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
เธอไม่กล้าพาบุริศร์มา เพราะกลัวว่าบุริศร์จะรู้เรื่องระหว่างเธอกับคมทิพย์ และจะเกิดเรื่องวุ่นวาย แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ตอนนี้นรมนเจ็บปวดใจมาก
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“นรมน ฉันขอร้องล่ะ เธออย่าเซ้าซี้ฉันอีก ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว จบกันเพียงเท่านี้! ตอนนี้ฉันเป็นดาราดัง มีพร้อมทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเธอแล้ว ทำไมฉันต้องประจบประแจงเธออีก”
“ประจบประแจงงั้นเหรอ คมทิพย์ เธอประจบประแจงฉันตอนไหน”
นรมนรู้สึกว่าทุกคำที่พูดกับคมทิพย์วันนี้ ล้วนแทงใจทั้งนั้น
คมทิพย์ดันเก้าอี้ออก แล้วหยิบเงินตั้งบนโต๊ะ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “วันนี้ฉันเลี้ยงกาแฟ ฉันพูดชัดเจนแล้ว ต่อไปไม่ต้องเจอกันอีก ลาก่อน”
พูดจบ คมทิพย์ก็เดินออกไป
นรมนอยากรั้งเธอไว้ แต่เธอกลับหลบ แววตารังเกียจของเธอ ทิ่มแทงลงในใจนรมน
ทำไมถึงเป็นแบบนี้
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
นรมนไม่เข้าใจจริงๆ
ทำไมจู่ๆ เพื่อนสนิทถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
เป็นไปไม่ได้
ไม่ใช่เรื่องกะทันหัน
เพราะสองปีมานี้ เธอโดนกักตัวสอบสวน ทำให้ละเลยเรื่องของคมทิพย์ เป็นความผิดของเธอเอง
นรมนเศร้าใจมาก หลังจากคมทิพย์เดินออกจากร้านกาแฟ สีหน้าเธอซีดเล็กน้อย มือสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ หน้าผากมีเหงื่อซึมออกมา
เธอสะกดกลั้นความเศร้าใจ ออกมาจากร้านกาแฟ แต่แล้วเธอทนไม่ไหว จนต้องพิงกับกำแพงตรงมุมหนึ่ง ตัวสั่นไปทั้งตัว
เธอต้องใช้พลังใจทั้งหมด ในการพูดตัดขาดกับนรมน ตอนนี้เธอก็เจ็บปวดใจเหมือนกัน
มิตรภาพตั้งหลายปีจะตัดขาดได้ง่ายๆ เหรอ
แต่เธอจำเป็นต้องทำเช่นนี้
จู่ๆ เธอรู้สึกคันคอมาก
เธอไออย่างรุนแรง ราวกับปอดจะหลุดออกมาด้วย
“เธอป่วยเหรอ”
เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นข้างหลัง
คมทิพย์รีบหยุดไอ สีหน้าเริ่มมีสติขึ้น จากนั้นจึงยืดตัวตรง และหันกลับไปมองผู้ชายสง่าตรงหน้า ด้วยแววตาเฉยเมย เธอเจ็บปวดใจ แต่กลับไม่แสดงออกทางสีหน้า แม้กระทั่งแววตายังมีความหงุดหงิด
“พฤกษ์ นายมาอีกทำไม ฉันพูดไปหลายครั้งแล้ว ฉันไม่ใช่ภรรยานาย!”
พฤกษ์เห็นความเฉยชาและห่างเหินในแววตาคมทิพย์ เขาเจ็บปวดใจมาก แต่ก็พูดเบาๆ ว่า “จะใช่หรือไม่ ผมมองออกอยู่แล้ว”
“เหอะๆ มองออกเหรอ นายนี่น่ารำคาญจริงๆ”
คมทิพย์หันหลังเดินไป แต่โดนพฤกษ์รั้งแขนเอาไว้
“ปล่อยนะ!”
“ไปโรงพยาบาลกับผม”
พฤกษ์ดึงดันมาก
แต่คมทิพย์กลับสะบัดมือเขาทิ้ง เธอแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ไปโรงพยาบาลกับนายเหรอ นายเป็นใครไม่ทราบ ทำไมฉันต้องฟังนายด้วย”
“คุณคือภรรยาผม!”
คำพูดของพฤกษ์ ทำให้คมทิพย์อดหัวเราะออกมาไม่ได้
เธอหัวเราะเสียงดัง จนน้ำตาแทบไหลออกมา หัวเราะจนทำให้แววตาของพฤกษ์เจ็บปวด รวมถึงหัวใจด้วย
“คมทิพย์……”
“ภรรยาเหรอ”
คมทิพย์มองเขาด้วยแววตาเย้ยหยัน ภาพที่เธอเห็นลอยเข้ามาในหัว เธอพูดอย่างไม่สามารถทนได้ว่า “ตอนที่นายนอกใจ นอนกับผู้หญิงคนอื่นบนเตียงแต่งงานของเรา นายยังจำได้หรือเปล่า ว่ามีฉันเป็นภรรยา”
เมื่อเธอพูดออกมา สีหน้าของพฤกษ์เปลี่ยนไป
“คุณเห็นเหรอ”
“ฉันไม่ควรเห็นหรือไง”
คมทิพย์เจ็บปวดใจ จนแทบหายใจไม่ออก
เธอทุ่มเทความรักให้กับผู้ชายคนนี้ สุดท้ายเธอได้อะไร
ได้รับการทรยศ!
เธอรู้จักผู้หญิงคนนั้น เป็นผู้ช่วยของพฤกษ์ เป็นหญิงแกร่งที่มีความสามารถ
พฤกษ์รีบพูดว่า “ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น คมทิพย์ ผมกับเธอ……”
“พอแล้ว ฉันไม่อยากฟัง นายไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง พฤกษ์ ฉันหลอกว่าตัวเองเกิดใหม่ เพราะต้องการไว้หน้าซึ่งกันและกัน ไม่อยากให้เรื่องโด่งดัง จนทำให้เรารู้สึกลำบากใจ นายคิดว่าฉันเป็นคนโง่ ตาบอดหูหนวกหรือไง ถ้านายเป็นคนฉลาด ก็ทำตามข้ออ้างของฉัน จบกันแต่โดยดี มันดีกับทำสองฝ่าย นายวางใจเถอะ ฉันไม่บอกคนอื่นว่านายนอกใจ ตอนนี้ฉันแอบเลี้ยงเด็กหนุ่มอยู่ นายปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเรื่องของฉันก็พอ ถ้าจะทำเอกสารหย่าตอนไหนบอกฉันด้วย ฉันจะให้ความร่วมมือกับนาย”
พูดจบ คมทิพย์ก็หันหลังเดินไป เธอแน่วแน่จนทำให้พฤกษ์ตกตะลึง
“ผมไม่หย่า! คมทิพย์! ผมไม่หย่ากับคุณ!”
เขาตะโกนออกมา คมทิพย์กำมือทั้งสองข้างแน่น
ไม่หย่างั้นเหรอ
ถ้าไม่หย่า ลูกของเขาจะทำยังไง
สิ่งที่เธอให้เขาไม่ได้เพียงอย่าเดียวในชีวิตคือลูก!
ตอนผู้หญิงคนนั้นมาหาเธอ บอกเธอว่ากำลังตั้งท้องลูกของพฤกษ์ คมทิพย์รู้ทันทีว่าบุญวาสนาของเธอกับพฤกษ์ สิ้นสุดลงแค่นี้
ผู้ชายที่ตัวเองเลือก วันนี้กลับมาทำร้ายชีวิตเธอ เธอจะพูด จะทำอะไรได้อีกล่ะ
นอกจากให้เขาเป็นอิสระ ให้ลูกของเขามีตัวตนที่เหมาะสม เหมือนเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย
