นรมนรีบตามไปอย่างรวดเร็ว
“พี่”
เธอเรียกจณัตว์เอาไว้บริเวณตรงมุม
จณัตว์ตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเห็นนรมนก็เข้าใจอะไรบางอย่างไม่มากก็น้อย
“เธอตามมาเพราะอยากรู้ว่าฉันจับหญิงรับใช้คนนั้นได้หรือยังใช่ไหม?”
“อืม”
นรมนไม่ได้ปฏิเสธ รีบก้าวเท้าไปหาจณัตว์
“ฉันอยากไปดูกับพี่”
“ไปสิ”
จณัตว์กลับไม่ปฏิเสธ
น้องสาวตัวเองมีนิสัยอย่างไรเขารู้ดี ถึงเขาจะไม่ยอม สาวน้อยคนนี้ก็มีทางที่จะรู้มัน แทนที่จะให้เธอบุกเข้าไปก่อเรื่อง สู้พาเธอไปดูเองดีกว่า
“แต่เธอต้องเตรียมใจให้พร้อมนะ”
“หืม?”
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
จณัตว์พูดเสียงทุ้ม “หญิงรับใช้คนนั้นตายแล้ว คนของฉันพบศพเธอที่ทะเลสาบหลังสวน”
นรมนตกตะลึงอย่างอดไม่ได้
ตายแล้วเหรอ?
โดนฆ่าปิดปากเหรอ?
แต่ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ถูกเขาตะเบ็งเสียงเรียกเท่านั้น
แค่นี้ก็ให้คนคนหนึ่งตายได้เลยเหรอ?
นรมนไม่รู้ แต่ถ้าผู้อยู่เบื้องหลังคือปาณีจริงๆ ล่ะก็……
ดวงตาเธอจมลงทันที
ไม่!
ไม่มีทางเป็นปาณี!
คนใจดีอย่างปาณี จะกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?
แต่สำหรับเรื่องนภดลจะว่าอย่างไรล่ะ?
นรมนค่อนข้างสับสนวุ่นวายใจ
จณัตว์ตบบ่าเธอแล้วพูดเสียงทุ้ม “อย่าคิดเยอะเกินไป เรื่องนี้มันต้องมีบทสรุป เอาความคับข้องใจส่วนตัวที่มีกับปาณีออกไป เรามาดูความจริงกันดีกว่า เธอว่าไง?”
“ฉันรู้”
นรมนพยักหน้า
ที่จณัตว์พูดแบบนี้เพราะอยากให้เธออย่าคาดหวังกับปาณีมากเกินไป ปาณีที่ใจดีแบบนั้นจะเปลี่ยนแปลงจริงๆ เหรอ?
นรมนไม่รู้ แค่รู้สึกค่อนข้างเจ็บปวดหัวใจ
ถ้าปาณีเปลี่ยนไปจริงๆ เธอจะทำอย่างไรดี?
จนถึงตอนนี้นรมนก็ไม่รู้
เธอกับจณัตว์เดินมาถึงริมทะเลสาบ หญิงรับใช้คนนั้นนอนอยู่ที่นั่น องครักษ์สองสามคนเฝ้าอยู่ เมื่อเห็นนรมนและจณัตว์มาถึง ก็รีบพูดขึ้น “คุณธรณี คุณนายบุริศร์ เอาเธอขึ้นมาแล้วครับ”
“เอาไปไว้ห้องข้างๆ ฉันอาจจะต้องทำการชำแหละศพ”
จณัตว์เป็นหมอ และสามารถทำนิติเวชได้ บางครั้งศพก็สามารถให้คำตอบมากมายกับคนได้
ได้ยินว่าจณัตว์จะชำแหละศพ นรมนก็ชะงักไป แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ก็มีองครักษ์ยกศพไปอย่างรวดเร็ว
นรมนถามขึ้น “พี่ ตัวตนของหญิงรับใช้คนนี้สืบรู้เรื่องหรือยัง?”
“เอาไปเทียบDNAแล้ว ไม่นานก็จะได้ผลลัพธ์ แต่หญิงรับใช้โดยปกติจะไม่มีญาติ ไม่งั้นคงไม่ตายง่ายแบบนี้หรอก”
จณัตว์พูดพลางเดินไปที่ห้อง
“เธอจะมาด้วยไหม? หรือจะรออยู่ข้างนอก?”
อย่างไรแล้วการชำแหละศพก็ต้องมีเลือดไม่มากก็น้อย เขากลัวนรมนทนไม่ไหว
แต่นรมนพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ไปด้วยสิ”
ไม่กี่ปีมานี้เธอไม่เจออุปสรรคอะไรมาบ้าง?
ก็แค่การชำแหละศพเท่านั้นเอง?
จะมีอะไรที่พบปัญหาได้มากกว่าการสังเกตการณ์ในสถานที่จริงอีกล่ะ?
จณัตว์เลิกคิ้วเล็กน้อย
“น้องสาวฉันนี่กล้าหาญอย่างที่คิดไว้”
“พี่!”
นรมนกลอกตาใส่จณัตว์
จณัตว์ยิ้มขึ้นมาทันที
ทั้งสองไปที่ห้องข้างๆ จณัตว์หาเสื้อผ้าปลอดเชื้อให้นรมนหนึ่งชุด จากนั้นก็โบกมือให้กับคนอื่นๆ แล้วพูดขึ้น “ไปเฝ้าข้างนอก ถ้าฉันไม่อนุญาตใครก็ห้ามเข้ามา!”
“ครับ!”
องครักษ์สองสามคนเดินออกไป
นรมนเห็นศพที่แช่ในน้ำจนรูปลักษณ์เปลี่ยนแปลง ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้
“พี่ พี่ไม่คิดว่าศพนี้แปลกๆ เหรอ?”
“หืม?”
จณัตว์กำลังเตรียมอุปกรณ์ ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ก็ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้
“หมายความว่าไง?”
“หญิงรับใช้คนนี้ตายไปนานเท่าไรแล้ว? ทำไมศพขึ้นอืดจนกลายเป็นแบบนี้?”
จณัตว์พบปัญหานี้ตั้งนานแล้ว ในขณะนี้ได้ยินนรมนซักถาม ถึงได้พูดขึ้นเสียงทุ้ม “มันผิดปกติจริงๆ ตามปกติแล้ว ศพที่เพิ่งตายจะไม่เป็นแบบนี้ เธอดูศพนี้ ดูจากระดับความบวมของหล่อน อย่างน้อยสุดต้องตายมาแล้วห้าวัน แต่ถ้าตายเมื่อห้าวันก่อน แล้วที่เธอเห็นคืออะไร? ผีเหรอ? เจอผีกลางวันแสกๆ เหรอ? ฉันก็เลยอยากชำแหละศพดูสักหน่อย อีกอย่างเธอสังเกตเห็นไหมว่าท้องของหญิงรับใช้คนนี้มันใหญ่เป็นพิเศษ”
นรมนถึงได้พบว่าท้องของหญิงรับใช้มันนูนขึ้นมา ลักษณะนั้นเหมือนตั้งท้อง
แต่ก่อนหน้านี้ตอนเธอเห็นหล่อนมันไม่ใช่ลักษณะแบบนี้เลย!
ถึงจะท้อง แต่จะท้องใหญ่ภายในเวลาหนึ่งถึงสองวันได้เหรอ?
“พี่ ในท้องนี้มีอะไรบางอย่าง!”
ทันใดนั้นนรมนก็พบว่าท้องของหญิงรับใช้มันขยับ
เธอถอยหลังหนึ่งก้าวอย่างช่วยไม่ได้
สีหน้าจณัตว์ก็ค่อนข้างเคร่งขรึม ดึงนรมนไว้ด้านหลัง
“เธออย่าเข้ามาใกล้ พี่ว่าเธอออกไปก่อนดีกว่า พี่จะจัดการที่นี่คนเดียว”
แต่นรมนส่ายหน้าพูดขึ้น “ไม่ต้อง! ฉันทิ้งพี่อยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้”
สายตาเธอจ้องมองท้องของหญิงรับใช้ ในนั้นเหมือนมีสิ่งมีชีวิต มันขยับไม่หยุด จนกระทั่งท้องของหญิงรับใช้มันนูนขึ้นมา เหมือนกำปั้นเด็กน้อยกำลังดิ้นอยู่ในนั้น
ความรู้สึกนี้มันน่าขนพองสยองเกล้าจริงๆ
คิ้วจณัตว์ขมวดแน่นขึ้นมา
“นรมน เธอฟังพี่ ตอนนี้โทรให้มิลินมาเลย”
นรมนตกตะลึงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ถามอะไรมาก รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรเรียกมิลินมา
เมื่อได้ยินว่านรมนตามหาตนก็ตกตะลึงทันที
ก่อนบุริศร์จะไปก็เรียกเธอให้มาอยู่ด้วย บอกเธอกำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าให้คุ้มครองความปลอดภัยนรมนให้ดี ตอนนี้ถึงแม้จะไม่รู้ว่านรมนตามหาตนเพราะเรื่องอะไร แต่เธอก็ทิ้งสิ่งที่ทำอยู่ แล้วรีบมาหานรมน
“คุณนาย คุณตามหาฉันเหรอคะ?”
“คุณเข้ามา!”
นรมนให้มิลินเข้าห้องทันที
จณัตว์ยังคงจ้องศพอยู่ ได้ยินมิลินเข้ามาแล้วก็รีบเอ่ยปาก “เธอดูหน่อยสิว่าท้องหล่อนมันเกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เพิ่งตายได้ไม่นาน แต่สภาพเธอไม่เหมือนเพิ่งตายเลย และเธอดูท้องของหล่อน มันเหมือนมีสิ่งมีชีวิตขยับอยู่”
มิลินเหลือบมองศพ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
“คุณนาย คุณธรณี พวกคุณรีบออกไป!”
ได้ยินมิลินพูดแบบนี้ จณัตว์ก็ยืนยันการคาดเดาของตัวเองแล้ว
แต่นรมนถามขึ้นอย่างงุนงง “เกิดอะไรขึ้น?”
“ไปกับพี่ก่อน!”
จณัตว์ดึงมือนรมนแล้ววิ่งออกไปข้างนอก แต่เกิดเสียง “ปัง” ในเวลานี้ ท้องของศพก็ระเบิดออก!
นรมนได้ยินเสียง หันศีรษะกลับไปมองโดยไม่รู้ตัว แต่โดนจณัตว์คว้าแขนวิ่งออกไป
“อย่าไปมอง! รีบไป!”
ทั้งร่างนรมนแทบเป็นลม
เธอเห็นอะไร?
จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?
นรมนแค่รู้สึกว่าสองขามีตะกั่วอยู่ ใช้แรงมากตอนยกขึ้นมา ถ้าจณัตว์ไม่ได้ดึงตน เธอไม่รู้ว่าเธอจะสามารถยกเท้าขึ้นได้หรือไม่
ในขณะเดียวกันเธอเห็นมิลินดึงถุงใบหนึ่งออกมาจากเอวแล้วขว้างใส่ศพทันที ทันใดนั้นก็เกิดเสียง “ซ่าๆ” ขึ้นมา ได้ยินแล้วน่าขนพองสยองเกล้า
