อีกฝ่ายอยู่ในชุดสูทสีขาว ใบหน้าครึ่งหนึ่งสวมใส่หน้ากากเงิน อีกครึ่งที่เหลือดูหล่อเหลาโดดเด่น แต่ในสายตาของไอรา นอกจากกานต์แล้ว ผู้ชายคนอื่นๆก็ไม่ต่างอะไรจากหัวไชเท้าหรอก
“นายมาได้ยังไง?”
น้ำเสียงของไอราอ่อนลง แต่นัยน์ตากลับฉายแววไม่พอใจ
ใครจะเข้าๆออกๆสถานที่ของเธอได้ตามสบายยังไงก็ได้เหรอ?
ขายหนุ่มมองมาที่ไอรา มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย เอ่ยพูดยิ้มๆว่า “องค์หญิงกลัวอะไร? กลัวว่าถ้ากานต์ย้อนกลับมาแล้วจะมาเห็นคุณกับผมเหรอ?”
“สายฟ้า ทางที่ดีอย่าให้ฉันได้ยินชื่อกานต์จากปากของนายอีด ไม่อย่างนั้นฉันฆ่านายทิ้งแน่!”
ไอราตีหน้าเคร่งขรึม ไอสังหารแผ่ออกมาจากทั่วทั้งร่างกาย
สายฟ้ารู้ว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น จึงหุบยิ้มลง
“องค์หญิงดูปกป้องเขาจังนะ แต่ว่าเขาคู่ควรกับการที่องค์หญิงทุ่มเทให้ขนาดนี้จริงๆเหรอ?”
“นายไม่ต้องแส่! มีอะไรก็รีบๆพูดมา เสร็จแล้วก็ไสหัวไปซะ!”
ความหยาบคายของไอราทำให้สายฟ้านิ่งอึ้งไปอีกครั้ง
นี่ใช่องค์หญิงผู้สูงส่งมารยาทงาม ผู้มีคุณธรรมอย่างที่กล่าวขานมาจริงๆเหรอ?
มีแค่องครักษ์ที่นิ่งเงียบมาตลอดเท่านั้นที่รู้ว่านี่แหละคือตัวตนที่แท้จริงของไอรา ความอ่อนหวานเรียบร้อยที่แสดงให้คนอื่นเห็นในอดีตมันก็แค่การแกล้งทำของไอราเท่านั้น
เมื่อเห็นสายฟ้ายังคงนิ่งอึ้งไม่พูดอะไร ไอราก็เดินพรวดเข้าไปผลักเขาให้ล้ม
สายฟ้าได้สติกลับมาในที่สุด ร่างกายหมุนเคว้งอยู่กลางอากาศจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ จากนั้นเขาก็พลิกตัวยืนกับพื้นได้ทันท่วงที ดีที่ไม่ได้โชว์ความเปิ่นอะไรออกมา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ประสบพบเจอกับฝีมือของไอรา จึงค่อนข้างประหลาดใจ และตกตะลึง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาให้เสียเวลา เอ่ยพูดเสียงต่ำว่า “เจ้านายให้ผมมาถามคุณ เรื่องที่ให้คุณไปพิจารณาเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ฉันยังต้องการเวลา”
หัวคิ้วของไอราขมวดเข้าหากันแน่น สีหน้าตีกันยุ่งไปหมด
สายฟ้ากลับแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “องค์หญิง คุณยื้อเวลามานานแล้ว ถ้ายังคงยื้อต่อไปอีกเจ้านายคงทนไม่ได้แล้ว ถ้ากานต์รู้ว่าคุณไปโผล่ในเหตุการณ์ลักพาตัวครั้งนั้นเพราะ……”
เสียง “ฉับ” ดังขึ้นมาทันทีที่มีดผ่าตัดถูกล้วงจากปอกเสื้อไอราเฉียดลอยผ่านแก้มของสายฟ้า รอยเลือดจางๆค่อยไหลซิบบนหน้าของสายฟ้าช้าๆ
สีหน้าของไอราเยือกเย็นเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ยิ่งเสียงที่พูดออกมาก็ยิ่งเย็นเหยียบราวกับเปล่งออกมาจากธารน้ำแข็ง
“เมื่อกี้เหมือนฉันจะบอกนายไปแล้ว ว่าอย่าให้ฉันได้ยินชื่อกานต์จากปากของนายอีก นายคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่านายจริงๆเหรอ? หรือนายคิดว่าฉันกลัวเจ้านายอะไรนั่นจริงๆ?”
ไอราในตอนนี้แผ่รังสีกดข่ม จนทำเอาสายฟ้าคาดคิดไม่ถึง
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าไอราจะปกป้องกานต์มากขนาดนี้ ถ้าเป็นแบบนี้คงจัดการยากแล้ว
“ครับ ผมจะไม่พูดชื่อนี้อีก แต่เจ้านายพูดเอาไว้แล้วว่าจะให้เวลามันยืดเยื้อต่อไปอีกไม่ได้ อีกสามวันนเจ้านายของเราต้องได้รู้ข้อมูลที่ถูกต้องจากคุณ ไม่อย่างนั้น……”
“พวกนายกำลังขู่ฉัน?”
จู่ๆไอราก็ยิ้มออกมา
เธอหยิบมีดผ่าตัดออกมาแกว่งเล่นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ใบหน้าเยือกเย็นประดับปด้วยรอยยิ้มจางๆ ทว่ากลับน่ากลัวจนอกสั่นขวัญแขวน
สายฟ้าไม่กล้าพูดคำว่า “ข่มขู่”ออกมา
“ไอ้ขี้ขลาด!”
ไอราส่งเสียงหึออกมา แล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปข้างใน เอ่ยพูดกับองครักษ์ว่า “บังอาจให้คนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่รายงานและขออนุญาตฉัน ไปรับโทษที่ห้องโถงวินัยซะ”
“ขอรับ องค์หญิง”
องครักษ์ตัวสั่นเทา เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นมาเต็มหน้าผาก
เขาไม่ได้เจอไอราในท่าทางแบบนี้มานานแล้ว
บางทีอาจเป็นเพราะการมาตามจีบกานต์ที่เมืองหลวง ไอราเลยต้องฐานะตัวตนลง จนทำให้องครักษ์ลืมความโหดเหี้ยมและเลือดเย็นที่ไอราเคยมี ตอนนี้เพียงแค่เห็นแววตา องครักษ์ก็จำทุกอย่างในอดีตขึ้นมาได้ในทันที พลันรู้สึกหนาววูบ
สายฟ้ายังอยากพูดอะไรบางอย่าง ทว่ากลับไม่มีโอกาสแล้ว
เขาทำได้เพียงเดินตามองครักษ์ออกไปจากคฤหาสน์
หัวใจของไอราวุ่นวายเป็นอย่างมาก
ตอนนั้นที่เธอต้องติดต่อกับเจ้านายของสายฟ้าเดิมทีก็เพราะเรื่องกานต์ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกอีกฝ่ายหลอกใช้อย่างนี้ การไปโผล่ในเหตุการณ์ลักพาตัว จนทำให้กานต์พลั้งมือทำพลาด เป็นเรื่องที่ไอราไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลยทั้งชาตินี้
เธอเคยคิดที่จะสารภาพความจริงกับกานต์ แต่เธอก็กลัว
ถ้าหากให้กานต์รู้ทุกเรื่องที่เธอทำ ความสัมพันธ์ของพวกเขาที่เพิ่งตกลงสร้างมันขึ้นมาจะยังอยู่ต่อไปได้ไหม?
ตามจีบมาตั้งยี่สิบกว่าปี กว่าจะสมหวัง ตอนนี้มีความสุขได้แค่ไม่กี่วัน เธอไม่อยากทำให้มันพัง และก็ทำมันไม่ลงด้วย
กานต์พิงกำแพง กลั้นลมหายใจ เมื่อได้ยินทุกอย่างที่ไอรากับใครอีกคนพูดคุยกันไปเมื่อกี้ทั้งหมด
เขามองไปทางห้องของไอราด้วยสายตาอ่านยาก จากนั้นก็โดดขึ้นกำแพงแล้วปีนออกไป ร่อนลงกับพื้นอย่างสวยงาม แล้วจึงวิ่งเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว พร้อมกับขับสะกดรอยตามรถของสายฟ้าอย่างไม่รีบร้อน
สายฟ้า!
ชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆ แต่กานต์นึกไม่ออกว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่ และเกี่ยวพันกันยังไงกับไอรา
อีกอย่างเรื่องที่ไอราไปโผล่ในเหตุการณ์ลักพาตัวที่สายฟ้าพูดมาก็เหมือนจะเกี่ยวกับเขา ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่?
ยี่สิบปีมานี้ แม้ว่ากานต์กับไอราจะเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เอาจริงๆแล้วไอรานิสัยยังไงเขาเองก็รู้ ถ้าเป็นเรื่องที่ไอราไม่อยากพูด ต่อให้เป็นพ่อหรือแม่ของเธอก็ไม่สามารถง้างปากของเธอได้
ฉะนั้นถ้าอยากสืบหาความจริงกับไอรา สู้ตามไปหาเอาจากสายฟ้าเสียยังดีกว่า
กานต์เคยได้รับการฝึกเฉพาะทางมาพิเศษ ดังนั้นสำหรับการสะกดรอยตามแล้วจึงเป็นอะไรที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ทุกครั้งที่สายฟ้ารู้สึกว่ามีคนตามมา กานต์ก็หลบทันอย่างปราดเปรียว
รถขับมาจอดใจกลางเมือง
สายฟ้าลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ที่นี่มีคนจำนวนมาก จึงสะกดรอยตามได้ยาก ถือได้ว่าสายฟ้าอะไรนี่ก็ฉลาดดีเหมือนกัน
กานต์ลงจากรถ เดินตามเข้าไปอย่างสบายๆ จากนั้นก็เห็นสายฟ้าเดินออกทางประตูหลัง แล้วขึ้นรถแท็กซี่ไปอีกครั้ง
เขากระตุกมุมปากเบาๆ กลับไปที่รถแล้วขับตามรถแท็กซี่คันนั้นไปอย่างไม่รีบไม่ร้อน จนกระทั่งขับมาถึงค่ายทหาร
คิ้วของกานต์ก็เริ่มขมวด
อีกฝ่ายมาทำอะไรที่ค่ายทหาร?
เวลามีไม่พอให้กานต์ได้คิดอะไรมาก เขาทำได้เพียงตามไป ทว่ากลับพบว่าสายฟ้าเดินเข้าไปในห้องของพริมรตา
กานต์ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม
หรือว่าพริมรตาไปรู้อะไรในเหตุการณ์นั้นมา? สายฟ้าคิดจะฆ่าปิดปากหรือเปล่า?
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ กานต์ก็เริ่มกังวล
ไม่ว่ายังไง พริมรตาก็ถือเป็นผู้บริสุทธิ์ในเรื่องนี้ ชีวิตนี้เธอก็ไม่สามารถเป็นผู้หญิงได้เต็มกายเพราะถูกเขาทำร้ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ้าหากต้องมาสูญเสียชีวิตไปเพราะเขาหรืออะไรอีกล่ะก็ เขาคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
กานต์เดินเข้าไปในข้างห้องของพริมรตาอย่างรวดเร็ว เตรียมที่จะปีนระเบียงขึ้นไป ทว่ากลับได้ยินเสียงในห้องเสียก่อนจึงนิ่งไปเล็กน้อย
