เห็นท่าทางเสียใจของไอรา กานต์แอบสนุกในใจ แต่ว่าบนใบหน้ากลับเคร่งขรึมสุดขีด ทำไอราตกใจจนต้องรีบเอ่ยปากขอความเมตตา
“คุณอย่าไปหาเรื่องอาจารย์ฉัน คือฉันที่ตามตื๊อให้เขาสอน！”
“ดูการแสดงออกของเธอค่อยว่ากัน กลับบ้านไปจัดการบาดแผลให้ฉันก่อน”
กานต์เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ ราวกับคนที่ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เขายังไงอย่างงั้น
ไอรารีบเหยียบคันเร่ง ความเร็วรถนั่นกลับทำให้กานต์ต้องขยี้ตามองใหม่อีกครั้ง
รอถึงตอนที่พวกเขากลับถึงบ้าน รถตำรวจก็ได้ไปยังสถานที่เกิดเหตุแล้ว และไอราตอนนี้ก็เกิดความลังเลและลนลาน
“เอ่อ ไม่อย่างนั้นฉันไปส่งคุณที่โรงพยาบาลจะดีกว่า บาดแผลที่ด้านหลังของคุณฉันอาจจะจัดการได้ไม่ดี”
“ลูกสาวของศัลยแพทย์มือหนึ่งระดับโลกรมิดาแม้กระทั่งบาดแผลแค่นี้ก็ยังจัดการได้ไม่ดี?”
กานต์มองเธอแวบหนึ่งอย่างสงบเยือกเย็น คำพูดนี้พูดจนทำให้ไอรารู้สึกขายหน้าเป็นอย่างยิ่ง
“ฉันเรียนกับแม่แค่นิดเดียว ก็แค่รักษาแบบเร่งด่วนยังพอได้ แต่แผ่นหลังของคุณถูกเผาไหม้ไปหมดแล้ว บาดแผลนี้หากจัดการไม่ดีล่ะก็จะติดเชื้อเป็นไข้ กานต์ ฉันไม่ได้มีความสามารถมากขนาดนั้น”
ไอราก็มีดีที่จุดนี้ ตัวเองมีความสามารถมากแค่ไหนก็ทำแค่นั้น หลายปีมานี้นี่ก็เป็นจุดที่เข้าตากานต์มากที่สุด
เขาไม่ไปโรงพยาบาลก็เพียงแค่หลีกเลี่ยงความยุ่งยากวุ่นวาย แต่ตอนนี้ได้ยินไอราพูดเช่นนี้ ทั้งยังเห็นท่าทางที่แทบจะใกล้ร้องไห้ออกมาแล้วของไอรา เขาจึงได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอ่ย “ก็ได้ เขื่อฟังเธอ”
“ฉันโทรหาชมพู”
คำพูดของไอราทำเอากานต์มึนงงไปเลย
“เธอโทรหาชมพูเรื่องอะไร?”
“คุณอยู่ที่เมืองหลวงก็ไม่ได้มีญาติหรือเพื่อนอะไร หลายปีมานี้ตระกูลธนเกียรติโกศลดีกับคุณมาก ฉะนั้น…”
กานต์เข้าใจความหมายของไอราในทันที
เด็กคนนี้ช่างทำให้คนรู้สึกสงสารเหลือเกินจริงๆ
เขายื่นมือออกไปลูบศีรษะของไอราเบาๆ รู้ว่าเธอถูกตัวเองทำให้ตกใจจะแย่แล้ว และก็ตำหนิตัวเองเป็นอย่างมาก แต่ว่าความรู้สึกนี้ทำไมถึงได้หวานขนาดนั้นกันนะ?
“เธอลืมแล้วหรอ แม่ฉันพ่อฉันต่างก็มาที่เมืองหลวงแล้ว โทรหาแม่ฉันเถอะ”
ไอราชะงักเล็กน้อย
โทรหานรมน?
อยู่ๆเธอก็มีความรู้สึกอึดอัดแบบสะใภ้น่าเกลียดเจอพ่อปู่แม่ย่าขึ้นมา
“ฉัน…”
“ช่างเถอะ ฉันโทรเองก็แล้วกัน”
กานต์รับโทรศัพท์มาจากไอรา โทรหานรมนในทันที
“แม่ ผมอุดอู้นิดหน่อย ออกไปแข่งรถ เจอเข้ากับอุบัติเหตุรถคว่ำ ตอนที่ช่วยคนได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย แม่มาโรงพยาบาลดูผมหน่อยสิ”
ได้ยินกานต์พูดเช่นนี้ ไอราก็เบิกตาโพลงในทันที
ผู้ชายบ้าคนนี้ออกรับผิดแทนเธอ?
ทั้งๆที่คนที่เล่นแข่งรถคือเธอ ทั้งๆที่คนที่จะช่วยชีวิตคนก็คือเธอ ทำไมถึงได้…
ชั่วพริบตาจมูกก็เริ่มแสบร้อน รอบดวงตารู้สึกขมขื่น
ไอราแหงนหน้ามองเพดานอย่างกะทันหัน ในใจกลับถูกสิ่งที่เรียกว่าความหอมหวานยัดเต็มทีละนิด
จีบผู้ชายบ้าคนนี้มายี่สิบปี มักจะรู้สึกว่าเขาคือก้อนหินที่อยู่ในส้วมหลุม ทั้งเหม็นทั้งแข็ง ยิ่งไม่เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าบุรุษควรทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี ทว่าหลังจากที่มั่นใจในความสัมพันธ์กับเขาแล้ว ทำไมถึงได้รู้สึกว่ากานต์ก็ยังเป็นคนๆนั้น แต่ดูเหมือนหัวใจกลับเปลี่ยนแล้วล่ะ?
คิดไม่ถึงว่าเขาจะออกรับผิดแทนเธอ！
นี่ช่างทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ
ในใจของไอราคิดอย่างไรกานต์ไม่รู้ แต่หลังจากที่วางสายลงก็เห็นท่าทีที่ซาบซึ้งของไอรา กานต์รู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน
หลายปีมานี้ดูเหมือนรุนแรงโหดร้ายกับเธอมากเกินไปหน่อย?
“เธออย่าร้องไห้นะ ฉันโอ๋เด็กผู้หญิงไม่เป็นหรอก”
ได้ยินกานต์พูดเช่นนี้ ไอราหัวเราะพรวดออกมา
“เมื่อก่อนทำไมไม่เห็นคุณดีกับฉันขนาดนี้ล่ะ? ขอเพียงแค่คุณดีกับฉันหน่อยเดียว ฉันก็ไม่ถึงขั้นต้องลำบากตามจีบคุณมายี่สิบปี”
กานต์ฟังไอราบ่น ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ย “ดีที่ฉันไม่ดีกับเธอเร็วหน่อย ไม่งั้นเธอไม่ต้องมากวนฉันตาย?”
“กานต์！”
ไอราเริ่มกลัดกลุ้มขึ้นมา
เพิ่งจะบอกว่าผู้ชายบ้าคนนี้ดีขึ้นมาหน่อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นเธออีก
กานต์เห็นท่าทีที่อุกอาจขมวดคิ้วเท้าสะเอวของไอรา ถึงได้รู้สึกโล่งอก
เขายอมให้ไอราเต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา ก็ไม่หวังให้เธอละอายใจโทษตนเอง ถึงอย่างไรจะไปที่นั่นก็ไม่ใช่ไอราที่เป็นคนเสนอ
“รีบพาฉันไปโรงพยาบาลเถอะ ไม่อย่างนั้นแฟนเธออาจจะติดเชื้อขึ้นมาจริงๆ”
คำพูดนี้ของกานต์ดึงไอรากลับมาสู่ความเป็นจริงในทันที
“ใช่ๆๆ ไป ไปโรงพยาบาล แต่ว่าไปแบบนี้ได้หรอ? จะทำให้คุณเกิดความไม่สะดวกอะไรหรือเปล่า?”
และก็มีเพียงแค่ในเวลานี้ไอราถึงคิดได้ว่าวัตถุประสงค์ที่กานต์ถูกกักตัวเฝ้าระวังอยู่ที่นี่ดูเหมือนไม่อยากให้คนจำนวนมากให้ความสนใจเท่าไรนัก แต่น่าเสียดายที่ยังคงเป็นเพราะเธอจึงถูกให้ความสนใจเข้าให้แล้ว
“ไปเถอะ ทุกอย่างมีฉัน”
กานต์กลับรู้สึกไม่ได้สนใจอะไร
ไอราขับรถด้วยความรวดเร็วส่งกานต์ไปที่โรงพยาบาลทหาร
เดิมทีกานต์ก็ไม่ได้ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้กลับมายังคงพักอยู่ในห้องเดิม เพียงแต่คราวนี้ทำคนจำนวนมากแตกตื่น รวมไปถึงพริมรตาที่ฟื้นตัวเร็วพอสวมควรหลังผ่าตัดพริมรตามองดูกานต์ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินภายใต้การนำพาของกันติมา อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามา
ตอนที่เธอมองเห็นไอราจะมากจะน้อยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไรนัก
ผู้หญิงคนนี้บุคลิกลักษณะดีกว่าเธอ รูปร่างดีกว่าเธอ ถึงขั้นใบหน้าต่างก็โดดเด่นกว่าเธอ
มีผู้หญิงแบบนี้อยู่ที่ข้างกายของกานต์ เธอจะสามารถทำให้กานต์ชอบเธอและขอเธอแต่งงานได้จริงๆหรอ?
พริมรตาไม่มีความมั่นใจ
กันติมามองดูลูกสาวเป็นเช่นนี้ก็รู้ทันทีว่าลูกสาวกำลังคิดอะไรอยู่
เรื่องที่ลูกสาวเธอทำไม่ได้ เธอทำเองก็แล้วกัน
“เธอเพิ่งพากานต์ออกไปได้ไม่เท่าไรก็ให้เขาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไร้ความรับผิดชอบจริงๆ ”
ไอราในตอนแรกไม่คิดว่าคำพูดนี้จะว่าตนเอง รอจนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงสายตาตำหนิของกันติมาตกมาที่ตนเองถึงได้ชะงักเล็กน้อย
“คุณกำลังพูดกับฉัน?”
“ไม่อย่างนั้นล่ะ? ที่นี่ยังมีคนอื่นอีกหรอ? กานต์ร่างกายเดิมก็ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว เธอไม่เป็นห่วงเอาใจใส่เขาก็พอแล้ว ยังพาเขาออกจากโรงพยาบาล นี่ไม่ใช่ก่อเรื่องหรอ?”
กันติมายิ่งมองไอราก็ยิ่งไม่ถูกชะตา
หากไม่ใช่เพราะการมีอยู่ของไอรา กานต์คงจะเป็นเพราะละอายใจขอลูกสาวเธอแต่งงานไปตั้งนานแล้วล่ะมั้ง
พริมรตาดึงแขนเสื้อของกันติมา เอ่ยขึ้นเบาๆว่า “แม่ แม่อย่าพูดแบบนี้ ถึงอย่างไรคุณไอราก็เป็นแฟนของพี่กานต์”
“แฟน？แม่ว่าไม่แน่ เป็นแฟนจริงๆทำไมถึงได้ไม่รู้จักความเป็นความตาย ไม่สนใจสภาพร่างกายของกานต์ขนาดนี้?”
กันติมายิ่งพูดยิ่งมีอารมณ์
ไอราเดิมทีไม่ได้อยากเกิดการกระทบกระทั่งอะไรกับพวกเธอ ถึงอย่างไรเรื่องที่พริมรตาได้รับบาดเจ็บเพราะกานต์ก็จริงแท้แน่นอน เธอไม่หวังให้กานต์มีข่าวทางด้านลบอะไร แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าสองแม่ลูกคู่นี้จะสามารถเหยียบย่ำและดูหมิ่นเธอแบบนี้ได้！
พวกเธอมีค่าอะไร?
ไอราอุทานออกมาอย่างประชดประชันพร้อมกับเอ่ย “คุณก็รู้แล้วว่าฉันเป็นแฟนของกานต์ ฉะนั้นตอนนี้พวกคุณจะมาเฝ้าอยู่ที่นี่ทำไม? ฉันเชิญพวกคุณมาแล้วหรอ? ไม่ชอบก็ไสหัวไป ไม่มีใครบังคับพวกคุณมาพล่ามกับฉันอยู่ที่นี่”
“เธอ เธอผู้หญิงคนนี้พูดจายังไงกัน มีการอบรมสั่งสอนหน่อยหรือเปล่า?”
หลายปีมานี้กันติมายังไม่เคยถูกใครพูดใส่ขนาดนี้มาก่อน รู้สึกรับไม่ได้ขึ้นมาในชั่วขณะ อดไม่ได้ที่จะเสียงสูงขึ้นมาหลายระดับ ถึงขั้นเดินหลายก้าวไปทางด้านหน้าของไอราด้วยความใจร้อน
ดวงตาของไอราเยือกเย็นลงมาในทันที
“ทำไม？อยากทะเลาะวิวาท? มาสิ！ตีพิการตีใช้งานไม่ได้แล้วฉันเลี้ยงคุณตลอดชีวิต！
