เธอมองดูกานต์แวบหนึ่ง พบว่าเขาไม่ได้ตื่นขึ้นมาถึงได้โล่งอก จากนั้นเดินออกจากห้องผู้ป่วยด้วยความรวดเร็ว
ด้านนอกห้องผู้ป่วยของพริมรตาถูกนรมนส่งคนไปเฝ้าสังเกต บอกว่าเพื่อเป็นการคุ้มครอง แต่ไอรารู้ว่าเธอได้ถูกกักบริเวณเอาไว้แล้ว กลัวว่าจะมารบกวนพวกเขา
เจอเข้ากับแม่สามีแบบนี้ไอรารู้สึกว่าตนเองโชคดีเป็นอย่างยิ่ง แต่ทว่า…
เธอมองดูข้อความที่อยู่ในมือ แล้วก็มองดูตำแหน่งของห้องผู้ป่วย จากนั้นเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความรวดเร็ว กระโดดขึ้นรถขับออกไป
กานต์แทบจะลืมตาขึ้นมาในทันทีหลังจากที่ไอราจากไป
เขาลุกขึ้นยืนที่ริมหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูรถของไอราล่องลอยอยู่ท่ามกลางกลุ่มรถที่เคลื่อนไหว ดวงตาเฉี่ยวคมหรี่ลงเล็กน้อย ภายในดวงตาสะท้อนการครุ่นคิด
ไอราไปแล้ว
จากไปอย่างกะทันหันเช่นนี้ ไม่มีสั่งลาสักประโยค ไม่เหลือทิ้งไว้สักตัวอักษร
ตอนที่ชมพูได้รู้มาจากด่านตรวจคนเข้าเมืองว่าไอราผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองกลับประเทศไปในคืนนั้น คนทั้งคนแทบจะโมโหจนระเบิดอยู่แล้ว
เธอกับนะโมมาถึงยังห้องผู้ป่วยของกานต์
ในมือของกานต์ถือหนังสือเล่มหนึ่งกำลังอ่านอย่างสนุก ราวกับไม่ได้มีความผันผวนทางอารมณ์มากมายอะไรต่อการจากไปของไอรา แต่ชมพูก็ยังอดน้อยใจแทนเขาไม่ได้
“พี่อยู่ที่นี่ยังไม่รู้อะไรเลยล่ะมั้ง? ไอราก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมงกว่าก็ออกจากประเทศแล้ว ตอนนี้สถานที่ปลายทางไม่ชัดเจน พี่ยังจะใส่ใจเธอ พูดอะไรว่าเธอเป็นแฟนของพี่ ตอนนี้ตอนที่พี่ต้องการเธอมากที่สุดกลับหนีหายไปแล้ว แฟนแบบนี้พี่ก็ยังชอบ?“
มือของกานต์ชะงักเล็กน้อย
ออกนอกประเทศแล้ว?
เด็กสาวนั่นจากไปอย่างรีบร้อน หรือจะเป็นเพราะทางคุณอาอรรณพมีเรื่องอะไรงั้นหรอ?
เห็นกานต์ดูเหมือนจิตใจล่องลอย ไม่ได้ฟังชมพูพูดเลยแม้แต่น้อย นะโมก็เริ่มน้อยใจแทนเธอแล้ว
“เฮีย คราวนี้ผมก็คิดว่าลูกพี่เกินไปหน่อยแล้ว”
เขาเพิ่งจะพูดจบ ก็ได้ยินกานต์เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “ตำแหน่งของหัวหน้าส่งต่อให้แก ต่อไปไม่มีเรื่องอะไรไม่ต้องมาแล้ว และก็ชมพู สถานะของเธอพิเศษ ชอบมาอยู่กับคนที่ถูกกักตัวตรวจสอบอย่างฉันส่งผลกระทบไม่ดี ไปเถอะ”
กานต์แม้แต่หน้าก็ยังไม่เงย เสียงก็ไม่ได้มีอารมณ์ขึ้นลงอะไร แต่ไม่ว่าจะเป็นชมพูหรือนะโมต่างก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากานต์โมโหแล้ว
“เฮีย ฉันไม่มีความสนใจในตำแหน่งหัวหน้า ทุกคนล้วนรอเฮียกลับมา เมื่อครู่นี้เป็นฉันที่ไม่ดี ฉันไม่ควรพูดขนาดนั้น”
นะโมรู้ว่าไอราคือขีดจำกัดของกานต์ รีบเอ่ยปากขอโทษ แม้ว่าในใจจะไม่ได้คิดเช่นนั้น
ชมพูได้ยินเขาพูดเช่นนี้ควบคุมไม่อยู่ขึ้นมาในชั่วขณะ
“ทำไมจะพูดแบบนั้นไม่ได้? พี่กานต์ พี่จะเป็นเพราะว่าไอราชอบพี่ก็เลยคล้อยตามเธอ สมยอมเธอเกินไปแบบนี้ไม่ได้ หากเป็นแฟนฉันได้รับบาดเจ็บ ฉันไม่มีทางห่างจากเขาแม้เพียงครึ่งก้าวโดยเด็ดขาด”
“งั้นฉันก็อวยพรให้เธอหาแฟนของตัวเองเจอโดยเร็ว”
กานต์พูดจบ ก็ลุกขึ้นอ้อมพวกเขาเดินเข้าห้องน้ำในทันที
ชมพูถูกคำพูดนี้ของกานต์ตอกหน้าอยู่ตรงนั้น ไม่ได้สติกลับคืนมาอยู่นาน
นะโมถอนหายใจเล็กน้อย ดึงแขนของชมพูเบาๆพร้อมกับเอ่ย “ไปเถอะ เฮียโมโหแล้ว”
“ก็ฉันน้อยใจแทนเขา”
ชมพูอยู่ๆก็รู้สึกทุกข์ใจเป็นอย่างมาก
ตั้งแต่หลังจากที่ไอรากลายเป็นแฟนของกานต์ กานต์ก็รักและโอ๋เธออย่างไม่อนุญาตให้ใครว่าเธอแม้แต่คำเดียว แต่ว่าไอรารับผิดชอบความดีที่กานต์มีต่อเธอไหวหรอ?
ชมพูโมโหจนหมุนตัวก็วิ่งออกจากห้องผู้ป่วยไปในทันที ในใจแอบสาบานกับตัวเองว่าจะต้องหาหลักฐานและเหตุผลที่ไอราปรากฏตัวในสถานที่เกิดเหตุให้ได้
ผู้หญิงที่มีเจตนาอื่นแอบแฝงแบบนี้ไม่คู่ควรกับพี่กานต์ของเธอ
กานต์ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนที่อยู่ด้านนอกสองคนจะไปหรือไม่ไป หลังจากเข้ามาในห้องน้ำปิดประตูลงแล้ว ก็หยิบเอาโน๊ตบุ๊คโลกเสมือนออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้า เปิดออก จุดแดงจุดหนึ่งที่อยู่ด้านบนกำลังกะพริบอย่างเลือนราง
ไอราไม่ได้กลับประเทศ！
ตำแหน่งของเธออยู่ที่ทะเลหลวง！
คิ้วของกานต์ขมวดเข้าหากันแน่น
เธอนี่ไปทำอะไรที่ทะเลหลวง?
ตั้งแต่หลังจากที่ไอราปรากฏตัวขึ้นในสถานที่เกิดเหตุคดีลักพาตัว กานต์ก็รู้ว่าเธอมีเรื่องปิดบังเขาอยู่
ไอราไม่อยากพูด เขาก็ไม่อยากบังคับเธอ แต่เพื่อความปลอดภัยของไอรา กานต์ได้ตั้งค่าระบบการติดตามตำแหน่งที่ตั้งบนโทรศัพท์มือถือของไอรา ดังนั้นในตอนที่ไอราจากไปอย่างเร่งรีบเขาไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย นึกว่าทางคุณอาอรรณพเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนว่าไอราจะกำลังยุ่งเรื่องอื่น
เขาไม่รู้ว่าไอรามีเรื่องอะไรที่สำคัญไปกว่าเขา แต่ว่าเธอจากไปอย่างเร่งรีบขนาดนั้น จะอย่างไรกานต์ก็ไม่ค่อยวางใจ
คิดถึงสายฟ้านั่น เขาก็ยิ่งไม่สบายใจขึ้นมา
กานต์เก็บโน๊ตบุ๊คโลกเสมือนลง จากนั้นลุกออกจากห้องน้ำ ในเวลานี้ด้านนอกไม่มีใครอยู่แล้ว
นะโมกับชมพูไปจากที่นี่กันหมดแล้ว
คิดถึงคำที่พวกเขาพูดเมื่อสักครู่นี้ กานต์โมโหจริงๆ เพียงแต่ต่างก็เป็นพี่น้องของเขา เขาไม่อยากระบายความโกรธก็เท่านั้น
กานต์ไปหาโทรศัพท์ที่เคาน์เตอร์พยาบาล โทรหาธเนศพลในทันที
“ผมต้องการทำเรื่องพ้นสภาพจากตำแหน่งชั่วคราว”
คำพูดนี้ของกานต์พูดออกไป ธเนศพลตะลึงงันไปในทันที
“แกพูดอะไร?”
“น้าไม่ได้ฟังผิด”
กานต์เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ “ตอนนี้ผมเพราะเรื่องตัวประกันได้รับบาดเจ็บถูกกักตัวตรวจสอบ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรก็ต้องใช้ระยะเวลา แต่ว่าช่วงระยะเวลานี้ผมมีเรื่องต้องจัดการ ต้องการออกไปจากที่นี่ช่วงหนึ่ง เรื่องของทีมไม่มีคนดูแลไม่ได้ ผมแนะนำมอบตำแหน่งหัวหน้าทีมให้กับนะโม เขาสามารถรับหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ บวกกับความร่วมมือจากชมพู ต่อให้ไม่มีผมก็ไม่มีทางเกิดเรื่องใหญ่อะไร”
“เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้แกพูดว่าอะไร? แกต้องการออกไปจากที่นี่ช่วงหนึ่ง? ไปไหนน่ะ? กานต์ แกไม่เข้าใจใช่หรือเปล่าว่าอะไรที่เรียกว่ากักตัวตรวจสอบ? แกตอนนี้อย่าพูดว่าออกนอกประเทศเลย แกออกจากเมืองหลวงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ คิดอะไรอยู่น่ะ?”
ธเนศพลถูกคำพูดของกานต์ทำให้โมโหจนปวดหัว
ทหารนายนี้มีขอบเขตมากมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาร้องขออย่างไม่มีขอบเขต กลับทำให้ธเนศพลไม่อยากรับปาก
กานต์กลับดูเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของธเนศพล เอ่ยต่อไปว่า “กานต์สามารถอยู่กักตัวตรวจสอบอยู่ที่เมืองหลวง แต่ฉลามต้องการออกนอกประเทศ และจะไปในทันที”
ฉลามคือฉายาของกานต์
ธเนศพลชะงักเล็กน้อย เขาฟังความจะต้องให้ได้ของกานต์ออก
หากเขาไม่อนุญาต ที่กานต์มีก็คือวิธีการออกไปจากที่นี่ อีกทั้งตอนนี้เขาดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรแล้วด้วย
ทำเรื่องพ้นสภาพจากตำแหน่งชั่วคราว?
คำนี้จะอย่างไรธเนศพลก็ไม่กล้าที่จะเชื่อว่าพูดออกมาจากปากของกานต์
เขารู้ดีกว่าใครถึงความรักที่กานต์มีต่อกองทัพ ตอนนี้กลับจะทำเรื่องพ้นสภาพจากตำแหน่งชั่วคราวด้วยตัวเอง เห็นได้ว่าเรื่องที่เขาจะทำมีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับกองทัพภาค ถึงขั้นอาจจะเชื่อมโยงมาถึงกองทัพภาค ดังนั้นเขาถึงได้จัดการเช่นนี้อย่างเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า
“กานต์ แกจะทำอะไรกันแน่? หรือแม้กระทั่งน้าพลก็พูดไม่ได้หรอ?”
“ขอโทษครับ น้าพล ผมมีแค่คำร้องขอนี้ หวังว่าน้าจะตอบรับผมได้”
ฟังกานต์พูดเช่นนี้ ธเนศพลกลับปฏิเสธในทันที
“แกฝัน！อยากทำเรื่องพ้นสภาพจากตำแหน่งชั่วคราว นอกจากฉันตายไปแล้ว！กานต์ แกจะทำอะไรฉันสามารถไม่ถามได้ แต่แกต้องรู้ความศรัทธาและขีดจำกัดของตัวเอง หากเป็นอันตรายมาถึงผลประโยชน์ของประเทศล่ะก็ ต่อให้แกเป็นลูกชายฉัน ฉันก็ไม่มีทางใจอ่อน ทางที่ดีที่สุดแกจำจุดนี้เอาไว้！”
ธเนศพลพูดจบก็วางสายไป แต่กานต์รู้ว่าเขาถือว่าตกลงแล้ว
ดวงตาเฉี่ยวคมที่สวยงามคู่นั้นของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ในมือถือกิ๊บติดผมตัวหนึ่งเล่น ในใจมีความคิดขึ้นมาแล้ว
