ไอรายังไม่ทันได้ตอบสนองจากอาการตกใจที่ชมพูฆ่าตัวตาย แต่กลับเห็นท่าทางเย็นชาของกานต์ จึงอดไม่ได้ที่จะเหม่อลอย ตอนนี้ยังโดนนะโมดึงเอาไว้อีก ได้ยินเขาพูดอะไรสักอย่างที่จะฆ่าตัวตายต่อไป จู่ๆไอราก็เดือดดาลขึ้นมา
“นี่เธอกำลังทำอะไรน่ะ? แพ้แล้วพาลใช่ไหม? เป็นเพราะกานต์เลือกฉันถึงได้ฆ่าตัวตายเหรอ? งั้นถ้าพวกฉันแต่งงานกัน เธอก็จะตายในงานแต่งงานของพวกฉันทันทีเลยใช่ไหม? ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้เลยว่าชมพูเป็นผู้หญิงที่ปล่อยวางไม่ได้เช่นนี้!”
ตอนที่ไอราพูดคำพูดเหล่านี้ หางตาของเธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคยแอบอยู่ที่ประตู จึงอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงดังขึ้น: “ตอนแรกใครเป็นคนบอกว่าให้แข่งกันอย่างยุติธรรม? ตอนนี้เพราะกานต์เลือกฉันก็เลยคุกคามด้วยการฆ่าตัวตายสินะ ฉันดูถูกเธอจริงๆ! ถ้าเธออยากตายก็ให้เธอตายไปเลยดีกว่า ถ้าเธอตายฉันจะได้ไม่มีคนมาคุกคามพอดี ฉันจะขอบคุณเธอด้วยซ้ำ รอให้ครบรอบวันตายของเธอฉันจะเผากระดาษไปให้เธอมากหน่อย”
“ไอรา เธออยากให้ฉันตายจะแย่แล้วใช่ไหม? ทำไมเธอถึงได้โหดร้ายขนาดนี้?”
ชมพูโมโหจนทนไม่ไหวแล้ว พุ่งออกมาจากห้องคนไข้ทันที
กานต์จึงขวางอยู่ที่ด้านหน้าของไอราโดยสัญชาตญาณ
ชมพูเห็นดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นของกานต์ จึงตัวสั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกน้อยใจไปด้วย ดวงตาของเธอจึงแดงขึ้นมาทันที
“พี่กานต์ ฉัน……”
“ถ้าใช้ชีวิตมาพอแล้วงั้นก็ทำให้มันคล่องแคล่วหน่อย อย่าให้ใครช่วยกลับมา อย่าทำให้ทุกคนพลอยตื่นตระหนกตกใจไปกับเธอด้วย แล้วก็ ชีวิตของเธอเป็นของเธอเอง ในเมื่อเธอฆ่าตัวตายเพราะฉัน ฉันก็จะไม่จดจำเธอเอาไว้สักนิด ฉันคงถึงขั้นเกลียดเธอด้วยซ้ำ ที่ทำให้ฉันต้องแบกรับชีวิตหนึ่งเอาไว้อย่างไม่มีเหตุผล ทำให้น้าพลกับน้าน้ำเกลียดฉันเข้ากระดูกดำ มิตรภาพหลายปีนี้ก็จะพังทลายลง ตระกูลธนเกียรติโกศลกับตระกูลโตเล็กสองตระกูลคงไม่ติดต่อกันอีกตั้งแต่นี้ไป สำหรับพวกฉันแล้ว คงเสียใจอยู่สักพัก แล้ววันเวลาก็จะเป็นเหมือนที่เคยผ่านมา ฉันยังคงแต่งงานกับไอรา ส่วนเธอตายก็คือตาย ทุกอย่างจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เธอคิดดูให้ชัดเจน อีกอย่าง วันข้างหน้าอย่าไปบอกใครว่าเป็นทหารของฉันนะ ลูกน้องของฉันไม่มีคนขี้ขลาดที่อ่อนแอขนาดนี้!”
กานต์พูดจบก็ดึงมือของไอราหันหลังเดินไปทันที ไม่ให้โอกาสชมพูอธิบายอะไรเลย
ชมพูโดนคำพูดของพวกเขาสองคนยั่วโมโหจนหน้าซีดเผือด เสียงแง้ดังขึ้น เหมือนกับเด็กที่ร้องไห้ออกมา
นะโมปวดใจจนแทบทนไม่ไหว แต่กลับไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆ ทำได้เพียงปลอบใจเธอเบาๆ: “ชมพู อย่าร้องไห้เลยนะ ร่างกายของเธอเพิ่งได้รับการช่วยเหลือกลับมา เธอเป็นอย่างนี้จะทนไม่ไหวเอานะ”
“ทำไมพี่กานต์ถึงพูดกับฉันอย่างนี้? เขาไม่ฟังฉันอธิบายเลย!”
ชมพูร้องไห้ราวกับมนุษย์น้ำตา แต่กานต์กลับไม่หยุดฝีเท้าเลยสักก้าว ยิ่งไม่หันกลับมามองเธอเลยสักครั้ง ท่าทางที่เด็ดขาดนั้นทำให้ไอราเจ็บปวดอย่างมาก
กานต์เดินอย่างรวดเร็วดึงไอราออกมาจากโรงพยาบาล แต่กลับหยุดลงที่หน้าประตูโรงพยาบาล
“กานต์”
เธอมองออกว่ากานต์โมโหจริงๆ
สำหรับชมพูกานต์ไม่มีความรู้สึกระหว่างชายหญิง แต่พวกเขาลงสนามรบด้วยกัน เติบโตมาด้วยกัน ไอราที่เป็นแฟนก็ไม่สามารถแทนที่ความรู้สึกของทหารบางคนได้
อีกอย่างชมพูแทบจะเป็นทหารที่กานต์อบรมสั่งสอนมาเองกับมือ แต่วันนี้กลับฆ่าตัวตายเพราะเขา ในใจของกานต์ต้องทนไม่ได้อยู่แล้ว
ไอราตบๆที่หลังมือของเขาเบาๆ พูดขึ้น: “ฉันเอาแต่รู้สึกว่าการที่ชมพูฆ่าตัวตายเหมือนจะไม่เหมือนอย่างที่พวกเราเห็นอยู่ตลอดเลย ด้วยนิสัยของชมพู เธอไม่น่าจะอ่อนแอเช่นนี้”
“ฉันรู้”
มีความเสียใจปะปนอยู่ในน้ำเสียงของกานต์
เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่อยู่ไกลๆ เหมือนฝนกำลังจะตกแล้ว อึดอัดจนทำให้เขารู้สึกทรมาน
“การฆ่าตัวตายของเธออาจจะมีความลับอื่น แต่เพียงพอที่จะโดนใครถือโอกาสลักลอบเข้าไปในช่วงที่อ่อนแอ ก็แสดงว่าจิตใจของเธอไม่แน่วแน่ วันนี้แค่ฆ่าตัวตาย ถ้าพรุ่งนี้มีคนหลอกใช้พลังจิตใจที่อ่อนแอของเธอให้เธอช่วงชิงผลประโยชน์ของประเทศชาติล่ะ? เธอจะสามารถปฏิเสธได้ไหม? การสะกดจิตใจเป็นวิชาสำคัญที่พวกเราต้องได้รับการฝึกฝน ส่วนคะแนนของเธอก็ยอดเยี่ยมมาโดยตลอด แต่วันนี้กลับตกหลุมพรางซะได้ น่าเป็นห่วงจริงๆ”
คำพูดของกานต์ทำให้ไอราตะลึงเล็กน้อย
“การสะกดจิตใจ?”
“ใช่ ถึงจะเป็นแค่การคาดเดาของฉัน แต่ระหว่างทางที่มาฉันใช้โน้ตบุ๊กบุกเข้าไปในห้องในคอมพิวเตอร์และในอินเทอร์เน็ตของชมพูแล้ว เธอโดนคนใช้อินเทอร์เน็ตสะกดจิตถึงได้ฆ่าตัวตายโดยไม่รู้ตัว ตอนที่รอให้เธอตอบสนองกลับมาก็ไม่ทันแล้ว ทักษะคอมพิวเตอร์ของเธอไม่ได้ต่างจากฉันมาก แต่ยังคงโดนคนคิดบัญชีซะได้ โชคดีที่นะโมพบเข้าทันเวลา ช่วยชีวิตไว้ได้ทันท่วงที ไม่งั้นตอนนี้เธอจะมีชีวิตอยู่หรือเปล่าคงพูดยาก”
กานต์ไม่ได้ปิดบังไอรา พูดข้อมูลที่ตนเองรู้ให้เธอฟัง
ไอรามีเหงื่อเย็นๆซึมออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
การสะกดจิตทางอินเทอร์เน็ตเธอเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก ยิ่งไปกว่านั้นด้วยนิสัยของชมพูก็ยังต้านทานเอาไว้ไม่ได้ งั้นถ้าใช้กับคนทั่วไปจะมีผลลัพธ์อะไรเกิดขึ้นล่ะ?
ไอราไม่กล้าคาดคิดจริงๆ
“นายไม่ได้ดูผิดใช่ไหม?”
“น่าจะไม่ผิด แต่พวกรายละเอียดฉันยังต้องไปดูที่บ้านของน้าพล เธอจะไปกับฉันไหม?”
คำพูดของกานต์ทำให้ไอราชะงักไปชั่วครู่
สถานะของเธอไม่เหมือนกัน ถ้าไปตระกูลธนเกียรติโกศล……
ไอรากำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินกานต์พูดขึ้น: “เธอเป็นแฟนของฉัน อีกไม่นานก็จะกลายเป็นเจ้าสาวของฉันแล้ว ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ทำเรื่องที่เป็นภัยต่อผลประโยชน์ของประเทศชาติ ดังนั้นไปกับฉันเถอะ”
“อื้ม”
สามารถทำให้กานต์เชื่อใจได้เช่นนี้ ไอราก็ดีใจมาก
พวกเขาเรียกรถไปที่ตระกูลธนเกียรติโกศลทันที
เนื่องจากการฆ่าตัวตายของชมพูธเนศพลจึงหน้าตาซีดเซียว ส่วนน้าน้ำกำลังดูแลลูกชายอยู่
ตอนที่กานต์กับไอรามาถึง ตระกูลธนเกียรติโกศลอึมครึมหม่นหมอง บรรยากาศน่าอึดอัดเหลือเกิน
ยังไงธเนศพลก็คิดไม่ถึงว่ากานต์จะมา จึงตะลึงไปชั่วครู่ คิดว่าตนเองเห็นภาพลวงตา
กานต์เห็นท่าทางอย่างนี้ของธเนศพล จึงพูดขึ้น: “น้าพล ท่าทางนี้ถ้าโดนคนนอกเห็นเข้าแฟนคลับคงหายไปเยอะเลยนะครับ”
“เจ้าบ้า มาได้ยังไงเนี่ย?”
ในที่สุดธเนศพลก็รู้สึกได้แล้วว่าไม่ใช่ภาพลวงตาของตนเอง จึงรีบลุกขึ้น แล้วก็เห็นไอราที่อยู่ด้านหลังของกานต์
“น้าพลสวัสดีค่ะ”
ไอราทักทายอย่างสุภาพเรียบร้อย
ธเนศพลรีบยิ้มทักทาย: “สวัสดีๆๆ ไอราก็มาด้วย? นั่งเร็วๆ ฉันจะให้น้าน้ำชงชามาให้พวกเธอ”
“ไม่ต้องลำบากหรอกครับ น้าพล ผมมาที่นี่ก็ต้องการไปที่ห้องของชมพูอยากดูคอมพิวเตอร์ของเธอหน่อย การฆ่าตัวตายของเธอไม่ได้เป็นการตัดสินใจของเธอเอง แต่โดนคนใช้อินเทอร์เน็ตสะกดจิตทำให้ไม่รู้สึกตัว”
แค่กานต์พูดออกไป ธเนศพลกับน้ำที่เพิ่งออกมาต่างก็ตกตะลึง
“หมายความว่าไง? ชมพูไม่ได้ฆ่าตัวตายด้วยตนเองงั้นเหรอ?”
“ครับ แต่พวกรายละเอียดผมยังต้องใช้อินเทอร์เน็ตค้นหาดูก่อน”
“นายไปได้เลย ห้องของชมพูนายรู้อยู่แล้ว นายรีบๆดูนะสรุปเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เป็นใครที่จะทำร้ายชมพูของพวกเรา?”
แค่ธเนศพลได้ยินว่ามีคนพุ่งเป้ามาที่ชมพู จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา
สถานะของเขาไม่เหมือนกัน แน่นอนว่าสิ่งที่นึกถึงจึงค่อนข้างลึกซึ้งค่อนข้างไกลกว่าอยู่แล้ว สรุปว่าอีกฝ่ายแค่พุ่งเป้ามาที่ชมพูเฉยๆ? หรือว่าใช้ชมพูมาโจมตีเขาถึงขนาดที่สอดส่องความลับของประเทศชาติที่อยู่ด้านหลังของเขากันแน่?
เรื่องนี้ยังไงเขาก็ต้องจัดการให้ชัดเจน
