กิจจา คุณกำลังทำอะไร?
สายฟ้ายังคงให้ความสำคัญกับลูกชายคนนี้มาก ยังไม่ต้องพูดถึงท่าทีของท่านพลที่มีต่อเด็กคนนี้ ก็อาศัยแค่เขาเป็นลูกชายของตนเอง สายฟ้าจึงอบรมเลี้ยงดูด้วยความระมัดระวัง ตอนนี้แค่เข้ามาในห้องก็เห็นกิจจากำลังใช้มือกดอยู่บนตำแหน่งไตของเด็ก จึงอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง รีบเดินเข้าไปอยากจะจัดการกิจจา แต่กลับได้ยินกิจจาพูดอย่างเย็นชา ถ้าไม่อยากให้เขาตายก็ยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ
อยู่นิ่งๆ!
ท่านพลเชื่อฟังคำพูดของกิจจาราวกับเป็นราชโองการขององค์จักรพรรดิ หลังจากเห็นการเคลื่อนไหวของสายฟ้าจึงตำหนิเขาเสียงดัง
เขาไม่ไว้หน้าของสายฟ้าเลยสักนิด รอบๆด้านเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดกับคนรับใช้ เสียงตำหนิของท่านพลดังขนาดนั้น ตำหนิไปโดยสัญชาตญาณขนาดนั้น ยิ่งกว่านั้นยังทำต่อหน้ากิจจาอีก ดวงตาของสายฟ้าจึงแดงขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังหยุดฝีเท้าเอาไว้ กำลังมองกิจจาคลำๆกดๆอยู่บนร่างของลูกชายอย่างช่วยอะไรไม่ได้เลย
กิจจาไม่สนใจว่าสายฟ้าจะคิดยังไง หลังจากตรวจดูเด็กอย่างละเอียดรอบหนึ่งแล้ว สีหน้าค่อนข้างเคร่งขรึม
พวกคุณเตรียมจัดงานศพเถอะ อวัยวะหลายอย่างของเด็กคนนี้ล้มเหลวไปหมดแล้ว ต่อให้เป็นแค่โรคไตก็อาจจะมีชีวิตต่อไปไม่ได้อยู่ดี
แค่ท่านพลได้ฟัง ก็ร้อนรนขึ้นมา
หมอกิจจา แค่คุณช่วยหลานฉันได้ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
สำหรับท่านพลแล้ว หลานคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา
สายฟ้าก็ประหม่าขึ้นมา มองกิจจาแล้วพูดขึ้น หมอกิจจา เมื่อกี้ผมผิดเอง คุณอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ ถ้าคุณอยากระบายอารมณ์ คุณต่อยผมด่าผมก็ได้ แต่ขอให้คุณเห็นแก่เด็กที่อายุยังน้อยด้วยช่วยเขาเถอะ
กิจจาเป็นหมอ ถึงจะไม่ชอบท่านพลกับสายฟ้า แต่สำหรับเด็กน้อยคนหนึ่งเขาก็ใจร้ายไม่ลงหรอก
เด็กไม่มีความผิดนี่นา
ถ้าฉันอยากให้พวกคุณไปมอบตัวต่อเจ้าหน้าที่ อธิบายเรื่องแย่ๆพวกนั้นที่ทำมาตลอดหลายปีนี้ให้ชัดเจน เพื่อช่วยเด็กคนนี้ พวกคุณก็จะรับปากใช่ไหม?
กิจจาพูดอย่างไม่ใส่ใจ
สีหน้าของท่านพลแย่ขึ้นมาทันที ส่วนสายฟ้ากลับเงียบ
กิจจามองสายฟ้า มุมปากยิ้มเยาะเล็กน้อย
ดูสิ พวกคุณก็ทิ้งความร่ำรวยกับตำแหน่งในมือไม่ลง แล้วยังคิดจะช่วยเด็กคนนี้โดยที่ไม่ต้องชดใช้กรรมด้วย บนโลกนี้มีเรื่องที่ดีขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะ?
กิจจาไม่สนใจอยู่แล้วว่าพวกเขาจะคิดยังไง ถึงยังไงตอนนี้ก็คงทำอะไรเขาไม่ได้หรอก อันที่จริงเขาเป็นความหวังสุดท้ายของเด็กแล้วนะ
เท่าที่ตรวจดูเมื่อกี้ เด็กคนนี้ได้รับความทรมานไม่น้อยเลย คาดว่าท่านพลคงเชิญหมอมาทำการวินิจฉัยและรักษาเด็กหลายคนแล้ว ทว่าล้วนแต่เป็นหมอที่ไม่มีฝีมือจนเกินไป เด็กจึงได้รับความเจ็บปวดอย่างไม่มีเหตุผลก็เท่านั้น
ตอนนี้พวกเขาเอาความหวังทั้งหมดมาวางไว้บนตัวกิจจา แต่กิจจาเองไม่มีอะไรต้องกลัวอยู่แล้ว
สีหน้าของท่านพลแย่มากๆ แต่กลับไม่กล้าแตะต้องกิจจาเหมือนอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ พูดกับบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆด้วยความโมโห พาหมอกิจจาไปพักผ่อนก่อน
ครับ
บอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆจึงห้อมล้อมกันเข้ามา
ตรงไหนเหรอที่เรียกว่าเชิญ?
เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเป็นการคุกคามและกักขัง!
แต่ทว่ากิจจากลับยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ พวกคุณคิดให้ถ่องแท้จะดีที่สุด เด็กคนนี้มีเวลาไม่มากแล้ว
พูดจบ กิจจาก็ก้าวเท้าเดินออกไปทันที
กานต์เห็นวิดีโอจากฝั่งนี้อย่างชัดเจน ตอนนี้กิจจาโดนกักบริเวณแล้ว
เขารีบค้นหาที่อยู่ทิศทางที่แน่นอนของกิจจา ไม่นานก็ค้นเจอตำแหน่งแล้ว แต่สัญญาณของที่นั่นกลับขาดหายไปอย่างฉับพลัน บนหน้าจอกลายเป็นเกล็ดหิมะทั้งหมด
สงสัยว่ากิจจาจะอยู่ในห้องที่โดนปิดกั้นสัญญาณ
กานต์รีบลุกขึ้นจะออกไป แต่กลับโดนบอดี้การ์ดที่หน้าประตูขวางเอาไว้
คุณชายรอง คุณออกไปไม่ได้นะครับ
หลบไป!
กานต์รู้ทักษะของกิจจาดี แต่ที่รู้มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง กิจจาเอาตนเองเข้าไปอยู่ท่ามกลางอันตรายเขาไม่ยุ่งไม่ได้หรอก
ตอนนี้ท่านพลอะไรนั่นก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกิจจาบ้าง เขาไม่มีทางนั่งรอความตายอยู่ที่นี่แน่ๆ
บอดี้การ์ดค่อนข้างหวาดกลัวฝีมือของกานต์ แต่นึกถึงคำสั่งของกิจจาแล้ว จึงต้องกัดฟันพูดขึ้น คุณชายรองครับ คุณชายใหญ่บอกไว้ว่า ไม่ให้คุณออกไป คนด้านนอกกำลังตามหาคุณอยู่ทั้งนั้น ถ้าคุณออกไปจะกลายเป็นเป้าหมายที่เคลื่อนไหวได้นะครับ อีกอย่างการที่คุณหายตัวไปจะสามารถดึงดูดความสนใจของพวกเขาได้ ถึงตอนนั้นไตที่คุณชายใหญ่หามาก็จะเคลื่อนย้ายเข้าไปในโรงพยาบาลได้อย่างเงียบเชียบ ให้คุณหมอรมิดาทำการผ่าตัดให้คุณไอรา นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณชายรองคาดหวังมาโดยตลอดเหรอครับ?
กานต์ตะลึงไปชั่วครู่
ไต? ไตโดนขโมยไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
คุณชายใหญ่หาไตอันใหม่ได้แล้ว อย่างช้าที่สุดก็จะมาถึงพรุ่งนี้เช้า คุณชายรอง พวกผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงคุณชายใหญ่กับคุณไอรา แต่ตอนนี้คุณตกเป็นเป้าหมายอยู่ ถ้าออกไปไม่ว่าทำอะไรก็จะโดนคนจับจ้องทั้งนั้น เพียงแค่หาคุณไม่เจอ พวกเขาก็จะหาทิศทางไม่พบ นี่เป็นคำพูดของคุณชายใหญ่ครับ
บอดี้การ์ดมีเหงื่อเย็นๆซึมออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้คุยกับกานต์อย่างใกล้ชิดขนาดนี้
กานต์กลุ้มใจขึ้นมาทันที
นี่เป็นอุบายที่กิจจาวางเอาไว้สินะ น่าเสียดายที่เขาเพิ่งจะมองออก
กานต์ไม่สนใจไอราไม่ได้ แต่ก็ไม่สนใจความปลอดภัยของกิจจาไม่ได้เช่นกัน
เขากลับมาในห้อง รีบเข้าอินเทอร์เน็ต เพื่อติดต่อนะโม
เรื่องที่ให้นายสืบหามีเบาะแสหรือยัง?
นะโมมองข้อมูลที่เพิ่งจะค้นหาออกมา รีบพูดขึ้น มีแล้ว ท่านพลนี่ชื่อว่าณัฏฐพล เป็นอาชญากรที่ตำรวจกำลังตามจับ แต่ว่าหลายปีนี้ยังจับตัวไม่ได้เลย ก่อนหน้านี้นานมากๆแล้วเคยพัวพันกับคดีลักลอบนำเข้าอาวุธ ลักลอบนำเข้าอาวุธที่เป็นของเขตทหารของพวกเรา
อาวุธของเขตทหารเหรอ? ถ้าไม่มีคนสนิทอยู่ด้านในคงไม่มีทางได้อาวุธของเขตทหารแน่ๆ สืบมาให้ชัดเจนว่าใครที่ทำการค้าขายกับเขาอีก และที่สำคัญต้องเริ่มจากเสนาธิการนภทีป์
กานต์นึกถึงเมษา จึงขมวดคิ้วขึ้นมา
แต่นะโมกลับประหลาดใจ
เสนาธิการนภทีป์？ธนัทของกลุ่มเราไม่ใช่ลูกชายของเสนาธิการนภทีป์เหรอ?
เขานั่นแหละ
น้ำเสียงของกานต์ค่อนข้างเคร่งขรึม
มิตรสหายที่ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมาไม่นึกเลยว่าอาจจะกลายเป็นอาชญากรที่ทรยศประเทศชาติทรยศความศรัทธา ในใจของเขาใช่ว่าจะทนได้
ส่วนนะโมก็เงียบไป
เขารู้ว่าปืนที่กานต์เอาออกไปทำภารกิจโดนคนแตะต้องอยู่ก่อนแล้ว แต่กลับไม่กล้าเชื่อมาโดยตลอดว่าคนของตนเองเป็นคนทำ ทว่าตอนนี้กานต์พูดชื่อออกมาอย่างชัดเจนขนาดนั้น ต่อให้เขาอยากจะเป็นนกกระจอกเทศที่เอาหัวมุดทรายเพื่อหนีปัญหาก็คงทำไม่ได้แล้ว
นะโมเป็นคนขี้ใจอ่อน กานต์รู้อยู่เสมอ ความเงียบงันจากฝั่งนั้นทำให้กานต์เข้าใจได้ทันที ตอนนี้ความรู้สึกของนะโมคงแย่มากสินะ
อย่าเอามาปะปนกับความรู้สึกส่วนตัว บางเรื่องจำเป็นต้องเผชิญหน้า
ครับ เฮีย
แม้กานต์จะปลดประจำการไปแล้ว แต่นะโมยังคงเรียกเขาว่าเฮียไปโดยสัญชาตญาณ ครั้งนี้กานต์ไม่ได้ว่าอะไร
เขากำลังมองท้องฟ้าด้านนอก พูดขึ้น นะโม ช่วยฉันยืนยันเรื่องหนึ่งสิ
เฮีย ว่ามาเลย
ช่วยฉันสืบทีว่ากิจจาพี่ชายฉันโดนน้าพลสั่งให้ทำภารกิจอะไรหรือเปล่า? หรือว่าพี่ชายฉันเข้าไปอยู่ในแผนกของสำนักงานรักษาความปลอดภัยของประเทศอะไรพวกนั้นหรือเปล่า นายก็รู้ ข้อมูลพวกนี้เป็นความลับของกลุ่ม SSS ตอนนี้ฉันปลดประจำการแล้ว จะให้แฮกเข้าไปอีกคงไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
คำพูดนี้ของกานต์ทำให้นะโมเบะปาก
เฮียรู้สึกว่าถ้าตัวเองแฮกเข้าไปในระบบของสำนักงานรักษาความปลอดภัยมันดูไม่เหมาะสม แต่ฉันที่เป็นนายทหารประจำการคนหนึ่งแฮกเข้าไปมันเหมาะสมงั้นเหรอ?
แต่คำพูดนี้นะโมไม่กล้าพูดออกมาต่อหน้าของกานต์
