“คุณน้ารมิดา ผมไม่ได้ป่วยนะครับ”
กานต์คิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยตอบกลับ
สายตาที่มองกานต์ของรมิดายิ่งเพิ่มความหมายที่ลึกซึ้ง
ปกติผู้ชายที่เป็นโรคนี้ต่างก็ไม่ยอมรับกันทั้งนั้น
ช่างเถอะๆ
เห็นแก่ที่ไอราชอบกานต์ขนาดนั้น เธอก็ฝืนใจออกยาให้เขาหน่อยก็แล้วกัน
“อีกสักครู่ไปที่ห้องจ่ายยาเอายาไปกินหน่อย อย่าขาดล่ะ หากเธอหวังดีกับไอราด้วยใจจริงเชื่อฟังฉัน”
รมิดาเขียนฟึ่บฟั่บเสร็จ ยื่นส่งให้กับกานต์
แม้ว่ากานต์จะมีข้อสงสัยเล็กน้อย แต่ได้ยินว่าเกี่ยวข้องกับไอรา เขาก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไป
ในร่างกายมีไตข้างหนึ่งของไอราอยู่ และไอราก็กำลังจะทำการผ่าตัดเดี๋ยวนี้แล้ว หรือว่าที่ออกคือยาต่อต้านปฏิกิริยาต่อต้านอวัยวะใหม่?
แต่มองดูลายมือที่อยู่บนใบสั่ง กานต์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ลายมือของหมอนี่คนปกติมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ดูออกจริงๆ
เขาก็เลยเลิกดู นำใบสั่งยามาถือเอาไว้ในมือ ก็ได้ยินรมิดาเอ่ยว่า “ไปเถอะ ไปเอายาเร็วหน่อย อย่าให้ไอราเป็นกังวล”
“ครับ”
กานต์ออกไปอย่างว่านอนสอนง่ายเป็นอย่างยิ่ง
มองดูเงาหลังของกานต์ คิ้วของรมิดาก็ค่อยๆขมวดเข้าหากันแน่น
เจ้าเด็กบ้าที่ดูดีขนาดนี้ทำไมถึงเสื่อมสมรรถภาพล่ะ?
กานต์ก็ไม่รู้ว่าแม่ยายหมายความว่าอะไร ถือใบสั่งยาไปที่ห้องจ่ายยา
เวรห้องจ่ายยาเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่เห็นตัวยาบนใบสั่งก็ชะงักเล็กน้อย สายตาอดไม่ได้ที่จะลอยไปที่กานต์
ผู้ชายที่หล่อเหลาขนาดนี้เสื่อมสมรรถภาพ?
เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา สีหน้าและท่าทางที่น่าเสียดายนั่นทำให้กานต์ไม่สามารถสบตาตรงได้จริงๆ
เขาทำไมหรอ?
คิดไม่ถึงว่าจะมีคนมาเห็นใจ?
เสียงของกานต์เยือกเย็นลงหลายระดับในทันที
“เมื่อครู่นี้มองอะไรของเธอ?”
บรรยากาศที่เยือกเย็นแพร่กระจายอยู่ที่ข้างกายของเขา ทำเอาพยาบาลน้อยตกใจจนหดตัวขึ้นมาในทันที
“คุณทำอะไรน่ะ? แค่เสื่อมสมรรถภาพไม่ใช่หรอ? มองฉันอย่างจะกินคนขนาดนี้ ฉันก็ไม่สามารถทำให้คุณกลายเป็นผู้ชายที่ทรงพลังขึ้นมาได้นะ”
มุมปากของกานต์กระตุกทีหนึ่ง เอ่ยถามขึ้นในทันทีว่า “เธอพูดอะไร?”
“ฉันรู้ว่าเรื่องนี้คือความลับส่วนบุคคล ฉันก็ไม่มีทางเอาไปพูดมั่ว คุณวางใจได้ ยาที่คุณหมอรมิดาออกนี้ก็ดีมาก คุณกินตามเวลาตามปริมาณไม่แน่ก็จะฟื้นคืนความทรงพลังได้”
พยาบาลน้อยปลอบโยนอย่างใจดี ถึงอย่างไรกานต์ก็หน้าตาหล่อมากอยู่ เธอเป็นพวกเห็นแก่หน้าตา
กานต์กลับฟังเข้าใจความหมายในคำพูดของเธอ
เขากัดฟันเอ่ยถามว่า “ดังนั้นเธอจะบอกว่าใบสั่งยานี้คือรักษาผู้ชายที่เสื่อมสมรรถภาพ?”
“ใช่น่ะสิ นี่ไม่ใช่คุณหมอรมิดาออกให้คุณด้วยตัวเองหรอ?”
กานต์ราวกับถูกฟ้าผ่าในทันที
แม่ยายรู้สึกว่าเขาเสื่อมสมรรถภาพ?
มองออกจากตรงไหนกันแน่?
หรือว่าเรื่องนี้ยังสามารถดูหน้ากันได้?
กานต์ดึงใบสั่งยากลับมา เอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็นว่า “ใบสั่งยาเขียนผิดแล้ว”
พูดจบเขาก็หมุนตัวจากไป กลับได้ยินพยาบาลน้อยเอ่ยเสียงเบาอยู่ที่ด้านหลังว่า “ชิ ไม่ใช่แค่ปิดบังโรคไม่ให้หมอรักษาหรอ คนไข้แบบนี้ที่ฉันเคยเห็นมีไม่ถึงร้อยก็มีแปดสิบ คนไหนที่ไม่ได้บอกว่าเขียนผิดแบบนี้? น่าเสียดาย ใบหน้าที่หล่อเหลาขนาดนั้น…”
กานต์เซเล็กน้อย แทบอยากจะกลับไปอุดปากของพยาบาลน้อยนั่น
เขาหน่ะเหรอเสื่อมสมรรถภาพ?
เหอะๆ！
นี่เป็นใครกันแน่ที่ปล่อยข่าวลือ！
กานต์หอบหายใจด้วยความโมโหถือใบสั่งยาขึ้นไปชั้นบน ก็เห็นแมทธิวยืนอยู่หน้าประตูตบตีบานประตูพร้อมกับเอ่ย “พี่ใหญ่ พี่ให้ฉันเข้าไปหน่อยสิ พี่เขยก็ไม่อยู่ อีกอย่างเขาอยู่ก็ไม่เป็นไรสักหน่อย ฉันก็ไปรบกวนอะไรพี่ไม่ได้ พี่รีบเปิดประตู แม่ให้พี่เตรียมตัวทำการผ่าตัดนะ”
“ไสหัวออกไป！”
ไอราคำรามออกมา
กานต์เสื่อมสมรรถภาพ?
แมทธิวเจ้าชั่วนี่พูดออกจากปากมาได้ยังไงกันแน่?
ของที่ใหญ่ขนาดนั้นจะเสื่อมสมรรถภาพได้ไง?
ไอราอดไม่ได้ที่จะคิดถึงฉากนั้นในก่อนหน้านี้ไม่นาน
แม่เอ๊ย！
ใบหน้าของเธอเริ่มเป็นไข้ขึ้นมาอีกแล้ว
แมทธิวดันจะยังตะโกนอยู่ที่ด้านนอกต่อ “พี่ใหญ่ ผมก็ไม่ได้พูดผิดนี่นา เรื่องนี้พี่ปิดบังเอาไว้ไม่ใช่การหวังดีกับพี่เขา รู้อาการเร็วหน่อยให้แม่เราช่วยรักษาเร็วหน่อย ก็จะได้ใช้ชีวิตหลังแต่งงานไม่กลมกลืนของพี่ได้ง่ายหน่อยไม่ใช่ไง?”
มือของกานต์ดังกรอบ
เหอะๆ！
เขาจะชีวิตหลังแต่งงานไม่กลมกลืนกับไอรา?
แมทธิวเจ้าเด็กบ้านี่กำลังพูดอะไรอยู่！
ไอรากลับดึงประตูเปิดออก ถีบไปหาแมทธิว
“แกสิเสื่อมสมรรถภาพ！ทั้งบ้านแกเสื่อมสมรรถภาพกันหมด！”
เธอก็โมโหจนหอบหายใจถี่ เลือกคำพูดไม่ถูกแล้ว
แมทธิวหลบการโจมตีของไอราด้วยความรวดเร็ว หัวเราะพร้อมกับเอ่ยว่า “อันนี้เกรงว่าจะเป็นไปตามที่พี่ปรารถนาไม่ได้แล้ว หากพ่อเราเสื่อมสมรรถภาพ พี่กับฉันจะออกมาได้ยังไงกัน? นี่ฉันก็ไม่ได้คิดแทนพี่กับทายาทของพี่หรอกหรอ?”
มุมปากของกานต์กระตุกเล็กน้อยอีกครั้ง
เขาเดินตรงเข้าไป กระชากปกคอเสื้อของแมทธิว หลังจากที่โมโหเกินไปแล้วกลับกดจนสงบลงมาแทน สงบจนทำให้คนรู้สึกกลัว
“ฉันคิดว่าเราสองคนมีเรื่องต้องพูดคุยกันดีๆ”
พูดจบเขาก็มองมาที่ไอราด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง
ไม่รู้ว่าเป็นความเข้าใจผิดคิดไปเองของตนเองใช่หรือเปล่า ไอราราวกับอ่านความหมายภายในดวงตาของกานต์ออก
กลับมาค่อยคิดบัญชีกับเธอ！
ไอราอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเล็กน้อย
พระเจ้า！
เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว！
กานต์คงจะไม่ได้รู้แล้วว่าแมทธิวรนหาที่ตายพูดจาซี้ซั้วหรอกมั้ง?
คิดถึงสายตาที่เยือกเย็นเมื่อสักครู่นี้ของกานต์ ไอราวิ่งไปที่ห้องทำงานของรมิดาด้วยความรวดเร็ว
“แม่ หนูคิดว่าหนูพักผ่อนเสร็จแล้วค่ะ ทำการผ่าตัดเดี๋ยวนี้ได้แล้ว”
“ผ่าตัดเมื่อไรฉันเป็นคนตัดสินใจ กลับไป”
รมิดาขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไอรากลับรู้สึกกลัว เธอดึงแขนเสื้อของรมิดาพร้อมกับเอ่ย “แม่ หนูกลัว แม่ให้หนูรอต่อไปหนูก็จะกลัวจนหัวใจบีบตัว ไม่สามารถทำการผ่าตัดได้”
ใช่แล้ว
หากไม่รีบผ่าตัด เธอกลัวว่าตัวเองจะถูกกานต์ฆ่าตายจริงๆ
แม้ว่าข่าวลือนี้จะไม่ใช่เธอที่แพร่ออกไป！
กานต์ทางนี้กลับหิ้วคอเสื้อของแมทธิวไปที่สวนดอกไม้ด้านหลังโรงพยาบาล
แมทธิวอยากจะดิ้นออกมา แต่ยังไงก็ดิ้นไม่หลุด
เขาคิดว่าฝีมือของตนเองไม่เลวมาโดยตลอด แต่อยู่ต่อหน้ากานต์ก็เหมือนกับเด็กเจอผู้ใหญ่ยังไงอย่างงั้น
“พี่เขย พี่ช้าหน่อย ปล่อยผมก่อนได้มั้ย? น่าเกลียดมากเลยนะ！”
แมทธิวบ่นอุบ แต่ว่าตอนนี้กานต์แทบอยากจะส่งไปให้ม้าห้าตัวแยกอวัยวะ หากไม่ใช่กังวลว่าเขาเป็นน้องชายของไอรา เมื่อสักครู่นี้กานต์ก็ลงมือไปแล้ว
ไม่ง่ายเลยที่จะมาถึงสวนดอกไม้ด้านหลัง กานต์เหวี่ยงแมทธิวออกไป
แมทธิวก็ถือว่าเป็นคนที่ปราดเปรียว ท่าปลาคาร์พกระโดดขึ้นกลางอากาศหยุดยืนอย่างมั่นคง ยังไม่รอให้มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับคืนมาก็ถูกกานต์ชกเข้าที่จมูก
ความรู้สึกแสบร้อนผสมกับเลือดอุ่นๆไหลลงมา
แมทธิวไม่เอาแล้วในทันที
“พี่มาจริงหรอ?“
คราวนี้กานต์แม้แต่คำเดียวก็ขี้เกียจจะพูดกับเขาแล้ว
กล้าพูดว่าเขาไม่ได้ แมทธิวถือว่าเป็นคนแรก
จากนั้นตามมาติดๆกานต์ก็ออกหมัดออกขาด้วยความรวดเร็ว แมทธิวรับมืออยากกินแรงมาก หากกานต์รักษาเขาไว้บ้างบางทีอาจจะฝืนต้านทานได้ ตอนนี้กานต์ราวกับอสุรกายตัวใหญ่มหึมาที่ถูกยั่วโมโห การเคลื่อนไหวอย่างเลือดเย็นโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นเรียกได้ว่าก็คือการข่มเหงรังแกเพียงฝ่ายเดียว
แมทธิวเกิดภาพหลอนขึ้นมาอย่างกะทันหันว่าตนเองมีความเป็นไปได้อย่างมากที่จะตายอยู่ที่นี่
