ชายาหยุดเย้าข้าเสียทีเถิด – ตอนที่ 544 คนเปลี่ยนแปลงกันได้ / ตอนที่ 545 หมากตัวหนึ่งที่ใช้กดดันเซียวเหยี่ยน​​​​​​​

ตอนที่ 544 คนเปลี่ยนแปลงกันได้ 

หลิงอวี้จื้อไปที่ห้องของหรูเยียน หรูเยียนนั่งอยู่บนเตียงคนเดียว ไม่ขยับเขยื้อน น้ำตารื้นไหลไม่หยุด ขนาดหลิงอวี้จื้อเดินมาตรงหน้าแล้วก็ยังไม่รู้เรื่อง 

“หรูเยียน เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่!” 

ได้ยินเสียงหลิงอวี้จื้อ หรูเยียนก็รีบเช็ดน้ำตา 

“พระชายา ไม่ต้องเป็นห่วงบ่าวเพคะ บ่าวไม่เป็นอะไร” 

หลิงอวี้จื้อนั่งลงข้างหรูเยียน 

“ข้ารู้ว่าเจ้าเสียใจมาก ไม่ว่าเป็นใคร ก็ย่อมเสียใจทั้งนั้น เรื่องงานศพของชิวจวี๋ หากเจ้าไม่อยากยื่นมือเข้ามาทำ เดี๋ยวข้าจัดการให้เอง หากเจ้าอยากจัดการเอง ข้าก็จะยกให้เจ้าจัดการ” 

“พระชายา บ่าวอยากพาชิวจวี๋กลับบ้านเพคะ” 

“ตามใจเจ้า อยากกลับไปก็กลับไปสักหน่อยเถิด หรูเยียน เจ้าจะถือโทษข้าหรือไม่” 

หลิงอวี้จื้อรู้ว่าหรูเยียนทำอะไรชิวจวี๋ไม่ลง เมื่อก่อนเธอไม่อยากเอาชีวิตชิวจวี๋ ตอนนี้ทนไม่ไหวอีกต่อไป ไม่สามารถยอมให้นางทำเรื่องชั่วอีก 

ดังนั้นครั้งนี้เธอจึงไม่ปล่อยชิวจวี๋ ชิวจวี๋ไม่เคยเสียใจกับสิ่งที่ทำไปเลย 

ในเมื่อปล่อยนางไปแล้วก็ไม่รู้จักเปลี่ยน นางไม่ได้ตั้งใจทำผิด แต่ทำทุกวิถีทางที่จะบรรลุเป้าหมาย คนที่แม้แต่แม่แท้ๆ ยังกล้าฆ่า ระดับความเลือดเย็นถึงขั้นไหนก็จินตนาการเอาได้ จะวางใจในความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคนประเภทนี้ก็พบว่ายากเกินไป รีบจัดการให้สิ้นซากดีกว่า 

“บ่าวจะโทษพระชายาได้อย่างไร ชิวจวี๋ทำผิดมากมายขนาดนั้น จบแบบนี้ก็สมควรกับความผิดของนางแล้ว บ่าวเพียงแต่เสียใจเท่านั้นเพคะ 

ชิวจวี๋ตอนเด็กๆ น่ารักมาก แม้แต่มดก็ไม่กล้าเหยียบตาย ไม่รู้ว่ากลายมาเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด บ่าวคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าชิวจวี๋จะมีอคติกับแม่มากขนาดนี้” 

หลิงอวี้จื้อถอนหายใจหนึ่งครั้ง 

“ยิ่งป่วยนานความกตัญญูก็ยิ่งหมดลง นางอาจจะมีจิตใจไม่มั่นคงมานานแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า หรูเยียน เจ้าเป็นหญิงสาวที่ดีซึ่งมีทัศนคติสามประการ ถูกต้องเหมาะสม” 

“พระชายาหมายความว่าอย่างไรเพคะ” 

“ก็หมายความว่าข้าชมว่าเจ้าเป็นคนดี หากเจ้ากลับไปแล้วอยากพักอยู่อีกสองสามวันก็พักอีกสักสองสามวันเถิด ที่นี่ไม่มีอะไรหรอก” 

หลิงอวี้จื้อมีน้ำใจขนาดนี้ หรูเยียนรู้สึกซาบซึ้งใจนัก เตรียมจะคุกเข่าขอบคุณ แต่หลิงอวี้จื้อหยุดไว้ 

“อย่าเอะอะอะไรก็จะคุกเข่าสิ ข้ากลัวอายุสั้น เจ้าพักผ่อนให้ดีเถิด ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน 

เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่ความผิดเจ้าเลย ถึงแม้จะเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่เจ้าไม่ได้เจอนางนานแล้ว เจ้าก็ไม่รู้ว่านางเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร นี่เป็นทางเลือกของนางเอง ไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้าไม่ต้องตำหนิตัวเอง นางต่างหากที่เห็นแก่ตัวเกินไป” 

“อีกไม่กี่วันบ่าวก็ดีขึ้นแล้วเพคะ ขอบคุณพระชายาอย่างยิ่งที่เห็นอกเห็นใจเพคะ” 

“ป่านนี้แล้วไม่เห็นอกเห็นใจอีก เช่นนั้นข้าก็ทุเรศเกินไปแล้ว” 

หลิงอวี้จื้อตบไหล่หรูเยียนเบาๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก เธอรู้ว่าหรูเยียนอยากอยู่เงียบๆ คนเดียวแน่นอน ดังนั้นเมื่อพูดจบแล้วก็กลับห้องไปก่อน 

เธอเอนกายลงบนตั่งนุ่มๆ คิดว่าจะช่วยหลิงจื่อเฉิงอย่างไรดี ระหว่างเซียวเหยี่ยนกับมู่หรงกวานเย่ว์ซับซ้อนเช่นนี้ หากเธอสามารถแก้ไขได้จะดีขนาดไหน หรือว่าต้องไปขอร้องเฉินมั่วฉืออีก 

ช่างมันเถอะ! เดี๋ยวฮ่องเต้น้อยจะเรียกร้องอะไรที่มันเกินเลยอีก ตอนนี้เธอเป็นพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แล้ว ต้องไม่ให้โอกาสเจ้าเด็กแสบนั่นเด็ดขาด 

ขณะที่คิดไปต่างๆ นานา มือหยาบๆ คู่หนึ่งก็มาคลึงขมับหลิงอวี้จื้อ ไม่ต้องเงยหน้า หลิงอวี้จื้อก็รู้ว่าเป็นใคร คิดมากไปแล้ว ปวดหัวจริงๆ เธอหลับตาลงทันที 

“อาเหยี่ยน ความสามารถของท่านนับวันจะยิ่งมากขึ้นนะ ไปเรียนนวดเช่นนี้มาจากไหนกัน” 

“เช่นนี้ต้องเรียนด้วยหรือ” 

เซียวเหยี่ยนถามกลับ 

“ยอดเยี่ยม ท่านคืออัจฉริยะ ไม่เรียนมาก็สามารถทำได้กำลังพอดีเลย” 

“นั่นเพราะข้าคุ้นเคยกับเจ้าไง” 

เซียวเหยี่ยนนั่งข้างๆ หลิงอวี้จื้อ ยื่นมือไปนวดขมับหลิงอวี้จื้อ ถามเสียงเบาๆ ว่า 

“อวี้จื้อ เจ้าคิดอะไรอยู่หรือ” 

ตอนที่ 545 หมากตัวหนึ่งที่ใช้กดดันเซียวเหยี่ยน​​​​​​​ 

“ไม่พ้นเรื่องพี่ชายหรอกเพคะ ข้าตามตัวชิวจวี๋เจอแล้ว พิสูจน์แล้วว่าชิวจวี๋ใส่ร้ายพี่ชาย ชิวจวี๋บอกว่าคนที่บงการเบื้องหลังคือพระชายาเว่ยอ๋อง อาเหยี่ยน ท่านคิดว่าอย่างไร” 

หลิงอวี้จื้ออยากฟังว่าเซียวเหยี่ยนคิดอย่างไร จึงถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง 

“ไม่ใช่พระชายาเว่ยอ๋อง” 

น้ำเสียงของเซียวเหยี่ยนมั่นใจ จากนั้นก็นวดเบาๆ ให้หลิงอวี้จื้อต่อ หลิงอวี้จื้อกลัวเจ็บ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าออกแรง กล้านวดให้หลิงอวี้จื้อเบาๆ เท่านั้น 

หลิงอวี้จื้อยื่นมือออกมาจับมือของเซียวเหยี่ยน จากนั้นก็ลุกขึ้นจากตั่ง นั่งตัวตรง นั่งประจันหน้ากัน มองหน้าเซียวเหยี่ยน 

“ไม่ต้องนวดแล้วเพคะ ท่านก็ยุ่งมาตั้งนาน อยากนวดควรให้ข้านวดท่านถึงจะถูก ตอนนี้ข้าอยากฟังท่านวิเคราะห์” 

เซียวเหยี่ยนยื่นมือออกไปกอดหลิงอวี้จื้อเอาไว้ในอ้อมแขน 

“เว่ยอ๋องถูกจับกุมอย่างไม่คาดคิด แม้แต่ข้าเองก็มารู้เรื่องภายหลัง เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรแพร่งพรายออกไปแม้แต่น้อย 

หากเว่ยอ๋องรู้ก่อน จะไม่มีทางถูกจับโดยละม่อมเด็ดขาด ด้วยนิสัยของเขา หากวางแผนก่อกบฏเขาจะต้องทำอย่างถึงที่สุด เขามีเจตนาเช่นนี้แล้ว เพียงแต่ไทเฮาลงมือเร็วกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก ด้วยเหตุนี้เรื่องนี้คงเป็นสิ่งที่ไทเฮาวางแผนไว้” 

“ท่านสงสัยไทเฮาอย่างนั้นหรือ” 

เซียวเหยี่ยนพยักหน้า 

“ใช่ ข้ากะเอาไว้นานแล้ว อวี้จื้อ เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าบอกแล้วว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องความเป็นความตายของหลิงจื่อเฉิง เจ้าเชื่อข้าก็พอแล้ว” 

“ที่จริงไทเฮาทำเพื่อโจมตีท่านหรือ หรือว่านางอยากบีบให้ท่านไปขอร้องนางอีก เหมือนเรื่องของเฉินปี้ บีบให้ท่านทำเรื่องที่ไม่อยากทำอีก” 

หลิงอวี้จื้อเข้าใจแล้ว ที่แท้ไทเฮาไม่ได้พุ่งเป้ามาหาเธอ แต่พุ่งเป้าหาเซียวเหยี่ยน เพียงแต่ใช้เธอบีบเซียวเหยี่ยนเท่านั้น 

ตอนนี้เธอกกลายเป็นหมากตัวหนึ่งที่มู่หรงกวานเย่ว์ใช้กดดันเซียวเหยี่ยน 

คิดถึงตรงนี้ หลิงอวี้จื้อก็รู้สึกผิดมาก ปกติเธอแทบไม่ได้เจอหน้ามู่หรงกวานเย่ว์เลย มิพักต้องพูดถึงว่าจะจัดการมู่หรงกวานเย่ว์เลย ส่วนใหญ่เซียวเหยี่ยนเป็นคนเผชิญหน้ากับนาง มู่หรงกวานเย่ว์ก็ย่อมคิดหาวิธีต่างๆ มาบีบคั้นเซียวเหยี่ยน 

หลิงอวี้จื้อมีก้มหน้าก้มตาเหมือนเด็กกระทำความผิด 

“เพราะข้าไม่ดีเอง” 

“เด็กโง่ เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเจ้า หรือเจ้ายังกลัวว่าแม้แต่เรื่องเช่นนี้ข้าจะรับมือไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าจะเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ประสาอะไร” 

“จะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร ท่านเป็นวีรบุรุษในสายตาข้าเสมอ” 

หลิงอวี้จื้อพูดด้วยสีหน้าชื่นชม ถึงแม้เธอก็เก่งไม่แพ้กัน แต่พูดถึงเรื่องความสามารถ เซียวเหยี่ยนก็ยังเก่งกว่าเธอมากนัก 

“เจ้านี่เป็นผู้หญิงแปลกจริงๆ ในกรมราชทัณฑ์มีคนของข้าอยู่ อวี้จื้อ เจ้าอยากพบจื่อเฉิงหรือไม่ หากอยากพบ ข้าก็จะจัดการให้เจ้าได้พบเขาสักหน่อย” 

“หากข้าเจอเขาก็คงได้แต่ด่าแรงๆ สักยก คาดว่าเขาก็ไม่อยากพบข้าเช่นกัน ใช้โอกาสพบหน้ากันยากไปกับการด่าก็เสียดายเกินไป ให้ชิงชิงได้พบเขาดีกว่าเพคะ! ตอนนี้ชิงชิงร้อนใจมากแล้ว ให้ชิงชิงไปดูสักหน่อย นางจะได้คลายกังวลบ้าง” 

เซียวเหยี่ยนพยักหน้า 

“เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเอง” 

“อาเหยี่ยน ท่านจะไปหาไทเฮาหรือไม่” 

หลิงอวี้จื้อมองเซียวเหยี่ยนด้วยความกังวล กลัวเซียวเหยี่ยนจะไปขอร้องไทเฮาจริงๆ ถึงเวลานั้นไม่รู้ว่ามู่หรงกวานเย่ว์จะเรียกร้องอะไรเกินเลยหรือไม่ 

“วันนี้ข้าไปพบเว่ยอ๋องมา” 

“เขาว่าอย่างไรบ้าง” 

“เขาไม่ลากจื่อเฉิงเข้ามาเกี่ยวด้วย ขอเพียงเว่ยอ๋องไม่ยอมรับ เรื่องนี้ก็มีจุดเปลี่ยน ฝ่าบาทตรัสว่าจะพิจารณาคดีนี้โดยพระองค์เอง เขาคงไม่โกง” 

หลิงอวี้จื้อนึกไม่ถึงว่าเรื่องจะหักมุมเช่นนี้ รีบถามต่อ 

“ท่านรับปากเงื่อนไขอะไรไว้กับท่านเว่ยอ๋อง” 

ไม่มีทางทำดีด้วยให้โดยไม่มีเหตุผล เว่ยอ๋องยินดีทำเช่นนี้ ต้องให้เซียวเหยี่ยนรับปากอะไรเขาแน่นอน เรียกง่ายๆ ว่าแลกเปลี่ยนกัน 

“รักษาชีวิตพระชายาเว่ยอ๋องเอาไว้ พระชายาเว่ยอ๋องกำลังตั้งครรภ์”