ตอนที่ 592 ที่แท้นี่ก็คือจุดประสงค์ของเธอ
เซียวเหยี่ยนจูงมือหลิงอวี้จื้อไปที่โต๊ะแล้วนั่งลง กับข้าวเย็นหมดแล้ว หลิงอวี้จื้อกำลังจะกิน เซียวเหยี่ยนก็เรียกคนให้มายกไปอุ่น
“ต่อไปไม่อนุญาตให้ทำเรื่องโง่ ๆ อีก”
หลิงอวี้จื้อพยักหน้าอย่างแรง
“ไม่ทำอีกแล้ว”
เดิมทีหลิงอวี้จื้อเพียงคิดว่า ถือเสียว่าคราวนี้เป็นเพียงการถ่ายละครฉากหนึ่ง อย่างไรเข้าวงการมาก็หลายปีแล้ว ฉากจูบก็เคยถ่ายมาไม่น้อย
คิดไม่ถึงว่าตอนที่เฉินเสี้ยวหรูจูบเธอเข้าจริง ๆ เธอจะรู้สึกว่ารับมือยาก
หลายครั้งที่เกือบจะผลักเฉินเสี้ยวหรูออกไป เมื่อนึกถึงเรื่องที่เฉินเสี้ยวหรูทำ เธอก็ฝืนทนควบคุมตัวเองเอาไว้ ไม่ว่าอย่างไร ถึงแม้จะเอายาถอนพิษจากเฉินเสี้ยวหรูมาไม่ได้ เธอก็ไม่สามารถปล่อยเฉินเสี้ยวหรูไปได้
เซียวเหยี่ยนรู้ว่าหลิงอวี้จื้อเป็นห่วงเขา ยื่นมือออกไปกุมมือหลิงอวี้จื้อ
“อวี้จื้อ เจ้าไม่ต้องกลัว เรื่องที่ข้าเคยรับปากเจ้าข้าต้องทำให้ได้”
พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ หลิงอวี้จื้อก็ไม่อยากจะทำหน้าอมทุกข์คิ้วขมวดทุกวัน เซียวเหยี่ยนเคยบอกไว้ ว่าเขาชอบดูรอยยิ้มบนใบหน้าเธอที่สุด เธอยิ้มให้เซียวเหยี่ยนกว้าง ๆ
“ข้าเชื่อท่าน เมื่อคืนไม่ได้นอนดี ๆ คืนนี้พวกเรารีบนอนกันเถิดเพคะ”
เห็นหลิงอวี้จื้อยิ้มแล้ว เซียวเหยี่ยนก็ผ่อนคลายลง ใบหน้ามีรอยยิ้ม
“ได้”
หลิงอวี้จื้อซบไหล่เซียวเหยี่ยน ในใจยังคงเป็นทุกข์มาก เพียงแต่เธอไม่อยากแสดงอารมณ์เช่นนั้นต่อหน้าเซียวเหยี่ยนมากเกินไป
เฉินเสี้ยวหรูกลับจวนอู๋อ๋องแล้วก็โบกมือไล่สาวใช้ออกไป นั่งอยู่ในห้องหนังสือตามลำพัง หยิบถุงเงินที่หลิงอวี้จื้อให้เขาออกมา วางลงบนมือแล้วลูบเบา ๆ นึกถึงจุมพิตนั้น แววตาก็เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน ที่แท้รสชาติของเธอเป็นเช่นนี้เอง
ถึงแม้เธอจะทำเพื่อเซียวเหยี่ยน แต่การสามารถครอบครองเธอได้ สำหรับเขาแล้วก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก กี่ครั้งแล้ว ที่เขาฝันถึงหลิงอวี้จื้อในความฝัน ในความฝันเขาสามารถแตะต้องเธอได้ตามอำเภอใจ ตอนนี้ในที่สุดก็ได้แตะต้องตัวเธอในความจริง
ขณะที่คิดอยู่ จู่ ๆ เฉินเสี้ยวหรูก็รู้สึกถึงความหวานคาวในลำคอ จากนั้นเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้ามาปิดปาก เมื่อเปิดผ้าเช็ดหน้าออกมา ก็เห็นเลือดสีดำบนนั้น
เฉินเสี้ยวหรูสีหน้าเปลี่ยนทันใด เข้าใจทันทีว่าเหตุใดหลิงอวี้จื้อจึงยินดีให้เขาจูบ ที่แท้นี่ก็คือจุดประสงค์ของเธอ
เขาหลงคิดว่าหลิงอวี้จื้อจะยอมอยู่กับเขาเพื่อเซียวเหยี่ยนจริง ๆ เห็นคำตอบอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอไม่สามารถหักหลังเซียวเหยี่ยนได้ เพียงแต่อยากแก้แค้นแทนเขาเท่านั้น
ใจเขาทั้งโมโหทั้งริษยา เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลิงอวี้จื้อถึงมีความรักให้เซียวเหยี่ยนลึกซึ้งขนาดนั้น เขามาช้าเพียงก้าวเดียวเท่านั้น
เฉินเสี้ยวหรูเจ็บแปลบบริเวณหน้าอก ถุงเงินที่ถืออยู่ในมือร่วงลงพื้น เขากุมหน้าอกนั่งอยู่บนเก้าอี้ ทนเจ็บไว้แล้วสั่งการคนข้างนอก
“หวงเฉิง รีบพาหมอเข้ามาทันที”
“ขอรับ ท่านอ๋อง”
หวงเฉิงซึ่งอยู่ข้างนอกไม่รู้ว่าข้างในเกิดเรื่องอะไร วิ่งเหยาะ ๆ ออกไปเชิญหมอในจวน ไม่นานหมอก็ก้าวยาว ๆ เข้ามาในห้องทำงานกับหวงเฉิง
เฉินเสี้ยวหรูหน้าขาวซีด หน้าผากมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดพราย พยายามข่มความรู้สึกเจ็บปวดในร่างกาย ไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย เพราะว่าเจ็บอย่างรุนแรง เสียงจึงเริ่มสั่น
“จับชีพจรให้ข้า”
หมอเห็นเฉินเสี้ยวหรูมีสีหน้าเจ็บปวด ก็รู้ว่าเขาโดนวางยาพิษ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกตกใจ แต่ก็ไม่กล้าถามมาก ยื่นมือสั่นเทาออกไปวางบนจุดชีพจรของเฉินเสี้ยวหรู เขาไม่กล้าทำลวก ๆ วินิจฉัยสัญญาณชีพจรของเฉินเสี้ยวหรูอย่างละเอียด
จู่ ๆ หมอก็คุกเข่าลงกับพื้น สีหน้าตึงเครียดรายงานว่า
“ทูลท่านอู๋อ๋อง ท่านโดนพิษกัดทรวงซ่าน พิษนี้มีพิษร้ายแรง จะทำลายหัวใจ เมื่อออกฤทธิ์จะเจ็บปวดแทบทนไม่ไหว จะต้องกินยาถอนพิษเท่านั้นถึงจะถอนพิษได้ขอรับ”
“เหตุใดจู่ ๆ ท่านอ๋องถึงโดนพิษกัดทรงซ่านได้ขอรับ”
ตอนที่ 593 นี่เป็นผลลัพธ์ที่เจ้าต้องการหรือ
เฉิงหวงประหลาดใจมาก เฉินเสี้ยวหรูทำอะไรระมัดระวังตลอด อาหารทุกอย่างต้องให้คนที่ไว้ใจได้จัดการ คนอื่นจะแตะต้องก็แตะต้องไม่ได้ มิหนำซ้ำจะต้องใช้เข็มเงินทดสอบพิษก่อนทุกครั้ง ถึงแม้คนอื่นคิดจะวางยาพิษก็หาโอกาสเช่นนี้ไม่ได้ คิดได้ว่าเฉินเสี้ยวหรูเพิ่งไปที่จวนอ๋องผู้สำเร็จราการแทนพระองค์มา ในใจก็มีคำตอบแล้ว
เฉินเสี้ยวหรูก็เคยได้ยินชื่อพิษกัดทรวงซ่าน รู้ว่าโดนพิษนี้แล้ว หัวใจก็ปวดแปลบเป็นระยะ ๆ เดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบา เวลาหนักก็เจ็บจนยากจะรับไหว เขาคิดไม่ถึงว่าหลิงอวี้จื้อจะใช้วิธีนี้วางยาเขา เธอเกลียดเขาถึงระดับที่เกินจินตนาการของเขา
หลิงอวี้จื้อเข้ามาในหมากเกมนี้แล้ว ตอนนี้เขาจะไม่อยู่ในเกมได้อย่างไร
เฉินเสี้ยวหรูรู้ว่าพิษนี้หมอไม่สามารถถอนได้ โบกมือให้หมอออกไป
หวงเฉิงก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว ยังคงอดถามไม่ได้ว่า
“ท่านอ๋องขอรับ พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นคนวางยาพิษนี้ใช่หรือไม่”
หวงเฉิงรู้ว่าเฉินเสี้ยวหรูชอบหลิงอวี้จื้อ ถึงแม้จะเคยเตือนไม่กี่ครั้ง สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดมากเกินไป เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าการที่เฉินเสี้ยวหรูหลงรักหลิงอวี้จื้อจะทำให้เกิดเรื่องผิดพลาด ตอนนี้เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
“หวงเฉิง เจ้าไปแจ้งฟางไท่เฟย”
“ขอรับ ข้าน้อยไปเดี๋ยวนี้”
หวงเฉิงขานรับแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มีเพียงฟางฮุ่ยหรูเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตเฉินเสี้ยวหรูได้
เฉินปี้กำลังปักผ้าอยู่ในห้อง ถึงแม้ว่าในมือถือสะดึงปักผ้าอยู่ แต่ใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ปักถูกบ้างผิดบ้าง บางตำแหน่งยังปักบูด ๆ เบี้ยว ๆ เหมือนลายปักของคนที่เพิ่งเรียนปักผ้า
ซูฮว่าเข้ามาจากข้างนอก ปิดประตู แล้วรีบร้อนเดินมาตรงหน้าเฉินปี้ พูดเสียงต่ำว่า
“พระชายาเพคะ เมื่อครู่บ่าวเดินผ่านห้องทำงาน เห็นหมอออกมาจากห้องทำงาน ท่านอ๋องดูเหมือนจะป่วยเสียแล้ว ท่านจะถือโอกาสนี้ไปเยี่ยมท่านอ๋องสักหน่อยหรือไม่เพคะ”
ซูฮว่ายังหวังให้เฉินปี้กับเฉินเสี้ยวหรูคืนดีกัน ในเมื่อยังมีเวลาอีกทั้งชีวิต จะเป็นอย่างนี้ต่อไปตลอดไม่ได้ เป็นเช่นนี้แล้ว คนที่ใช้ชีวิตลำบากก็คือเฉินปี้
เฉินปี้ได้ยินข่าวนี้ แม้แต่ตายังไม่เหลือบขึ้นมา
“ข้าไปเยี่ยมเพื่ออะไร หาเรื่องขายหน้าหรือ เขาลืมข้าไปได้ก็ดีมากโขแล้ว ตอนนี้ข้าได้แต่มองอยู่ห่าง ๆ ดูสิว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะคือใคร
หากสุดท้ายเฉินเสี้ยวหรูเป็นผู้ชนะ เขาก็จะมีแผนอื่น ไม่มีวันให้ตัวเองมีชีวิตเช่นนี้ไปตลอดหรอก
ซูฮว่า ต่อไปอย่าพูดเรื่องทำนองนี้อีก เจ้าคอยสังเกตสถานการณ์ของท่านอ๋องเอาไว้ มีอะไรก็กลับมารายงาน พยายามอย่าให้ท่านอ๋องสังเกตเห็นเจ้าเด็ดขาด”
“บ่าวเข้าใจแล้วเพคะ”
ซูฮว่ารู้ว่าเฉินปี้ก็เป็นคนหยิ่งทะนง เรื่องที่เฉินเสี้ยวหรูกระทำต่อนางก็ยากที่จะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ และไม่แปลกที่เฉินปี้จะคอยพะวงถึงเรื่องนี้ แม้แต่นางยังกลัวเฉินเสี้ยวหรู
หากเฉินปี้ไม่เป็นที่โปรดปรานแล้ว เฉินเสี้ยวหรูก็จะไม่ทรมานนาง ขอเพียงได้รักษาตำแหน่งภรรยาหลวงไว้ได้ ชีวิตก็จะดีกว่าเมื่อก่อนขึ้นสักหน่อย
คิดถึงตรงนี้ ซูฮว่าก็ไม่พูดมากอีก
ได้รับข่าวจากหวงเฉิง ฟางฮุ่ยหรูก็แอบมาจวนอู๋อ๋อง อาศัยวิทยายุทธของนางเข้ามาในจวนอู๋อ๋องเป็นเรื่องง่ายเหลือเกิน มาถึงห้องของเฉินเสี้ยวหรูโดยแทบจะไม่มีสุ้มเสียงใด ๆ
นางสวมชุดดำทั้งตัว ยื่นมือออกไปจับชีพจรของเฉินเสี้ยวหรู เมื่อจับสัญญาณชีพจรของเฉินเสี้ยวหรูจนแน่ใจแล้ว สีหน้าก็ดูไม่ได้
“ท่านอู๋อ๋อง นี่เป็นผลลัพธ์ที่เจ้าต้องการหรือ”
