หลินฮวงกับอีกสองหน้าเสีย
เก้าเถาวัลย์คือยอดฝีมือระดับเทพสวรรค์ขั้นสูงสุดที่อยู่ไม่ห่างจากกึ่งจ้าวเทวะมากนัก
ทั้งสามสามารถเอาชนะเขาได้ในการต่อสู้ครั้งก่อนเพราะพลังเทวะกับจิตวิญญาณของเขาแทบหมดลงหลังสู้กับเกราะเงิน ยิ่งไปกว่านั้น เก้าเถาวัลย์ยังไม่ทันตั้งตัวกับแผนร้ายพวกเขาและเวอชุโอโซก็สามารถดึงเก้าเถาวัลย์เข้าสู่ภาพลวงตาได้ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัว ทั้งสามสามารถฆ่าเก้าเถาวัลย์ได้เพราะปัจจัยเหล่านี้
แต่ทว่า เก้าเถาวัลย์ที่ยืนตรงหน้าพวกเขาตอนนี้ไม่เพียงจุติด้วยความช่วยเหลือของต้นนิพพาน แต่ยังครอบครองร่างกายของเกราะเงิน
พลังของเก้าเถาวัลย์ในตอนนี้ไม่ได้ทะลุขีดจำกัดเดิม แค่เกือบก้าวข้ามธรณีของเทพสวรรค์ขั้นเก้า แต่ทว่า ตัดสินโดยกลิ่นอายที่แผ่จากตัว ความสามารถในร่างจุตินี้ของเขาต้องไม่อ่อนแอกว่าร่างเดิมแน่
ก่อนหน้านี้ หลินฮวงกับอีกสองยังไม่กล้าสู้กับเก้าเถาวัลย์ตรง ๆ ตอนเขาไม่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ พวกเขากลับยังใช้เทคนิคต่างๆ ถ้าพวกเขาต้องเลือก ทั้งสามไม่อยากสู้กับเก้าเถาวัลย์ในตอนนี้เลย
แต่ทว่า พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากเผชิญหน้า
กระบวนท่าที่ทรงพลังสุดของพวกเขาโดนเก้าเถาวัลย์ตอบโต้ง่าย ๆ ภายใต้หน้ากากของเขา คิ้วของหลินฮวงเริ่มขมวดเป็นปม
เขารีบหันไปมอง และพบว่าจิ่วเจี้ยนเองก็ทำหน้าไม่ต่างจากเขา
แม้เขาจะไม่เห็นสีหน้าของเวอชุโอโซใต้หน้ากาก เขาก็รู้ว่าเขาคงไม่ผ่อนคลายเช่นกัน
ไม่เหมือนการต่อสู้ก่อนหน้า ทั้งสามเสียความได้เปรียบไปอย่างสิ้นเชิง
ยิ่งไปกว่านั้น พอได้มีโอกาสทดสอบ ความสามารถของศัตรูตั้งแต่การปะทะรอบแรก ทั้งสามก็รู้ว่าความสามารถของเก้าเถาวัลย์ไม่มีทางต่กว่าตอนเขาอยู่ในสภาพสูงสุด
“เราจะสู้หรืถอย?”จิ่วเจี้ยนถามหลินฮวงกับเวอชุโอโซผ่านคลื่นเสียง
เขาถามเพราะโอกาสชนะนั้นต่ำมาก
หลินฮวงไม่ตอบ เขายังรอคำตอบของเวอชุโอโซ
เหนือสิ่งอื่นใด การเดินทางครั้งนี้เป็นการเชิญของเวอชุโอโซ
พวกเขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะสู้หรือถอย มันขึ้นอยู่กับเวอชุโอโซ
เวอชุโอโซลังเลอยู่สักพักและตัดสินใจ
“สู้!”
หลินฮวงกับจิ่วเจี้ยนไม่แปลกใจกับการตัดสินใจของเวอชุโอโซ เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาอยู่ห่างจากการได้รับชิ้นส่วนสุดท้ายแค่ก้าวเดียว พวกเขาสามารถเข้าใจความคิดของเวอชุโอโซได้
ถึงแม้ชัยชนะจะดูเป็นไปไม่ได้สำหรับทั้งสาม หลินฮวงก็มั่นใจมากว่าโอกาสชนะของพวกเขาจะไม่ต่ำนัก
เขามีไพ่ตาย และเขาเองก็รู้ว่าร่างแยกของผู้กลับชาติมาเกิดอย่างเวอชุโอโซกับจิ่วเจี้ยนก็ต้องมีไพ่ตายเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น เวอชุโอโซเป็นคนระมัดระวัง ไม่ว่าเขาจะต้องการผนึกเจ้าประสาทแค่ไหน ถ้าเขาไม่สามารถได้รับมันจริง เขาจะไม่ฝืน ด้วยนิสัยนี้ เขาจะเลือกถอยทันทีและมองหาเป้าหมายต่อไป
เนื่องจากเวอชุโอโซเลือกสู้ มันก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีโอกาสชนะอยู่
หลินฮวงรู้สึกโล่งใจพอพิจารณาถึงเรื่องนี้
“ข้าจะรับหน้าที่ก่อกวนเก้าเถาวัลย์ ส่วนพวกเจ้าสองให้ระเบิดการโจมตีใส่เขาซะ!”เวอชุโอโซสั่งหลินฮวงกับจิ่วเจี้ยนผ่านคลื่นเสียง
ตอนหลินฮวงได้ยิน เขาไม่ลังเลเลย เขากระโจนใส่เก้าเถาวัลย์ด้วยดาบทันที
ความสามารถต่อสู้ระยะประชิดของเขาแข็งแกร่งสุดในบรรดาทั้งสาม แน่นอน เขาควรเข้าประชิด
แม้จิ่วเจี้ยนจะเก่งการโจมตี เขาก็ถนัดการควบคุมกระบี่ เขาเก่งการต่อสู้ระยะกลางกับไกลสุด การต่อสู้ระยะประชิดจะไม่อนุญาตให้เขาแสดงฝีมือเต็มที่
สำหรับเวอชุโอโซ เขาถือได้ว่าเป็นกำลังเสริม เขาจะตายแน่ถ้าเขามาพัวพันการต่อสู้ระยะประชิด
พอเห็นว่าหลินฮวงพุ่งมาพร้อมดาบ เก้าเถาวัลย์ก็รู้ว่าศัตรูได้ตัดสินใจสู้จนตาย ความโกรธของเขาทะยานและเขาก็หัวเราะเยาะ”พวกเจ้าก็แค่กลุ่มเศษสวะที่คิดว่าตัวเองไร้เทียมทาน เจ้าคิดกันจริงหรือว่าจะล้มข้าได้เป็นครั้งที่สองแค่เพราะเคยล้มข้ามาก่อน?!”
“ไม่ว่าเราจะล้มเจ้าได้หรือไม่ เราก็จะยังลอง”พอหลินฮวงพูด เขาก็ได้เฉือนเถาวัลย์นับไม่ถ้วน ข้ามผ่านอากาศและปรากฏไม่ไกลจากเก้าเถาวัลย์ร่างเกราะเงิน
ตอนเก้าเถาวัลย์เห็น เขาก็ไม่คิดใช้เถาวัลย์เพื่อขวางทางหลินฮวงอีก เขากลับยื่นแขนออกไปและคว้าอากาศเบา ๆ จากนั้นหอกสีดำก็ควบแน่นในมือ
ถ้าหลินฮวงกับอีกสองเห็นเกราะเงินก่อนหน้านี้ พวกเขาจะจำได้ทันทีว่าอาวุธนี้คือหอกมังกรดำที่เกราะเงินเคยใช้
เก้าเถาวัลย์ระเบิดพลังของสองขา ใช้อากาศเป็นหินเหยียบ พุ่งตรงใส่หลินฮวงพร้อมหอกในมือ
ทุกที่ที่หัวหอกพุ่งผ่าน แม้กระทั่งตัวอากาศก็ยังโดนฉีก
ต่อมา เก้าเถาวัลย์ก็พุ่งไปพร้อมหอก ประกายสีแดงส่องสว่างในความว่างเปล่า
ในชั่วพริบตา คลื่นสีแดงกับดำก็ปะทะกัน ปลดปล่อยคลื่นพลังงานออกไป คลื่นพลังงานระเบิดไปไกลกว่าพันกิโลเมตร บดขยี้ทุกสิ่งให้เป็นฝุ่นผง
แต่ทว่า การต่อสู้ที่สูสีนี้กินเวลาอยู่แค่ไม่กี่ลมหายใจก่อนคลื่นสีแดงจะเริ่มสลาย
ต่อมา คลื่นสีทองนับไม่ถ้วนก็พุ่งผ่านอากาศเหมือนพายุฝน กลืนกินบริเวณที่เก้าเถาวัลย์ยืน อยู่
และผู้โจมตีก็คือจิ่วเจี้ยน
เขาได้สร้างค่ายกลกระบี่ทั้งเก้า สะสมคลื่นกระบี่นับล้านที่พุ่งใส่เก้าเถาวัลย์ด้วยจิตสังหารอันแรงกล้า
เก้าเถาวัลย์เหลือบมองคลื่นกระบี่สีทองที่พุ่งใส่เขาจากทุกทิศทาง และรอยยิ้มดูถูกก็ปรากฏที่มุมปาก
เขาไม่ดึงหอกกลับมาป้องกัน เขากลับจับจ้องไปทางหลินฮวง อีกครั้ง เก้าเถาวัลย์ได้เพิ่มพลังเทวะ
คลื่นสีแดงที่เริ่มสลายพลันโดนกำจัดจนไม่เหลืออะไร
คลื่นสีดำเปลี่ยนเป็นคลื่นพลังน่ากลัวและกลืนกินคลื่นดาบแดงของหลินฮวงไปในชั่วพริบตา จากนั้นก็พุ่งตรงใส่หลินฮวง
เก้าเถาวัลย์เมินการโจมตีของจิ่วเจี้ยน หอกมันพุ่งตรงใส่หลินฮวงด้วยความตั้งใจที่จะปิดฉากให้จบ
สีหน้าของจิ่วเจี้ยนเปลี่ยนไป เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าเขาจะล้มเหลวในการยับยั้งเก้าเถาวัลย์
อีกด้าน เขาค่อนข้างกังวลว่าหลินฮวงจะโดนฆ่า ในอีกด้าน เขาค่อนข้างโกรธที่เก้าเถาวัลย์เมินการโจมตีของเขา
ในขณะเดียวกัน เวอชุโอโซก็ได้ยืนประสานมืออยู่ด้านข้าง เขาไม่หยุดประสานมือในลักษณะซับซ้อนเลย
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขาแสดงสีหน้ายังไงใต้หน้ากาก
ใต้หน้ากาก ริมฝีปากของหลินฮวงยกขึ้นเล็กน้อยตอนเห็นคลื่นดำพุ่งใส่เขา
เพียงเมื่อการโจมตีกำลังจะถึงตัวเขา กระจกดำก็พลันปรากฏขึ้นตรงหน้า
คลื่นดำที่ดูเหมือนจะไร้เทียมทานก่อตัวเป็นระลอกคล้ายน้ำเมื่อมันชนกับกระจก มันไม่สามารถผ่านกระจกไปได้เลย และไม่สามารถทำร้ายได้แม้แต่เส้นผมของหลินฮวง
เก้าเถาวัลย์อดรู้สึกทึ่งไม่ได้
เดิมเขาคิดว่าการโจมตีนี้จะเอาชีวิตอีกฝ่ายได้ ต่อให้ฆ่าไม่ได้ มันก็ควรทำให้เขาเสียความสามารถในการต่อสู้
มันไม่คิดเลยว่าหลินฮวงจะรับมือกับการโจมตีของมันได้
วินาทีที่เก้าเถาวัลย์ยืนอึ้ง จิ่วเจี้ยนก็ฉวยโอกาสนี้ คลื่นกระบี่นับล้านเร่งความเร็ว เทลงมาเหมือนฝน กลืนกินเก้าเถาวัลย์ไปอย่างสิ้นเชิง
ในเวลาเดียวกัน กระจกดำตรงหน้าหลินฮวงก็แผดแสงสีแดงสดออกมา
วินาทีต่อมา คลื่นพลังงานสีดำ-แดงสลับกัน ซึ่งแทบจะเหมือนกับการโจมตีที่เก้าเถาวัลย์ปล่อยออกมานั้นก็พุ่งออกไป ต่างกันก็ตรงที่มันพุ่งใส่จุดที่เก้าเถาวัลย์ยืนอยู่ก่อนหน้าแทน
