ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 165 ใช้วิธีการไม่เหมาะสม

ใบหน้าของ สวีหน้าอยากรู้ และถามเรื่องสุขภาพของเจียงสื้อสื้อ

“พี่สื้อสื้อ เป็นยังไงบ้างคะ? ไข้ลดลงแล้วใช่ไหม? ยังรู้สึกไม่สบายตรงไหนไหมคะ? พี่รู้ไหม เมื่อคืนจู่ๆ พี่ก็เป็นลมล้มลงไป ทำให้ฉันตกใจแทบแย่”

“สบายใจเถอะ! ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”

“ถ้ารู้เร็วกว่านี้เมื่อคืนให้พี่นอนพักอยู่ที่โรงแรมก็ดี โชคดีที่พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก! ไม่งั้นพี่คงไม่รู้ว่าจะบอกผู้จัดการซูยังไง”

เจียงสื้อสื้อยิ้ม “นอนพักอยู่โรงแรมจะทำโครงการนี้ได้ยังไงล่ะ! ใช่สิ ไปเถอะ จะถึงเวลาแล้ว ไปเซ็นสัญญาที่ SR กรุ๊ปได้แล้ว”

“ใช่สิ ไปเถอะค่ะไปเถอะ! ห้ามสายโดยเด็ดขาด ไม่ง่ายเลยที่จะทำโครงการนี้!”

“ใช่” เจียงสื้อสื้อพยักหน้ารับ หลังจากเก็บของก็ออกจากโรงพร้อม สวีหน้าตรงไปที่ SR กรุ๊ป

……

ระหว่างทาง สวีหน้าพูดความสัมพันธ์ของจิ้นเฟิงเฉินและเธอไม่หยุด

“บอกไปแล้วไงว่าพวกเราไม่สนิทกัน” เจียงสื้อสื้อพูดอธิบาย เธอไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและจิ้นเฟิงเฉินจริงๆ ถึงยังไงความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ก็เหมือนไม่มีความสัมพันธ์อะไรอยู่แล้ว

“งั้นถ้าไม่สนิทล่ะก็ทำไมประธานจิ้นถึงส่งพี่ไปโรงพยาบาล?”

“คิดว่าเพราะเมื่อก่อนเคยทำงานด้วย จิ้นเฟิงเฉินใจดีเลยส่งฉันไปโรงพยาบาล”

สวีหน้าจ้องเจียงสื้อสื้อ ใบหน้าไม่เชื่อถือ

“พี่สื้อสื้อ พี่อย่าคิดจะหลอกฉัน ถ้าไม่สนิทประธานจิ้นจะทิ้งงานไปส่งพี่ที่โรงพยาบาลแถมยังดูแลพี่ทั้งคืนอีก? ยิ่งไปกว่านั้น ประธานจิ้นยังบอกอีกว่าเป็นแฟนพี่”

ฟังถึงคำนี้ เจียงสื้อสื้อแทบสำลัก จิ้นเฟิงเฉินบอกว่าเขาเป็นแฟนเธอ???

สวีหน้าดึงแขนเจียงสื้อสื้อไว้และพูดต่อ “พี่สื้อสื้อ ระหว่างพวกคุณมีอะไรจริงๆ ใช่ไหม? คิดไม่ถึงว่าพี่จะร้ายกาจขนาดนี้ คว้าหัวใจประธานจิ้นกรุ๊ปมาได้ พี่ไม่รู้เลยว่า เมื่อคืนจู่ๆ พี่ก็เป็นลมไป อย่าพูดเลยว่าท่านประธานตกใจแค่ไหน ท่าทางแบบนั้นทำให้ฉันตกใจแทบแย่ ตอนนี้พี่ยังคิดจะหลอกฉันอีก บอกว่าพวกพี่ไม่ได้มีอะไรกัน”

เจียงสื้อสื้ออยากอธิบาย แต่กลับไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง โชคดีที่รถมาถึงSR กรุ๊ป ลงรถมาถึงหน้าเคาน์เตอร์ เลขาก็พาพวกเขาไปที่ออฟฟิศ

“คุณเจียง เมื่อวานได้ยินว่าคุณป่วย ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วใช่ไหมครับ?” ประธานอี้ถามด้วยความเป็นห่วง

เจียงสื้อสื้อยิ้ม “ขอบคุณ ประธานอี้ที่เป็นห่วงค่ะ ไข้ลดลงบ้างแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรมาก”

“คนหนุ่มสาวแบบคุณทำงานจนทำให้ร่างกายพัง ต้องรู้ว่าร่างกายคือสิ่งสำคัญ ไม่ว่างานจะสำคัญแค่ไหนก็ต้องดูแลสุขภาพ!”

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ว่า ประธานอี้ยังคงชื่นชมเจียงสื้อสื้อที่ตั้งใจทำงานมากกว่าเดิม สาวน้อยคนนี้ไม่เพียงแค่มีความสามารถ แถมยังตั้งใจทำงานขนาดนี้ เขายิ่งมองยิ่งชอบ

หลังจากเซ็นต์สัญญาสำเร็จ ประธานอี้ยังยื่นนามบัตรให้เจียงสื้อสื้ออีก

“สาวน้อยถ้าหากหลังจากนี้คุณจะมาอเมริกาหรือว่ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อผมได้ตลอด”

รับนามบัตรมา เจียงสื้อสื้อรู้สึกได้รับความเมตตา ต่อมาก็ยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณค่ะ ประธานอี้ งั้นฉันไปก่อนนะคะ ไม่รบกวนคุณทำงานแล้วค่ะ”

ประธานอี้พยักหน้ารับ เจียงสื้อสื้อและ สวีหน้าก็จากไป

ในมือถือสัญญาที่เซ็นอยู่ ทั้งสองคนถอนหายใจอย่างสบายใจ

“พี่สื้อสื้อ พี่เก่งจริงๆ เลย ทั้งชนะโครงการ นี่ ประธานอี้ แถมยังให้นามบัตรพี่อีก ดูเหมือนจะชื่นชมพี่มากๆ นะคะ!”

เจียงสื้อสื้อยิ้ม หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรไปหาซูซาน รายงานว่าเธอได้เซ็นต์สัญญากับ SR กรุ๊ปเรียบร้อยแล้ว

ฝ่ายตรงข้ามมีเสียงชื่นชมของซูซานดังออกมา “เก่งจริงๆ สื้อสื้อ พี่ว่าแล้วว่าเธอต้องทำได้ ทำดีมาก ใช่สิ ได้ยิน สวีหน้าบอกว่าเธอป่วย โครงการก็ทำสำเร็จแล้วอีกสองวันค่อยกลับประเทศเถอะ! ใช้โอกาสสองวันนี้ออกไปเที่ยวเล่น”

“ค่ะ ผู้จัดการซู” เจียงสื้อสื้อยิ้มและตกลง

หลังจากวางสายโทรศัพท์ เจียงสื้อสื้อและ สวีหน้ากลับไปที่โรงแรมก่อน

ด้านนี้ ตอนที่หันจิ้งได้ยินว่าเจียงสื้อสื้อทำโครงการนี้สำเร็จใบหน้าก็ร้อนจนเจ็บปวด ตัวเขาเองตั้งเดือนนึงยังทำโครงการนี้ไม่ได้ แต่เจียงสื้อสื้อไม่กี่วันก็ทำได้แล้ว

หันจิ้งโกรธแทบเป็นแทบตาย และพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ผู้จัดการซู คนของSR กรุ๊ปเจ้าเล่ห์ขนาดนั้น เจียงสื้อสื้อต้องใช้วิธีที่ไม่เหมาะสมแน่ๆ ค่ะ”

ในใจ หันจิ้ง รู้สึกมาตลอดว่าเจียงสื้อสื้อแค่สวยไม่เท่าไหร่ ใช้ใบหน้ายั่วยวนลูกค้า ถึงทำโครงการนี้สำเร็จได้ แทบไม่มีความสามารถอะไรเลยด้วยซ้ำ

ได้ยินแบบนี้ สายตาของซูซานจู่ๆ ก็ลุ่มลึกลง เอาเอกสารที่อยู่ในมือฟาดลงบนโต๊ะ มองคนที่อยู่ตรงหน้าและพูดว่า “หันจิ้ง ยอมรับว่าคนอื่นมีความสามารถมันยากมากไหม?”

“ผู้จัดการซู……”

หันจิ้งลดสายตาลงต่ำ ถูกซูซานโมโหใส่จนตกใจ

“คุณรู้ไหมว่าหลังจากเจียงสื้อสื้อถึงต่างประเทศ เธอก็อดหลับอดนอนทั้งคืนเพื่อทำแผนโครงการใหม่ เป็นไข้สูงไปเจอลูกค้า และเป็นลมที่งานเลี้ยง คุณรู้ไหมว่าเพื่องานนี้เธอทุ่มเทไปมากแค่ไหน? แล้วคุณล่ะ! หันจิ้ง คุณควรพิจารณาตัวเองดีๆ ไม่ใช่มาใช่ร้ายเจียงสื้อสื้ออยู่ที่นี่”

หันจิ้งรู้ว่าซูซานโกรธ ตอนนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ทำได้แค่ออกจากออฟฟิศไป