ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 218 มีลูกแล้ว

ตอนแรกที่ตกลงกับหลี่อานไว้ ตนไม่มีพันธะที่จะต้องแต่งงานกับเขา แม้ว่าเจียงสื้อสื้อจะรู้สึกเสียใจเล็กน้อยสำหรับเด็กคนนั้น แต่เธอก็ไม่ต้องการใช้ชีวิตแบบที่เธอไม่ชอบไม่อยากต้องการเด็กคนนั้น ที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไรเลยระหว่างเธอกับหลี่อาน

ได้ยิน ดวงตาของหลี่อานฝ่ายตรงข้ามก็มืดมนลงเล็กน้อย

“คุณเจียงถึงกับใจแข็งเห็นซวนซวนเติบโตมาแบบไม่มีแม่ให้ความรัก เขาชอบคุณขนาดนั้น รอคอยคุณมาขนาดนี้? คุณเจียงใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

“คุณหลี่ นี่คุณจะเรียกร้องจรรยาบรรณ เราได้พูดคุยกันดีแล้วตั้งแต่แรก ซวนซวนเป็นฉันที่ให้กำเนิด เป็นธรรมดาที่ฉันก็ไม่สามารถดูเขาเติบโตมาแบบนี้ได้ แต่ฉันไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับคุณ ฉันจะหาเวลาว่างไปเยี่ยมเยียนซวนซวน รอให้เขาโตขึ้นก็จะอธิบายให้ชัดเจน ”

หลังจากพูดจบ เจียงสื้อสื้อก็วางสายไป

เธอนั่งอยู่บนโซฟา อารมณ์ในตอนนี้ยุ่งเหยิงเล็กน้อย นึกถึงเสี่ยวเป่า จิ้นเฟิงเฉิน……ตลอดจนการมาอย่างกะทันหันของเด็กหลี่ซวนนี้ ในหัวของเจียงสื้อสื้อก็สับสนอลหม่าน

ตอนนี้เจียงสื้อสื้อรู้แค่ว่า ตนไม่มีหน้าไปสู้หน้าจิ้นเฟิงเฉินกับเสี่ยวเป่าอีก ส่วนหลี่ซวน เธอไม่สามารถให้บ้านที่สมบูรณ์แบบแก่เขาได้จริงๆ

เจียงสื้อสื้อถอนหายใจ เธอไปเปิดน้ำในห้องน้ำเดิมทีคิดจะอาบน้ำแล้วนอน เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นมา

เธอหยุดชั่วขณะ ลุกขึ้นไปเปิดประตู ปรากฏว่าคนที่มาเป็นจิ้นเฟิงเฉิน

เวลานี้ เจียงสื้อสื้อตกใจเล็กน้อย ถามออกไปว่า : “คุณมาได้ยังไง?”

จิ้นเฟิงเฉินเดินเข้าไป พูดอย่างเรียบๆว่า : “ทำไม? เพิ่งไม่ได้เจอกันแค่วันเดียวก็มาบ้านคุณไม่ได้เลยหรอ?”

น้ำเสียงเขาดูหม่นหมองเล็กน้อย เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว จากนั้นก็ตอบว่า : “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น” แป๊ปนึง เธอก็พูดเสริมว่า : “คุณไม่อยู่บ้านเป็นเพื่อนกับเสี่ยวเป่าหรอ?”

“เสี่ยวเป่ามีคนอยู่เป็นเพื่อน คุณไม่ต้องกังวลกับเขา เจียงสื้อสื้อ ตอนนี้เรามาคุยเรื่องระหว่างเราเถอะ ทำไมชัดเจนว่าก่อนหน้านี้คุณยังดีๆอยู่? คุณตอบตกลงจะอยู่ที่คฤหาสน์แล้ว ยังตกลงว่าจะไปอยู่เล่นด้วยกันกับเสี่ยวเป่า ตอนนี้ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆพวกเราด้วย? ฉันไปตรวจสอบมาแล้ว เดิมทีช่วงนี้ที่บริษัทคุณไม่มีเรื่องอะไร ไม่จำเป็นต้องอ้างว่างานยุ่งอีก”

พอได้ยิน เจียงสื้อสื้อกระพริบตาเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าจิ้นเฟิงเฉินจะมาที่นี่โดยตรงเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ชั่วขณะหนึ่งเจียงสื้อสื้อไม่รู้ว่าจะอธิบายและตอบสนองอย่างไร

“เจียงสื้อสื้อ ทำไมเราอยู่ด้วยกันมานานมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหรือคุณเต็มใจที่จะเผชิญหน้าด้วยกันกับฉันน่าจะดีกว่าไหม? ในใจคุณฉันไม่มีความสำคัญสักนิดเลยหรอ?”

จิ้นเฟิงเฉินมองเจียงสื้อสื้อขนาดนี้ ดูเหมือนต้องการคำตอบจากในตาของเธอ ใช่! กี่ครั้งแล้ว ตลอดเวลาเจียงสื้อสื้อก็ไม่ยอมเปิดใจกับตนเลย หากไม่พูดเรื่องราวให้ชัดเจน ถึงแม้ว่าจะจัดการปัญหาครั้งนี้แล้วยังมีครั้งต่อไปแน่นอน

หัวใจของเจียงสื้อสื้อดูเหมือนจะได้รับผลกระทบอย่างหนักจากบางสิ่ง เธออยากจะบอกกับจิ้นเฟิงเฉินว่าเขามีความสำคัญต่อตนเองมาก แต่เรื่องในตอนนี้ เดิมทีก็ไม่ใช่เรื่องที่แก้ไขได้……

เวลานี้ มีเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ เจียงสื้อสื้อดูเหมือนจะหาข้ออ้างได้แล้ว

“ฉันไปปิดน้ำในห้องน้ำก่อน”

หลังจากพูดจบ เจียงสื้อสื้อก็รีบออกไปจากห้องรับแขก ตั้งแต่ต้นจนจบตนไม่กล้ามองตาจิ้นเฟิงเฉินเลย

เจียงสื้อสื้อเพิ่งจะแยกออกไปไม่นาน เสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น ดึกขนาดนี้นอกจากเขาจะมีใครมาหาเจียงสื้อสื้ออีก? เวลานี้ จิ้นเฟิงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดประตูห้อง

แค่เห็นหลี่อานยืนอยู่หน้าประตู เขาเคยเห็นรูปถ่ายของชายคนนี้ จิ้นเฟิงเหรากล่าวว่าเจียงสื้อสื้อได้ติดต่อใกล้ชิดกับชายคนนี้ในช่วงนี้ จิ้นเฟิงเฉินคาดไม่ถึง ไม่คาดคิดว่าดึกดื่นป่านนี้ชายคนนี้จะมาหาเจียงสื้อสื้อ ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคืออะไร?

เวลานี้ จิ้นเฟิงเฉินมองต่ำลง กลิ่นอายความเยือกเย็นแผ่ซ่านไปทั้งตัว

เดิมทีหลี่อานคิดจะไปหาเจียงสื้อสื้อเพื่อสอบถามให้ชัดเจน ถึงอย่างไรเขาก็ได้รับเงินจำนวนมากจากมู่จิ่งเซิน โดยธรรมดาแล้วต้องจัดการเรื่องให้ดีซะก่อน แต่คาดไม่ถึงว่าจะมาเจอกับจิ้นเฟิงเฉินโดยบังเอิญ

“คุณเป็นใคร?” จิ้นเฟิงเฉินถามออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ฉันเป็นสามีของเจียงสื้อสื้อ แล้วคุณล่ะเป็นใคร? ดึกแล้วมาทำอะไรที่บ้านของเธอ?” หลี่อานไม่รู้จักจิ้นเฟิงเฉิน ดังนั้นจึงพูดออกไปอย่างมั่นใจ

ชั่วขณะ ดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินก็บอกได้ถึงความเยือกเย็นอย่างมาก สามีของเจียงสื้อสื้อหรอ? เวลานี้ใจของจิ้นเฟิงเฉินบอกได้เลยว่าอยากจะฆ่าคน

เจียงสื้อสื้อสงบอารมณ์ลงเดินออกมาจากห้องน้ำไม่ได้ยินคำนี้ เธอเห็นหลี่อานก็ต่อว่าทันที : “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

เจียงสื้อสื้อโกรธมาก เธอไม่คิดว่าหลี่อานจะมาหาถึงบ้าน และพูดคำที่ไร้ยางอายเช่นนั้น

ขณะนี้ เจียงสื้อสื้อกลัวว่าจิ้นเฟิงเฉินจะเข้าใจผิดยิ่งไปกว่านั้นกลัวว่าเขาจะรู้อะไร

“เรื่องไม่ช้าก็เร็ว สื้อสื้อ แม้ว่าฉัน……” มีลูกแล้ว

“หุบปาก” เจียงสื้อสื้อน้ำเสียงเคร่งขรึมพูดตัดบทหลี่อาน “ก่อนหน้าฉันก็บอกกับคุณชัดเจนมากแล้ว! หลี่อาน ระหว่างเราก็ไม่ได้มีอะไร คุณไปซะเถอะ! ไม่เช่นนั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่สุภาพนะ”

“สื้อสื้อ ฉัน……” หลี่อานยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่เจียงสื้อสื้อก็ปิดประตู เขาได้แค่จากไปอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็นำเรื่องไปรายงานมู่จิ่งเซิน

……

หลังจากที่ได้ยิน มู่จิ่งเซินก็หัวเราะเสียงดัง คาดไม่ถึงว่าหลี่อานกับจิ้นเฟิงเฉินจะเจอกันโดยบังเอิญ ต่อจากนี้ ก็น่าจะทำให้จิ้นเฟิงเฉินเกิดการเข้าใจผิดอย่างมากสินะ!