ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 240 ยืนยันความบริสุทธิ์ให้ตัวเอง

แต่เจียงสื้อสื้อกับยกยิ้มพร้อมปรบมือออกมา แล้วพูดต่อทันที: “ในเมื่อการแสดงของคุณซูจบลงแค่นี้ งั้นก็มาฟังความคิดการออกแบบของฉันดีกว่าค่ะ”

ทุกอย่างพร้อมแล้ว ด้วยความเร็ว แบบแผนของเธอก็ถูกฉายบนจอใหญ่

คนในห้องประชุมก็ค้นพบในทันที ว่าแบบแผนของเธอ เหมือนกับของซูชิงหยิงเป๊ะๆ

Kevinอดขมวดคิ้วไม่ได้ พูดขัดเจียงสื้อสื้อ “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ซูชิงหยิงยิ่งเอ่ยด้วยโทสะ: “นี่ยังต้องพูดอีกเหรอคะ? ก็เห็นๆ อยู่ว่าขโมยความคิดแบบแผนของฉันไป”

ได้ยินคำพูดของเธอ เจียงสื้อสื้อก็หัวเราะอย่างหมดคำพูด

วันนี้ เธอก็ได้รู้แล้วว่าการที่โจรร้องเรียกให้จับโจรมันคืออะไร ลืมตาแล้วเริ่มพูดโป้ปด

เธอไม่ได้กลัวเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอยิ่งนิ่งสงบขึ้น เธอสิถึงเป็นคนนั้นที่โดนขโมยความคิด

เจียงสื้อสื้อเหลือบมองซูชิงหยิงอย่างเย็นชา “ใครลอกใครกัน ยังไม่แน่นอนหน่อย”

เธอหันไปหาKevinอีกครั้ง พูดข้อร้องด้วยน้ำเสียงแน่วแน่: “Kevin ฉันขอเพียงแค่นาทีเดียว มายืนยันความบริสุทธิ์ให้ตัวเองค่ะ”

Kevinชำเลืองตามอง แล้วเริ่มกระซิบกระซาบกับคนตำแหน่งสูงที่อยู่ข้างๆ เขา

หลังจากการสนทนาเงียบผ่านไป ท้ายที่สุด ทางEisleyก็เห็นพ้องให้โอกาสเจียงสื้อสื้อ

ถึงยังไงการขโมยก็มีโทษทางกฎหมาย เพียงพอที่จะทำลายทั้งชีวิตนักวางแผน

Kevinพูดด้วยเสียงจริงจังในนามของEisley: “ในเมื่อมีแบบแผนสองชุดที่เหมือนกันปรากฏออกมา งั้นก็จำเป็นจะต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ขโมยความคิด เพื่อความยุติธรรม พวกเราจะให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง”

เจียงสื้อสื้อเผยแววตาขอบคุณ พยักหน้าส่งให้Kevinเล็กน้อย ถึงเริ่มพูดเป็นฉากเป็นตอน

“ก่อนอื่น ฉันขอปรับแก้ความผิดพลาดของคุณซูชิงหยิงสักหน่อย แนวคิดการออกแบบที่เธอพูดมานั้น ผิดทั้งหมดค่ะ” เจียงสื้อสื้อพูดและมองไปทางซูชิงหยิง เธอสรุปเรื่องราวได้จากคำพูดของซูชิงหยิง

นั่นก็คือ ถึงแม่ซูชิงหยิงจะขโมยความคิดมา แต่ก็ไม่ชัดแจ้งในแนวคิดการออกแบบ

เธอตั้งใจพูดเน้นย้ำ: “ฉันเจาะจงค้นหาเป็นพิเศษ จริงๆ แล้วน้ำหอมไม่ได้เป็นของเสริมของเครื่องสำอาง แต่ว่า เริ่มแรกบริษัทEisleyก็เริ่มต้นธุรกิจด้วยการทำน้ำหอมค่ะ”

ซูชิงหยิงลนลานในใจ เอ่ยปากพูดแทรก: “คุณอย่าพูดเหลวไหล”

“ฉันพูดเหลวไหลหรือไม่ คนของEisleyรู้ดีที่สุดค่ะ” ในใจของเจียงสื้อสื้อโมโหไม่หยุดตั้งนานแล้ว

เธอพูดต่ออีกครั้ง: “จริงๆ แล้วตอนฉันกำลังหาข้อมูลของบริษัทคุณ ฉันค้นพบประวัติการผลิตน้ำหอมของคุณโดยบังเอิญ”

เพราะโดนซูชิงหยิงขัด เวลาของเจียงสื้อสื้อ ก็เหลือไม่มากแล้ว

เธอพูดด้วยความเร็วอีกครั้ง: “ตามความเข้าใจของฉัน น้ำหอมของบริษัทคุณ สกัดจากแก่นสำคัญของพืชล้ำค่าหลายชนิด และยังเชิญผู้นักวิจัยจากต่างประเทศมาวิจัยและพัฒนา แต่เครื่องสำอางของพวกคุณ ก็ยังใช้วิธีการวิจัยและพัฒนาที่เป็นธรรมชาติเช่นเดียวกัน กล่าวอีกนัยหนึ่ง จริงๆ แล้วเครื่องสำอาง เป็นผลิตภัณฑ์ที่แตกตัวไปจากน้ำหอมค่ะ”

เจียงสื้อสื้อเห็นคนระดับสูงของฝ่ายEisley ล้วนหลุดแสดงสายตาชื่นชมให้เธอ

เธอได้ทีขี่แพะไล่ ทั้งพูดอธิบายต่อ: “จริงๆแล้ว แบบแผนครั้งนี้ สิ่งที่ฉันมุ่งชี้ไปนั้นก็คือน้ำหอมและเครื่องสำอางรวมสองเป็นหนึ่ง หรือก็คือเรียกว่า ‘แผนรวมเป็นหนึ่ง’ ”

ซูชิงหยิงได้ยิน ก็รีบร้อนอธิบายให้ตัวเอง: “แนวคิดการออกแบบที่คุณซูพูดนั้น จริงอยู่ว่าไม่เหมือนกับฉัน แต่แล้วยังไงล่ะ บางทีคุณอาจจะแค่บังเอิญรู้เบื้องหลังน้ำหอมของEisley”

ยังไงซะสิ่งที่คนส่วนใหญ่รู้ ล้วนเข้าใจเหมือนซูชิงหยิง ว่าน้ำหอมผลิตภัณฑ์ที่แตกตัวไปจากเครื่องสำอาง

เจียงสื้อสื้อหัวเราะเบาๆ อย่างไม่สนใจ เธอพูดอย่างชัดเจนมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก

ซูชิงหยิงอับอายจนเกือบเกิดโทสะ พูดเสียงดัง: “เจียงสื้อสื้อ คุณอย่าคิดว่าการที่คุณฉกฉวยโอกาสพูดอธิบายครั้งเดียว ก็จะบิดเบือนความจริงได้นะ”

“อ้อ? งั้นเหรอ? จริงๆ แล้วอะไรผิดอะไรถูกกันแน่นั้น ฉันเชื่อว่า บริษัทEisleyมีการตัดสินข้อพิพาทด้วยตัวเองแน่ค่ะ” เจียงสื้อสื้อพูดจบ ก็หยิบของของตัวเอง กลับที่นั่งตัวเองไป

หลังจากเธอนั่งลงไป Kevinและผู้บริหารระดับสูงที่เหลือ ลุกขึ้นทันที พูดประกาศกับพวกเขา: “พวกเราต้องการปรึกษากัน 10 นาที แล้วจะมาให้คำตอบคุณในภายหลัง”

สิ้นคำ พวกเขาก็หายไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว

จริงๆแล้ว แม้แต่คนโง่ก็ยังแยกแยะได้ ว่าจริงๆ แล้วคนที่ขโมยความคิดคือใคร

ถึงแม้การออกแบบแบบแผนจะเหมือนกัน แต่ถ้าพูดจากแนวคิดการออกแบบ ก็เห็นได้ชัดมากว่าเจียงสื้อสื้อเป็นผู้ออกแบบ

ในทางกลับกัน ซูชิงหยิงก็ทำการปรับเปลี่ยนแบบแผน เพราะไม่เข้าใจแนวคิดการออกแบบ ก็เลยเต็มไปด้วยช่องโหว่

มีตรงไหนเทียบกับเจียงสื้อสื้อได้บ้าง?

เพราะว่าเจ้าภาพไม่อยู่ คนอื่นๆ ในนี้ แน่นอนพากันว่าวิจารณ์เรื่องนี้กันต่างๆ นานา

โดยเฉพาะตอนสายตาดูถูกอย่างโจ่งแจ้งทุกสายตามองไปที่ซูชิงหยิง ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว

สีหน้าของเธอมืดครึ้ม ดวงตาทั้งคู่จ้องมองเจียงสื้อสื้ออย่างโกรธแค้น

ซูชิงหยิงดูท่าจะไม่คาดคิดมาก่อน แค่แบบแผนอันหนึ่ง เบื้องหลังจะวางกับดักไว้มากมายขนาดนี้

เจียงสื้อสื้อยัยตัวดี คุณคิดว่าคิดจะชนะอย่างไม่ต้องสงสัยแล้วเหรอ?

ซูชิงหยิงยินดีกับตัวเองในใจ เธอตกลงร่วมงานกับKevinไปตั้งนานแล้ว

เธอคิด เพียงแค่Kevinเอาสิทธิ์โฆษณามาให้ฉัน ถ้าอย่างงั้น ถึงเจียงสื้อสื้อจะพูดได้น่าฟังมากขนาดไหน เธอก็จะถูกกล่าวหาว่า “ขโมยความคิด” เท่านั้น

และเจียงสื้อสื้อไม่ได้สังเกตเห็นสายตายินดีกับตัวเองของซูชิงหยิง เธอหน้าซีดเผือด มือทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อยไม่ยอมหยุด