ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 306 มีคนสั่งอยู่เบื้องหลัง

พอพ่อจิ้นแม่จิ้นได้ข่าวว่าเจียงสื้อสื้อเกิดเหตุขึ้นมา ก็รีบมาที่โรงพยาบาล

“เฟิงเหรา ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เมื่อเห็นเจียงสื้อสื้อบนเตียงที่ยังไม่ได้ตื่นมา แม่จิ้นขมวดคิ้วอย่างแน่น ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยความห่วงใย

“ยังตรวจสอบอยู่ครับ”จิ้นเฟิงเหยาลังเลสักพัก”……พ่อ แม่ ขณะที่พี่สะใภ้เกิดเหตุขึ้นมาก็มีครรภ์แล้วหนึ่งเดือนกว่า แต่ทารกในครรภ์ไม่รอดครับ”

พอคำพูดนี้พูดออกมา พ่อจิ้นแม่จิ้นล้วนนิ่งอึ้งอยู่กับที่

อีกนาน แม่จิ้นถึงอ้าปากถามว่า”คุณ คุณหมายความว่าพี่สะใภ้ของคุณท้องแล้วหรือ?”

“ครับ”จิ้นเฟิงเหยาพยักหน้า”แต่อยู่ไม่รอดครับ”

“จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”แม่จิ้นรับความจริงที่โหดร้ายแบบนี้ไม่ไหว

ถ้าหากไม่มีเรื่องของวันนี้ อีกไม่กี่เดือน เธอก็จะเป็นคุณย่าอีกแล้ว

แต่ตอนนี้……ตอนนี้……

แม่จิ้นรู้สึกเศร้าโศกมาก ขอบตาก็บวมแดงขึ้นมา”หลานที่น่าสงสารของฉัน ยังไม่ทันได้เห็นหน้าเลยก็เสียไปแบบนี้!”

พ่อจิ้นก็เสียใจมาก เขากอดไหล่ของแม่จิ้น และตบเบาๆเพื่อปลอบใจเธอ

“เธอมาที่โรงพยาบาลทำอะไร?มาตรวจสอบร่างกายหรือ?”แม่จิ้นเข้าใจไม่ได้ว่าคนที่ไม่มีอะไรผิดปกติมาที่โรงพยาบาลทำอะไร

“ฉันไม่เข้าใจเช่นกันครับ แต่ฉันเดาว่าน่าจะมีคนให้เธอมา”จิ้นเฟิงเหยาพูด

“ใคร?”

จิ้นเฟิงเหราครุ่นคิดไปสักครู่”ฉันสงสัยว่าเป็นเจียงนวลนวล”

“เจียงนวลนวล?”แม่จิ้นมองเข้าหาพ่อจิ้น ถามต่อว่า”คุณมีหลักฐานไหม?”

“เธอก็อยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้”

พอได้ยินเช่นนี้ พ่อจิ้นขมวดคิ้ว”แม้ว่าเธอก็อยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ แต่มีหลักฐานอย่างอื่นหรือเปล่าที่สามารถบ่งบอกได้ว่าเป็นเธอล่ะ?”

“ไม่มีครับ”

สีหน้าของจิ้นเฟิงเหราจริงจังขึ้นมา”แต่แม้ว่าไม่มี ฉันก็รู้สึกว่าเป็นเธอ”

สถานการณ์ของตระกูลเจียง พ่อจิ้นแม่จิ้นรู้อย่างชัดเจน มีเหตุอันควรสงสัยว่าเจียงนวลนวลจงใจทำร้ายสื้อสื้อ

แต่ไม่ว่าสงสัยแค่ไหนมันก็เป็นเพียงสงสัย นอกจากมีหลักฐานจริงๆ

“บอกพี่คุณหรือยัง?”พ่อจิ้นถาม

“บอกแล้วครับ เขาได้รีบกลับมาแล้ว”

พ่อจิ้นถอนหายใจออก”เฟิงเฉินเพิ่งไปธุระที่ต่างเมืองก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา เขาจะต้องโทษตัวเองในใจแน่เลย”

“ถ้าเกิดรู้มาก่อนว่าจะเกิดเรื่องแบบขึ้นมา ตอนนั้นฉันก็ไม่ควรที่จะให้สื้อสื้อย้ายออกไปอยู่”

แม่จิ้นเสียใจภายหลังว่าตอนนั้นตัวเองไม่ได้ยืนหยัดถึงที่สุด

“แม่ ตอนนี้มาพูดพวกนี้ล้วนไร้ประโยชน์ สิ่งสำคัญคือพี่สะใภ้สามารถปลอดภัยได้”

แม่จิ้นมองไปดูเจียงสื้อสื้อที่อยู่บนเตียง”เธอจะปลอดภัยแน่ๆ”

……

พอเครื่องบินบินมาถึงเมืองจิ่น ก็เป็นเวลาก่อนฟ้าสางแล้ว

จิ้นเฟิงเฉินลงเครื่องบินเสร็จก็วิ่งตรงไปที่โรงพยาบาล กระเป๋าเดินทางล้วนทิ้งไว้ให้กู้เนี่ยน

พอมาถึงโรงพยาบาล เขาก็วิ่งตรงมาถึงวอร์ดของเจียงสื้อสื้อ

“พี่!”

จิ้นเฟิงเหราเห็นว่าเขามา เลยลุกขึ้นมาทันที

แต่จิ้นเฟิงเฉินไม่มองเขาแม้แต่ตาเดียว สายตาเจาะจงอยู่ที่เจียงสื้อสื้อที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย และเดินเข้าหาทีละก้าว

เมื่อวานที่เขาออกจากบ้าน เธอยังดีๆอยู่เลย

แต่ตอนนี้กลับนอนอยู่ที่นี่ สีหน้าซีดจนไม่มีสีเลือดแม้แต่นิด

“สื้อสื้อ”เขาจับมือของเธอไว้ หลับตาลง ซ่อนความเป็นห่วงในดวงตาลงไป

จิ้นเฟิงเหราไม่กล้าเปล่งเสียง ยืนอยู่ข้างๆอย่างสงบ

ไม่ทราบว่าผ่านไปนานแค่ไหน จิ้นเฟิงเฉินถึงลืมตาขึ้นมา”หมอบอกว่าเป็นยังไงบ้าง?”

“ขอให้คนตื่นมาก็ไม่มีอะไรแล้ว แต่ว่า……?”

จิ้นเฟิงเหยาหยุดสักพัก

“พูดต่อ แต่ว่าอะไร?”จิ้นเฟิงเฉินเอียงหน้าไปมองเขา

“เด็กในครรภ์อยู่ไม่รอด”

“เด็ก?”จิ้นเฟิงเฉินเจ็บใจขึ้นมาทันที จะเป็นไปตามอย่างนี้เขาคิดเหรอ?

“พี่สะใภ้ตั้งครรภ์แล้วเดือนกว่า แต่เด็กในครรภ์อยู่ไม่รอด”จิ้นเฟิงเหยาพูดเสร็จ ก็รีบเสริมว่า”พี่ คุณอย่าเสียใจมากเกินไป คุณและพี่สะใภ้ยังหนุ่มอยู่ ยังสามารถมีลูกได้อีกมากมาย สิ่งสำคัญคือพี่สะใภ้ไม่เป็นไรก็พอ”

“รอก่อน”จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วขึ้นมา”คุณหมายความว่าสื้อสื้อมีครรภ์มาเดือนกว่า?”

“ใช่ครับ”จิ้นเฟิงเหราพยักหน้า

สื้อสื้อจะมีครรภ์ได้ยังไงล่ะ?

จิ้นเฟิงเฉินรู้สึกแปลกมาก พวกเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางเพศเกิดขึ้นเลย เธอจะตั้งครรภ์ได้ยังไง?

หรือว่า……

เป็นไปไม่ได้!

นิสัยอย่างเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะยอมรับผู้ชายคนอื่น

แล้วตกลงเป็นยังไงล่ะ?

จิ้นเฟิงเหราเห็นว่าสีหน้าของเขาผิดปกติ เลยถามว่า”พี่ คุณเป็นไรหรอครับ?

“ไม่เป็นไร”

ก่อนที่เรื่องยังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน จิ้นเฟิงเฉินไม่อยากพูดเยอะ

“ได้สังเกตถึงสิ่งผิดปกติอะไรไหม?”จิ้นเฟิงเฉินถาม

“มีคนเห็นกับตาว่าพี่สะใภ้กลิ้งลงมาจากบันได ยังได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งด้วย”

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว”ผู้ชาย?”

“ครับ แต่พอพวกเขาไล่ตามขึ้นไปแล้ว ไม่ได้พบเห็นใครทั้งสอง น่าจะวิ่งหนีไป”

“ได้ตรวจดูกล้องวงจรหรือยัง?”

“ดูแล้ว แต่ได้ถูกคนล้างภาพไปส่วนหนึ่ง ดังนั้นเลยไม่ทราบว่าตรงนั้นเกิดอะไรขึ้น”

ถูกคนล้างภาพไปส่วนหนึ่ง?

จิ้นเฟิงเฉินทำตาหยีขึ้นมา”มีคนคิดจะทำร้ายสื้อสื้อ เบื้องหลังของผู้ชายคนนั้นมีคนสั่งอยู่แน่นอน”

จิ้นเฟิงเหยาพยักหน้าเห็นด้วย”ฉันก็คิดอย่างนี้ครับ แถมการที่พี่สะใภ้จะมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ก็มีคนเล่นไม่ซื่ออยู่เบื้องหลังด้วย”

“คุณตรวจพบอะไรหรือ?”จิ้นเฟิงเฉินหันหน้าไปมองเขา

“ตั้งแต่ที่เจียงนวลนวลแท้งก็รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้อยู่ตลอด”

พอได้ยินเช่นนี้ สายตาของจิ้นเฟิงเฉินจริงจังขึ้นมา”นั้นก็เป็นเธอแน่นอน”

น้ำเสียงของเขามั่นใจมาก

“ฉันก็รู้ว่าเป็นเธอ แต่ไม่มีหลักฐานใดๆพิสูจน์ได้เลย”

จิ้นเฟิงเหยาก็ทุกข์ใจมาก ผู้ต้องสงสัยอยู่ต่อหน้าแล้ว แต่ยังไม่สามารถหาหลักฐานพิสูจน์ได้ว่าเธอเป็นคนทำเรื่องนี้