ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ – บทที่ 466 ความจริงได้เปิดเผย

รอให้จื่อเฟิงออกไป จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ทำงานที่อยู่ในมือต่อ

เอาหุ้นของจิ้นกรุ๊ปกับหุ้นของสตีเฟนกรุ๊ปทำการเปรียบเทียบ เห็นได้ชัด สตีเฟนกรุ๊ปได้ตกอยู่ในจุดที่เลวร้ายตอนนี้

ตกกลางคืน จื่อเฟิงกลับมา สีหน้าไม่ค่อยดีหนัก

จี้เฉินได้ตัดหน้าเอาตัวเจียงนวลนวลไปแล้ว คนที่อยู่ต่างประเทศนั้นก็ได้จับเพียงอากาศ

จิ้นเฟิงเฉินเห็นสายตาที่ไม่เป็นธรรมชาติของเธอ ก็เดาผลลัพธ์ได้ โบกมือแล้วพูดว่า “หาวิธีอื่นเถอะ”

ถึงแม้ว่าจิ้นเฟิงเฉินเลือกที่จะให้อภัยเธอ แต่จื่อเฟิงกลับรู้สึกว่านั้นเป็นเพราะว่าตัวเองทำได้ไม่ดี ก็ได้รีบคุกเข่าลง

“คุณชายวางใจเถอะค่ะ ฉันต้องพาตัวเจียงนวลนวลกลับมาให้คุณให้ได้”

คิดไม่ถึง จิ้นเฟิงเฉินได้ยินก็ได้ส่ายหน้า “ถ้าเกิดมีเจียงนวลนวลคนเดียว งั้นเธอเป็นคนเอาตัวเธอมามันก็ไม่แปลกอะไร แต่ตอนนี้เขาได้ถูกจี้เฉินพาตัวไปแล้ว เกรงว่าถ้าอยากจะหาตัวอีกคงจะยาก เรื่องนี้เธอไม่ต้องจัดการแล้ว เธอกลับไปเถอะ”

จี้เฉินกับเจียงนวลนวลไม่ใช่คนระดับเดียวกัน สำหรับความสามารถของจื่อเฟิงแล้ว เกรงว่าต่อกรกับจี้เฉินไอ่จิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์ไม่ได้

จื่อเฟิงเห็นแบบนี้ก็ทำได้แค่ออกไป

เธอพึ่งออกไป กู้เนี่ยนก็ได้เข้ามาทันที ในมือได้เอาเอกสารชุดหนึ่ง ได้ส่งให้จิ้นเฟิงเฉินเลย

“นี่เป็นข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นที่บอกว่าเป็นแม่ของคุณชายน้อยครับ ตอนที่สืบหาข้อมูลในตอนแรกไม่มีปัญหาอะไร แต่พอหลังๆ ข้อบกพร่องยิ่งอยู่ยิ่งเยอะครับ”

กู้เนี่ยนพูดจบ ก็ยังได้มองไปจิ้นเฟิงเฉินอีก

เห็นว่าเขาไม่ได้มีปฏิกิริยาแปลกไป ก็ได้พูดต่อว่า “คุณชาย คุณดูไปที่รูปหน้าสุดท้าย”

จิ้นเฟิงเฉินได้พยักหน้า นิ้วก็ได้พลิกเอกสารเบาๆ พลิกไปที่หน้าสุดท้าย

รูปของหน้าสุดท้ายนั้น เป็นรูปของผู้หญิงสองคน

ถึงแม้ว่ารูปไม่ชัดมา แต่จิ้นเฟิงเฉินก็ยังเดาได้ว่าสองคนนั้นเป็นใคร

“นี่เป็นผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?” เขาได้พูดเรียบๆ

กู้เนี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ ผู้หญิงอีกคนก็คือเจียงนวลนวล พวกเราสืบมาได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นก็ได้ไปเอาภาพกล้องวงจรปิดมา คิดไม่ถึงว่าเป็นแบบนี้จริงๆ”

จิ้นเฟิงเฉินเห็นรูปของเจียงนวลนวล ก็ได้กำมือแน่น

ผู้หญิงคนนี้ได้มาเล่นกับความอดทนของเขาไปหลายครั้ง แล้วยังทำร้ายสื้อสื้อของเขานับครั้งไม่ถ้วน

ถ้าตกอยู่ในมือของเขา เขาต้องให้เธอนั้นรับผลกรรมที่ตนนั้นได้กระทำเอาไว้!

“เซิ่งจือเสี้ยตอนนี้อยู่ที่ไหน?” จิ้นเฟิงเฉินถาม

กู้เนี่ยนก็ได้ตอบออกไปเสียงเบา “ตอนที่ความร่วมมือของจี้เฉินกับเจียงนวลนวลถูกเปิดโปงนั้น เธอก็ได้หายตัวไปแล้วครับ”

นี่ก็ไม่แปลก ยังไงซะพวกเขาสองคนยังมีอำนาจอยู่บ้าง ต่อให้เกิดเรื่องอะไรกับพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรไปมากได้

แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นทำไม่ได้ เพราะงั้นเธอก็ทำได้แค่หายตัว

เห็นว่าในเอกสารนั้นได้มีเนื้อหาที่ถูกเน้นออกมาให้โดยเฉพาะ จิ้นเฟิงเฉินก็รู้สึกอุ่นใจ

“ขอบใจมาก”

ได้ยินที่จิ้นเฟิงเฉินพูด กู้เนี่ยนก็ได้รีบโบกมือ “คุณชาย คุณพูดแบบนี้ผมอายุสั้นเอานะ การทำงานให้คุณ นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำ”

เอกสารนี้ไม่ได้เอาให้แค่จิ้นเฟิงเฉินคนเดียว ถ้าให้เขาคนเดียว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทำอะไรพวกนี้

ที่กู้เนี่ยนทำแบบนี้ก็เพราะว่าจิ้นเฟิงเฉินจะได้เอากลับไป ให้คนของตระกูลจิ้นแล้วก็เจียงสื้อสื้อดู

และที่จิ้นเฟิงเฉินขอบคุณ ก็เพราะรู้สึกถึงความตั้งใจของกู้เนี่ยน

ตระกูลจิ้น แม่จิ้นเห็นข้อมูลนี้ ก็ได้ตบไปที่หน้าอกอย่างแรง “คิดไม่ถึงว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ฉันก็เกือบที่จะโดนเธอหลอกแล้ว เธอพูดซะเหมือนจริงขนาดนั้น ฉันนี้มัน……ยังดีที่ไม่ได้ตามที่เธออยากได้”

ได้ยินที่แม่จิ้นพูดบ่น จิ้นเฟิงเฉินก็ไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นเจียงสื้อสื้อที่ได้พูดปลอบไปว่า “แม่คะ ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้มันก็ผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ อย่าเก็บไปคิดเลยค่ะ”

เห็นว่าลูกสะใภ้ของตัวเองเชื่อฟังแบบนี้ ในใจของแม่จิ้นก็รู้สึกดีใจมากๆ

เรื่องนี้เสี่ยวเป่าได้ถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้อง แล้วก็เกี่ยวกับจิ้นเฟิงเฉิน

เมื่อเรื่องที่ได้มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องด้วย เจียงสื้อสื้อยังสามารถที่จะทำได้ถึงขนาดนี้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ

จิ้นเฟิงเฉินได้ฟังที่แม่จิ้นพูดไป แล้วก็ได้คิดอะไรไป

เขาคิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าทำไมเจียงนวลนวลถึงได้รู้เรื่องเกี่ยวกับเสี่ยวเป่าได้มากมายขนาดนี้

เรื่องบางเรื่องคนที่รู้นั้นมือมือเดียวก็นับได้ แต่ว่าเจียงนวลนวลรู้เรื่องเยอะขนาดนี้ แล้วยังละเอียดขนาดนี้ จะให้คนไม่สงสัยนั้นยากมาก

เห็นแบบนี้เจียงนวลนวลเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ตอนแรกตนได้ดูถูกเธอไป

ไม่ว่ายังไง เขาจะต้องจับตัวเจียงนวลนวลกลับมาถามให้ชัดเจน ไม่แน่เธออาจจะรู้จริงๆ ว่าแม่แท้ๆ ของเสี่ยวเป่าเป็นใคร

ถึงแม้ว่าไม่ยุติธรรมกับเจียงสื้อสื้อ แต่สำหรับเสี่ยวเป่าแล้ว การที่ได้รู้ความจริงก็เป็นประโยชน์กับการเลือกที่จะใช้ชีวิตของเขา

เห็นว่าจิ้นเฟิงเฉินได้เหม่อลอยเล็กน้อย เจียงสื้อสื้อก็ได้ถามอย่างอดไม่ได้ว่า “คิดอะไรอยู่เหรอคะ? ทำไมใจลอยขนาดนี้”

จิ้นเฟิงเฉินได้ยินก็ได้ส่ายหน้า “ไม่มีอะไร ผมก็แค่ยุ่งเกินไป พักผ่อนแป๊บเดียวก็ดีขึ้นแล้ว”

ได้ยินเขาบอกว่าเหนื่อย เจียงสื้อสื้อก็ได้รีบพูดว่า “งั้นฉันไปอาบน้ำกับคุณดีกว่า นี่ก็ไม่เช้าแล้ว”

คู่รักสองคนได้สวีทกันอยู่ อีกด้านเสี่ยวเป่าที่นั่งดูทีวีอยู่ตลอดนั้น ก็ได้แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน

“แดดดี๊หม่ามี๊ พวกคุณไม่คิดว่าวันนี้ยังเช้า แล้วต้องเล่านิทานก่อนนอนให้ผมเหรอครับ?”

แม่จิ้นกลัวว่าเสี่ยวเป่าจะไปรบกวนเวลาสวีทของทั้งสองคน ก็ได้รีบพูดออกมาว่า “พวกเธออย่าไปฟังเขา รีบไปพักผ่อนเถอะ ทางที่ดีปีหน้านี้ให้ฉันได้อุ้มหลานสาวก็ดี”

คำพูดของแม่จิ้นก็ได้ทำให้เจียงสื้อสื้อเขินแล้วก็หนีออกไป จิ้นเฟิงเฉินก็เขินเล็กน้อย มีแค่เสี่ยวเป่าเบิกตาโตด้วยความสงสัย